tag:blogger.com,1999:blog-38011502915238250712024-02-17T00:48:42.160-08:00ΔΕΛΦΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΓΝΩΜΕΣdelphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.comBlogger100125tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-69513405561627113992023-06-21T07:16:00.001-07:002023-06-21T07:36:38.735-07:00ΟΙ ΝΕΡΟΜΥΛΟΙ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ, Ελένης (Λέλας) Μπακολουκά<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKGQGjc4-hGDlMeJM8R_GKmN44d1EL53m07yLgwIJgikq7pRtr4xSJV5jgHJvhljcbhntHIUz0lRIqI4PAbyrgV3pNJma0ximdI3DBs0CncxOt9f4H6K3s1r5lUQc5WmwJqSOA8FleGh9yG2cgQ9SQgwRr2y8f79To50H3W-Ud0KpZv0lgGb5wCpk4VLxe/s840/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B94.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="840" data-original-width="610" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKGQGjc4-hGDlMeJM8R_GKmN44d1EL53m07yLgwIJgikq7pRtr4xSJV5jgHJvhljcbhntHIUz0lRIqI4PAbyrgV3pNJma0ximdI3DBs0CncxOt9f4H6K3s1r5lUQc5WmwJqSOA8FleGh9yG2cgQ9SQgwRr2y8f79To50H3W-Ud0KpZv0lgGb5wCpk4VLxe/s320/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B94.jpg" width="232" /></a></div>Τα Δελφικά Χρονικά παρουσιάζουν την κεντρική θεματολογία απο το νέο βιβλίο της Λέλας Μπακολουκά για τους νερόμυλους των Δελφών.<p></p><p>Μια ασχολία των κατοίκων σχετική με τις γεωργικές εργασίες τους, που κάλυπταν μαζί με την κτηνοτροφία, τις βασικές βιοποριστικές ανάγκες τους από πολύ παλιά, πολύ πριν αποκαλυφθεί στις ανασκαφές το αρχαίο ιερό και αναπτυχθεί ο τουρισμός.</p><p>Πρόκειται για μια εξαιρετική έρευνα που εμπλουτίζει τις γνώσεις μας πάνω στην τοπική λαογραφία.<br /> </p><p><span></span></p><a name='more'></a> ΟΙ ΝΕΡΟΜΥΛΟΙ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ<p></p><p><br /></p><p><u>Η περιοχή των Μύλων</u> </p><p>Η τοποθεσία, στην οποία έχουν κατασκευαστεί οι μύλοι, έχει
επιλεγεί με μεγάλη προσοχή και φροντίδα για να έχει όλα εκεί να τα χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία
τους. Εκτός από το άφθονο νερό της πηγής που παρέχεται όλο
το χρόνο, η περιοχή έχει μεγάλη φυσική κλίση ώστε σε μικρή
απόσταση να υπάρχει η απαραίτητη υψομετρική διαφορά και
έτσι να δημιουργείται η αναγκαία δύναμη της ροής του νερού
για τη λειτουργία ενός μύλου.
Τα κτίσματα των μύλων, φτιαγμένα από υλικά που ήταν
διαθέσιμα στο κοντινό περιβάλλον, ήταν απλής κατασκευής.
Ήταν συνήθως ισόγεια πετρόχτιστα με σκεπή από κεραμίδια.
΄Επρεπε να στεγάζουν τις εγκαταστάσεις για την άλεση του μη χανήματος, τους μυλόλιθους, την αλευροθήκη, το χώρο για το
σιτάρι που έφερναν οι παραγωγοί για άλεσμα, τα αμπάρια ό που ο μυλωνάς αποθήκευε το λεγόμενο δικαίωμα και ένα συ νήθως δωμάτιο για τη διαμονή του ίδιου. Το δωμάτιο του μυ λωνά ήταν υπερυψωμένο με πάτωμα από χοντρά σανίδια για
να αποφεύγεται, κατά το δυνατόν, η υγρασία.
Η πρόσβαση στους μύλους των Δελφών δεν ήταν ιδιαίτε ρα εύκολη εξαιτίας της κλίσης του εδάφους. Υπήρχαν όμως
ελικοειδείς μουλαρόδρομοι και τα μεταφορικά μέσα της παλιάς
εποχής, τα γαϊδούρια και τα μουλάρια, μπορούσαν χωρίς με γάλη δυσκολία να φθάνουν στους μύλους.
Οι πελάτες των μύλων ήταν κυρίως από τους Δελφούς,
αλλά και από το Χρισσό και τη Δεσφίνα. Με τα χωριά αυτά οι
μύλοι συνδέονταν με πολύ καλό ημιονικό δρόμο. Ο δρόμος
μάλιστα με την Δεσφίνα διατηρείται στο μεγαλύτερο μήκος του
μέχρι σήμερα. Είναι στη βόρεια πλαγιά της Κίρφυς απέναντι
από τους Δελφούς, διατηρεί σε πολλά σημεία το παλιό καλ ντερίμι και μπορεί να θεωρηθεί μάλιστα ως ένα νεότερο μνη μείο της περιοχής. Εκτός από τους κατοίκους των παραπάνω χωριών, οι μύλοι εξυπηρετούσαν πολλούς από τους κατοίκους
των κοντινών χωριών της Γκιώνας.</p><p> </p><p><u>Η λειτουργία του Μύλου </u></p><p>Η λειτουργία του νερόμυλου γίνεται ως εξής: Το νερό της πη γής που θα κινήσει το μύλο οδηγείται πρώτα σε ένα αυλάκι,
που λέγεται μυλαύλακο και φθάνει μέχρι το μύλο. Για να γίνει
αυτό, δηλαδή να αλλάξει η πορεία του νερού, τοποθετείται ένα
εμπόδιο στο κεντρικό αυλάκι της πηγής και έτσι γίνεται η λεγό μενη δέση. Η δέση αποτελείται από μία σειρά πέτρες τοποθε τημένες κάθετα στο ρεύμα της πηγής, πολλές φορές μαζί με
κλαδιά που συγκρατούνται από μικρότερες πέτρες. Έτσι παρε μποδίζεται η ροή του νερού στο κεντρικό αυλάκι και αναγκά ζεται το νερό να μπει στο μυλαύλακο που ξεκινάει απ’ αυτό το
σημείο. Αν πρέπει να περάσει από δύσβατα μέρη, τότε κατα σκευάζονται τα κατάλληλα τεχνικά έργα, όπως τοίχοι, ξερολι θιές ή σε κάποια σημεία ένα κανάλι, που μπορεί να είναι ξύλι νο από έναν πελεκημένο κορμό δένδρου προκειμένου να γε φυρωθεί ένα μικρό ρέμα από τη μία όχθη μέχρι την άλλη.
Σ’ όλο το μήκος του μυλαύλακου πρέπει να ληφθεί μέρι μνα για να μην πέφτουν μέσα σ’ αυτό χώματα και το ίδιο να
μην φθείρεται συχνά από τη διέλευση ανθρώπων και ζώων.
Πρέπει επίσης το μυλαύλακο να έχει την κατάλληλη κλίση για
να φθάνει το νερό ανεμπόδιστα μέχρι το μύλο.
Το νερό οδηγείται κατ’ αρχήν στην κεφαλοκάναλη ή το
βαρέλι, μπροστά από το οποίο τοποθετείται μια σκάρα για να
συγκρατεί μικρά κλαδιά και φύλλα από δένδρα, που φθάνουν
μέχρι εκεί. Το βαρέλι τα παλιότερα χρόνια ήταν ξύλινο, ενώ τα
νεώτερα ήταν μεταλλικό. Από το βαρέλι το νερό έφτανε στο
σιφούνι.
Το σιφούνι ήταν στο χαμηλότερο άκρο του βαρελιού και
ήταν ξύλινο, συνήθως από συκιά, ή μεταλλικό. Η ροή του νε ρού στο σιφούνι μπορούσε να ρυθμιστεί με το δράκο ούτως
ώστε να φθάσει στη φτερωτή η κατάλληλη ποσότητα νερού.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9glRaabjhzAxUVG1Zj2MIsIM9A5JYPj5aJ4bHXZOi1OFgDzCK2aUB2dTSGQGapHQvAxlUuFkwG0OMqUWDajAVIAAZazELDvW1rrijnWgvxRbNu_dOLwP7P4vjy4CmnlzL8UQeiw3x4IEDUyS3sQ_cmYFvHS4xvbycnT0PhLh0JweaLI3gkXQNpaPF6VDJ/s586/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B92.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="586" data-original-width="422" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9glRaabjhzAxUVG1Zj2MIsIM9A5JYPj5aJ4bHXZOi1OFgDzCK2aUB2dTSGQGapHQvAxlUuFkwG0OMqUWDajAVIAAZazELDvW1rrijnWgvxRbNu_dOLwP7P4vjy4CmnlzL8UQeiw3x4IEDUyS3sQ_cmYFvHS4xvbycnT0PhLh0JweaLI3gkXQNpaPF6VDJ/s320/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B92.jpg" width="230" /></a></div>Η φτερωτή ήταν ένας τροχός, ο οποίος τα παλιότερα χρό νια ήταν κάθετος και ξύλινος, ενώ τα νεότερα ήταν μεταλλικός
και οριζόντιος. Η οριζόντια φτερωτή είχε διάμετρο γύρω στα
τρία μέτρα, ενώ η οριζόντια είχε διάμετρο συνήθως 1,20 μέτρα
και πάχος 15 εκατοστά με πολλές ακτίνες, τα κουτάλια. Επά νω σ’ αυτά έπεφτε με ορμή το νερό και ανάγκαζε τη φτερωτή
να γυρίζει. Στο κέντρο της υπήρχε ένας άξονας, ο οποίος τα
παλιότερα χρόνια ήταν ξύλινος και στα νεότερα χρόνια μεταλ λικός, το αδράχτι.
Το αδράχτι ήταν κατακόρυφο και ακουμπούσε στο κεντρί
επάνω σε μία οριζόντια επιφάνεια, την τράπεζα. Η κίνηση της
φτερωτής έφθανε στο επάνω μυλολίθι, το οποίο ήταν κινητό,
ενώ ακριβώς κάτω από αυτό ήταν το κάτω μυλολίθι που ήταν
σταθερό. Οι μυλόπετρες δεν ήταν μονοκόμματες, αλλά αποτε λούνταν από πολλές πελεκημένες και κατάλληλα συνταιρια σμένες πέτρες, που συγκρατούσαν σφιχτά δύο σιδερένια στε φάνια. Οι επιφάνειες στις μυλόπετρες, που έρχονταν σε επα φή, δεν ήταν λείες, αλλά δέχονταν ειδική κατεργασία, τη χαρα γή. Η κατεργασία αυτή γινόταν για να δημιουργηθούν μικρά
ακτινωτά αυλάκια και έτσι να αλέθονται καλλίτερα οι σπόροι.
Επάνω από την κινητή μυλόπετρα ήταν το καρύκι, μία
ξύλινη κάσα μέσα στην οποία έριχναν τον καρπό για άλεσμα.
Από εκεί ο καρπός έφθανε αρχικά στον κάλανο στη βάση της
κάσας και με τη βοήθεια που προσέφεραν το βαρδάρι που πε ριστρεφόταν και η καυκιά, κατέληγε στις μυλόπετρες συνεχώς
μικρή ποσότητα καρπού για να αλεστεί. Το αλεύρι που έβγαι νε από τις μυλόπετρες έφθανε στη φτύση και από εκεί έπε φτε στην αλευροθήκη, που ήταν λίγο χαμηλότερα και έτσι ήταν
έτοιμο στη διάθεση του μυλωνά και του πελάτη.<p></p><p><u>Οι μυλωνάδες και η ζωή στο Μύλο</u> </p><p>Οι νερόμυλοι αποτελούσαν τόπο συγκέντρωσης πολλών αν θρώπων όχι μόνο συγχωριανών, αλλά και από γειτονικά χω ριά, που έφθαναν ως εκεί για να αλέσουν τους καρπούς τους.
Ήταν αναγκασμένοι να μένουν στο μύλο αρκετές ώρες για να
πάρουν σειρά για το άλεσμα, ακόμα και να διανυκτερεύσουν
σ’ αυτόν εάν χρειαζόταν. Έτσι είχαν την ευκαιρία να ανταλλά ξουν ειδήσεις και απόψεις σε εποχές που οι ευκαιρίες επικοι νωνίας ήταν περιορισμένες.
Η καρδιά του νερόμυλου ήταν ο μυλωνάς. Αυτός «έδινε»
το όνομά του στο μύλο, που τις περισσότερες φορές ήταν ιδιο κτησία του. Ο μυλωνάς συνήθως είχε βοηθό, που τον αποκα λούσαν «Πασπαλιάρη». Ο βοηθός φρόντιζε για το φόρτωμα και
το ξεφόρτωμα των ζώων, για το καθάρισμα του μυλαύλακου,
καθώς και για άλλες εργασίες του μύλου, και αντικαθιστούσε
τον μυλωνά, όταν εκείνος έλειπε.
Οι μυλωνάδες ζούσαν και δούλευαν πάντα με κόσμο,
ακούγοντας φωνές και συζητήσεις μαζί με τον ήχο της ροής
του νερού, της φτερωτής και της μυλόπετρας που έτριβε το σι τάρι. Η έκφραση «έγινε μύλος» μάλλον προήλθε από εδώ. ΄Ε χουν μείνει στη μνήμη των γεροντότερων πολλές ιστορίες και
περιστατικά που συνδέονται με τους μύλους και τους μυλω νάδες και κάθε πελάτης των μύλων έχει να διηγηθεί κάτι δια φορετικό. Οι μυλωνάδες ήταν άνθρωποι φιλόξενοι, εξυπηρετι κοί και γελαστοί, ενώ έκαναν την παραμονή στο μύλο ευχάρι στη.
Οι νερόμυλοι δούλευαν όλο το χρόνο διότι δεν υπήρχε
πρόβλημα στην παροχή νερού. Δεν δούλευαν μόνο στις με γάλες γιορτές του έτους, όπως και στη γιορτή της Υπαπαντής
που γιόρταζε η Παναγία η Μυλιαργούσα. Η τήρηση της σειράς
προτεραιότητας στο μύλο ήταν κανόνας απαράβατος. Εκτός
σειράς έμπαινε μόνο το άλεσμα για το τραπέζι του γάμου. Για
το προβάδισμα αυτό οι μελλόνυμφοι έφερναν κάποιο δώρο
στον μυλωνά, καθώς και γλυκά για τους άλλους πελάτες, που
με ευχαρίστηση παραχωρούσαν τη σειρά τους στο νέο ζευγάρι.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVBYjd_fMGu438iQABsinSl-VTlxauGA2sLZhIeRtJ-OwyrDoNdd9lu3Ai32cLWP2gSH9aCVQiHBVhnvF-RzMu8SdU2uDagn2wJQMooOGeNwlcpBXw7VwZPAYb0BsAkVIcnx_3-gKcbOBJHr2SKQgyJ0wOKyrWGQOVN-9C-UauO5EYq2130PXtWR4nUYfp/s647/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B91.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="518" data-original-width="647" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVBYjd_fMGu438iQABsinSl-VTlxauGA2sLZhIeRtJ-OwyrDoNdd9lu3Ai32cLWP2gSH9aCVQiHBVhnvF-RzMu8SdU2uDagn2wJQMooOGeNwlcpBXw7VwZPAYb0BsAkVIcnx_3-gKcbOBJHr2SKQgyJ0wOKyrWGQOVN-9C-UauO5EYq2130PXtWR4nUYfp/w400-h320/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B91.jpg" width="400" /></a></div> <p></p><p><u>Οι νερόμυλοι των Δελφών </u></p><p>Οι νερόμυλοι των Δελφών βρίσκονται όλοι κατά μήκος του ρέ ματος της πηγής «Κεφαλόβρυσο» και σε μικρή απόσταση με ταξύ τους. Απέχουν ενάμιση χιλιόμετρο από το παλιό χωριό
και δύο χιλιόμετρα από τους σύγχρονους Δελφούς. Οι μύλοι
καθώς και οι υπόλοιπες βιοτεχνικές κατασκευές, που είχαν επί σης ως κινητήρια δύναμη το νερό, ήταν οι παρακάτω, ξεκινώ ντας από τον μύλο που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο: </p><p><b>Ο μύλος του Τσεκούρα </b></p><p>Είναι ο πρώτος στη σειρά των μύλων των Δελφών και βρίσκε ται πολύ κοντά στο «Κεφαλόβρυσο». Είναι από τους πιο πα λιούς μύλους και λειτουργούσε από την περίοδο της Τουρκο κρατίας. Τελευταίος γνωστός μυλωνάς ήταν ο μπάρμπα-Γιώρ γης, ο οποίος ήταν και πολύ καλός ψάλτης. Σ’ αυτόν άλεθαν
Δελφιώτες, κάτοικοι των γύρω χωριών, αλλά και οι καλόγεροι
του Μοναστηριού του Προφήτη Ηλία. Οι γεροντότεροι θυμού νται να περνούν μέσα από το χωριό τα καλογερικά μουλάρια
τα ξημερώματα, φορτωμένα με σιτάρι για να πάνε στο μύλο
για άλεσμα.
Πρέπει να αναφερθεί ότι το 1942 είχε γίνει προσπάθεια
για να εγκατασταθεί στο μύλο αυτό ένας μικρός υδροηλεκτρι κός σταθμός ο οποίος παράλληλα με τη λειτουργία του μύλου
θα μπορούσε να ηλεκτροδοτήσει τον οικισμό των Δελφών. Συ ντάχθηκε μάλιστα προμελέτη από τον μηχανικό Ι. Φιλίππου
(Αθήνα 16.05.1942), η οποία όμως δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Οι
Δελφοί συνέχισαν να ηλεκτροδοτούνται από την Ηλεκτρική
του Χρισσού έως τα μέσα της 10/ετίας του 1950, οπότε ηλεκτροδοτήθηκαν απο τη ΔΕΗ. Ο μύλος αυτός, όπως και οι υπόλοιποι, σταμάτησε τη λει τουργία του τη δεκαετία του 1950 ή τις αρχές της δεκαετίας
του 1960. Περιήλθε στην ιδιοκτησία του στρατηγού Αθανασί ου Τσεκούρα και κατόπιν στην ανιψιά του Μελπομένη, η οποία
τον δώρισε στον Δήμο Δελφών.</p><p><b>Ο μύλος του Βαρζακάνου </b></p><p>Κάτω ακριβώς από το μύλο του Τσεκούρα βρίσκεται ο μύλος
του Βαρζακάνου. Μυλωνάς ήταν τα τελευταία χρόνια λειτουρ γίας του ο Αθανάσιος Βαρζακάνος, ο πατέρας του Γιώργου
Βαρζακάνου. Ο μύλος αυτός, όπως και οι υπόλοιποι, έχει στα ματήσει εδώ και πολλές δεκαετίες τη λειτουργία του και είναι
ερειπωμένος. Σήμερα ανήκει στην ιδιοκτησία του Παναγιώτη
(Τάκη) Μανδρέκα, του πρώην Δημάρχου της Ιτέας. </p><p><b>Ο μύλος του Μικρούτσικου</b> </p><p>Βρισκόταν κάτω από το μύλο του Βαρζακάνου και ήταν
γνωστός ως μύλος του Μπαλαλά. Η λειτουργία του μύλου
αυτού σταμάτησε την προπολεμική περίοδο. Την δεκαε τία του 1950 και ενώ άλλοι μύλοι της περιοχής ήταν σε
λειτουργία, ο μύλος αυτός ήταν ήδη ένας σωρός ερειπίων.</p><p><b>Το μαντάμι και η νεροτριβή του Στάθη Βαρώνου </b></p><p>Το μαντάμι και η νεροτριβή στα Στάθη Βαρώνου ήταν κάτω
από το μύλο της οικογένειας Μικρούτσικου.
Μαντάμια (ή μαντάνια) είναι ξύλινες κατασκευές για την
κατεργασία μάλλινων υφαντών ρούχων με νερό. Η κατασκευή
αποτελείται από δύο τμήματα: ένα σταθερό και ένα κινούμενο
τμήμα. Το κινούμενο τμήμα έχει μία φτερωτή και όταν πέφτει
επάνω της το νερό από ένα σιφούνι σαν αυτό του νερόμυλου,
κινεί ένα ξύλινο άξονα, επάνω στον οποίο είναι προσαρμο σμένα τα «κοπάνια». Όταν η κατασκευή είναι σε λειτουργία τα
κοπάνια χτυπούν συνεχώς και ρυθμικά το υφαντό, που τυλί γεται και ξετυλίγεται γύρω από τον άξονα. Συγχρόνως έριχναν
νερό στο υφαντό και το στροβίλιζαν για πολλές ώρες. Το
υφαντό «έμπαζε» και φούσκωνε ώστε να είναι κατάλληλο για
χρήση. Στο μαντάμι έβαζαν μάλλινα υφάσματα, που προορί ζονταν για χονδρά χειμωνιάτικα ενδύματα, ακόμη και για κλι νοσκεπάσματα.
Νεροτριβή είναι μία κωνική κατασκευή μέσα στο έδαφος,
επενδυμένη εσωτερικά με ξύλινες σανίδες, που έχουν μεταξύ
τους μικρά διάκενα. Στον κώνο αυτόν έπεφτε νερό από ση μαντικό ύψος. Στη νεροτριβή ρίχνονταν μάλλινα υφαντά και
βελέντζες, που τρίβονταν και στροβιλίζονταν με την δύναμη
του νερού. Η κατεργασία αυτή έκανε την ύφανση πιο σφιχτή
και συγχρόνως πιο μαλακή, μετατρέποντας έτσι το υφαντό σε
«γινομένη» και «φλοκωτή».
Το μαντάμι και η νεροτριβή περιήλθε στην ιδιοκτησία του
Χρήστου Ευστ. Βαρώνου. Η λειτουργία των κατασκευών
αυτών σταμάτησε τη δεκαετία του 1950.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgArp-1yZL_2rHlV-Mo1RyLc8NMvfSQoMOJFO9GDMPDVCDpcFmgCsX7s-Eb7j7FNNqANtRWkLM7EnjyZEwMe0QLLjCymYe5XuhKsDt6-jr9fO0M5xg4PLwIjQ_4IJTXrSpmtCsXF0AkKUCXAY2z8t6bEmi3jvOb0H_f1fUj3aUzFPweUzEdzgVTQAFVn57e/s574/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B93.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="574" data-original-width="381" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgArp-1yZL_2rHlV-Mo1RyLc8NMvfSQoMOJFO9GDMPDVCDpcFmgCsX7s-Eb7j7FNNqANtRWkLM7EnjyZEwMe0QLLjCymYe5XuhKsDt6-jr9fO0M5xg4PLwIjQ_4IJTXrSpmtCsXF0AkKUCXAY2z8t6bEmi3jvOb0H_f1fUj3aUzFPweUzEdzgVTQAFVn57e/w265-h400/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B93.jpg" width="265" /></a></div><p><b>Το λιοτρίβι του Βαρώνου </b></p><p>Δίπλα στις παραπάνω κατασκευές λειτουργούσε ένα λιοτρίβι.
Ήταν και αυτό του Στάθη Βαρώνου, τον οποίο διαδέχτηκε ο
γιός του Ιωάννης Βαρώνος. Το λιοτρίβι αυτό σταμάτησε τη λει τουργία του την ίδια εποχή με τους μύλους και σήμερα ανήκει
στην ιδιοκτησία του Ιωάννη Ν. Κλέντζερη. </p><p><b>Ο μύλος του Λυριντζή</b> </p><p>Λίγο πιο κάτω από τις προηγούμενες βιοτεχνίες ήταν ο μύλος
του Λυριντζή. Από τους παλιότερους γνωστούς μυλωνάδες
ήταν ο μπάρμπα-Γιάννης Λυριντζής. Ο μπάρμπα-Γιάννης ήταν
από τουςπιο καλούς τεχνίτες. Έκανε συχνά τη χαραγή στη μυ λόπετρα για να τρίβεται καλύτερα και για να γίνεται ψιλό το α λεύρι. Ήταν ιδιαίτερα φιλόξενος και το μεσημέρι, όταν έστρω νε τραπέζι στο μύλο, καλούσε όλους όσους ήταν εκείνη τη
στιγμή στο μύλο για φαγητό.</p><p>Μετά τον μπάρμπα-Γιάννη Λυριντζή ανέλαβε μυλωνάς ο
γιός του Γιάννης. Στη συνέχεια εργάστηκαν στο μύλο τα αδέλ φια του Αχιλλέας και Ηλίας.
Ο νερόμυλος ήταν στο σημείο, από το οποίο πέρασε το
κανάλι του Μόρνου, με το οποίο φτάνει το νερό στην Αθήνα.
Εξ αιτίας αυτού του έργου δεν σώζεται τίποτα από το μύλο
αυτό. </p><p><b>Ο μύλος του Κολομβότσου </b></p><p>Κάτω από το σύγχρονο κανάλι του Μόρνου ήταν ο μύλος του
Κολομβότσου. Παλιός μυλωνας ήταν ο Ηλίας Κολομβότσος και
αργότερα οι γιοί του Αλέκος και Γιάννης. Και ο μύλος αυτός
σταμάτησε τη λειτουργία του μαζί με τους υπόλοιπους νερόμυ λους τη δεκαετία του 1950. Σήμερα τα χαλάσματα του μύλου
ανήκουν στους απογόνους τους και συγκεκριμένα στην Παγου λίτσα σύζυγο του Μιχάλη Καζάζη και την Παγουλίτσα Κολομ βότσου (Νικολάου) που διαμένει στην Πάτρα.</p><p> <b>Ο μύλος του Δελεά </b></p><p>Τελευταίος μύλος χαμηλά προς το κεντρικό αγροτικό δρόμο
ήταν ο μύλος του Δελεά. Είχε αγοραστεί προπολεμικά από
τον Κώστα Δελεά, ενώ προηγουμένως ανήκε στο καλογερικό
μετόχι της Δεσφίνας. Ο μπάρμπα-Κώστας, εκτός από καλός
μυλωνάς, ήταν αγαπητός σε όλους και έλεγε πολλά και καλά
ανέκδοτα. Δίπλα στο μύλο είχε ρακαριό, έβγαζε τσίπουρο και
το κερνούσε στους πελάτες. Η λειτουργία του μύλου αυτού,
όπως και όλων των άλλων, σταμάτησε στα τέλη της δεκαετίας
του 1950. Είναι από τους καλύτερα διατηρούμενους νερόμυ λους, αν και είναι εγκαταλελιμμένος εδώ και αρκετά χρόνια.
Σήμερα ανήκει στην εγγονή του μπάρμπα-Κώστα, τη Βιολετα,
κόρη του Κομνά Δελεά .</p><p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi5IE_YYwgvA1O0MPG4bQ1afV7eDxVYwslYx58kHVWFaPvv7NRWFnwqmRqCsajuO9Zm79BZLw8AJ9GEyXz46V7_sI9emY2BX-I9y-H1yt9fBcvVXKTM3Amq_A106h_pMKGiAwbuvJdiOpGFPgjttvGsiLKimCb_wGr8L7NIBg2UAFxpxIdmN5FxIbdgq-t/s630/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B95.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="436" data-original-width="630" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi5IE_YYwgvA1O0MPG4bQ1afV7eDxVYwslYx58kHVWFaPvv7NRWFnwqmRqCsajuO9Zm79BZLw8AJ9GEyXz46V7_sI9emY2BX-I9y-H1yt9fBcvVXKTM3Amq_A106h_pMKGiAwbuvJdiOpGFPgjttvGsiLKimCb_wGr8L7NIBg2UAFxpxIdmN5FxIbdgq-t/w400-h276/%CE%9D%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B95.jpg" width="400" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><br /><br /> <br /></p>delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-36062628557481227882023-05-15T03:11:00.006-07:002023-06-21T06:43:38.983-07:00ΚΑΣΤΑΛΙΑ, ΤΟ ΟΝΟΜΑ <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKRuz6dCQ09DXfovPP-sW0Efni5trwo-Ds9hEawBKCC1Q4NOzJ8m8VoAWJLIBBQtBDkUxpViSWNUm4i62eMdWPpDk23Hz3JyyrrdqUh2t5x7DNzcX2JybSd6A8PJyj8jb98fFDMxMIVC71b5xKuHmQYsMhdQ9w3mWUXGgHgyBifWXHjBnBXLTzykhObg/s556/%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%AE.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="556" data-original-width="481" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKRuz6dCQ09DXfovPP-sW0Efni5trwo-Ds9hEawBKCC1Q4NOzJ8m8VoAWJLIBBQtBDkUxpViSWNUm4i62eMdWPpDk23Hz3JyyrrdqUh2t5x7DNzcX2JybSd6A8PJyj8jb98fFDMxMIVC71b5xKuHmQYsMhdQ9w3mWUXGgHgyBifWXHjBnBXLTzykhObg/s320/%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%AE.jpg" width="277" /></a></div>
<p></p><p style="margin-bottom: 0cm;">ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΣΤΑΛΙΑ ΣΤΟΝ
ΚΑΣΤΟΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΥΔΕΥΚΗ ΣΤΟΝ
ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">(Είχα
σκοπό να αναφερθώ στο όνομα της Κασταλίας
πηγής μόνο. Είναι όμως τόσες οι συνδέσεις
ανάμεσα σε λέξεις και ονόματα που
αναγκαστικά πρόσθεσα στο αρχικό κείμενο
και το παράτημα όπως και τις σημειώσεις
που ακολουθούν. Ολα χρήσημα γιατί είτε
δεν υπάρχουν καθόλου ετυμολογικές
εξηγήσεις, παρά μόνο αναφορές στους
μύθους και τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν,
είτε οι ερμηνείες που έχουν δοθεί είναι
ανακριβείς. - Γ.Χ.)</span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"> <span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="margin-bottom: 0cm;">
</p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">ΚΑΣΤΑΛΙΑ
ΠΗΓΗ –</span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">
</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="el-GR">ΤΟ
ΟΝΟΜΑ</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">“<span style="font-size: small;">Η
<b>Κασταλία πηγή</b> είναι φυσική πηγή
στους Δελφούς, στους πρόποδες του
<span lang="el-GR">Παρνασσού</span>. Πήρε το όνομά
της από την μυθική νύμφη <span lang="el-GR">Κασταλία</span>,
η οποία στην προσπάθειά της να ξεφύγει
από τον Απόλλωνα έπεσε στην πηγή αυτή
και πνίγηκε.”</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Αυτη
είναι η πληροφορία που δίνεται, με μικρές
παραλλαγές πάντα, όταν κάποιος αναζήτήσει
λεπτομέρειες για την πηγή και την
προέλευση του ονόματος είτε σε κάποιο
σχετικό βιβλίο είτε, στην εποχή μας, απο
το διαδίκτυο.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Αυτό
που σχεδόν πάντοτε αγνοείται είναι πως
τα ονόματα της αρχαιότητας περιέχουν
συμβολισμούς ή άλλου είδους πληροφορίες
για το αντικείμενο ή πρόσωπο που
προσδιορίζουν.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Είναι
“αξίωμα” πως αν όνομα πόλης, τόπου ή
όπως εδώ πηγής δεν προέρχεται απο κάποιον
θεό ή ήρωα τότε, στις περισσότερες των
περιπτώσεων, περιγράφει μονολεκτικά
ένα ιδιαίτερο εδαφικό χαρακτηριστικό
του συγκεκριμένου σημείου ή της γύρω
περιοχής.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Αφού
δοθεί το όνομα με αυτό τον τρόπο, στην
συνέχεια κατασκευάζεται και ο μύθος
για κάποιον αρχαίο ιδρυτή (αν πρόκειται
για πόλη), ένα μυθικό ήρωα ή μια νύμφη
με σκοπό να δημιουργηθεί ένα υπόβαθρο
που θα προσδώσει αληθοφάνεια και μια
ιστορική υπόσταση στην προέλευση του
ονόματος-προσώπου και κατ' επέκταση του
τόπου.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Είναι
προφανές πως αναλύοντας το όνομα
“Κασταλία” αποδεικνύεται πως αυτό
προέρχεται απο τους βράχους που στην
βάση τους αναβλύζει η πηγή, τις Φαιδριάδες
πέτρες. Και είναι πιθανό το όνομα αρχικά
να αναφερόταν σε όλο αυτό τον πετρώδη
σχηματισμό που υψώνεται επιβλητικά στο
σημείο. Δεν αποκλείεται το όνομα Κασταλία
να προϋπήρχε προσδιορίζοντας την
μορφολογία του σημείου ίσως και αιώνες
πρίν δοθεί στους βράχους το όνομα
Φαιδριάδες - δίκαια θα μπορούσαν να
λέγονται και Καστάλιοι βράχοι.</span></p>
<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6tyUEpFy2bXNo9fZQ2LObkMPZlktFkHXCI9AaGd4QKp97Kj4tlAm3TkPcsi72qVpjYoIBW3F3VpeRaauiqIG5iiZ-jgGFJgc4e7QCSO1McihhXS-WOKLnzknaNtqDghddV2H8bcmtDmb6ovPHClOcaVrCzhn6jEwaE-YSJw4JxvrWAJitLHRC-okLjg/s686/%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1%20%CE%A6%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="686" data-original-width="482" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6tyUEpFy2bXNo9fZQ2LObkMPZlktFkHXCI9AaGd4QKp97Kj4tlAm3TkPcsi72qVpjYoIBW3F3VpeRaauiqIG5iiZ-jgGFJgc4e7QCSO1McihhXS-WOKLnzknaNtqDghddV2H8bcmtDmb6ovPHClOcaVrCzhn6jEwaE-YSJw4JxvrWAJitLHRC-okLjg/w281-h400/%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1%20%CE%A6%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82.jpg" width="281" /></a></div><p></p><p></p><p></p><p></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Οι κάθετοι βράχοι των Φαιδριάδων και η Κασταλία πηγή δεξιά</span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">(γκραβούρα του 19ου αιώνα)<br /></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: xx-small;"> </span><span style="font-size: small;"> Στην
ανάλυση της λέξης βοηθά τόσο η ταύτιση
της ετυμολογίας με το σχήμα του
αντικειμένου όσο και η σύγκριση με άλλες
λέξεις που ακολουθούν τον ίδιο τρόπο
συγκρότησης – με το πρόθεμα “κα” και
την λέξη που συνοδεύει.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Βοηθά
επίσης η σύγκριση με ξένες ομόηχες
λέξεις που προσδιορίζουν παρόμοια
γνωρίσματα του αντικειμένου.</span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Κι
αυτό γιατί είναι γνωστό πόσο η ελληνική
γλώσσα έχει επηρεάσει την λατινική και
πως αυτή έχει γίνει γέφυρα για την
διάδωση ελληνικών γλωσσικών στοιχείων
στις δυτικές γλώσσες.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Αραγε
έχει αναρωτηθεί κανείς πόσο όμοιες
είναι οι λέξεις Κασταλία, <span lang="en-US">Castellum
(</span><span lang="el-GR">Λατ.), </span><span lang="en-US">Castello
(</span><span lang="el-GR">Ιτ.), </span><span lang="en-US">Castle
</span><span lang="el-GR">(Αγγ.) και πόσο ταυτίζονται
οι σημασίες που προσδιορίζουν;</span></span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Το
πρόθεμα “κα”, που προανέφερα σημαίνει
την ανύψωση, το φούσκωμα, την προεξοχή,
όπως π.χ. στην αρχαία λέξη “κάπηξ”
(κα+πήγνυμι : ξυλον τι εν τη πρύμνη της
νεώς υπερέχον - Ησύχιου λεξικό).</span></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: small;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNT7WIT5TNaTl70uFvHxd_6PNqzKWcE8v0QyX7IYkIYNi5lwRH3BcNP7AM2OGWuopjwcQxZNEOS7-1kifwIWz-T3Iz-yB525CAJxSV-xMGEkWVmxrxZth2PsP1G6o_Qpq2D9PnPGK64ts1lHlTSokoyxDkRazOXYnSAMjfjFMaRXPI8zH6T1oa1Xxu5g/s1800/%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%B7%CE%BE.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNT7WIT5TNaTl70uFvHxd_6PNqzKWcE8v0QyX7IYkIYNi5lwRH3BcNP7AM2OGWuopjwcQxZNEOS7-1kifwIWz-T3Iz-yB525CAJxSV-xMGEkWVmxrxZth2PsP1G6o_Qpq2D9PnPGK64ts1lHlTSokoyxDkRazOXYnSAMjfjFMaRXPI8zH6T1oa1Xxu5g/w400-h267/%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%B7%CE%BE.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: xx-small;">Αντίγραφο αρχαίου πλοίου- ο υπερυψωμένος κάπηξ στην πρύμνη</span><span style="font-size: small;"> </span><p></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Το
δεύτερο συνθετικό του ονόματος, το
“σταλία” προέρχεται απο την λέξη στάλα,
οχι όμως όπως θα φανταζόταν κανείς λόγω
της πηγής (στάλα, σταλαγματιά νερού)
αλλά ως εκφορά της λέξης στήλη στην
δωρική διάλεκτο (στήλη=στάλα) με την
μετατροπή του ήτα σε άλφα.</span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Θυμηθείτε
το σπαρτιατικό-δωρικό “ταν ή επι τας”,
επίσης την λέξη ήλιος που στην δωρική
διάλεκτο γράφεται και προφέρεται άλιος,
όπως και η σελήνη-σελάνα, κ.α.</span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Και
αυτό ακριβώς βλέπει κανείς είτε απο
απόσταση είτε πλησιάζοντας στη βάση
των Φαιδριάδων, βράχους που υψώνονται
κάθετα σαν στήλες. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Απο
την ρίζα αυτών των βράχινων στηλών
αναβλύζει το νερό της πηγής που ονομάστηκε
απο αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό
Κασταλία (κα+στάλα).</span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ</span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">*
</span>Ο ίδιος συνδυασμός προθέματος και
λέξης πέρασε στους Λατίνους και απο
αυτούς στους υπόλοιπους για να δηλώσουν
την ανύψωση της οχύρωσης στα κάστρα
τους. Γιατί τα ψηλά, κάθετα τείχη είναι
το βασικό γνώρισμα ενός φρουρίου-κάστρου.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span lang="el-GR">Και
προσέξτε, στην λατινική το </span><span lang="en-US">castellum
προσδιορίζει </span><span lang="el-GR">το μικρότερο
οχυρό ή έναν πύργο-παρατηρητήριο ενώ η
λέξη </span><span lang="en-US">castrum </span><span lang="el-GR">αναφέρεται
σε οχύρωση μεγαλύτερου συγκροτήματος
ή πόλης.</span></span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Καθ'
όσον η ελληνική λέξη κάστρο θεωρείται
μεσαιωνικό δάνειο απο την λατινική θα
έπρεπε ίσως να εξεταστεί η περίπτωση
να μην αποτελεί δάνειο, ούτε καν αντιδάνειο
αλλά αυτούσια ελληνική λέξη.</span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Κι
αυτό γιατί τα μεν συνθετικά της στοιχεία
προέρχονται απο την ελληνική γλώσσα η
δε ομοιότητά της με την ομόηχη ελληνική
λέξη κάστωρ (το γνωστό ζώο κάστορας)
είναι χαρακτηριστική όπως και αυτό που
προσδιορίζουν. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Πόσο
συμπτωματικό για την συγκεκριμένη
λεξιπλασία είναι το γεγονός πως σχεδόν
δίπλα στην πηγή της Κασταλίας και στην
δυτική ρίζα των Καστάλιων βράχων-Φαιδριάδων,
το χωριό που δημιουργήθηκε μετά την
παρακμή των αρχαίων Δελφών ονομάστηκε
Καστρί και σε εκκλησιαστικά έγγραφα
της εποχής αναφέρεται και ως Καστόριο;</span></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikmQkulQ5r-YDBS5mEQ8KZlGcXn3sHjE7Tx1SsRQMp1lKb1n-s-1pt_5sG6P20S8rgNiK4JA5r-R-H155VvXBaMWmZkLgE43HLKPXmAmlLBq0Cve8_1qWdqZ-ouNXkfb2q0e8VxikNY5GOE5ZPUOAsxZsifZgK6lYT1GU2vOiwTfQ-gvtdgfzhtNXAiQ/s926/1840%20ca%20William%20Linton.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="719" data-original-width="926" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikmQkulQ5r-YDBS5mEQ8KZlGcXn3sHjE7Tx1SsRQMp1lKb1n-s-1pt_5sG6P20S8rgNiK4JA5r-R-H155VvXBaMWmZkLgE43HLKPXmAmlLBq0Cve8_1qWdqZ-ouNXkfb2q0e8VxikNY5GOE5ZPUOAsxZsifZgK6lYT1GU2vOiwTfQ-gvtdgfzhtNXAiQ/w400-h310/1840%20ca%20William%20Linton.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-size: xx-small;"> Το Καστρί στην ρίζα των κάθετων βράχων, 1840</span><span style="font-size: small;"><br /> </span><p></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Και
να αναφερθούμε στην περίπτωση του
κάστορα όπου έχουμε έναν παρόμοιο
συνδυασμό του “κα” και λέξης καθώς ο
τρόπος που ο κάστορας κατασκευάζει την
κατοικία του, με μια αριστοτεχνική
τακτοποίηση κλαδιών που προβάλλουν-ανυψώνονται
πάνω απο την επιφάνεια του νερού έκανε
τους αρχαίους έλληνες να του δώσουν
αυτό το όνομα με την χρήση του “κα” και
της λέξης στορέννυμι που σημαίνει απο
την μια στρώνω, ομαλοποιώ, τακτοποιώ
αλλά επίσης, συνοδευόμενο απο το πρόθεμα,
τοποθετώ υπεράνω, στοιβάζω<span lang="en-US">.
</span>Αυτό γίνεται πιό εμφανές με την
πρόθεση κατα- (καταστορέννυμι κάπετον
λάεσσιν> επιστρώνω τον τάφο με λίθους).</span></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span lang="el-GR">Ο
ίδιος τρόπος σχηματισμού θα μπορούσε
να ισχύει και για το </span><span lang="en-US">castrum-</span><span lang="el-GR">κάστρο
με την σημασία στρώνω σειρές λίθων
αλλεπάλληλα την μία επάνω στην άλλη. </span></span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXewxbYGClIa3eHLSZ9L7u7Wq-X8v6r__O8BAqADyR9nVMppgaEOpIhGxB6RJXzaa6rrWGlJPz_O66VT9BvA4GzKheBR0VCW1YDpoN7dIgwFvDUMH60N_2KXg7hpoSbZa0Xa3R5S9JKkn9sMuPII2X3Sn93FwiqHdw9phAlWuzgC2_FI0w9OwIFsai9g/s535/%CE%BA%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="213" data-original-width="535" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXewxbYGClIa3eHLSZ9L7u7Wq-X8v6r__O8BAqADyR9nVMppgaEOpIhGxB6RJXzaa6rrWGlJPz_O66VT9BvA4GzKheBR0VCW1YDpoN7dIgwFvDUMH60N_2KXg7hpoSbZa0Xa3R5S9JKkn9sMuPII2X3Sn93FwiqHdw9phAlWuzgC2_FI0w9OwIFsai9g/s16000/%CE%BA%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%82.jpg" /></a><span style="font-size: xx-small;"> </span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: xx-small;">Αναπαράσταση συγκροτήματος απο φωλιές Καστόρων</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: xx-small;"> </span></span></div><span style="font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;"> </span><span style="font-size: small;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> <span style="font-size: small;">**
Παρόμοια
σχηματίζεται το όνομα για τον ένα απο τους Διόσκουρους, τον Κάστορα. </span></span></span><span style="font-size: small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;">Κάστωρ
και Πολυδεύκης αποτελούν ηλιακές
θεότητες των Δωριέων. Σταδιακά η λατρεία
τους επεκτάθηκε στον ελληνικό κόσμο
αλλά και στους Ρωμαίους. Τιμούνταν ως
προστάτες των ναυτικών και αθλητικών
αγωνισμάτων. Οι Ρωμαίοι τους θεωρούσαν
προστάτες των λεγεώνων τους και τους
τιμούσαν μετά απο κάθε νίκη. </span>
</div></span><p></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span lang="el-GR">Ο
μύθος μας λέει πως </span><span style="font-family: times;"><span lang="el-GR">ενεπλάκησαν
κάποια στιγμή σε μια διαμάχη με κάποιους
άλλους δίδυμους αδερφούς και ο Κάστωρ
που ήταν θνητός έχασε την ζωή του. Ο
Πολυδεύκης, που ήταν αθάνατος, παρακάλεσε
τότε τον πατέρα τους τον Δία να φέρει
τον Κάστορα πίσω στη ζωή. Ο Δίας τελικά
τους επέτρεψε να ζήσουν αλλά εναλλάξ.
Ο καθένας τους θα περνούσε μια μέρα στο
βασίλειο του Αδη ενώ ο άλλος θα βρισκόταν
στον Ολυμπο και αντίστροφα. </span></span></span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: times;"><span style="font-size: small;">Αυτή
η εναλλάξ κίνηση απο τον Αδη (σκοτάδι)
στον Ολυμπο (φως) συμβολίζει την άνοδο
και την κάθοδο του ήλιου (ημέρα-νύχτα).
Πολυδεύκης (1) είναι ο πολύ-λαμπρός ήλιος
(δευκόν=λαμπρόν, λεξικό Ησύχιου), ενώ ο
Κάστωρ συμβολίζει την κίνησή του πάνω
και κάτω . Το “κα-” σημαίναι την προς
τα επάνω πορεία του ενώ το “-στωρ”
(στορέννυμι) εδώ σημαίνει την
πτώση-κατάστρωση προς στην επιφάνεια
του εδάφους. (2)</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: times;"><span lang="el-GR">Το
γνωστό επίγραμμα της μάχης του Μαραθώνα
τονίζει αυτή την σημασία : <br />“Ἑλλήνων
προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθῶνι
χρυσοφόρων Μήδων ἐστόρεσαν δύναμιν”
(=Υπέρ των Ελλήνων οι Αθηναίοι μαχόμενοι
στον Μαραθώνα </span></span>συνέτριψαν τη
δύναμη των χρυσοφόρων Μήδων). Το εστόρεσαν
μεταφράζεται ως συνέτριψαν με την
κυριολεκτική σημασία όμως <span style="font-family: times;"><span lang="el-GR">του
έστρωσαν καταγής-ισοπέδωσαν.</span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">***
</span><span lang="el-GR">Ενα σημαντικό όνομα της
αρχαίας μυθολογίας είναι ο Κάδμος,
ιδρυτής και πρώτος βασιλιάς της Θήβας.</span></span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Αν
και θεωρείται πως ήρθε απο την Φοινίκη
το όνομά του και όλα τα ονόματα του
γενεαλογικού του δένδρου είναι ελληνικά
(Αγήνωρ, Τηλέφασσα, Πολύδωρος Σεμέλη,
Αγαύη, κλπ).</span></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Φυσικά
και το όνομά του είναι ελληνικό και δεν
θεωρείται υπαρκτό πρόσωπο αλλά μυθολογικός
συβολισμός.με πρωταρχικό συμβολισμό
αυτόν του ιδρυτή της Θήβας.</span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Αυτό
δηλώνεται με το όνομα : Κα+δομώ > υψώνω
δομές.</span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Αρα,
πιθανά κι εδώ συνέβη το σύνηθες, πρώτα
ιδρύθηκε η πόλη ή αναπτύχθηκε κάποιος
παλιότερος οικισμός και μετά δημιουργήθηκε
ο μύθος του ιδρυτή της και πρώτου βασιλέα
ώστε να αποδίδονται οι ανάλογες τιμές
σε κάποιο θεωρητικά υπαρκτό πρόσωπο.</span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"> </span></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"> ©
Γιάννης Χριστόπουλος, 2022</span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Σημειώσεις
στο παράρτημα:</span></p>
<ol><li><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Εχει
διαδοθεί ο ισχυρισμός πως δευκός είναι
ο γλυκύς ταυτίζοντας το δεύκος με το
γλεύκος, δηλ. τον μούστο λόγω της
γλυκύτητας που αυτός έχει. Η ερμηνία
έχει υποστηριχθεί και απο τον αείμνηστο
καθηγητή Ι.Θ. Κακριδή για το όνομα
Δευκαλίων επίσης. Πως αυτό προέρχεται
από την λέξη γλεύκος που είναι σχετική
με την αμπελοκαλλιέργεια και πως το
όνομα της Πύρρας αναφέρεται στα σιτηρά.Εχει
ειπωθεί και γραφεί επίσης η αστεία
εξήγηση πως το -αλίων προέρχεται απο
το αλιεύω.</span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"></span><span style="font-size: small;">Στις
διάφορες ερμηνείες αγνοείται το σύνθετο
του ονόματος (δευκός+αλίων), το πόσο η
λέξη δευκός ομοιάζει στην λέξη λευκός
(λαμπρός, φωτεινός), ερμηνία που μας
δίνουν και λεξικογράφοι της αρχαιότητας
(Ησύχιος, 5ος αιώνας μ.Χ.).<br />Δεν γίνεται
σύγκριση με το Πολυδεύκης, που και αυτού
η ερμηνία έχει διαδωθεί λανθασμένα ως
πολύ-γλυκός.</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Είδαμε
πιο πάνω την ηλιακή προέλευση του
ονόματος και ως μια ακόμη επιβεβαίωσή
του έχουμε την μεταφορά του στην λατινική
και απο εκεί στις δυτικές γλώσσες ως
<span lang="en-US">Pollux (Πόλουξ>Pol+lux), </span><span lang="el-GR">όπου
γνωρίζουμε πως </span><span lang="en-US">lux </span><span lang="el-GR">είναι
το φως.<br /></span><br />Αγνοείται ή παρερμηνεύεται
το δεύτερο συνθετικό (το αλίων) που
προέρχεται απο τον άλιο-ήλιο και
παρερμηνεύεται επίσης<span lang="en-US"> </span>το
όνομα της Πύρρας που ευδιάκριτα
προέρχεται απο την λέξη πύρ (φωτιά <span lang="el-GR">αλλά
και πύρωση-θέρμανση</span>).</span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Εδώ
οι αρχαίοι Ελληνες μας δίνουν έναν απο
τους σημαντικότερους συμβολισμούς της
κοσμογονίας τους για την προέλευση του
ανθρώπου γενικότερα και ειδικότερα.
Πως δηλαδή ο ήλιος (αλίων) με το λαμπρό
φώς του (δεύκος) και την θερμότητα που
εκπέμπει (πυρ-πύρρα), σε συνδυασμό με
την υγρασία (κατακλυσμό), έδωσε ζωή στην
ύλη. Την ύλη συμβολίζουν οι λίθοι που
πετούσαν πίσω τους ο Δευκαλίων και η
Πύρρα και γίνονταν άνθρωποι. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Αυτό
μας το λέει σήμερα και η επιστήμη, χωρίς
συμβολισμούς όμως. <br />Πως η ζωή προέρχεται
απο την ύλη και πως το σώμα του ανθρώπου
αποτελείται απο τα χημικά στοιχεία που
βρίσκονται και στη νεκρή φύση. Ανθρακας,
ασβέστιο, κάλιο, άζωτο, μαγνήσιο, κλπ
είναι κοινά στο έδαφος, στα ορυκτά, τους
λίθους και στα ζωντανά όντα. <br />Μέσα απο
τον μύθο δηλώνεται με ένα παραβολικό
και μάλλον απόκρυφο τρόπο πως με την
παρουσία του ήλιου, το φώς του και την
θερμότητα που εκπέμπει έχει δημιουργηθεί
η ζωή στον κόσμο μας.<br /></span><br />
</p>
</li><li><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Παρατηρούμε
μικρές διαφορές στο απόδοση του
στορέννυμι. Η κυριολεκτική του ερμηνία
είναι στρώνω,ισιάζω, ομαλοποιώ, απλώνω
στο επίπεδο της γης (στορέννυμι>στρώννυμι>στρώνω).
Με το πρόθεμα κα- δηλώνεται η σε ύψος
δημιουργία στρώσεων (στοίβαξη) με μια
σχετική τάξη.</span></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"> </span></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdqK9MzPHPbCBvQxfEcKjK-TwoVGx-wkapqd4ZSCAyGlgboWC3Fa6JbW1NAXybyQheugA0lv6ZqpWfu-0hYi6Ku4JsPSSMb88wemXSH8gYQcqiY95mW1VWjD6K2QUL1c87CGrcjSilPqnuVGdqP10j1qUmxw8e1qQ9Sl5Ty36yGXsuCfN8erwtr_uZEg/s1167/%CE%A6%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%821.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="831" data-original-width="1167" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdqK9MzPHPbCBvQxfEcKjK-TwoVGx-wkapqd4ZSCAyGlgboWC3Fa6JbW1NAXybyQheugA0lv6ZqpWfu-0hYi6Ku4JsPSSMb88wemXSH8gYQcqiY95mW1VWjD6K2QUL1c87CGrcjSilPqnuVGdqP10j1qUmxw8e1qQ9Sl5Ty36yGXsuCfN8erwtr_uZEg/w400-h285/%CE%A6%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%821.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-size: xx-small;"> Οι Φαιδριάδες πέτρες απο απόσταση</span><span style="font-size: small;"><br /> </span><p></p>
</li></ol>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p style="text-align: left;"><span style="font-size: xx-small;"> </span></p><p><br /></p>delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-23605974489835583902022-03-17T03:25:00.000-07:002022-03-17T03:25:12.617-07:00Η "ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ" ΓΑΛΛΙΑΣ-ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΕΛΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΑΦΗ, 1879-1891<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHumNcQoZBnlktJdj1Ns5bxKu0SUCChQFh8iOwf_ZiU9oEJ9j6WaMs88Jwf-DR95b7zsod9rerpkoUUOrm05IKTTiEj73kFyQak14jMHC2puXUWfg1xlVpRbEW46rPhtRw6dNwA2k2xNdPztom4hU3VDjNlTCmKpZzQSBqRJcv02yWKjjZZUWr8rsu9A/s1600/1891%20%20%20Καστρί%20Δελφοί.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1600" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHumNcQoZBnlktJdj1Ns5bxKu0SUCChQFh8iOwf_ZiU9oEJ9j6WaMs88Jwf-DR95b7zsod9rerpkoUUOrm05IKTTiEj73kFyQak14jMHC2puXUWfg1xlVpRbEW46rPhtRw6dNwA2k2xNdPztom4hU3VDjNlTCmKpZzQSBqRJcv02yWKjjZZUWr8rsu9A/s320/1891%20%20%20Καστρί%20Δελφοί.jpg" width="320" /></a></div>Μια εμπεριστατωμένη έρευνα για τις προσπάθειες Αμερικάνων και Γάλλων να αναλάβουν την ανασκαφή του Δελφικού Ιερού μέσα κυρίως απο τα αρχεία της αμερικανικής πλευράς που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά.<p></p><p>Η εργασία ανήκει στην Natalia Vogheikoff, αρχαιολόγο και υπεύθυνη αρχείων στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών της Αθήνας και έχει δημοσιευθεί στην προσωπική ιστοσελίδα της με το πρωτότυπο κείμενο στην αγγλική γλώσσα.</p><p><span></span></p><a name='more'></a>
<p></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><u><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">Το
αμερικανικό όνειρο να ανασκάψουν τους
Δελφούς ή πώς το μαντείο εξόργισε τους
Αμερικανούς (1879-1891)</span></span></u></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">
</span></span></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Η ιστορία
για το πώς οι Γάλλοι εξασφάλισαν την
ανασκαφή των Δελφών έχει ειπωθεί στο
παρελθόν. Ο Pierre Amandry κατέγραψε μια
υποδειγματική αναφορά (“Fouilles de Delphes et
Raisins de Corinthe”) των διαπραγματεύσεων
μεταξύ Γάλλων, Ελλήνων και Αμερικανών
στο La redécouverte de Delphes (1992). Η δουλειά του
βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε υλικό από
τα αρχεία των γαλλικών Υπουργείων
Δημόσιας Παιδείας και Εξωτερικών και
της L'Academie des Inscriptions et Belles Lettres για να
δώσει μια λεπτομερή εικόνα της γαλλικής
πλευράς της ιστορίας. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Η αφήγηση
του για την αμερικανική πλευρά είναι
πολύ πιο σύντομη επειδή ο Amandry είχε
πρόσβαση μόνο σε μια χούφτα έγγραφα που
δημοσιεύτηκαν στο History of the American School of
Classical Studies at Athens, 1882-1942 (1947, σελ. 58-62). Ο
συγγραφέας αυτού του τόμου, ο Λούις
Λορντ, συμπεριέβαλε τέσσερις επιστολές
είτε απευθυνόμενες είτε γραμμένες από
τον Τσαρλς Έλιοτ Νόρτον, τον Πρόεδρο
του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της
Αμερικής (AIA). Ο Norton δεν ήταν μόνο το
ιδρυτικό πνεύμα της Αμερικανικής Σχολής
Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα (ASCSA), αλλά
και η κινητήρια δύναμη πίσω από την
ανεπιτυχή εκστρατεία του Ινστιτούτου
να ανασκάψει τους Δελφούς. </span>
</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">Σε
ένα σύντομο δοκίμιο στο Excavating Our Past
(2002), η Phoebe Sheftel παρουσίασε περισσότερα
στοιχεία από τα αρχεία του ΑΙΑ που έριξαν
περαιτέρω φως στην αμερικανική πλευρά
της ιστορίας των Δελφών, χωρίς ωστόσο
να κάνει αναφορά στους πλούσιους
αρχειακούς πόρους που είχε δημοσιεύσει
ο Amandry στο μακροσκελές άρθρο του. Η
ιστορία του Sheftel για τους Δελφούς είναι
«η ιστορία που ήθελε να πει ο Norton»
(Sheftel 2002, σελ. 106).</span> </span>
</p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Η ανακοίνωση
ενός συνεδρίου με τίτλο Η Αρχαιολογία
στην Ελλάδα του 19ου αιώνα (Archaeology in Greece
in the 19th αιώνα), που χρηματοδοτείται από
τη Διεύθυνση του Εθνικού Αρχείου Μνημείων
της Ελλάδος (22-24 Οκτωβρίου 2014), με ώθησε
να μελετήσω ένα επιπλέον σύνολο αρχείων,
τα έγγραφα του Charles Waldstein, ο οποίος ήταν
διευθυντής της Αμερικανικής Σχολής
κατά τα δύο τελευταία κρίσιμα χρόνια
των διαπραγματεύσεων για την παραχώρηση
των Δελφών. </span>
</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Η παρούσα
ανάρτηση είναι μια προεπισκόπηση της
εργασίας που θα παραδώσω στο συνέδριο
της 24ης Οκτωβρίου και είναι μια εργασία
σε εξέλιξη.</span></p><span style="font-size: medium;"><u>(</u><i><u><b>Σημ.
Δελφικών Χρονικών : Το κείμενο έχει
συνταχθεί πριν την πραγματοποίηση του
συνεδρίου τον Οκτώβριο του 2014</b></u></i><u><b>).</b></u></span>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p><span style="font-size: medium;">Η
αλληλογραφία του Waldstein από τα χρόνια
της θητείας του ως Διευθυντή της
Αμερικανικής Σχολής (1889-1893) φιλοξενείται
στα Αρχεία του Μουσείου της Διεθνούς
Ολυμπιακής Επιτροπής στη Λωζάνη και
αντίγραφα στάλθηκαν στα Αρχεία της
Αμερικανικής Σχολής κατόπιν αιτήματος,
πριν από δύο χρόνια. Αυτό που μας λείπει
ακόμα είναι η ελληνική πλευρά της
ιστορίας. (Στα έγγραφα του Στέφανου
Δραγούμη στα Αρχεία της Γεννάδειου
Βιβλιοθήκης, βρήκα αντίγραφα των
εμπορικών συνθηκών μεταξύ Ελλάδας και
Γαλλίας είτε ψηφίστηκαν είτε απορρίφθηκαν
κατά τις διαπραγματεύσεις για την
παραχώρηση της ανασκαφής των Δελφών. Ο
Δραγούμης ήταν Υπουργός Εξωτερικών από
το 1886 έως το 1890. </span>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJcgjZiL0XlYSYYYfBpAJausb-UlkOS7nzCR8HcIICT79mT198f0EwOM7Nj-XND51o48pld_pMbst5zdRdLVyUdAQjIObPAm-CWby-J-nkJ6bc0fGnl55RQCZ2XDHGpf8e5nI7d15eIUjy6HAV2YNIokT5Ti47b-AKp-J8pEryGKzx0_GiK_YyEzSl5A/s800/1892%20Καστρί%20κ%20%20πολυγνικός%20τοίχος.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="598" data-original-width="800" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJcgjZiL0XlYSYYYfBpAJausb-UlkOS7nzCR8HcIICT79mT198f0EwOM7Nj-XND51o48pld_pMbst5zdRdLVyUdAQjIObPAm-CWby-J-nkJ6bc0fGnl55RQCZ2XDHGpf8e5nI7d15eIUjy6HAV2YNIokT5Ti47b-AKp-J8pEryGKzx0_GiK_YyEzSl5A/w476-h306/1892 Καστρί κ πολυγνικός τοίχος.jpg" width="476" /> </a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Στο History
of the American School, ο Lord προσπάθησε να εξηγήσει
γιατί οι Αμερικανοί έχασαν τους Δελφούς
από τους Γάλλους. «Μία από τις προϋποθέσεις
υπό τις οποίες οι ελληνικές σταφίδες
γνωστές ως σταφίδες της Ζακύνθου <i><b>
(Σημ. Πρόκειται για παρανόηση της
συντάκτριας καθώς η υπόθεση κινήθηκε
γύρω απο την πασίγνωστη Κορινθιακή
σταφίδα)</b></i> επρόκειτο να γίνουν δεκτές
στη Γαλλία με μειωμένο δασμό ήταν να
δοθεί το προνόμιο της ανασκαφής στους
Δελφούς στη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή»
(1947, σ. 62).</span></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"> <span style="font-size: medium;">Ήταν
όμως αλήθεια αυτό; Το γαλλικό ενδιαφέρον
για τους Δελφούς εντοπίζεται στο 1860
όταν ο Paul Foucart (1836-1926) είχε αποκαλύψει
μέρος του πολυγωνικού τοίχου. Όταν ο
Φουκάρ αργότερα έγινε Διευθυντής της
Γαλλικής Σχολής (1879), έθεσε ως στόχο του
να εξασφαλίσει την τοποθεσία για τους
Γάλλους. Αλλά δεν ήταν ο μόνος που το
ήθελε. Εκείνη την εποχή, η Αρχαιολογική
Εταιρεία της Αθήνας είχε επίσης εκδηλώσει
ενδιαφέρον για σκάψιμο στους Δελφούς.
</span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Ο Αντώνιος
Κεραμόπουλος στην Τοπογραφία των Δελφών
του (Τοπογραφία των Δελφών) αναφέρεται
σε απαλλοτρίωση μικρής κλίμακας καθώς
και στην ανασκαφή της πηγής Κασταλιά
από τον ίδιο Στέφανο Δραγούμη που
αργότερα έγινε Υπουργός Εξωτερικών και
τον Ευθύμιο Καστόρχη. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Σε μια
επιστολή προς τον Charles Waldstein (28 Ιανουαρίου
1889), ο Norton άφησε να εννοηθεί ότι κι αυτός
είχε ενδιαφερθεί να σκάψει τους Δελφούς
ήδη το 1879 πριν από την ίδρυση της
Αμερικανικής Σχολής το 1881 και ότι, μέσω
των προσπαθειών του Υπουργού των ΗΠΑ
για την Ελλάδα, John Read, είχε λάβει τη
συγκατάθεση του Βασιλιά και Πρωθυπουργού
της Ελλάδας. Ο Read, ωστόσο, ανακλήθηκε
αμέσως μετά και το έργο απέτυχε. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Ο Νόρτον
συνέχισε να δουλεύει πάνω στο δελφικό
του όνειρο, αλλά ήταν οι Γάλλοι που
έκαναν τα πρώτα σοβαρά βήματα για να
εξασφαλίσουν την παραχώρηση. Στις αρχές
του 1882, με την υποστήριξη του πρωθυπουργού
Αλέξανδρου Κουμουνδούρου (1817-1883), οι
Γάλλοι έφτασαν πολύ κοντά στο να
αποκτήσουν τον έλεγχο των Δελφών, όταν
υπέγραψαν σύμβαση με τους Έλληνες. Όμως
η παραίτηση του Κουμουνδούρου τον Μάρτιο
του 1882 έφερε την πρόσφατη συμφωνία υπόψη
του νέου πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη
(1832-1896), ο οποίος αρνήθηκε να την φέρει
προς ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Ο Τρικούπης
ήταν ένας οξυδερκής πολιτικός που
γνώριζε την αξία της ελληνικής σταφίδας
ως εξαγωγικού προϊόντος, ειδικά στη
Γαλλία μετά την επίθεση της φυλλοξήρας
στους γαλλικούς αμπελώνες τη δεκαετία
του 1870. Αποφάσισε να συνδέσει την
παραχώρηση των Δελφών με μια εμπορική
συνθήκη που θα μείωνε τους γαλλικούς
εισαγωγικούς δασμούς στην ελληνική
σταφίδα (Amandry 1992, σελ. 89-95). Σημειώστε ότι
το 1880 οι Γάλλοι εισήγαγαν 19.500 τόνους
ελληνικής σταφίδας (Amandry 1992, σελ. 112). Οι
διπλωματικές διαπραγματεύσεις
συνεχίστηκαν για έναν ακόμη χρόνο, με
τον Τρικούπη να επιμένει στην ταυτόχρονη
σύναψη και των δύο συνθηκών και τους
Γάλλους να πιέζουν για την παραχώρηση
των Δελφών αλλά να μην συμφωνούν να
μειώσουν τη φορολογία στα ελληνικά
προϊόντα. </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQErMlxlg2K5o-BUiIxKw1E3dBPb2oSkgy4pCy8TK45o0nWa9-gu-j6UQ3BAAgT6exOdXMA1DdgWywyqEZHX1IW3kuSNcAgJslLHmXSafNQaU-sCaNEz3Hqy8fcpPkaOWQLD5OAt0eWX70aTxZ5jmOYnayrVDIgxZqXx0tzBuBvndyKuqG3Cm8oTdCPw/s605/Charilaos_Trikoupis%20(2).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="605" data-original-width="441" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQErMlxlg2K5o-BUiIxKw1E3dBPb2oSkgy4pCy8TK45o0nWa9-gu-j6UQ3BAAgT6exOdXMA1DdgWywyqEZHX1IW3kuSNcAgJslLHmXSafNQaU-sCaNEz3Hqy8fcpPkaOWQLD5OAt0eWX70aTxZ5jmOYnayrVDIgxZqXx0tzBuBvndyKuqG3Cm8oTdCPw/s320/Charilaos_Trikoupis%20(2).jpg" width="233" /></a></span></div><span style="font-size: medium;"><br /></span><p></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Από το
1883 έως το 1886, δεν υπάρχουν στοιχεία ότι
οι Γάλλοι επιδίωξαν περαιτέρω το θέμα
των Δελφών, ούτε όταν ο Τρικούπης έχασε
τις εκλογές τον Απρίλιο του 1885, πριν
επιστρέψει στην εξουσία δεκατρείς μήνες
αργότερα. Ενώ το γαλλικό ενδιαφέρον για
τους Δελφούς παρέμενε αδρανές, ο Νόρτον
πρέπει να ένιωσε ότι οι Αμερικανοί είχαν
επιτέλους την ευκαιρία να ρισκάρουν τη
διεκδίκησή τους. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Τον Μάιο
του 1886, ζήτησε από τον Martin D' Ooge, τον
Διευθυντή της Αμερικανικής Σχολής
(1886-1887), να ρωτήσει για την κατάσταση της
τοποθεσίας. Ο D’ Ooge πλησίασε τον Γενικό
Διευθυντή Αρχαιοτήτων Παναγιώτη
Καββαδία, ο οποίος πρέπει να τον ενθάρρυνε
να εξερευνήσει το θέμα ψηλότερα. Κάποια
στιγμή τον Οκτώβριο του 1886, ο D’Ooge,
συνοδευόμενος από τον υπουργό των ΗΠΑ,
John Walker Fearn, επισκέφτηκε τον Υπουργό
Εξωτερικών Στέφανο Δραγούμη. Αν και οι
Γάλλοι είχαν προτεραιότητα λόγω του
προηγούμενου ενδιαφέροντός τους για
τους Δελφούς, το κόστος της απαλλοτρίωσης
είχε αυξηθεί σημαντικά και ο Δραγούμης
παρατήρησε ότι οι Γάλλοι ήταν απίθανο
να βρουν τα χρήματα. Το θέμα ήταν ανοιχτό
για πολλούς λόγους, και αν οι Αμερικανοί
μπορούσαν να συγκεντρώσουν $50.000 (σημειώστε
ότι ο ετήσιος μισθός του διευθυντή της
ASCSA εκείνη την εποχή ήταν περίπου $2.500),
«οι ελληνικές αρχές… ευχαρίστως θα μας
ευνοούσαν…», έγραψε ο D' Ooge στο Norton στις
23 Νοεμβρίου 1886. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Εκ των
υστέρων, αυτή η δήλωση του Στέφανου
Δραγούμη φαίνεται περίεργη ή και αφελής,
ειδικά όταν λιγότερο από ένα μήνα
αργότερα (στις 6 Νοεμβρίου) υπέγραψε μια
προσωρινή συμφωνία μεταξύ Γαλλίας και
Ελλάδας που παρείχε το ευνοϊκό πλεονέκτημα
στα εμπορικά προϊόντα κάθε χώρας ( Άρθρο
αρ. 4), ειδικότερα, τόνισε ότι η Γαλλία
δεσμεύτηκε να μην αυξήσει τους δασμούς
στην εισαγόμενη ελληνική σταφίδα.
Πίστευε πραγματικά ότι οι Γάλλοι είχαν
χάσει το ενδιαφέρον τους για τους
Δελφούς; Αν το έκανε, δεν είχε υπολογίσει
στον Charles Jean Tristan de Montholon (1843-1899), ο οποίος
έφτασε στην Αθήνα στις 3 Σεπτεμβρίου ως
νέος πρεσβευτής της Γαλλίας στην Ελλάδα.
</span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Μέχρι
τις 18 Δεκεμβρίου 1886, ο Γάλλος Υπουργός
Παιδείας είχε ενημερωθεί για την πρόθεση
του νέου πρέσβη να ξανανοίξει τις
διαπραγματεύσεις για την παραχώρηση
των Δελφών που είχαν διακοπεί από το
1883. Στο μεταξύ, αγνοώντας αυτές τις
πρόσφατες εξελίξεις, ο Norton ξεκίνησε μια
εκστρατεία στη Νέα Υόρκη και την Βοστώνη
για να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα
κεφάλαια μέσω μιας έκκλησης προς τους
πλούσιους Αμερικανούς. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">Δύο
μήνες μετά την εμπορική συνθήκη, στις
4 Φεβρουαρίου 1887, ο Δραγούμης και ο
Montholon συνέταξαν μια προσωρινή σύμβαση
που επέτρεπε στους Γάλλους να σκάψουν
στους Δελφούς για μια περίοδο πέντε
ετών. Για λίγο φαινόταν ότι κάθε πλευρά
θα έπαιρνε αυτό που ήθελε: το ελληνικό
κράτος τις φορολογικές του απαλλαγές
και το γαλλικό την παραχώρηση των Δελφών.
Αλλά τον Μάιο του 1887, η Γαλλική Γερουσία
αρνήθηκε να επικυρώσει την εμπορική
συνθήκη μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας,
ιδίως το άρθρο αρ. 4, με το επιχείρημα
ότι ένας χαμηλός εισαγωγικός δασμός
δεν θα προστατεύσει τη γαλλική
αμπελοκαλλιέργεια καθώς ανέκαμψε από
τη φυλλοξήρα. Στο άκουσμα της απόφασης
της Γαλλικής Γερουσίας, η ελληνική
κυβέρνηση απάντησε μη προσκομίζοντας
την παραχώρηση των Δελφών στον Έλληνα
Βασιλιά για υπογραφή. </span></span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Ο Νόρτον
πρέπει να ένιωθε αισιόδοξος μετά την
πρόσφατη αποτυχία των Γάλλων να
εξασφαλίσουν τους Δελφούς και, στην
πραγματικότητα, ο Υπουργός Φέρνς έγραψε
ότι «είμαι σε θέση να αναφέρω ότι οι
Δελφοί είναι ανοιχτοί σε εμάς». Ακόμα
ο Waldstein και ο Norton αντάλλαξαν γράμματα
όπου το επικρατέστερο συναίσθημα ήταν
ότι «αυτός [ο Tricoupis] θα μας χρησιμοποιούσε,
- πράγματι, μας χρησιμοποιούσε με πολύ
έξυπνο τρόπο». </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Είτε
αληθεύει είτε όχι, ο Norton ήταν αποφασισμένος
να συνεχίσει τη συγκέντρωση κεφαλαίων.
«…Δεν θα ήταν συνετό να επιτρέψουμε σε
αυτές τις υποψίες να μας εμποδίσουν να
κάνουμε την προσπάθεια να εξασφαλίσουμε
τους Δελφούς…» και σε περίπτωση αποτυχίας
«θα πρέπει να απαλλαγούμε από την ευθύνη
της παραμέλησης αυτού που ήταν μια
θαυμάσια πιθανότητα» (Norton to Waldstein, Jan.
28, 1889). </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Ο Νόρτον,
ωστόσο, γνώριζε επίσης ότι οι Αμερικανοί
μπορεί να παραβιάζουν την κοινή ευγένεια
με την παρέμβασή τους στην υπόθεση των
Δελφών. Ζήτησε από τον Waldstein να ρωτήσει
«αν οι Γάλλοι θα ένιωθαν πληγωμένοι αν
αναζητούσαμε και λαμβάναμε την άδεια»
(29 Απριλίου 1889). Ο Montholon, ο οποίος πρέπει
να ανησυχούσε βαθιά για τις αμερικανικές
πρωτοβουλίες, όχι μόνο διαβεβαίωσε
προφορικά και γραπτά τους Fearns και
Waldstein (Monthollon to Waldstein, 19 Ιουνίου 1889) ότι οι
Γάλλοι δεν είχαν εγκαταλείψει τους
Δελφούς, αλλά κατάφερε επίσης να αποσπάσει
μια δέσμευση από τον υπουργό Εξωτερικών
των ΗΠΑ, James G. Blaines. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Τον Μάιο
του 1889, ο Blaines έγραψε στον Γάλλο Πρέσβη
στην Ουάσιγκτον ότι οι Αμερικανοί «δεν
θα εμπλακούν στο εν λόγω έργο εκτός από
την περίπτωση οριστικής απόσυρσης της
γαλλικής επιχείρησης». Επομένως, προκαλεί
έκπληξη το γεγονός ότι στα έγγραφα του
Waldstein υπάρχει το προσχέδιο μιας απάντησης
στο Montholon, όπου ο Waldstein δηλώνει ότι η
Αμερικανική Σχολή δεν μπορεί να περιμένει
για πάντα και ως ανεξάρτητο ίδρυμα δεν
υποχρεούται να ακολουθεί την πολιτική
της κυβέρνησης των ΗΠΑ, ακόμη και την
υπόσχεση του Υπουργού Εξωτερικών στη
γαλλική κυβέρνηση. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Εν τω
μεταξύ, ο Norton, παρά την αρχική του
αισιοδοξία, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει
τα κεφάλαια: «Η Νέα Υόρκη φαίνεται
εντελώς κωφή στην έκκλησή μας…» (Norton
πρός Waldstein, 9 Δεκεμβρίου 1889). </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Το 1890
αποδείχθηκε η πιο κρίσιμη χρονιά στις
διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών με το
ελληνικό κράτος. Ο Τρικούπης κρατούσε
το θέμα ανοιχτό… Στις 20 Φεβρουαρίου, ο
Waldstein διαβεβαίωσε τον Norton ότι «ο Tricoupis
δεσμευόταν να κρατήσει την υπόθεση
ανοιχτή». Στις 28 Απριλίου, ο Montholon μετά
από συνάντηση με τον Τρικούπη έγραψε
στον Γάλλο Υπουργό Παιδείας ότι ο αυτός
ήταν πρόθυμος να απαλλάξει την παραχώρηση
των Δελφών από την εξάρτησή της από μια
εμπορική συνθήκη (έχοντας επίγνωση της
μείωσης των εξαγωγών κορινθιακής
σταφίδας στη Γαλλία, η οποία μετά από
το ανώτατο 69.500 τόνων το 1889, είχε μειωθεί
στους 37.800 τόνους το 1890), εάν η γαλλική
κυβέρνηση ενέκρινε τα κεφάλαια για την
πλήρη, όχι σταδιακή, απαλλοτρίωση της
τοποθεσίας με κόστος 390.000 φράγκα. Σε
αυτή την περίπτωση, ο Τρικούπης θα
απέρριπτε τους Αμερικανούς. </span></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLCpupkYxlDzS6dl11oiQK1qJQVMt2kHDn6GuKuFEZNmsjDjO5fJxWDgea0WGU5M-ZpKLLuRda1MXhsElKBcWSNikOLnR6kVEc2OmdVLpParelrVD970B5pwnmbzXGZuTbOnoRRJ8ZJmQSZyiY-xrKgxXuHImeNb-R5luB1ilYBJdAVvt4WPc6ZMwT1A/s609/1887_jan23_agreement_page_1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="609" data-original-width="436" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLCpupkYxlDzS6dl11oiQK1qJQVMt2kHDn6GuKuFEZNmsjDjO5fJxWDgea0WGU5M-ZpKLLuRda1MXhsElKBcWSNikOLnR6kVEc2OmdVLpParelrVD970B5pwnmbzXGZuTbOnoRRJ8ZJmQSZyiY-xrKgxXuHImeNb-R5luB1ilYBJdAVvt4WPc6ZMwT1A/s320/1887_jan23_agreement_page_1.jpg" width="229" /></a></span></div><p></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Στην πιο
κρίσιμη στιγμή του αγώνα δεν υπήρχε
κανείς από την αμερικανική πλευρά στην
Αθήνα για να παρακολουθήσει την υπόθεση
και να ασκήσει πίεση. Ο Waldstein, ο οποίος
είχε διαπραγματευτεί με τη Διευθύνουσα
Επιτροπή της Αμερικανικής Σχολής για
τετράμηνη διαμονή στην Αθήνα (Ιανουάριος
έως Απρίλιος), είχε φύγει από την πόλη
στις 12 Απριλίου. Πριν την αναχώρησή του
είχε περάσει ένα μήνα σκάβοντας στις
Πλαταιές και από τις 26 Μαρτίου έως τις
7 Απριλίου ήταν στο Hissarlik με τον Schliemann
και τον Dörpfeld. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Εκτός
από τις συνεχείς απουσίες του Waldstein από
την Αθήνα, οι Αμερικανοί δεν είχαν επίσης
την τύχη να έχουν έναν υπουργό στην πόλη
τόσο ικανό και έμπειρο όσο ο Montholon. Ο
νέος πρέσβης Ludon Snowden δεν συμμεριζόταν
τη δέσμευση του Walker Fearn στην υπόθεση των
Δελφών. «Έχω αμφιβολίες για την ικανότητα
του Υπουργού…» σχολίασε ο Norton στον
Waldstein (21 Νοεμβρίου 1890). Ενώ ο Waldstein απουσίαζε
από την Αθήνα και σχεδόν κανένας
αξιωματούχος δεν έμενε στην Αμερικανική
Σχολή, οι Γάλλοι, ειδικά ο Montholon, συνέχισαν
να κυνηγούν την υπόθεση. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Μέχρι
τις 13 Ιουνίου, η Γαλλική Βουλή είχε
εγκρίνει τα απαιτούμενα κονδύλια για
την απαλλοτρίωση του χώρου και η Montholon
είχε διαβιβάσει τη θετική απόφαση στον
Τρικούπη. Το φθινόπωρο του 1890 συνέβαιναν
σοβαρά πράγματα στην Αθήνα, αλλά και
πάλι ούτε ο Waldstein ούτε ο Snowden ήταν εκεί.
"Ο Σνόουντεν δεν είναι ακόμα εδώ, και
κανείς ούτε ο γραμματέας ούτε οι πρόξενοί
του γνωρίζουν πότε θα έρθει», έγραψε
ένας ανήσυχος Ρούφους Ρίτσαρντσον, ο
ετήσιος διευθυντής της Σχολής, στον
Waldstein στις 27 Οκτωβρίου. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Ο Τρικούπης
είχε χάσει τις εκλογές τον Οκτώβριο. Οι
Γάλλοι, που είχαν ήδη κάνει μεγάλη πρόοδο
στην εξασφάλιση της παραχώρησης των
Δελφών, πρέπει να ένιωθαν ακόμη πιο
αισιόδοξοι για τον νέο γαλλόφιλο
πρωθυπουργό Θεόδωρο Δεληγιάννη. Παρ
'όλα αυτά, οι Αμερικανοί χάθηκαν στον
δικό τους κόσμο, καθώς ο Waldstein (ακόμη
στην Αγγλία) μπλέχτηκε σε μια διαμάχη
με τον Seth Low, τον νέο Πρόεδρο του AIA,
σχετικά με το ποιος θα διευθύνει την
ανασκαφή των Δελφών: ο AIA ή το ASCSA; (Σχέδιο
επιστολής του Waldstein προς τον Low, 28 Νοεμβρίου
1890). </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Ο Νόρτον
θα έγραφε στον Waldstein «για να παρακινήσει
τον Deliyannis να επιβεβαιώσει τις λίγο πολύ
συγκεκριμένες δεσμεύσεις του Tricoupis προς
εμάς… Θα έχετε όλη τη διπλωματική
υποστήριξη που μπορεί να σας προσφέρει
η καλή θέληση του State Department». Αλλά ήταν
πολύ αργά… Η επιστροφή του Waldstein στην
Αθήνα στα τέλη Δεκεμβρίου δεν έκανε
καμία διαφορά, παρά τις προσπάθειές του
να ασκήσει πίεση στην ελληνική κυβέρνηση
(Montholon to Alexander Ribot, 9 Ιανουαρίου 1891). </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Το αίτημα
για κονδύλια για την απαλλοτρίωση των
Δελφών εγκρίθηκε από τη Βουλή στις 17
Φεβρουαρίου. Στις 4 Μαρτίου η γαλλική
γερουσία ψήφισε τον νόμο για τις γαλλικές
ανασκαφές και στις 9 Μαρτίου ψηφίστηκε
από το ελληνικό κοινοβούλιο. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Επιστρέφοντας
στον ισχυρισμό του Louis Lord ότι η Αμερικανική
Σχολή έχασε (άδικα) την παραχώρηση των
Δελφών εξαιτίας μιας εμπορικής συνθήκης
ευνοϊκής για το εμπόριο της ελληνικής
σταφίδας , η αλληλουχία των γεγονότων
και των ενεργειών στη δημόσια και
ιδιωτική αλληλογραφία των εμπλεκομένων
λέει μια διαφορετική ιστορία. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Το 1887 η
παραχώρηση των Δελφών είχε πράγματι
ακολουθήσει μια σημαντική εμπορική
συνθήκη που περιλάμβανε το εμπόριο
σταφίδας. Το 1890 οι διαπραγματεύσεις
διεξήχθησαν με αντίστροφη σειρά. Η
εμπορική συμφωνία ακολούθησε την
παραχώρηση των Δελφών, η οποία ήταν το
μοναδικό επίκεντρο των διαπραγματεύσεων
Ελλάδας και Γαλλίας. Επιπλέον, η εμπορική
συνθήκη δεν ανέφερε καθόλου σταφίδες.
Όταν ο Τρικούπης πάτησε τη σκανδάλη του
όπλου εκκίνησης, ξεκινώντας τον αγώνα
των Δελφών το 1889, Αμερικανοί και Γάλλοι
είχαν τα ίδια πλεονεκτήματα, αλλά στην
πορεία του αγώνα οι Γάλλοι επωφελήθηκαν
από μεγαλύτερη διπλωματική εμπειρία
και συνέπεια στην αφοσίωσή τους στον
σκοπό. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Ο Paul
Foucart, ο οποίος ήταν διευθυντής της
Γαλλικής Σχολής από το 1879, είχε συμμετάσχει
από την αρχή στις διαπραγματεύσεις για
τους Δελφούς, σε αντίθεση με τον Charles
Waldstein, ο οποίος ανέλαβε τη διεύθυνση της
Σχολής μόλις το 1889 με το μειονέκτημα
της περιορισμένης διαμονής στην Αθήνα.
Οι Γάλλοι ήταν επίσης εξαιρετικά τυχεροί
που είχαν τον Κόμη de Montholon ως πρεσβευτή
τους κατά τα τελευταία χρόνια των
διαπραγματεύσεων. Ο Walker Fearn μπορεί να
ήταν παρομοίως αφοσιωμένος στην
επιχείρηση, αλλά αντικαταστάθηκε από
τον άπειρο και αδιάφορο Lupon Snowden. Στο
τέλος, το πάθος του Τσαρλς Έλιοτ Νόρτον
για τους Δελφούς δεν ήταν από μόνο του
αρκετό για να εμπνεύσει τους Αμερικανούς
που διαπραγματεύονταν στην Ελλάδα. Με
απλά λόγια, οι Γάλλοι είχαν την καλύτερη
ομάδα. </span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"></span></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh_Cc0IpOXCyE9ebEOY-fLNeHWsT__tRDqzWK7B38sURu4EKpM89CdcZ-iLIA0zW_fN6NWqHh-qX694VVm60unqNNPhP-muLy-rRAw9EWajg5joRETkyxcF3maqroIaoWCqIwO9cqwu9rN46CSEyMV4_ntEaFHj3KcCQ3zJnS4dF6NNfhmZQktVSofYA/s2183/delphi%20temple.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1689" data-original-width="2183" height="389" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh_Cc0IpOXCyE9ebEOY-fLNeHWsT__tRDqzWK7B38sURu4EKpM89CdcZ-iLIA0zW_fN6NWqHh-qX694VVm60unqNNPhP-muLy-rRAw9EWajg5joRETkyxcF3maqroIaoWCqIwO9cqwu9rN46CSEyMV4_ntEaFHj3KcCQ3zJnS4dF6NNfhmZQktVSofYA/w541-h389/delphi temple.jpg" width="541" /></a></span></div><p></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;">Πηγή : nataliavogeikoff.com/2014/10/02/the-american-dream-to-excavate-delphi-or-how-the-oracle-vexed-the-americans-1879-1891/</span></span></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;">Μετάφραση-Επιμέλεια : Δελφικά Χρονικά </span><br /></span>
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"> </span>
</p> <br /></div><br />delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-8189678361088185042021-10-25T06:14:00.001-07:002021-10-25T06:14:56.645-07:00Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΗΝΙΟΧΟΥ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5hI4l3HAJVQLxuE6faYUEV3oXlLImJczjOnWmZYs-YQ2hHx31dwVrP3ycXF2oOVbdsg5L51gTgujwbmE0v1eKwO3BIOClfrkcJNLiLnP9-4p_Kx_KWrGb-sp_uwxqaCfJODPsUr33c6e9/s535/5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="535" data-original-width="433" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5hI4l3HAJVQLxuE6faYUEV3oXlLImJczjOnWmZYs-YQ2hHx31dwVrP3ycXF2oOVbdsg5L51gTgujwbmE0v1eKwO3BIOClfrkcJNLiLnP9-4p_Kx_KWrGb-sp_uwxqaCfJODPsUr33c6e9/w324-h400/5.jpg" width="324" /></a></div>Μια εμπεριστατωμένη έρευνα για την προφύλαξη και σωτηρία των ελληνικών αρχαιοτήτων κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την κατοχή της χώρας με επίκεντρο το άγαλμα του Ηνίοχου. <p></p><p>Ολες οι ενέργειες που έγιναν για την απόκρυψη και φυγάδευσή του αλλά και οι προσπάθειες της άλλης πλευράς για την επανεμφάνιση απο τις κρύπτες των ελληνικών αρχαιοτήτων εν γένει με πρόσχημα τις φθορές που μπορούσαν να υποστούν.</p><p>Ερευνα της Αλεξάνδρας Κάνκελαϊτ</p><p>Πηγή: <a href="https://www.kankeleit.de/pdfs/Wagenlenker_Delphi_1940-1951.pdf">www.kankeleit.de</a></p><p> </p><p><span></span></p><a name='more'></a>
<p></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Ο
Ηνίοχος των Δελφών στα δίχτυα του
Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου </span></span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b>Αλεξάνδρα
Κάνκελαϊτ<br /><br />Αθήνα – Βερολίνο | 2021 </b></span></span></span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Ο
Ηνίοχος των Δελφών είναι ένα από τα
καλύτερα σωζόμενα και σημαντικότερα
χάλκινα αγάλματα της ελληνικής
αρχαιότητας. Από την εποχή της εύρεσής
του, το έτος 1896, ανήκει στα κύρια αξιοθέατα
του αρχαιολογικού μουσείου των Δελφών.
<br />Ως σύμβολο του αρχαίου υψηλού πολιτισμού
και της γεμάτης αλλαγές ιστορίας της
Ελλάδας αποτελεί μέχρι σήμερα ένα συχνά
επανερχόμενο θέμα της σύγχρονης
εικονιστικής και επιτελεστικής τέχνης.
</span></span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Κατά
τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου
Πολέμου ο Ηνίοχος των Δελφών βρέθηκε
εκτεθειμένος σε μεγάλους κινδύνους. Το
έργο τέχνης εβίωσε πολλές, άκρως κρίσιμες
φάσεις, οι οποίες χάρη στη μελέτη των
γερμανικών και ελληνικών αρχείων μπορούν
πλέον νανασυσταθούν ακριβέστερα.
Πρωταγωνιστές της έρευνας που ακολουθεί
είναι τα μέλη της ελληνικής Αρχαιολογικής
Υπηρεσίας και οι εκπρόσωποι της
«Kunstschutz», της στρατιωτικής υπηρεσίας
προστασίας της τέχνης της γερμανικής
Wehrmacht (Βέρμαχτ), στην Ελλάδα. Σημειώσεις
και <br />υπηρεσιακές επιστολές δίνουν
πληροφορίες για τη χρονολογική πορεία
των γεγονότων και σκιαγραφούν μια εικόνα
για τα κίνητρα και τη στάση των διαφόρων
πρωταγωνιστών. </span></span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><u><span style="font-size: medium;"><b>Ο
δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος στην Ελλάδα</b></span></u></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Το
ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου
και η κλιμακούμενη διαμάχη με την ιταλική
κυβέρνηση, η οποία είχε αναδυθεί ήδη
από το 1939, οδήγησαν τον Ιούνιο του 1940
στο να επιβληθεί άρση των ανασκαφών σε
ολόκληρη την Ελλάδα.</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Ήδη
από τον Οκτώβριο του 1940, η ελληνική
κυβέρνηση είχε συνειδητοποιήσει ότι ο
πόλεμος με την Ιταλία θα οδηγούσε
νομοτελειακά σε μια διαμάχη με τη
Γερμανία. Αμέσως μετά το περίφημο «ΟΧΙ»
του Μεταξά τέθηκαν σε εφαρμογή για αυτό
το λόγο εκτεταμένες ενέργειες προφύλαξης
και σε τουλάχιστον 18 μουσεία ελήφθησαν
μέτρα για την ασφάλεια των αρχαίων
ενάντια στους βομβαρδισμούς και στις
λαφυραγωγίες. <br />Σε κάποιες περιπτώσεις
τα μέτρα ασφαλείας έχουν τεκμηριωθεί
καλά μέσω πρωτοκόλλων απόκρυψης και
φωτογραφιών. <br />Ιδιαίτερα στο κέντρο
της Αθήνας τέθηκαν όλοι οι μοχλοί σε
κίνηση, ώστε να εξασφαλισθεί το περιεχόμενο
των μουσείων. Το επίκεντρο των ενεργειών
αυτών ήταν το Εθνικό Αρχαιολογικό
Μουσείο, το Μουσείο Ακροπόλεως, το
Νομισματικό Μουσείο, το Βυζαντινό
Μουσείο και το Μουσείο του Κεραμεικού.
</span></span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Ενέργειες
απόκρυψης έγιναν επίσης στα αρχαιολογικά
μουσεία στον Πειραιά, στη Χαλκίδα, στους
Δελφούς, στην Κεφαλονιά, στην Κέρκυρα,
στην Κόρινθο, στην Ολυμπία, στο Ρέθυμνο,
στη Σπάρτη, στην Τεγέα, στη Θήβα, στη
Θεσσαλονίκη και στο Βόλο9. Για τα μέτρα
προφύλαξης που ελήφθησαν στα υπόλοιπα
μουσεία της Ελλάδας, για παράδειγμα στα
Χανιά, στην Ελευσίνα, στο Ηράκλειο, στην
Πάτρα ή τη Σάμο, λείπουν μέχρι στιγμής
σχετικές πληροφορίες. Σε αρκετές
περιπτώσεις, κυρίως στα νησιά του
Αιγαίου, έλαβε, πιθανώς, χώρα, μια μάλλον
προσωρινή περίφραξη των μουσείων. Τούτο
πρέπει ακόμα να διερευνηθεί κατά
περίπτωση.</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJwkLYXsOLbkk6yrAzSbdn3hoxcQwtfBpXUTaZf6pOMevzTQ4wsm9ovKgmLUGYWEG-C_SQmt87q7vAlTFmqXAAieqfhojF7RXo_HlCwn2J87XKYMi9T_iE2XyTKilnnghDp_Uz_LhRV4wM/s744/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="502" data-original-width="744" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJwkLYXsOLbkk6yrAzSbdn3hoxcQwtfBpXUTaZf6pOMevzTQ4wsm9ovKgmLUGYWEG-C_SQmt87q7vAlTFmqXAAieqfhojF7RXo_HlCwn2J87XKYMi9T_iE2XyTKilnnghDp_Uz_LhRV4wM/w400-h270/4.jpg" width="400" /></a></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span dir="ltr" role="presentation" style="font-family: sans-serif; font-size: 13.3333px; left: 181.281px; top: 522.327px; transform: scaleX(1.03886);"> Μέτρα ασφαλείας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας </span></span></span><p></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span dir="ltr" role="presentation" style="font-family: sans-serif; font-size: 13.3333px; left: 181.281px; top: 522.327px; transform: scaleX(1.03886);"> </span><span dir="ltr" role="presentation" style="font-family: sans-serif; font-size: 13.3333px; left: 181.281px; top: 522.327px; transform: scaleX(1.03886);"></span></span></span><u><b><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Πρώτα
μέτρα ασφαλείας για τον Ηνίοχο των
Δελφών</span></span></b></u></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">Ένα
έγγραφο στο Ιστορικό Αρχείο Αρχαιοτήτων
και Αναστηλώσεων του ελληνικού Υπουργείου
Πολιτισμού μας πληροφορεί για τα μέτρα
ασφαλείας, τα οποία ελήφθησαν σχετικά
με τον Ηνίοχο των Δελφών. Προέρχεται
από τον συνεργάτη του Μουσείου Αλέξανδρο
Ε. Κοντολέοντα και απευθύνεται στο
ελληνικό «Υπουργείο Θρησκευμάτων και
Εθνικής Παιδείας».</span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9z72DKQ3a1k5rhUVfA23IFAL8K_67jpejdDTWcZCY51oNmfJcNVc3zXZsZVLSToU3KVPlWi7RK1DUFsu_KahyMcTUWNBXvXlYmXxCZDXCRXOmcdvHxbYqFsNt4h272X7etJ-CXLlUTzKP/s545/7+%25CE%259D%25CE%25BF%25CE%25B5+1940.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="545" data-original-width="342" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9z72DKQ3a1k5rhUVfA23IFAL8K_67jpejdDTWcZCY51oNmfJcNVc3zXZsZVLSToU3KVPlWi7RK1DUFsu_KahyMcTUWNBXvXlYmXxCZDXCRXOmcdvHxbYqFsNt4h272X7etJ-CXLlUTzKP/w251-h400/7+%25CE%259D%25CE%25BF%25CE%25B5+1940.jpg" width="251" /></a></span></span></div><br /><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span><p></p><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">«ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ</span></span></span><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">Γ. ́ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ </span></span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΔΕΛΦΩΝ<br /><br />Διεύθυνσις
Αρχαιολογίας<br /><br />Εν Δελφοίς τηι 7η
Νοεμβρίου 1940<br /><br />Υπουργείον Θρησκευμάτων
και <br /><br />Εθνικής Παιδείας, Αθήναι<br /><br />Λαμβάνω
την τιμήν να αναφέρω υμίν, ότι ο
Φραγκίσκος Δ. Παμφίλου εργοδηγός υπουργ. Παιδείας μετέφερε τον
Ηνίοχον μετά μεγάλης επιμελείας
και προσοχής εις το επιγραφικόν
Μουσείον. – Κατόπιν το περίφημον
και μοναδικόν χάλκινον άγαλμα
ετοποθετήθη καλώς και ασφαλώς εις
την δυτικήν γωνίαν τούτου και προς
πληρεστέραν διαφύλαξιν και ασφάλειαν
του αριστουργήματος τούτου ετέθησανέμπροσθεν τούτου πολλαί γύψιναι
πλάκες αίτινες εκάλυψαν τούτο καθ
́ ολοκληρίαν.</span></span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">Η άνω εργασία ήτο πάρα
πολύ λεπτή και επίπονος εν τούτοις
εγένετο μετά μεγάλης προσοχής και
δεν επήλθεν ουδεμία ζημιά και βλάβη
επί του μοναδικού τούτου
αριστουργήματος.<br /><br />Ευπειθέστατος, ο
Επιμελητής των εν Δελφοίς Αρχαιοτήτων<br /><br />Α.
Ε. Κοντολέων».</span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;">Το
έγγραφο αυτό δείχνει ότι και στους
Δελφούς ήδη κατά τη διάρκεια της πρώτης
εβδομάδας του πολέμου είχαν ξεκινήσει
τα μέτρα προστασίας. Τίθεται, ωστόσο,
το όχι ασήμαντο ερώτημα, ποιό «επιγραφικόν
Μουσείο» θα έπρεπε να νοηθεί εδώ. Σε
ολόκληρη την Ελλάδα υπάρχει, ως γνωστόν,
μόνο ένα Επιγραφικό Μουσείο και αυτό
βρίσκεται στην Αθήνα. Θα μπορούσε ο
<br />Ηνίοχος να είχε όντως μεταφερθεί στο
Επιγραφικό Μουσείο τον Νοέμβριο του
1940; Αυτή θα ήταν μια μοναδική ενέργεια
και δεδομένου του μεγέθους και του
εύθραυστου χαρακτήρα του Ηνιόχου ίσως
και πολύ επικίνδυνη. Ευτυχώς, ο Βασίλειος
Πετράκος, ο Γενικός Γραμματέας της εν
Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, μπόρεσε
να ρίξει φως στο σκοτάδι και να ξεκαθαρίσει
την κατάσταση: Ο Ηνίοχος τοποθετήθηκε
από τον Αλέξανδρο Κοντολέοντα σε μια
αποθήκη, η οποία από παλιά είχε
χαρακτηριστεί στους Δελφούς ως το
«επιγραφικόν Μουσείο».</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p><u><b><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Επαγγελματικοποίηση
των προστατευτικών μέτρων για τον Ηνίοχο
των Δελφών </span></span></b></u>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">Λίγες
μόνο μέρες μετά τη φύλαξη του Ηνιόχου
στην αποθήκη του Μουσείου κάτω από την
αίθουσα της Σφίγγας των Ναξίων έπρεπε
να αναθεωρηθούν όλα τα μέχρι τότε μέτρα.
Στις 11.11.1940 τα μέλη της ελληνικής
Αρχαιολογικής Υπηρεσίας έλαβαν μια
εγκύκλιο από το Υπουργείο Θρησκευμάτων
και Εθνικής Παιδείας, στην οποία
καθορίζονταν με σαφήνεια οι κατευθυντήριες
γραμμές για την εξασφάλιση των χάλκινων
αγαλμάτων και άλλων ευαίσθητων
αντικειμένων23. Σύμφωνα με αυτές, τα
χάλκινα έπρεπε να τυλιχτούν σε λαδόχαρτο
ή κερόχαρτο ή πισσόχαρτο και στη συνέχεια
να γίνει η απόκρυψή τους σε ξύλινα
κιβώτια αδιάβροχα και υδατοστεγή. <br /><br />Ως
συνέπεια ο Ηνίοχος αποσυναρμολογήθηκε,
τα τμήματά του μοιράστηκαν σε δύο κιβώτια
και τοποθετήθηκαν σε μια σπηλιά στην
ιερή περιοχή των Δελφών.<br />Τα προστατευτικά
μέτρα στην Ελλάδα εφαρμόστηκαν τον
χειμώνα του 1940/41 με γοργούς ρυθμούς, δεν
είχαν όμως οριστικώς τελειώσει μέχρι
την είσοδο της Wehrmacht την άνοιξη του </span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">41.</span></span></span></span></p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">
</span></span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><u><b><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">Η
κατάσταση στην Ελλάδα μετά τον Απρίλιο
του 1941</span></span></span></b></u><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"><br /></span></span></span><br />
</p><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Κατά
τη διάρκεια της Κατοχής (23.04.1941 έως
12.10.1944) η Ελλάδα χωρίστηκε από τις δυνάμεις
του Άξονα σε τρεις ζώνες: στα γερμανικά
χέρια βρέθηκαν οι δύο μεγάλες πόλεις,
Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αρκετά νησιά του
Αιγαίου και πάνω από το ήμισυ της Κρήτης.
Η Βουλγαρία κατείχε τη βορειοανατολική
Ελλάδα, την ανατολική Μακεδονία και τη
βόρεια Θράκη. Η Ιταλία ήταν μέχρι τον
Σεπτέμβριο του 1943 υπεύθυνη για την
κεντρική Ελλάδα, την Πελοπόννησο, τα
Ιόνια νησιά και μεγάλα τμήματα του
Αιγαίου. Οι Δελφοί βρέθηκαν, συνεπώς,
στην ιταλική ζώνη κατοχής. Όσον αφορά
τη συνολική έκταση της επικράτειας, η
Ιταλία εξουσίαζε μεν το μεγαλύτερο
τμήμα της Ελλάδας, ωστόσο ένιωθε κανείς
φανερά την επιρροή και την ηγετική θέση
της γερμανικής Wehrmacht σε ολόκληρη τη
χώρα. </span></span></span>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Έτσι
οι Δελφοί κατά τη διάρκεια της Κατοχής
ήταν ένας αγαπημένος εκδρομικός στόχος
των Γερμανών στρατιωτών, κάτι που
τεκμηριώνεται καλά τόσο από ιδιωτικές
φωτογραφικές λήψεις29 όσο και από τα
λεγόμενα ενημερωτικά φυλλάδια
(«Merkblätter»)της «Kunstschutz» στην Ελλάδα. </span></span></span>
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Κατά
τη διάρκεια της Κατοχής στο πεδίο της
αρχαιολογίας δραστηριοποιούνταν πολλοί
φορείς. Δομές και πεδία δράσης άρχισαν
σε αυτή τη χρονική φάση να γίνονται
ολοένα και περισσότερο ακατάληπτα, έτσι
ώστε οι πραγματικοί υπεύθυνοι λήψεως
αποφάσεων να είναι σήμερα συχνά δύσκολο
να ονοματιστούν. Την αρμοδιότητα
συντονισμού όλων των διαδικασιών είχε
σε μεγάλο <br />βαθμό το Γερμανικό Αρχαιολογικό
Ινστιτούτο (DAI). Έτσι υπήρξε μια συνεχής
συνεργασία με την «Kunstschutz»32, με το Tμήμα
Πολιτισμού του Υπουργείου Εξωτερικών
και με μια σειρά από ανεξάρτητους
αρχαιολόγους που είχαν σταλεί από το
Βερολίνο. Απεναντίας, το «Ειδικό Επιτελείο
Προϊστορία» (Sonderstab Vorgeschichte) του «Γενικού
Επιτελείου Reichsleiter Rosenberg» <br />(Einsatzstab
Reichsleiter Rosenberg: ERR) με τον διευθυντή του
Hans Reinerth <br />θεωρήθηκε από το DAI απειλή και
σοβαρός ανταγωνιστής. Επιπροσθέτως,
παράνομες <br />ανασκαφές και τμηματικές
συλήσεις από μεμονωμένους εκπροσώπους
της Wehrmacht </span></span>
</p><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">έθεσαν
σοβαρά σε κίνδυνο τη φήμη της γερμανικής
αρχαιολογίας στην Ελλάδα.</span></span><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Το
Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο
Αθηνών και η «Kunstschutz» συνεργάστηκαν
στενά μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1944. Οι
εκπρόσωποι της «Kunstschutz» ελάμβαναν
οδηγίες εν μέρει κατευθείαν από τα
κεντρικά του DAI, από το Βερολίνο. Συνεργάτες
του DAI Αθηνών βοήθησαν από την άλλη μεριά
την «Kunstschutz» στη συγγραφή των φυλλαδίων
και άλλων εκλαϊκευτικών <br />επιστημονικών
κειμένων, σε διαλέξεις και ξεναγήσεις
για μέλη της Wehrmacht, καθώς και στη φροντίδα
των επισκεπτών στη</span><span lang="el-GR">ν</span><span lang="en-US">
βιβλιοθήκη του DAI Αθηνών38. Οι συνεργάτες
της «Kunstschutz» διέμεναν κατά τη διάρκεια
του πολέμου για αρκετούς μήνες στους
ξενώνες του DAI της Αθήνας.</span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"></span></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8yJu_iARW_mdQOGXMvtY_rKQu4ycW3vMmqkxHOr8eETf3wa0xjOSVwn7A6QRfA_L6PGEkzZvXnRHkMROdJyUsbQTHVX6yvYLJ4GMjxFQO6rS4E6Ofw4r76X9Z4i8aSP5LpP6nG9V4j0NQ/s806/10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="506" data-original-width="806" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8yJu_iARW_mdQOGXMvtY_rKQu4ycW3vMmqkxHOr8eETf3wa0xjOSVwn7A6QRfA_L6PGEkzZvXnRHkMROdJyUsbQTHVX6yvYLJ4GMjxFQO6rS4E6Ofw4r76X9Z4i8aSP5LpP6nG9V4j0NQ/w400-h251/10.jpg" width="400" /></a></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"> <br /><span style="font-size: x-small;"> </span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"><span style="font-size: x-small;">Οι γερμανικοί "φορείς"που ενεργούσαν στην Ελλάδα στην διάρκεια της κατοχής</span></span></span></span><p></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"><span style="font-size: x-small;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">«Από
τον Οκτώβριο του 1941 τα καθήκοντα της
Kunstschutz σχεδιάζονταν από <br />δύο στρατιωτικούς
διοικητικούς υπαλλήλους της Ανώτερης
Διοίκησης, που ήταν γνώστες της χώρας
και αρχαιολόγοι στο επάγγελμα». Αυτή
την πληροφορία έδωσε ο Wilhelm Kraiker στην
τελική του αναφορά από το 1945. Ωστόσο, ο
έτερος εντεταλμένος της «Kunstschutz», ο Hans
von Schoenebeck, διέμενε στην Ελλάδα ήδη από
τον Μάιο του 1941. Και οι δύο είχαν εργαστεί
πριν τον πόλεμο αρκετά χρόνια </span></span><span style="font-size: small;">για
λογαριασμό του DAI στην Αθήνα</span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
<br />Έλαβαν επίσης υποστήριξη από τον
πρώην συνάδελφό τους Roland Hampe, ο οποίος
χωρίς να είναι μέλος της «Kunstschutz», μπόρεσε
να της προσφέρει υποστήριξη ως
«αστυφύλακας» [Wachtmeister] και «ειδικός
ηγέτης Ζ» [Sonderführer Z] της Wehrmacht, κυρίως
στο νησί της Κρήτης. </span></span></span></span>
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span><u><b><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">Κριτική
στα μέτρα ασφαλείας της ελληνικής
υπηρεσίας αρχαιοτήτων</span></span></span></b></u><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="en-US">
</span></span></span>
</p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span lang="en-US"></span><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Παρόλη
την αρχικά πολύ θετική εκτίμηση των
μέτρων ασφαλείας στα ελληνικά μουσεία46,
ήδη τον Ιούλιο του 1941 ο Hans von Schoenebeck άσκησε
θεμελιώδη κριτική σε αυτά:</span></span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">«Ένα
από τα σημαντικότερα καθήκοντα είναι
βεβαίως η διαπίστωση των ζημιών. Κάμποσες
συνέβησαν φυσικά, αλλά δόξα τω Θεώ
πραγματικά σημαντικά αντικείμενα δεν
καταστράφηκαν. Πολύ σοβαρότερες είναι
οι ζημιές από μια ολοκληρωτική απόκρυψη,
η οποία πραγματοποιήθηκε με την ίδια
ευσυνειδησία και εκτενή πληρότητα, όπως
ένας ολοκληρωτικός πόλεμος, τουλάχιστον
στη θεωρία. Ακόμα και τα πιο ασήμαντα
επαρχιακά ρωμαϊκά ανάγλυφα θάφτηκαν
μέχρι και 7 μέτρα κάτω από τη γη. Έτσι
συνέβη φυσικά </span>και το ατύχημα ότι
στο τέλος δεν έφτασαν τα χρήματα και
για παράδειγμα ο θεός της θάλασσας στο
τέλος παραχώθηκε κάτω από έναν άθλιο
σωρό άμμου. [...] Το πώς θα θελήσει το
ελληνικό κράτος να εξομαλύνει κάποτε
τις εν μέρει καταστροφικές ζημιές αυτής
της ολοκληρωτικής απόκρυψης είναι
ασαφές. <br />Από πού πρόκειται να έλθουν
τα χρήματα, που ανέρχονται σε εκατομμύρια
μάρκα του ράιχ, είναι ομιχλώδες. Πιθανώς
ο Έλληνας έχει προεξοφλήσει τη νίκη του
και στη χειρότερη περίπτωση έχει
φανταστεί τις ελεημοσύνες των Αμερικανών
και άλλων».<span lang="en-US"> </span></span></span>
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Την
ίδια άποψη εκπροσωπούσε επίσης και ο
Wilhelm Kraiker:</span></span>
</p><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">«Μιας
και οι αποκρύψεις λόγω της διάταξης του
τότε ελληνικού Υπουργείου Θρησκευμάτων
έπρεπε να πραγματοποιηθούν σε πολύ
σύντομο χρονικό διάστημα και συχνά
ενμέρει έλειπε το (καταρτισμένο) προσωπικό
που θα λειτουργούσε ως εμπειρογνώμονες,
αυτές έλαβαν χώρα εν μέρει με ακατάλληλο
τρόπο (Κεραμεικός στην Αθήνα, Ολυμπία,
Θεσσαλονίκη), με αποτέλεσμα να προκληθούν
εν μέρει σημαντικές, σε μεμονωμένες
περιπτώσεις, ζημιές που δεν μπορούσαν
να επισκευαστούν. Οι ζημιές αυτές που
προκλήθηκαν από ακατάλληλες αποκρύψεις
είναι πάντως μεγαλύτερες από τις ζημιές
που προήλθαν από πολεμικές ενέργειες».</span></span>
</p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Ο
von Schoenebeck στη συνέχεια θα ασκούσε τεράστια
πίεση στην ελληνική Αρχαιολογική
Υπηρεσία – τόσο σε προφορική όσο και
σε γραπτή μορφή. Η πίεση αυτή επικεντρώθηκε
κυρίως στην Αθήνα και απαίτησε από τους
Έλληνες συναδέλφους του να βγάλουν όλες
τις αρχαιότητες από τις κρύπτες τους
και να θέσουν ξανά σε λειτουργία τα
μουσεία49. Στη σχετικά πρόσφατη <br />δημοσίευσή
του ο Βασίλειος Πετράκος τεκμηρίωσε με
εντυπωσιακό τρόπο την ανταλλαγή «μύδρων»
μεταξύ των ελληνικών αρχών και της
γερμανικής «Kunstschutz». <br />Καθοριστικό ρόλο
στα έγγραφα που παραθέτει51 διαδραματίζουν
από γερμανικής <br />πλευράς κυρίως ο Hans
von Schoenebeck και ο Erich Boehringer. Από ελληνικής
<br />πλευράς για τις διαδικασίες ήταν
υπεύθυνοι </span>ο Υπουργός Θρησκευμάτων
και Εθνικής Παιδείας Κωνσταντίνος
Λογοθετόπουλος<span lang="en-US"> και ο διευθυντής
αρχαιοτήτων του Υπουργείου Αντώνιος
Κεραμόπουλος. Ακολουθώντας κανείς την
ανάπτυξη του θέματος από τον Βασίλειο
Πετράκο και συμπληρώνοντάς την με
περαιτέρω πηγές, μπορούν να καταγραφούν
τα ακόλουθα αποφασιστικά γεγονότα:</span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Στις
22.07.1941 ο Υπουργός Οικονομικών Σωτήρης
Γκοτζαμάνης απέρριψε αίτηση του
<br />Λογοθετόπουλου να διατεθούν 1.000.000
δραχμές για την επανεκκίνηση των
μουσείων. <br />Το θεωρούσε ασφαλέστερο αν
οι αρχαιότητες παρέμεναν στις κρύπτες
τους.<br />Στις 05.08.1941 ένας διευθύνων
υπάλληλος της γερμανικής στρατιωτικής
διοίκησης στην Ελλάδα, ο Franz Alfred Medicus,
ζήτησε από την ελληνική Αρχαιολογική
Υπηρεσία να καταρτίσει μια λίστα με
όλες τις κρυμμένες αρχαιότητες. Τα
μουσεία της Αθήνας όφειλαν να καταστούν
προ-<br />σβάσιμα σε αυτόν και η «Kunstschutz»,
εκπροσωπούμενη από τον Schoenebeck, θα έπρεπε
να ενισχυθεί περισσότερο. <br />Στις
27.08.1941 ο Medicus έλαβε απάντηση, στην οποία
του έγινε μια χωρίς περιστροφές περιγραφή
της δραματικής κατάστασης της χώρας. Ο
συντάκτης της, πιθανώς ο Κεραμόπουλος,
κατέστησε σαφές ότι ο ελληνικός πληθυσμός
είχε να παλέψει με τις συνέπειες του
πολέμου, <br />τον λιμό, και άλλα θεμελιώδη
προβλήματα υπαρξιακού χαρακτήρα. Για
τη διάσωση των <br />αρχαίων θησαυρών τέχνης
έλειπαν απλά οι πόροι. Τα αντικείμενα
των μουσείων πάντως δεν κινδύνευαν. Ο
ήπιος χειμώνας και οι ιδανικές
κλιματολογικές συνθήκες της Ελλάδας
είχαν συμβάλει, ωστόσο, μέχρι και σήμερα
στο ότι αυτά ήδη από πριν είχαν επιβιώσει
για χιλιετίες κάτω από τη γη.</span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"></span></p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">Η
«Kunstschutz» ωστόσο δεν υποχώρησε: Στις
29.09.1941 ο Λογοθετόπουλος ανακοίνωσε την
επίσκεψη του Schoenebeck στα σημαντικότερα
αθηναϊκά μουσεία </span></span></span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEffglWQoSoEwqyxqibw8qLpX1QWqnlZ2aFgePOLLtaViLZufBgEf2cx8cIVof2ORUsLOFfQ8CH0i45CvT9umIKPiYFXxX5mjmfUMANjCTjbcJWoNxsZpy6anhmzC4F6_yeJwDuEi_pTgj/s572/6.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="572" data-original-width="433" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEffglWQoSoEwqyxqibw8qLpX1QWqnlZ2aFgePOLLtaViLZufBgEf2cx8cIVof2ORUsLOFfQ8CH0i45CvT9umIKPiYFXxX5mjmfUMANjCTjbcJWoNxsZpy6anhmzC4F6_yeJwDuEi_pTgj/w303-h400/6.jpg" width="303" /></a></span></span></div><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"></span></span>
<p></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">«29
Σεπτεμβρ. 1941</span></span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Προς τους κ.κ. Διευθυντάς
του <br /><br />Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου
και Μουσείου Ακροπόλεως<br /><br />Κατά τας
πρώτας ημέρας του προσεχούς μηνός
Οκτωβρίου πρόκειται να επισκεφθή υμάς
ο κ. von Chönebeck [sic] ίνα συζητή-σητε περί
του κρυψώνος των αρχαιοτήτων τον
οποίον θ ́ανοίξητε από κοινού πρόςβεβαίωσιν αν βλάπτωνται αι
αρχαιότη-τες υπό της υγρασίας ή δι
́ άλλον λόγον.<br /><br />Ο Υπουργός Κ.
Λογοθετόπουλος».</span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"> </span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"> </span></span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Στις
9 Νοεμβρίου 1941 κλάπηκε από το Μουσείο
του Κεραμεικού, που είχε αρχίσει να
λειτουργεί εκ νέου, ένας πήλινος πίνακας
της αρχαϊκής περιόδου59. Λίγες εβδομάδες
μόνο αργότερα διενεργήθηκαν στην Κρήτη
παράνομες ανασκαφές, στις οποίες
συμμετείχαν συνεργάτες της «Kunstschutz».
<br />Τα γεγονότα αυτά δεν συνέβαλλαν στην
ενίσχυση της εμπιστοσύνης των Ελλήνων
αρχαιολόγων στη γερμανική «Kunstschutz».</span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Παρόλα
αυτά το 1942 αυξήθηκε επιπροσθέτως η πίεση
στην ελληνική Αρχαιολογική <u>Υπηρεσία.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε ο von Schoenebeck
για την αποκάλυψη των αρχαιοτήτων στο
Μουσείο της Θεσσαλονίκης – μια εν μέρει
προσωπική επιθυμία, που όμως έπρεπε να
εγκαταλείψει οριστικά τον Μάρτιο του
1942. </u></span></span></span><u>
</u></p><u>
</u><p style="margin-bottom: 0cm;"><u><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Τον
Απρίλιο του 1942 ο Λογοθετόπουλος έλαβε
επίσημη επιστολή από τον Στρατιωτικό
Διοικητή Νότιας Ελλάδας με την πληροφορία,
ότι ο ελληνικός λαός θα είχε την ευθύνη
για όλες τις πιθανές βλάβες στα αρχαία
μνημεία τέχνης. Ο Λογοθετόπουλος απέρριψε
και πάλι το αίτημα της αποκάλυψής τους.
Ωστόσο πραγματοποιήθηκαν δειγματοληπτικοί
έλεγχοι από Έλληνες αρχαιο-<br />λόγους,
με την προσοχή στραμμένη κυρίως στα
ευαίσθητα αντικείμενα από χαλκό. </span></span></span></u>
</p><u>
</u><p style="margin-bottom: 0cm;"><u><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Τον
Ιούλιο του 1942 ο von Schoenebeck εγκατέλειψε
την Ελλάδα. Οι υπηρεσιακές υποθέσεις
του παραρτήματος της «Kunstschutz» στην
Ελλάδα εκτελέστηκαν στη συνέχεια «μόνο
από έναν ανώτερο υπάλληλο της στρατιωτικής
διοίκησης». </span></span></span></u>
</p><u>
</u><p style="margin-bottom: 0cm;"><u><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Ο
Kraiker, ο οποίος προηγουμένως είχε
συνεργαστεί στενά με τον Schoenebeck, συνέχισε
την πορεία του τελευταίου.</span></span></span></u></p><u>
</u><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><u><br /></u>
</p><u><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"></span></span><b><span style="font-size: medium;"><span lang="el-GR">Μεταφορά
του Ηνίοχου στην Αθήνα</span></span></b></span></u><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: medium;"><span lang="en-US">
</span></span></span>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span lang="en-US"></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Στις
31.08.1942 ο Κεραμόπουλος έλαβε μια επιστολή
από τον Λογοθετόπουλο με την ακόλουθη
διατύπωση:</span></span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"></span></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRrbLwH9AlPiRpamoNV2Hb-3Tvr0rMTNhC7E85XBXuY19UwLd9o22Us3N7V-zjvdOUCKBnLAoCvt-CYAf9F8lrjJyD1Y3IeACh4L7earTtEetpzBR7YQs39s1q186qmtyPmSGZ6L0oJQFU/s543/7.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="543" data-original-width="381" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRrbLwH9AlPiRpamoNV2Hb-3Tvr0rMTNhC7E85XBXuY19UwLd9o22Us3N7V-zjvdOUCKBnLAoCvt-CYAf9F8lrjJyD1Y3IeACh4L7earTtEetpzBR7YQs39s1q186qmtyPmSGZ6L0oJQFU/w281-h400/7.jpg" width="281" /></a></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"> </span></span><p></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">«31η
Αυγούστου 1942<br /><br />Προς τον κ. Αντών.
Κεραμόπουλον, </span></span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Διευθυντήν Αρχαιοτήτων
και Ιστορικών Μνημείων<br /><br />Παρακαλούμεν
όπως το ταχύτερον μεταβήτε εις
Δελφούς, ίνα εποπτεύσητε την εκταφήν
του Ηνιόχου, παραλαβήν του και μεταφοράν
εις Αθήνας προς λήψιν των αναγκαίων
μέτρων συντηρήσεώς του.<br /><br />Ο Υπουργός»</span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"> </span></span></span></p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Τον
Σεπτέμβριο του 1942 διεκομίσθησαν στην
Αθήνα τα δύο ξύλινα κιβώτια με τα τμήματα
του Ηνιόχου. Για τη μεταφορά διηγείται
ο Kraiker στην τελική του έκθεση του 1945:</span></span>
</p><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">«Επειδή
ο ομοίως περίφημος χάλκινος</span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Ηνίοχος
των Δελφών έπρεπε να θεωρηθεί</span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"> πλέον
ως εκτεθειμένος σε κίνδυνο λόγω της</span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"> απόκρυψης σε μια υγρή σπηλιά,
ορίστηκε</span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">η διακομιδή του στο Εθνικό
Μουσείο στην</span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"> Αθήνα
και αυτή πραγματοποιήθηκε μέσω </span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">της
διάθεσης ενός φορτηγού οχήματος».</span></span></span><br /><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Η
μεταφορά του Ηνιόχου στην Αθήνα
συνοδεύτηκε από διαμαρτυρίες του
εγχώριου πληθυσμού.</span></span></span></p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Στις
06.09.1942 ο Λογοθετόπουλος ζήτησε τέσσερις
ειδικούς στην Αθήνα, ώστε να ανοίξουν
και να ελέγξουν τα κιβώτια με τα τμήματα
του Ηνιόχου και τα άλλα χάλκινα αντικείμενα
από τους Δελφούς. <br />Αμέσως μετά θα
ακολουθούσε ο καθαρισμός και η συντήρηση
των αντικειμένων.<br />Στις 21.09.1942 εντέλει
οι καθορισμένοι από το Υπουργείο
εμπειρογνώμονες εξέτασαν το περιεχόμενο
των κιβωτίων. Όπως προκύπτει από το
σχετικό πρωτόκολλο, εκπρόσωποι της
στρατιωτικής «Kunstschutz» δεν ήταν παρόντες.
Η κατάσταση των αρχαιοτήτων τεκμηριώθηκε
λεπτομερειακά.</span></span></p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">«Πρωτόκολλον
της επιτροπής της συσταθείσης προς
παραλαβήν των δύο κιβωτίων χαλκών
αρχαίων του Μουσείου Δελφών.</span></span></span><br /></p><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Εν Αθήναις
σήμερον την 21ην Σεπτεμβρίου 1942 ημέραν
Δευτέραν και εν τω Εθνικώ Αρχαιολογικώ
Μουσείω συνήλθεν η επιτροπή η συσταθείσα
διά του υπ ́ αρ. 46338/1564/6.9.42 εγγράφου του
Υπουργείου Θρησκευμάτων και Εθνικής
Παιδείας αποτελουμένη εκ των κ.κ. Α.
Σοφιανοπούλου, καθηγητή του Πολυτεχνείου,
ως πρόεδρου, Χ. Καρούζου, Δ/τού του Εθν.
Μουσείου, Ειρήνης Βαρούχα-Χριστοδουλοπούλου,
εφόρου αρχαιοτήτων και Φ. Σταυροπούλου,
<br />εφόρου αρχαιοτήτων ως μελών και ήνοιξε
</span>τα δύο ξύλινα κιβώτια τα μετακομισθέντα
εκ Δελφών υπό του Δ/τού των Αρχαιοτήτων
και Ιστορικών Μνημείων και περιέχοντα
χαλκά αρχαία του Μουσείου Δελφών, φέροντα
δε τους αριθμούς 1 και 2. Αι σφραγίδες
τούτων ήσαν αλύμαντοι και τα περιβάλλοντα
σύρματα σχεδόν ακέραια. Του υπ ́ αρ. 1
κιβωτίου όμως η βάσις και αι δύο μακραί
πλευραί είχον προσβληθή υπό της υγρασίας.
</span></span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Το
περιεχόμενο των κιβωτιών τούτων ήλεγξεν
επί τη βάσει του πρωτοκόλλου υπ. <br />αρ.
3 19 Ν/βρίου 1940 της επιτροπής εξασφαλίσεως
των αρχαιοτήτων του Δελφικού Μουσείου
(αποτελουμένης εκ των κ.κ. Α. Σώχου, Α.
Κοντολέοντος, Κ. Κολομβότσου, Β. Ραφτοπούλου
και Ι. Αντωνολουκά) και εύρε τούτο
απολύτως σύμφωνον προς το εν τω πρωτοκόλλω
τούτο αναγραφόμενον, ήτοι:</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br />Εν
τω κιβωτίω υπ ́ αριθ. 1 περιείχοντα τα
εξής αρχαία<br /><br />1ον Ο ηνίοχος (χάλκινος)
από της οσφύος μέχρι και των ποδών.<br />2ον
Ο δεξιός βραχίων του ηνιόχου.<span lang="en-US"><br />3ον
Τρείς (3) τανίαι χάλκιναι, τα ηνία του
ηνιόχου<br />4ον Τεμάχιον ουράς αλόγου
χάλκινον (τμήμα της συνθέσεως του
ηνιόχου)<br />5ον Το υπ ́ αριθ. 3618 τεμάχ. της
συνθέσεως του ηνιόχου.<br />6ον Τεμάχιον
τιμονίου της συνθέσεως του ηνιόχου.<br />7ον
Έτερον τεμάχιον τιμονίου περιεσφυγμένον
διά λωρίδος χαλκίνης.<br />8ον Αριστερά
χειρ χαλκίνη κορασίδος εκ της συνθέσεως
του ηνιόχου, η χειρ αυτή κρατεί τα άκρα
ηνίων.<br />9ον Οκτώ (8) τεμάχια χάλκινα
ανήκοντα εις το συγκρότημα του άρματος
του ηνιόχου.<br />10ον Δύο (2) δεσμίδες ηνίων
χαλκίνων ανήκουσαι επίσης εις την
σύνθεσιν του ηνιόχου. </span></span></span>
</p><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">11ον
Τρεις (3) πόδες χάλκινοι ίππου εξ ων οι
δύο (2) είναι από του μέσου περίπου του
μηρού μέχρι και της οπλής, το δε τρίτον
από του μέσου της κνήμης μέχρι και της
οπλής.</span></span><br /><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Εν
τω κιβωτίω υπ αριθ. 2 περιείχοντο τα εξής
αρχαία</span></span></span><br /></p><p><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"> 1ον Η προτομή του ηνιόχου</span></span></span><br /><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span><span lang="en-US">2ον
Αγαλμάτιον Απόλλωνος (Κούρου) υπ. αριθ.
1663<br />3ον Τα υπ αριθ. 2527 </span><span lang="el-GR">(</span><span lang="en-US">;</span><span lang="el-GR">)</span> </span></span></p><p><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">4ον
2846, αμφότερα ταύτα αγαλμάτια αρχαϊκά</span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span></p><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">5ον
Αγαλμάτιον γρυπός ύψ. 0,22 μ</span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span></p><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">6ον Αγαλμάτιον
γρυπός ύψ. 0,17 τού μ.<br />7ον Αγαλμάτιον
γρυπός ύψ. 0,19 τού μ.<br />8ον Τό υπ. αριθ. 2885
αγαλμάτιον γρυπός <br />9ον Υπ. αριθ. 2975
κράνος<br />10ον Υπ. αριθ. 3200 κράνος<br />11ον
Υπ. αριθ. 1842 κράνος, και<br />12ον Υπ. αριθ.
2975 κράνος<br />Σημειούται ότι εκ των ως άνω
κρανών τα <br />δύο είναι ταυτάριθμα ήτοι
τα υπ ́ αρ. 2975.» </span></span>
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">[Τα
χάλκινα αντικείμενα με αρ. 3-12 δεν έχουν
σχέση με τον Ηνίοχο].</span></span><br /></p><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Σύμφωνα με το
πρωτόκολλο, τον Σεπτέμβριο του 1942
μεταφέρθηκαν στην Αθήνα αλώβητα δώδεκα
μεμονωμένα τμήματα της ομάδας του
Ηνιόχου. Κατά τη διάρκεια του πολέμου
το άγαλμα δεν μπορούσε ούτε να
συναρμολογηθεί ούτε να εκτεθεί. Οι
αρχαιολόγοι είχαν μπροστά τους μόνο
έναν στόχο καταρχήν: την ασφαλή φύλαξη
της αρχαίας κληρονομιάς της χώρας τους.</span></span></p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><u><span style="font-family: sans-serif;"><b>Αποκατάσταση
και μεταφορά του Ηνίοχου πίσω στους
Δελφούς</b></span></u></span></p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span><span style="font-size: small;">Κατά
τη διάρκεια του πολέμου η «Kunstschutz»
επεσήμανε την ύπαρξη και τη σημασία του
Ηνιόχου στα φυλλάδια για τους Δελφούς76,
καθώς και σε ένα δαπανηρά συλληφθέν
«αναμνηστικό έντυπο» [Erinnerungsschrift].<br />Οι
συνεργάτες της «Kunstschutz», καθώς και
κάποιοι μυημένοι αρχαιολόγοι γνώριζαν
πού είχε γίνει η απόκρυψη του Ηνιόχου
μετά το 1942. Διαφορετικά βίωσαν ωστόσο
τα πράγματα ο ελληνικός πληθυσμός και
κυρίως οι κάτοικοι των Δελφών. Αμέσως
μετά το τέλος του πολέμου έγινε για
αυτόν το λόγο δημοσίως γνωστό το ερώτημα
αναφορικά με τον τόπο φύλαξης και την
κατάσταση του χάλκινου αγάλματος.
Ελλιπής επικοινωνία και μεγάλη ανασφάλεια
οδήγησαν μετά το τέλος της περιόδου
κατοχής στο να διαδοθούν στον πληθυσμό
πολυάριθμες φήμες. <br /><br />H κομμουνιστική
εφημερίδα «Aπελευθερωτής» κατέστησε
μάλιστα υπεύθυνο για την απώλεια του
αγάλματος τον Διευθυντή Αρχαιοτήτων
Αντώνιο Κεραμόπουλο:</span></span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"></span></span></span></span></span></span></p><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> «Πού
βρίσκεται ο Ηνίοχος των Δελφών; Η
αρπαγή ενός αριστουργήματος. Όλη η
Ελλαδα και ολόκληρoς ο πολιτισμένος
κόσμος μαζί θέλουν να μάθουν: </span></span></span>
</span></span></span></span></span></p><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Πού
βρίσκεται το αρχαίο αριστούργημα </span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">της
τέχνης, ο περίφημος Ηνίοχος των </span></span></span><br /><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Δελφών,
που πήρε απ ́ το Μουσείο Δελ</span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">φών ο
κ. Κεραμόπουλος, με το πρόσχη</span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">μα να
τον φέρη εδώ να τον καθαρίσει:</span></span></span><br /><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Πάνε
τώρα δυο και πλέον χρόνια που ο </span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Ηνίοχος
πάρθηκε απ ́ τον τόπο του και </span></span></span><br /><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">κανένας
δεν ξέρει τί έγινε. Η αρπαγή του </span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">έγινε
στον καιρό της Ιταλικής </span></span></span></span></span></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span></span></span></span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">κατοχής»</span></span></span><p></p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> </span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF2SPF2BHrSUuxZzhfR71Vb8s8btROXaEryT8IK6d3V1grvBouRWYx45ZEq23YTn2HjrFfPM4oF4X9qy6Ls4J52oFWi5ix1U85OM6TkvRSWDd3A1LRrI4TFuF6BwM8DUxxoaPlf9cX7MZA/s578/8.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="538" data-original-width="578" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF2SPF2BHrSUuxZzhfR71Vb8s8btROXaEryT8IK6d3V1grvBouRWYx45ZEq23YTn2HjrFfPM4oF4X9qy6Ls4J52oFWi5ix1U85OM6TkvRSWDd3A1LRrI4TFuF6BwM8DUxxoaPlf9cX7MZA/s320/8.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr></tbody></table></span></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span>
</span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"></span></span></span><p></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"> </span><span lang="en-US"></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Δεν
μας είναι γνωστό το πώς αντιμετωπίστηκαν
αυτές οι φήμες και κατηγορίες. Το έτος
1945, πάντως, το Εθνικό Αρχαιολογικό
Μουσείο μπόρεσε να ξεκινήσει με την
αποκατάσταση των χάλκινων αγαλμάτων
του. </span></span></span></span><br /></p><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span></span><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Αρκετές φωτογραφικές λήψεις
μαρτυρούν εργασίες στα περίφημα χάλκινα
έργα.<br />Ήδη το 1946 ο Ηνίοχος παρουσιάστηκε
σε μια προσωρινή έκθεση του Εθνικού
Αρχαιολογικού Μουσείου. Και από αυτή
την περίοδο δεν υπάρχουν φωτογραφίες.
Ακόμη πιο σημαντική είναι για αυτόν το
λόγο η αναφορά ενός τότε 14χρονου επισκέπτη
του Μουσείου:<br /><br />«Ο Ηνίοχος μεταφέρθηκε
κατά την Κατοχή στην Αθήνα για
ασφάλεια. Μετά τον πόλεμο τον είδα,
νομίζω το 1946, στην προσωρινή</span></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">έκθεση
του Εθνικού Μουσείου, με είσοδο </span></span></span><br /></p><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">από
την οδό Τοσίτσα. Μεταφέρθηκε στους
</span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Δελφούς αργά γιατί η περιοχή λόγω
του </span></span></span><br /><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">εμφυλίου δεν ήταν ασφαλής και
εκτέθηκε </span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">προσωρινώς μέχρι της
ανακατασκευής </span></span></span><br /><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"></span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">του Μουσείου που
έγινε το 1959-1960.</span></span></span>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Έμεινε
στην Αθήνα έως αργά μετά </span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">την απελευθέρωση.
Τον είχα δει στο </span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Εθνικό Μουσείο,
μαζί με τον Αριστό</span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">δικο στην πρώτη
πρόχειρη έκθεση στη </span></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">νέα πτέρυγα
του Εθνικού το 1946».</span></span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Παρά
τον εμφύλιο και τις ταραχές σε ολόκληρη
τη χώρα, η επανέναρξη της λειτουργίας
του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου
έγινε αντιληπτή από τον αθηναϊκό πληθυσμό
ως θρίαμβος και σημάδι βαθμιαίας
επιστροφής στην κανονικότητα. </span></span></span>
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Ως
σύμβολο μάλιστα της αρχαίας κληρονομιάς
και της πολιτικής ανεξαρτησίας της
Ελλάδας ο Ηνίοχος απεικονίστηκε το 1947
στα χαρτονομίσματα των 10.000 δραχμών της
Τράπεζας της Ελλάδος.</span></span>
</p><p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: small;">Μετά
το τέλος του Εμφυλίου και το πέρας των
μέτρων αποκατάστασης, το περίφημο
<br />άγαλμα έμελλε να επιστρέψει το έτος
1951 πάλι στους Δελφούς. Εκεί παραμένει
<br />έκτοτε ένας σημαντικός πόλος έλξης
για ερευνητές και τουρίστες από όλον
τον κόσμο. </span></span>
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"></span></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg86JizhRaGzYBOvQTIEBx9vbJOO5w5BOSTciawS7IUnubCS0qiCT2KPfiP-45WW0Gk0TSc719hSeJJWvo0Fbhu7F3WSuNudoi9kdYgcQeV75pxhQz_9Pkp_WiGhmNmuXF-VvqjQzGRNzYG/s785/9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="381" data-original-width="785" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg86JizhRaGzYBOvQTIEBx9vbJOO5w5BOSTciawS7IUnubCS0qiCT2KPfiP-45WW0Gk0TSc719hSeJJWvo0Fbhu7F3WSuNudoi9kdYgcQeV75pxhQz_9Pkp_WiGhmNmuXF-VvqjQzGRNzYG/w640-h310/9.jpg" width="640" /></span></a></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><br /> </span></span>
<p></p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"> </span></span></span></p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span></p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"> </span></span></span></p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><span lang="en-US"><span style="font-size: x-small;"> </span></span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"> </span></span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"> </span></span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="en-US"> </span></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"> </span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;"><br /><br /></span></span><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p> </p>delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-64829664775766492812021-07-15T07:05:00.002-07:002021-07-15T07:32:07.119-07:00ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ, ΜΕΡΟΣ Α'<div><p> </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNsergRlstDuLOU9JBxCONJTM-9aXqZo6DLIN-HtdoNz56_iydsN73QbZqM19p3xoWtAPfaeGJiHJJctl8fN9NkNhwEMPvmmz9HN4L36JgeA5CGcHBBHyHX0cg4Ps5vVg3wSGAy3vxOn0u/s960/Jean+binot+mar+1902+e.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="905" data-original-width="960" height="378" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNsergRlstDuLOU9JBxCONJTM-9aXqZo6DLIN-HtdoNz56_iydsN73QbZqM19p3xoWtAPfaeGJiHJJctl8fN9NkNhwEMPvmmz9HN4L36JgeA5CGcHBBHyHX0cg4Ps5vVg3wSGAy3vxOn0u/w400-h378/Jean+binot+mar+1902+e.jpg" width="400" /></a></div>Αναφορές στον τύπο της εποχής για επίσημους επισκέπτες στους Δελφούς λίγο πρίν και κατά την διάρκεια της μεγάλης ανασκαφής (1884-1904).<br /><p></p><p>Εκτός απο τους εντόπιους (βασιλική οικογένεια, πολιτικούς, κλπ) διαβάζουμε για ένα πλήθος διακεκριμένων ξένων ανάμεσα στους οποίους ο Αρθουρ Νέβιλ Τσάμπερλεν και ο Ζορζ Κλεμανσό που αργότερα διετέλεσαν πρωθυπουργοί της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας αντίστοιχα.</p><p>Η γλώσσα είναι η απλή καθαρεύουσα της τότε εποχής σε μεταφορά απο το πρωτότυπο, εκτός του πολυτονικού.<br /></p><span><a name='more'></a></span><p><br /></p><p>
</p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">* Οι βασιλείς
εις Δελφούς </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Εστία, 3, 29/04/1899 </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"> – Ιδιαιτέρα τηλεγραφική
υπηρεσία της «Εστίας». – Την Βασιλικήν
Οικογένειαν εξ Ιτέας μετά των υπασπιστών
και αξιωματικών της «Αμφιτρίτης»
παρηκολούθησαν παραγγελθέντες ο
πρόεδρος, ο Εισαγγελεύς, ο Αστυνόμος
Αμφίσσης, ο Δήμαρχος και ο βουλευτής κ.
Παπαθανασίου εις Χρισσόν. Η υποδοχή
εκεί ενθουσιωδεστάτη. Ζητωκραυγαί,
σημαίαι, οδοί επεστρωμέναι δια ταπήτων.
Ο δήμαρχος Κρίσσης δια μακρών προσεφώνησε,
ομιλήσας περί της συναλλαγής των
υπαλλήλων. Ο Βασιλεύς εις ταύτα απήντησεν:
«Εις την επιστροφήν, εις την επιστροφήν».
Εκ Χρισσού ο Βασιλεύς και οι Βασιλόπαιδες
μετέβησαν πεζή εις Δελφούς, όπου έφθασαν
την μεσημβρίαν και εκάθισαν εις έν
καφενείον αναμένοντες τους λοιπούς δι’
αμαξών ερχομένους. Η υποδοχή και ενταύθα
εγκαρδιωτάτη. Σημαίαι, χοροί υπό των
κατοίκων, άσματα υπό των μαθητριών,
άνθη, περιστεραί κτλ. Το γεύμα παρετέθη
εις την Κασταλίαν, παρεκάθησε δε μόνον
ο δήμαρχος. Ακούσατε τώρα και το μεννού:
Αυγά, σαλάμι, αρνί ψητό και κρομμυδοσαλάτα.
Το γεύμα ηκολούθησε μακρά επίσκεψις
των αρχαιοτήτων. Εκεί ο Βασιλεύς δεικνύων
μίαν πέτραν εις τον Δήμαρχον Αμφίσσης
είπεν αστειευόμενος. «Με αυτές να
στρώσητε τους δρόμους σας δια να
δημοκοπήσητε και να γίνητε πάλιν
δήμαρχος». Οι Βασιλείς ανεχώρησαν περί
την έκτην δι’ αμαξών. Προπομπή Δελφών
και Χρισσού ενθουσιωδεστάτη. Εις την
Ιτέαν έφθασαν την ογδόην ώραν, τους
υπεδέχθησαν δε οι κάτοικοι με σημαίας,
Βεγγαλικά και ζητωκραυγάς ατελευτήτους.
Ο Βασιλεύς και πάντες οι λοιποί,
ευθυμότατοι, ευχαριστημένοι επιβιβάσθησαν
αμέσως. Η «Αμφιτρίτη» ανεχώρησεν σήμερον
εννάτην· λαός παντού υπεδέχθη
ενθουσιωδέστατα Βασιλείς του. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"> </span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">* Επίσκεψη
Chamberlain στους Δελφούς </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">1. Παλιγγενεσία,
3, 14/11/1886 </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Ο κ. Τσαίμπερλεν
μετά της οικογενείας του, του κ. Κόλλιγκς,
και του γεν. εφόρου των αρχαιοτήτων κ.
Καββαδία επισκεφθέντες τους Δελφούς,
κατήλθον χθες την πρωίαν εις Ιτέαν, όπου
επιβιβασθέντες των «Ψαρρών» κατέπλευσαν
την μεσημβρίαν εις Πάτρας. Οι επίσημοι
ξένοι εξηλθον και επεσκέφθησαν την
πόλιν των Πατρών, σήμερον δ’ αναχωρούσι
εις Κατάκωλον, ίνα εκδράμωσιν εις
Ολυμπίαν, προς επίσκεψιν των εκεί
αρχαιοτήτων. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">2. Αιών, 4, 19/11/1886 </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Τον Άγγλον
πολιτευόμενον κ. Τσιάμπερλαιν ,
μεταβαίνοντα εις επίσκεψιν των Δελφών,
προσεφώνησεν ο δήμαρχος Κρίσσης κ.
Ευθύμιος Πολίτης ειπών, ότι η αγγελία
της μεταβάσεως αυτού εις τα μέρη εκείνα
ενέπλησε χαράς τους κατοίκους γιγνώσκοντας
τα φιλελληνικά φρονήματα του διαπρεπούς
πολιτευτού, εύχονται δε ίνα η θεία
Πρόνοια καθηδηγή εσαεί τους πολιτικούς
της Αγγλίας επ’ αγαθώ της ανθρωπότητος
και ιδίως των λαών της Ανατολής. Απαντών
εις την προσφώνησιν ταύτην ο κ. Τσιάμπερλαιν
ηυχαρίστησε τω δημάρχω επί τη γενομένη
εις αυτόν υποδοχή, διετράνωσε τας προς
την Ελλάδα συμπαθείας αυτού και είπεν
ότι θεωρεί εαυτόν ευτυχή, διότι περιηγηθείς
την Ελλάδα, ηδυνήθη ιδίας αντιλήψεσι
να πεισθή περί της μεγάλης αυτής προόδου,
υπισχουμένης μέγα μέλλον. – Εν Αμφίσση
αι μαθήτριαι, εξελθούσαι εις δεξίωσιν
του κ. Τσιάμπερλαιν, προσήνεγκον εις
την αδελφήν και την κόρην αυτού ωραίας
ανθοδέσμας. </span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"> </span>
</p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjAKNpF2c5wZ3i8Uyf3ehK89XZQFZKqTml3iC9JAy6cUZ2jhXVeOLytTNXMAgsohD8Ej61ih4uNjrw_OEcGJOBx3ZSe6NDpxWP2R1MF270BAY4Jh7La5f8u3u5euKgQrkh-CB6DXPs4-LW/s690/Itea+c.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="626" data-original-width="690" height="363" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjAKNpF2c5wZ3i8Uyf3ehK89XZQFZKqTml3iC9JAy6cUZ2jhXVeOLytTNXMAgsohD8Ej61ih4uNjrw_OEcGJOBx3ZSe6NDpxWP2R1MF270BAY4Jh7La5f8u3u5euKgQrkh-CB6DXPs4-LW/w400-h363/Itea+c.jpg" width="400" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Στο λιμάνι της Ιτέας, πριν την άνοδο προς Δελφούς, 1902</span><br /></div><br /><div><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">* Η άνοδος εις
τους Δελφούς </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Εστία, 2, 20/02/1903 </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Ο Γάλλος υπουργός
της Παιδείας κ. Σαμιέ μετά του τμηματάρχου
των Ωραίων Τεχνών κ. Ρουζόν ετοιμάζονται
διά το ταξείδι των εις την Ελλάδα την
προσεχή άνοιξιν ότε θα παραστούν επισήμως
εις τα εγκαίνια του Μουσείου των Δελφών
εν τω οποίω θα συγκεντρωθούν αι
ανακαλυφθείσαι αρχαιότητες υπό των
εταίρων της Γαλλικής Σχολής και υπό την
διεύθυνσιν του κ. Ωμόλλ. Ο Γάλλος υπουργός
προηγουμένως θα διέλθη εκ Ρώμης όπου
θα γίνει αναμνηστική εορτή της
εγκαταστάσεως της καλλιτεχνικής
Ακαδημίας της Γαλλίας εις το μέγαρον
των Μεδίκων. Εκ της Ιταλικής πρωτευούσης
ο Γάλλος υπουργός θα φθάση εις την
Ελληνικήν και θα μεταβή εις Δελφούς. Ως
γνωστόν και ολόκληρον καραβάνι ξένων
αρχαιολόγων και περιηγητών αναμένεναι
διά τας εορτάς των Δελφών. Το μόνον δε
περίεργον θα είνε ότι ενώ θα έλθουν και
εξ Αμερικής ακόμη οι Αθηναίοι θα μείνουν
στα σπητάκια των και θα περιορισθούν
εις τους περιπάτους των μέχρι Φαλήρου
ή Κηφισσιάς θα θεωρήσουν δε ως περιττήν
και μιαν εκδρομήν την ημέραν εκείνην
μέχρι Δελφών! </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">* Ο κ. Δηλιγιάννης
εις Δελφούς </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Το Άστυ, 3,
25/04/1898 </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Ο κ. Θεόδ. Π.
Δηλιγιάννης χθες την εσπέραν απήλθε
μετά των οικείων του εις Δελφούς χάριν
αναψυχής, επανακάμπτει δε μετά τρεις
ημέρας ενταύθα. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">* Ο δουξ του
Μεκλεμβούργου εις Δελφούς </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Το Άστυ, 2,
13/05/1895 </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Χθες την 9ην π.
μ. απήλθε δια της ατμοημιολίας «Κίσσης»
εις Δελφούς ο ενταύθα παρεπιδημών δούξ
Ερρίκος του Μεκλεμβούργου Σβέριν. Τον
υψηλόν ξένον συνοδεύουσιν ο πρέσβυς
της Γερμανίας μετά της κυρίας του. Εν
Δελφοίς θα παραμείνωσιν επί δύο ημέρας.
</span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">* Ο κ. Σιμόπουλος
εις τους Δελφούς </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Το Άστυ, 1,
01/07/1902 </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">(Ιδιαίτερον
τηλεγρ. του «Άστεως») ΔΕΛΦΟΙ, 30 Ιουνίου.
- Σήμερον ο κ. Σιμόπουλος εξέδραμε μέχρι
Δελφών, όπως επισκεφθή τας εκεί
αρχαιότητας. Εν Χρισσώ, καίπερ δηλώσαντα
εις τους παμπληθείς αυτού φίλους, ότι
επιθυμεί, ίνα απόσχωσι πάσης υποδοχής
και επιδείξεως, υπεδέξαντο αυτόν δια
συμπυροβολισμών και ουρανομήκων
ζητωκραυγών άπειροι φίλοι, τα τρία
τέταρτα σχεδόν της κωμοπόλεως. Ο κ.
Σιμόπουλος παραμείνας εν τη οικία του
κ. Μηταυτσή, ισχυρού κομματάρχου, τρία
περίπου τέταρτα, ανεχώρησε δια Δελφούς,
επισκεφθέντων αυτόν κατά την εν Χρισσώ
παραμονήν του πλείστων κατοίκων. Τον
κ. Σιμόπουλον παρηκολούθουν, Τερτίπης
βουλευτής Καρδίτσης, Κουτρουμπούσης
Δήμαρχος Καλλιέων και ο υποφαινόμενος
εκ καθήκοντος δημοσιογραφικού. Εν
Δελφοίς η υποδοχή υπήρξε πάνδημος και
πανηγυρική. Άπαντες κάτοικοι των Δελφών
ηγουμένων εγχωρίων οργάνων υπεδέχθησαν
τον ευεργέτην των εις τέταρτον περίπου
έξω κωμοπόλεως, ενθουσιωδώς ζητωκραυγάζοντες
και εν πομπή οδηγήσαντες αυτόν μέχρι
της οικίας του κ. Παπαλεξάνδρου, ένθα
κατέλυσε. Τον κ. Σιμόπουλον επεσκέψαντο
πάντες οι κομματάρχαι Δελφών, εν οίς
και Τραπεζούντιός τις μεγαλέμπορος
παρεπιδημών ενταύθα, όστις χαιρετήσας
αυτόν είπε ταύτα. - Χαιρετώ υμάς ως
αντιπροσωπεύων τον υπόδουλον Ελληνισμόν,
όστις αποβλέπει προς Υμάς ως προς τον
μόνον ανορθωτήν των οικονομικών της
χώρας. Ο κ. Σιμόπουλος επανέρχεται απόψε
εις Άμφισσαν. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">* Ο κ. Λομβάρδος
εις τους Δελφούς </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Το Άστυ, 2,
24/07/1904 </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Το προσεχές
Σάββατον ο υπουργός της Παιδείας κ.
Λομβάρδος συνοδευόμενος υπό του
διευθυντού του Γαλλικού Αρχαιολογικού
Ινστιτούτου κ. Ολώ, του εφόρου των
αρχαιοτήτων κ. Βυζαντινού και δύο
νομομηχανικών θα μεταβή εις Δελφούς
προς επίσκεψιν του εκεί Αρχαιολογικού
Μουσείου και των ενεργουμένων ήδη
ανασκαφών. Ο κ. Λομβάρδος μέχρις Ιτέας
θα μεταβή επιβαίνων πολεμικού πλοίου,
εκείθεν δε μέχρι Δελφούς εφ’ αμάξης. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">* Γάλλοι
περιηγητές στους Δελφούς </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">ο Άστυ, 3, 06/09/1900
</span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Ο πρόεδρος της
γαλλικής Βουλής κ. Δεσσανέλ, ο ναύαρχος
Δυπερέ, ο βυζαντινολόγος Σχλούμπερζε
επισκεφθέντες τας εν Δελφοίς αρχαιότητας
επέβησαν χθες την πρωίαν της εν Ιτέα
αναμενούσης αμερικανικής θαλαμηγού
«Ναμουνά», η οποία μετέφερεν αυτούς εις
Πάτρας. Εκείθεν χθες την νύκτα οι επίσημοι
ταξειδιώται ανεχώρησαν με την θαλαμηγόν
των επανερχόμενοι εις την Ευρώπην. Τους
επισήμους ξένους συνώδευσε μέχρι Δελφών
ο διερμηνεύς του ξενοδοχείου η «Μεγάλη
Βρεττανία» κ. Θεοβάλδος. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">* Αυτοψία στους
Δελφούς </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Νέα Εφημερίς,
3,4, 22/09/1891 </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Την παρελθούσαν
δευτέραν, 16 οδεύοντος, ανεχώρησεν εις
Άμφισσαν και εκείθεν εις Δελφούς η παρά
του αρμοδίου υπουργείου διορισθείσα
επιτροπή προς εκτίμησιν του χώρου, εξ
ου γενήσεται παρά της γαλλικής
αρχαιολογικής εταιρίας ανασκαφή προς
ανακάλυψιν του ναού του Απόλλωνος και
άλλων αρχαίων των προγόνων μας μνημείων
και των κειμένων εν αυτώ οικημάτων και
κτημάτων των κατοίκων Δελφών. Η επιτροπή
αύτη συγκειμένη παρ’ αρχαίων και
διακεκριμένων υπαλλήλων, ήτοι των κκ.
Π. Ζαφειρίου νομομηχανικού, Κ.
Παπαγιαννοπούλου τμηματάρχου των
αμμέσων φόρων του υπουργείου των
οικονομικών, εγγυάται την δικαίαν
εκτίμησιν των καταλαμβανομένων κτημάτων
και την ταχείαν αποζημίωσιν των
ιδιοκτητών. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">* Ο Κλεμανσώ εις
Δελφούς </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Εστία, 3, 23/05/1896 </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Κατά τηλεγράφημα
προς το υπουργείον ο Γάλλος πολιτευτής
κ. Κλεμανσώ διήλθε σήμερον εξ Αραχώβης,
όπου και παρέμεινε ξενιζόμενος υπό του
δημάρχου. Εξ Αραχώβης αναχωρεί μεταβαίνων
εις Δελφούς, όπου θα φθάση σήμερον την
εσπέραν. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">* Ο βαρώνος δε
Βαρισβέργ στους Δελφούς </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Στοά, 1, 15/06/1884 </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Διατρίβει εν
Δελφοίς χάριν αρχαιολογικών μελετών ο
εν Κερκύρα πρόξενος της αυστροουγγαρίας
βαρόνος Δε Βαρισβέργ. </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">* Γερμανοί
πρίγκηπες εις Δελφούς </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Το Άστυ, 1,
04/04/1903 </span>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Σήμερον την
πρωίαν επιβαίνοντες της θαλαμηγού
«Ζέφυρος», έφθασαν εδώ οι Γερμανοί
πρίγκηπες. Η μικρά μας πολίχνη ήτο από
άκρου εις άκρον σημαιοστόλιστος, οι δε
κάτοικοι φέροντες τας καινουργείς
ενδυμασίας των, συνεκεντρώθησαν εις
την προκυμαίαν ίνα χαιρετίσωσι τους
Υψηλούς επισκέπτας. Το θέαμα ήτο γραφικόν
και εν τη φυσική και εν τη απέριττω
απλότητί του θαυμάσιον. [Ταχύτατο] […]
[εξαπολιθείς] εκ της θαλαμηγού άμα τω
τονισμώ της αγκύρας, απεβίβασε τους
πρίγκηπας εις την αποβάθραν όπου εν
επισήμω στολή τους, υπεδέχθησαν ο
Νομάρχης, ο Εισαγγελεύς, ο αστυνόμος
και ο Δήμαρχος της Αμφίσσης, αστυφύλακοι
δε και εύζωνοι και πεζοί [απένειμαν] τας
τιμάς. Άμα εξήλθον εις την ξηράν ο
Νομάρχης κ. [Φορέστης] προσεφώνησεν
αγγλιστί τους Πρίγκηπας, οίτινες
ηυχαρίστησαν αυτόν διά την υποδοχήν
των. Μετά τούτο ένα μετά τον άλλον
παρουσίασαν εις αυτούς τον Εισαγγελέα,
τον Αστυνόμον και τον Δήμαρχον. Ο Διάδοχος
της Γερμανίας παρεκάλεσε τότε τον κ.
Νομάρχην να τω προμηθεύση ίππον, όπως
έφιππος απέλθη εις Δελφούς. Η επιθυμία
του πάραυτα εξετελέσθη και την 10 π. μ.
οι πρίγκηπες μετά της συνοδείας των
ανεχώρησαν εις Δελφούς. Καθ’ οδόν εις
αναλόγους αποστάσεις είχον ταχθή
ευσταλείς εύζωνοι και πεζοί. Την 4 1/2 μ.
μ. αφού επί εξ όλας ώρας υπό την οδηγίαν
του κ. Ωμόλ περιειργάσθησαν τας αρχαιότητας
επανήλθον ενταύθα, όπου ανέμενεν αυτούς
ο κ Νομάρχης μετά των άλλων Αρχών. Ο
Διάδοχος εξέφρασε προς αυτόν την
επιθυμίαν να προμηθευθή τσαρούχια και
εγχωρίους τάπητας, ίνα τα λάβη μεθ’
εαυτού ως ενθύμιον. Δυστυχώς η υψηλή
του αύτη επιθυμία δεν κατέστη δυνατόν
να εκπληρωθή διότι δεν υπήρχον πρόχειρα
τοιαύτα είδη. Απεχαιρέτισαν τότε τας
αρχάς της πόλεως και τον Νομάρχην και
ανήλθον εις την θαλαμηγόν των. Δράττομαι
της ευκαιρίας ταύτης όπως γίνω διερμηνεύς
της αρίστης εντυπώσεως, την οποίαν
γενικώς επροξένησε παρ’ ημίν ο νέος
Νομάρχης κ. Φορέστης. Ευγενής και
ευπροσήγορος έχει κατακτήσει της
συμπαθείας όλων ανεξαρτήτως των πολιτικών
φρονημάτων εκάστου. Διότι είνε αφατρίαστος,
προσηνής και προς όλους πρόθυμος. Ο
τόπος ελπίζει απ’ αυτόν πολλά, διότι
έχει καλάς διαθέσεις και επιθυμεί ν’
αφήση ίχνη της διαβάσεώς του. Άμα τη
αφίξει του αντελήφθη αμέσως των αναγκών
τη Αμφίσσης και επιθυμεί το επ’ αυτόν
να την προαγάγη. Καταλληλότατος δε
κρίνεται διά την ευκαιρίαν των προσεχών
εν Δελφοίς εορτών διότι και ευπαρουσίαστος
είνε και τον τρόπον του φέρεσθαι γνωρίζει
και την Αγγλικήν και την Ιταλικήν γλώσσα.
</span>
</p>
<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoFvZ8Y4BYGc42Q-kxYglXwqjaQjzTbBJxRy0IPjfNr5lH_gsPenA_CROjIHPCazQ9I5OtU9T_1E555XpsbTon2lPBt6Xt4ZElk53VUnZ0FIrtvPQmADYsjY6YJn8yAqkU7-w8PhWkOiFn/s834/13+%25282%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="753" data-original-width="834" height="361" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoFvZ8Y4BYGc42Q-kxYglXwqjaQjzTbBJxRy0IPjfNr5lH_gsPenA_CROjIHPCazQ9I5OtU9T_1E555XpsbTon2lPBt6Xt4ZElk53VUnZ0FIrtvPQmADYsjY6YJn8yAqkU7-w8PhWkOiFn/w400-h361/13+%25282%2529.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;"> Τα ευρήματα των ανασκαφών σε προσωρινή έκθεση </span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">πριν την ολοκλήρωση κατασκευής του μουσείου, 1902</span><br /></div></div><div><p>Πηγή : open archives<br /><br /><br /></p></div>delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-9864894698946642502021-06-12T06:41:00.003-07:002021-06-12T06:54:45.142-07:00Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΠΕΤΟΒΕΝ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb1BgtApGSswA2RJ5YdtiU1V6hiS0AtEMOUccEgderBU8LXEPWkk-tIpq8DaF6bTT6ZktHa9JiwqqVUHiWFVjWpQdZJ8mXjd9UxqBXfWaZ9eNOpfnDgeq9M7hfYsHT0gQ_nucZbbaeJ61_/s480/%25CE%25B4%25CE%25B7%25CE%25BC+%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2584%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="418" data-original-width="480" height="349" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb1BgtApGSswA2RJ5YdtiU1V6hiS0AtEMOUccEgderBU8LXEPWkk-tIpq8DaF6bTT6ZktHa9JiwqqVUHiWFVjWpQdZJ8mXjd9UxqBXfWaZ9eNOpfnDgeq9M7hfYsHT0gQ_nucZbbaeJ61_/w400-h349/%25CE%25B4%25CE%25B7%25CE%25BC+%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2584%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>Με αφορμή την πρόσφατη συναυλία και την παρουσίαση της 7ης συμφωνίας του Μπετόβεν στο αρχαίο θέατρο των Δελφών, ας θυμηθούμε την πρώτη φορά που ακούστηκαν οι νότες του μεγάλου συνθέτη στο αρχαίο θέατρο απο έναν επίσης μεγάλο μαέστρο, τον Ελληνα Δημήτρη Μητρόπουλο, το μακρινό 1937.<p></p><p>Ενα χαρακτηριστικό κείμενο απο την δημοσιογράφο Μαρία Ρεζάν μας δίνει λεπτομέρειες μιας σειράς εκδηλώσεων εκείνης της χρονιάς αλλά και το χιούμορ του Δ.Μ. που ανέδειξαν οι αντηχήσεις απο τις Φαιδριάδες. </p><p>* Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο είναι απο την συγκεκριμένη συναυλία. <br /></p><span><a name='more'></a></span><p>
</p><p align="LEFT"><span style="color: black; font-size: medium;">Δελφοί 1937</span></p><span style="font-size: medium;">
</span><p align="LEFT"><span style="color: black; font-size: medium;">Ο Δημήτρης Μητρόπουλος που λάτρευε
τη φύση αντιπαθούσε την ιδέα της μουσικής
στο ύπαιθρο. «Διασπάται η προσοχή του
ακροατή» έλεγε. Στον Μητρόπουλο οφείλουμε
εντούτοις τις πρώτες μουσικές εκδηλώσεις
στα αρχαία ελληνικά θέατρα. </span></p><p align="LEFT"><span style="color: black;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: black;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin94SfX2mZvWJCTWgb79AVkuCfzaKHAC5m0Ev1029NRjcBgfanli5F9SA4g5L5CtvQJ6ZXZtBQ2IAr4bTyisTZXb4zbS1cTWSiVoPrqH2kupBzYUUCO4g7BpAxzadMpVTPxPRScHN_XmI2/s721/1937+synaulia+%25282%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="468" data-original-width="721" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin94SfX2mZvWJCTWgb79AVkuCfzaKHAC5m0Ev1029NRjcBgfanli5F9SA4g5L5CtvQJ6ZXZtBQ2IAr4bTyisTZXb4zbS1cTWSiVoPrqH2kupBzYUUCO4g7BpAxzadMpVTPxPRScHN_XmI2/w400-h260/1937+synaulia+%25282%2529.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="color: black;"><br /> </span><br /><span style="color: black; font-size: medium;">Το
37 γεννήθηκε το πρώτο υποτυπώδες ελληνικό
φεστιβάλ μουσικής. Το ατμόπλοιο «Λέσβος»
μετέφερε, κατά σειρά, την ορχήστρα και
τον αρχιμουσικό στην Κόρινθο, όπου στο
αρχαίο θέατρο ο Μητρόπουλος έπαιξε
Βάγκνερ, στο Αίγιο μετά, όπου στη Σικυώνα
ο μουσικός δίδαξε Μότσαρτ μέσα σε ένα
σύννεφο σκόνης που σηκωνόταν από τις
αρχαιολογικές ανασκαφές. Χωριάτες από
τα γύρω χωριά αποτελούσαν το μεγαλύτερο
μέρος του κοινού. Στην Επίδαυρο, λίγους
μήνες πριν, μια πρώτη συναυλία του
Μητρόπουλου είχε δοθεί μπροστά σε 170
μόνο Αθηναίους και τους κατοίκους του
Λιγουριού. </span><p></p><p align="LEFT"><span style="color: black; font-size: medium;"> </span><span style="font-size: medium;"><br /><span style="color: black;">Στους
Δελφούς, τελευταίο σταθμό της καλλιτεχνικής
εκδρομής, ο μουσουργός ερμήνευσε
Μπετόβεν. Για να συγκρατήσει την συνοχή
της ορχήστρας του ο αρχιμουσικός σάλευε
δαιμονισμένα. Από την άκρη της μυτερής,
χαρακτηριστικής φαλάκρας του, ως την
τελευταία κλείδωση του κορμιού του,
αγκάλιαζε ολόκληρος τη μουσική του
κλασικού συνθέτη. </span></span></p><p align="LEFT"><span style="color: black;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: black;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcrue8uzzj_rQbLoCMJiuyDspqzkyxPbM1ZKwCX43arBbAohCcm491cdun4GmnN5xT4NdNuXmsLr1yCl_XAONskdIyL0oR0J3bgvLrFN0JflFF4V49GkB6Bnjwc0yFe-N1WA9J_Ini714u/s883/1937+mhtropoulos.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="588" data-original-width="883" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcrue8uzzj_rQbLoCMJiuyDspqzkyxPbM1ZKwCX43arBbAohCcm491cdun4GmnN5xT4NdNuXmsLr1yCl_XAONskdIyL0oR0J3bgvLrFN0JflFF4V49GkB6Bnjwc0yFe-N1WA9J_Ini714u/w400-h266/1937+mhtropoulos.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="color: black;"><br /> </span><br /><span style="color: black; font-size: medium;">–
Για τήρα πόσοι του παίζουν για να χορεύει!
μουρμούρισε ένας χωριάτης. </span><span style="font-size: medium;"><br /><span style="color: black;">Αλλά
ο αέρας δεν βοηθούσε τον μαέστρο. Στους
ήχους της ορχήστρας μπλεκότανε η ηχώ
της μουσικής που έστελναν πίσω στο
Δελφικό θέατρο, σκληρές, οι Φαιδριάδες.
Όταν τα χειροκροτήματα κάλυψαν τις
τελευταίες νότες, ο αρχιμουσικός έδειξε,
όπως πάντα, την ορχήστρα και, γελώντας,
ζήτησε από το πλήθος να χειροκροτήσει
και το βουνό που τόσο ενεργά είχε
συμπράξει στην εκτέλεση των έργων του
Μπετόβεν.</span></span><p></p><p align="LEFT"><span style="font-size: medium;"><span style="color: black;"> </span></span></p>
<p>-Μαρία Ρεζάν, Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 15/10/1961<br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO2AEhEYqd1jn2mamZccw4OQCOvPp3FJUJo6CmLV19CKM7lHPKdzEeAhOHLY4gPXS7xD7gvJXEhARQxYDFJTdJdP6tm17wK_XWr2gnScyNQ1T2EXLTFYbuESCtM2W037EqAUCCm8YHbKwV/s649/1937+synaulia+3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="649" data-original-width="549" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO2AEhEYqd1jn2mamZccw4OQCOvPp3FJUJo6CmLV19CKM7lHPKdzEeAhOHLY4gPXS7xD7gvJXEhARQxYDFJTdJdP6tm17wK_XWr2gnScyNQ1T2EXLTFYbuESCtM2W037EqAUCCm8YHbKwV/w339-h400/1937+synaulia+3.jpg" width="339" /></a></div><br /> <p></p>
<p lang="en-US"><br /><br />
</p>
<p><br /></p>delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-25158601543233317372021-04-10T01:44:00.005-07:002021-04-10T01:44:56.710-07:00ΜΑΡΤΙΝ ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ - ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ (1962)<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEislQuPkxKcEthZfEuj3mmF6inCG0LOV79FVcErBZ8S-Lcw76-tLdXAQwGJdUuLtfWCfSXb08F10S_j6MsAWLOSdZ2aGtAQ9V2EN2KPdRb0Qs070fD5RT-DVxdYW0acBsiiuRxSD5SpoVXl/s480/1962+M+Heidegger2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="343" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEislQuPkxKcEthZfEuj3mmF6inCG0LOV79FVcErBZ8S-Lcw76-tLdXAQwGJdUuLtfWCfSXb08F10S_j6MsAWLOSdZ2aGtAQ9V2EN2KPdRb0Qs070fD5RT-DVxdYW0acBsiiuRxSD5SpoVXl/w286-h400/1962+M+Heidegger2.jpg" width="286" /></a></div>Ο τελευταίος σταθμός απο την επίσκεψη του Μ. Χάιντεγκερ στην Ελλάδα, το 1962 ήταν οι Δελφοί. Το σύνολο των εντυπώσεών του περιέχονται στο βιβλίο με τίτλο "Διαμονές" όπου η λέξη δηλώνει οτι το ταξίδι προσεγγίζει τα τοπία στοχαστικά. Ο ίδιος στα κείμενά του του περνά με δεξιοτεχνία απο την περιγραφή στην φιλοσοφική ανάλυση, απο τον θαυμασμό στον στοχασμό. Ποιές σκέψεις του προκάλεσαν οι αρχαιότητες αλλά και οι ίδιοι οι τόποι: ο Ψηλορείτης, η πεδιάδα της Νεμέας, η κοιλάδα του Πλειστού, ο βράχος του Σουνίου; Πως κατορθώνει να συνδυάσει τα αρχαιολογικά ευρήματα και τα αγάλματα με τα τοπία και όλα αυτά με τον Ομηρο, τον Πίνδαρο, τον Αισχύλο, τον Πλάτωνα; Πάντως στην περιγραφή του για τους Δελφούς, μαζί με τον θαυμασμό του για τον τόπο και την ιστορία του, είναι εμφανής και η δυσφορία του για την ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας. Κι ας ζούσε ακόμη στο έτος 1962...<p></p><span><a name='more'></a></span><p>
</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><u>ΔΙΑΜΟΝΕΣ – ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ </u><br /></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">ΔΕΛΦΟΙ<br /></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">... Το βράδυ το
“Γιουγκοσλαβία” κατευθύνθηκε προς
τον κοντινό ισθμό της Κορίνθου. Ενας
καλός ύπνος μας στέρησε τη δυνατότητα
να παρακολουθήσουμε το πέρασμα της
ψηλής και στενής διώρυγας. Συγχρόνως η
προσδοκία των Δελφών συνέλεγε τις
σκέψεις σε κάτι άλλο, κάτι που ωστόσο
παρέμενε ακόμη αόριστο. Γιατί, κρίνοντας
απο τις εμπειρίες των προγενέστερων
διαμονών, μπορούσα να υποψιαστώ πως και
αυτή η τελευταία διαμονή, που είχε
προβλεφθεί ως το επιστέγασμα όλου του
ταξιδιού, θα υπερκέραζε όσες γνώσεις
και εικόνες κουβαλούσαμε και θα λαλούσε
τη δική της λαλιά.</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Η πρωινή άφιξη
με ασθενή αλλά δροσερό άνεμο στο μικρό
λιμάνι της Ιτέας, η διαδρομή μέσα απο
τον παλιό μεγάλο ελαιώνα της Κρίσσας,
το αργό ανηφόρισμα προς την όλο και
φτωχότερη κοιλάδα που βρίσκεται ψηλά
στους πρόποδες του Παρνασσού, ολα αυτά
έμοιαζαν με προπαρασκευαστικό διαλογισμό
για την είσοδο στον ιερό χώρο, όπου
κρυμμένος στο ναό φυλάσσεται, σύμφωνα
με το θρύλο των αρχαίων, ο ομφαλός της
γής.</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Ο λόγος του
Χέλντερλιν (Σημ. Γερμανός λυρικός ποιητής, 1770-1843) απο το όψιμο ποίημά του
“Ελλάς” :
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">“<i><span lang="en-US">denn
fest ist der Erde/Nabel”, “</span>διότι ευσταθεί της
γής/ο Ομφαλός”,</i></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">υποδείκνυε προς
έναν τόπο όπου η μητέρα γη, η Γαία, είχε
γεννήσει τον κόσμο του ελληνισμού και
τη μεγάλη μοίρα του.</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Το αίσθημά μας
αλλοιώθηκε όμως, μόλις μπήκαμε στο χωριό
με τα παρατεταγμένα κατά μήκος του
δρόμου μοντέρνα ξενοδοχεία. Ωστόσο,
μέχρι να φτάσουμε στην Κασταλία κρήνη,
ένα φέγγος ιεροπρέπειας απλώθηκε πάλι
πάνω απο τον τόπο. Από που ερχόταν αυτό;
</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Οχι απο τα ερείπια
των ναών, των θησαυρών και των οικοδομημάτων
που εκτείνονται ψηλά στην πλαγιά, αλλά
απο το μεγαλείο της ίδιας της τοποθεσίας.
Οι Φαιδριάδες, αυτές που φαίδρύνουν,
που φαίνονται και λάμπουν, έκρυβαν τούτη
την ώρα της ημέρας το φεγγοβόλημά τους,
όμως οι απόκρημνες πλευρές των γεμάτων
χαρακιές βράχων και το χάσμα της σκοτεινής
χαράδρας ανάμεσά τους, σε συνδυασμό με
το ζοφερό βάθος της μεγάλης κοιλάδας
του Πλειστού δεν έπαυαν να υπερέχουν
κάθε ανθρώπινης κατασκευής. </p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Mrv_9B4zFHtKv06mbFkd9CrLmzC_Erzvbm3d6_4GHivyOp3Hi-KVOBa2mA_QzzscYEb7P09d8KPjoAiVo8vkC29q2JD3_N0Ekje7YxoigQXrQy2OwJJ0eHQQVoViH9WquXbXLly7q1Td/s936/Stournaras+50s.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="388" data-original-width="936" height="166" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Mrv_9B4zFHtKv06mbFkd9CrLmzC_Erzvbm3d6_4GHivyOp3Hi-KVOBa2mA_QzzscYEb7P09d8KPjoAiVo8vkC29q2JD3_N0Ekje7YxoigQXrQy2OwJJ0eHQQVoViH9WquXbXLly7q1Td/w400-h166/Stournaras+50s.jpg" width="400" /></a></div><br />
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Κάτω απο τον
βαθύ ουρανό, στου οποίου τον καθαρό αέρα
διέγραφε κύκλους ο αετός, ο “όρνις
Διός”, η ίδια η περιοχή μας αποκαλύφθηκε
ως ο ναός αυτής της τοποθεσίας. Αυτή
έκρυβε κάποιο μυστικό και αυτή πρώτη
ξεσκέπασε στους θνητούς το χώρο όπου
μπορούσαν να εγείρουν τα αφιερώματά
τους – και πρώτα-πρώτα, όπως αρμόζει
στην περιωπή του, τον δωρικό ναό του
Απόλλωνα.</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">“Καθεύδουν οι
Δελφοί...” (Αρτος και οίνος). Αλλά ακόμη
αγρυπνά στο σωζόμενο ποιητικό ρήμα του
Αισχύλου ο λόγος των Ευμενίδων, στην
αρχή των οποίων η Πυθία μάντις εξέρχεται
απο την αίθουσα του ναού για την πρωινή
προσευχή:
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"> <i>Πρώτον μεν
ευχή τήδε πρεσβεύω θεών</i><i> την πρωτόμαντιν
Γαίαν.</i>
</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Δηλ.</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><i>Με την πρώτη
παράκληση τιμώ απο τους θεούς</i><i> την αρχαιότερη
μάντισσα – τη Γαία.</i>
</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Αναλογίζεται
κανείς την άλλοτε κατοικημένη διαμονή
των Ελλήνων αναπολώντας τα γεγονότα
απο το ανάκτορο των Ατρειδών στο 'Αργος
μέχρι τον 'Αρειο Πάγο στην Αθήνα και
περισυλλέγοντας τη σύνολη μοίρα του
λαού τους. Και ενώ ανεβαίνουμε όλο και
ψηλότερα στην απότομη πλαγιά μέσα απο
σκάλες και μονοπάτια, αρχίζουν να μιλούν
οι Πυθιονίκες του Πινδάρου, κι ας ήταν
βέβαια ασαφής η ανάμνησή τους.</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Μια σιωπηλή
ευχαριστία στον Χέλντερλιν, που οι
μεταφράσεις του μετέτρεψαν τον ελληνικό
λόγο σε δικό μας, και συγχρόνως μια
ευχαριστία στον πρόωρα τελευτήσαντα
Νόρμπερτ φον 'Ελιγκρατ, που είχε την
εξαιρετική τύχη να βρεί τα κείμενα των
μεταφράσεων στην τοπική βιβλιοθήκη της
Στουτγάρδης. Τι συγκίνηση θα ένοιωσε,
όταν το βλέμμα του πλανήθηκε στους
στίχους της Πρώτης Πυθικής Ωδής / Για
τον Ιέρωνα τον Αιτναίο νικητή στην
αρματοδρομία.</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><i>Μαλαμάτινη
λύρα, που ο Απόλλωνας κ' οι μαυρομάλλες</i></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><i>ισοδίκιωτα σ'
έχουνε Μούσες. Σ' ακούν τα πατήματα,</i></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><i>απαρχή του
γιορτόχορου, και συνακούνε στα κρούσματα</i></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><i>οι τραγουδάτορες,
σαν ανακρούς με τρεμάμενες κόρδες</i></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><i>το προδρόμισμα
εσύ του χρόνου που οδηγά το τραγούδι.</i></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><i>Και τον κεραυνό
τον καταλύτη αποσβείς, της αιώνιας</i></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><i>της φωτιάς.
Και κοιμάται στο σκήπτρο του Δία, τα
γοργά του</i></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><i>αναχαλώντας
ο αετός στα πλευρά τα φτερά του.</i></p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Πως θα μπορούσε
να τραγουδηθεί με πιο εορταστικό τρόπο
ο οικείος τόπος του πυθικού θεού, πως
θα μπορούσαν να αφυπνιστούν με πιο
ένδοξο τρόπο οι Δελφοί, ο -καθεύδων και
εγρήγορος- αναμιμνησκόμενος αναλογισμός,
αν και όχι με τις πυθικές ωδές του
Πινδάρου;</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Τις ώρες που
μείναμε στον ιερό τόπο είχε αυξηθεί
σημαντικά το πλήθος των επισκεπτών –
παντού κόσμος φωτογράφιζε. Ρίχνουν τη
μνήμη τους στην τεχνικά παραγόμενη
εικόνα. Εγκαταλείπουν ανυποψίαστοι τη
γιορτή της σκέψης που δεν γνωρίζουν.
Ψηλά πάνω απο την άκρη της πλαγιάς
ορθώνονταςν γεμάτες έπαρση μεγάλες
ανολοκλήρωτες οικοδομές σύγχρονων
ξενοδοχείων. Η περίοπτη θέση τους στο
χώρο δεν μπορεί, βέβαια, να παραμερίσει
την ευτελή λειτουργία τους στην υπηρεσία
της τουριστικής βιομηχανίας.</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"> </p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj73oSty1bF5VH9xa3ItsZmFQ2db652s9j0h9z9fMu9nAdwh3V9aZB9vyoNUhRkdb-1vfp5Ac5ZkphxKJDd5RnHNEG-lnw1TCau46Rq0R9peFOrPHLsqW9rznMbBReCO_2EK93Ja2k1EQN-/s964/1965+Charles++Cushman.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="430" data-original-width="964" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj73oSty1bF5VH9xa3ItsZmFQ2db652s9j0h9z9fMu9nAdwh3V9aZB9vyoNUhRkdb-1vfp5Ac5ZkphxKJDd5RnHNEG-lnw1TCau46Rq0R9peFOrPHLsqW9rznMbBReCO_2EK93Ja2k1EQN-/w400-h179/1965+Charles++Cushman.jpg" width="400" /></a></div><br />
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Κατηφορίσαμε
την πλαγιά προσεκτικά περνώντας ανάμεσα
σε τοιχίσματα και ανθότοπους. 'Οσο
προχωρούσαμε, η ιερότητα του τόπου
εξαφανιζόταν όλο και περισσότερο. Στον
κατάφορτο απο λεωφορεία και ιδιωτικά
αυτοκίνητα δρόμο ο ιερός τόπος εμφανιζόταν
πια μόνο ως ένα τοπίο που το είχε
οικειοποιηθεί η τουριστική δραστηριότητα.</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Οπως στην Αθήνα,
έτσι και εδώ δεν θελήσαμε να μπούμε στο
κατάμεστο απο επισκέπτες μουσείο. Η
διαμονή στους Δελφούς τελείωσε με ένα
σύντομο γεύμα, για το οποίο οι συνταξιδιώτες
μας συνωστίστηκαν με άλλα γκρουπ σε μια
αίθουσα του ξενοδοχείου.</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Επιστρέφοντας
στο λιμάνι έγινε σαφέστερη η επίγνωση
ότι με την αδίστακτη εισβολή του τουρισμού
μία αλλότρια εξουσία επιβάλλει στην
αρχαία Ελλάδα τα δικά της κελεύσματα
και τις δικές της μορφές οργάνωσης, αλλά
και ότι θα αποτελούσε υπεκφυγή απέναντι
σ' αυτό που είναι, αν ήθελε κανείς να μη
λάβει υπόψη του αυτή την τουριστική
δραστηριότητα που δεν αφήνει περιθώρια
επιλογής, αντί να συλλογιστεί το χάσμα
μεταξύ του άλλοτε και του τώρα και να
αναγνωρίσει τη μοίρα που κυριαρχεί εδώ.
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">Εντούτοις, η
παράξενη, αν και έγκαιρη ολοκλήρωση του
ταξιδιού στην Ελλάδα με τους Δελφούς
δεν μετατράπηκε σε αποχωρισμό απο την
Ελλάδα. Καθώς το καράβι έπλεε απο τον
Κορινθιακό κόλπο προς το Ιόνιο πέλαγος,
το όλον της αρχαίας Ελλάδας μεταμορφώθηκε
σ' ένα μοναδικό νησί, αποκομμένο απο
όλους τους υπόλοιπους κόσμους, γνωστούς
και άγνωστους. Ο αποχωρισμός απο αυτή
μετατράπηκε σε έλευσή της. Αυτό που ήρθε
και ενείχε την εγγύηση της παραμονής
του ήταν η διαμονή των διαφυγόντων θεών
που ανοίγεται στον αναμιμνησκόμενο
αναλογισμό. </p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</p><p style="margin-bottom: 0cm;"> </p><p style="margin-bottom: 0cm;">Πηγή:<br /></p><p style="margin-bottom: 0cm;">ΔΙΑΜΟΝΕΣ – ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ</p>
<p lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">MARTIN HEIDEGGER, <span lang="el-GR"></span></p><p>Πρόλογος-Μετάφραση
: Γιώργος Φαράκλας</p><p>Εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ
</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-37229616819170693042021-03-07T02:00:00.001-08:002021-03-07T06:44:49.963-08:00ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΔΕΛΦΙΚΟΣ GEORGE CRAM COOK<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzi31seSpcV-Se77awS_Bc4xqOoDB48VInSSx4i6YMdyeFDf-u_UCTtEtwTzR7NMQ7ci10zsM2WZnvD-oyIU4Mp7kcLzA3VDGMnnijxR5cZ3L39KwQGYjXKI48wS5Q3RIU_B5Y63UcI3G1/s477/GCC2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="477" data-original-width="352" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzi31seSpcV-Se77awS_Bc4xqOoDB48VInSSx4i6YMdyeFDf-u_UCTtEtwTzR7NMQ7ci10zsM2WZnvD-oyIU4Mp7kcLzA3VDGMnnijxR5cZ3L39KwQGYjXKI48wS5Q3RIU_B5Y63UcI3G1/w295-h400/GCC2.jpg" width="295" /></a></div><span style="font-size: small;">Πρίν απο εκατό χρόνια ένας διανοούμενος, συγγραφέας, ποιητής απο την άλλη άκρη του Ατλαντικού αποφάσισε να εγκατασταθεί στους Δελφούς και να δημιουργήσει εμπνεόμενος απο τον τόπο και το πολιτιστικό του υπόβαθρο.</span><p></p><p><span style="font-size: small;">Αν και το τέλος της ζωής του τον πρόλαβε, το στίγμα που άφησε ήταν τόσο έντονο ώστε να μην μπορούμε να το παραβλέψουμε έναν αιώνα αργότερα.</span></p><p><span style="font-size: small;"> Το κείμενο αποτελεί τμήμα πρωτότυπης μελέτης του καθηγητή Σταύρου Τσιτσιρίδη που παρουσιάστηκε σε μια αρχική της μορφή σε ημερίδα του Ευρωπαϊκου Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών με θέμα "Δελφικές Γιορτές και αρχαίο δράμα" τον Ιούλιο του 2017.</span></p><p><span style="font-size: small;">Για το πως εμπλέκεται ο συγκεκριμένος στις Δελφικές Γιορτές των Σικελιανών θα το διαβάσετε στην συνέχεια.</span></p><p><span></span><span></span><span></span><span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: small;"><br /></span><p></p><p><u><span style="font-size: small;"> GEORGE CRAM COOK</span></u>
</p><p style="margin-bottom: 0cm;">Ο George (γνωστός με το
χαϊδευτικό “Jig”) Cram Cook γεννήθηκε το
1873 στο Davenport της Iowa. Σπούδασε φιλολογία
στο Πανεπιστήμιο της Iowa και στο Harvard,
ενώ το 1894 συνέχισε για μικρό διάστημα
τις σπουδές του σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια
(Χαϊδελβέργη, Γενεύη, Φλωρεντία). Κατόπιν
δίδαξε αγγλική λογοτεχνία για δυο χρόνια
(1896–1898) στο Πανεπιστήμιο της Iowa, αλλά
εγκατέλειψε την καριέρα του για να
καταταγεί στο στρατό κατά τον
Ισπανο-αμερικανικό πόλεμο και στη
συνέχεια να αφιερωθεί στη συγγραφή.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Το ακαδημαϊκό έτος
1902/1903 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του
Stanford, ωστόσο κατόπιν εγκατέλειψε οριστικά
την ακαδημαϊκή καριέρα για να ασχοληθεί
με τη γεωργία και την τέχνη. Το 1903
δημοσιεύτηκε το πρώτο του έργο, ένα
“λαϊκό μυθιστόρημα” χωρίς σπουδαίες
αξιώσεις με τον τίτλο Roderick Taliaferro: A Story
of Maximilian’s Empire. Οι ιδεολογικές του απόψεις
γνώρισαν μεγάλες αλλαγές: από οπαδός
του νιτσεϊκού ιδεαλισμού μετεξελίχθηκε
σε οπαδό του αναρχισμού και του Κροπότκιν
και κατέληξε (από το 1911 και εξής, υπό την
επίδραση του φίλου του Floyd Dell) οπαδός
των σοσιαλιστικών ιδεών, χωρίς ωστόσο
ποτέ να πάψει να γοητεύεται από τον
Νίτσε.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Όλες αυτές του οι ιδέες
αποτυπώνονται έντονα στο δεύτερό του
μυθιστόρημα, The Chasm, που κυκλοφόρησε το
1911. Από το 1911 και για τα λίγα επόμενα
χρόνια υπήρξε συνεργάτης του φιλολογικού
παραρτήματος της γνωστής εφημερίδας
Chicago Evening Post. Το πιο σημαντικό κεφάλαιο
της ζωής του Κουκ συνδέεται ωστόσο με
το θέατρο, καθώς από το 1915 έως τις αρχές
της Άνοιξης του 1922 υπήρξε ιθύνων νους,
spiritus rector, μαζί με τη σύζυγό του, γνωστή
και καταξιωμένη συγγραφέα Susan Glaspell, των
Provincetown Players, ενός πολύ σημαντικού
πρωτοποριακού θεάτρου που δημιουργήθηκε
από μποέμ συγγραφείς, δημοσιογράφους
και καλλιτέχνες στην παραθεριστική
πολίχνη του Provincetown στη Μασαχουσέτη και
λίγο αργότερα, το 1916, μεταφέρθηκε στη
Νέα Υόρκη.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Στους Provincetown Players
συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, ο John Reed
(γνωστός διεθνώς από το βιβλίο του Δέκα
ημέρες που συγκλόνισαν τον Κόσμο), η
Louise Bryant, ο Marsden Hartley, ο William και η Marguerite
Zorach, ο Harry Kemp, ο Norman Hapgood, ο Floyd Dell, και ο
πολύς Eugene O’Neill, ο οποίος έκανε για πρώτη
φορά την εμφάνισή του στο θέατρο. Ο Κουκ
όχι μόνον ήταν πρωτεργάτης, με μια σπάνια
ικανότητα να εμπνέει, να πείθει και να
κινητοποιεί, αλλά, όπως και τα υπόλοιπα
μέλη, συμμετείχε σε όλες τις εργασίες:
βοηθούσε στα σκηνικά, έπαιζε, σκηνοθετούσε
και έγραφε έργα είτε σε συνεργασία με
την Glaspell είτε μόνος του.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Οι βασικές αρχές που
ενέπνεαν τους Provincetown Players ήταν το
κοινοτικό πνεύμα, ο αυθορμητισμός και
η αντίθεση σε κάθε έννοια επαγγελματισμού.
Είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς με
συντομία την ιστορική σημασία της ομάδας
αυτής, που έμοιαζε σε πολλά με τον “κύκλο
του Bloomsbury” στην Αγγλία. Πάντως υπήρξε
ένα από τα πιο τολμηρά και γόνιμα
εγχειρήματα στην ιστορία του αμερικανικού
θεάτρου, καθώς εστίασε στην εθνική
κουλτούρα και ανανέωσε το αμερικανικό
θέατρο σε πολλούς τομείς: γράφτηκαν και
δημοσιεύτηκαν, μεταξύ άλλων, πολλά έργα,
εμφανίστηκαν νέοι συγγραφείς, σκηνοθέτες
και σκηνογράφοι, νέα είδη αναπτύχθηκαν,
υπήρξε έντονος πειραματισμός, το
υποκριτικό ύφος ανανεώθηκε, νέες μέθοδοι
ως προς την παραγωγή χρησιμοποιήθηκαν,
οι θεατές έλαβαν πιο ενεργό μέρος στη
δημιουργική διαδικασία.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Ωστόσο ο ίδιος ο Κουκ
γνώρισε μεγάλη απογοήτευση, όταν οι
Provincetown Players με τον O’Neill εντάχθηκαν στο
Broadway και γνώρισαν εμπορική επιτυχία.
Απογοητευμένος από την εμπορευματοποίηση
των πάντων, ο “συναισθηματικός ιδεαλιστής”
Κουκ εγκατέλειψε μαζί με την Glaspell την
Αμερική και, πραγματοποιώντας το νεανικό
του όνειρο, ήλθε τον Μάρτιο του 1922 στην
Ελλάδα, “γυρεύοντας να βρει πατρίδα
πνευματική”, όπως έγραψε αργότερα ο
Βενέζης.</p><p style="margin-bottom: 0cm;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj-GMO290d5AqyPb6Agwa5an3Dsyy7U4lyb71a7CEwlsbD5ALpM0EOs-cBZMnu942ziYSsFARXt0v3PNOU9pLKrUNGIlTGbsto3veTFVI6at0GTwcrfe-KzrorKPbIIMbMKWr1cAasFGUz/s820/Cook+1923+passport+photo.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="652" data-original-width="820" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj-GMO290d5AqyPb6Agwa5an3Dsyy7U4lyb71a7CEwlsbD5ALpM0EOs-cBZMnu942ziYSsFARXt0v3PNOU9pLKrUNGIlTGbsto3veTFVI6at0GTwcrfe-KzrorKPbIIMbMKWr1cAasFGUz/w400-h318/Cook+1923+passport+photo.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-size: xx-small;"> Φωτογραφία στο διαβατήριο του Cook την χρονιά που ταξίδεψε στους Δελφούς</span><br /><p></p><p style="margin-bottom: 0cm;">Ο προορισμός του εξ
αρχής ήταν οι Δελφοί, όπου και εγκαταστάθηκε.
Γρήγορα έγινε πρόσωπο πολύ γνωστό και
δημοφιλές στους κατοίκους της γύρω
περιοχής. Είχε πολύ καλές σχέσεις με
τους ντόπιους, ενστερνίστηκε τον τρόπο
ζωής τους και μοιραζόταν μαζί τους
πολλές καθημερινές δραστηριότητες
(ιδίως αυτήν της οινοποσίας στο καπηλειό).
Εννοείται ότι ήταν εξαιρετικά αγαπητός
από όλους. Το Δεκέμβριο του 1923 μάλιστα
οι κάτοικοι των Δελφών του ζήτησαν να
είναι υποψήφιος Πρόεδρος της Κοινότητας
στις επικείμενες εκλογές. Ο ίδιος
εκμυστηρεύτηκε στη σύζυγό του ότι
σκεφτόταν το ενδεχόμενο να μείνουν
αρκετά χρόνια ακόμη στην Ελλάδα και να
είναι όντως υποψήφιος, εφόσον βέβαια
οι κάτοικοι δέχονταν το πολιτικό του
πρόγραμμα: “περισσότερα και καλύτερα
θεατρικά έργα στους Δελφούς”.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Δυστυχώς τον πρόλαβε
ο θάνατος. Πέθανε μάλλον αιφνιδιαστικά,
ύστερα από σύντομη, αδιευκρίνιστη
ασθένεια στις 10 Ιανουαρίου 1924. Κηδεύτηκε
με όλα τα έθιμα του τόπου και τάφηκε στο
κοιμητήριο του Προφήτη Ηλία στους
Δελφούς. Επιπλέον όμως του αποδόθηκε
και μια εξαιρετικά σπάνια τιμή: σε μια
πράξη αναγνώρισης και ύστερα από αίτημα,
όπως γράφει η Glaspell, “των ποιητών της
Ελλάδας” (“of poets of Greece”), η ελληνική
Πολιτεία επέτρεψε να μεταφερθεί μια
πεσμένη λίθινη πλάκα από τον ναό του
Απόλλωνα και να τοποθετηθεί στο μνήμα
του. Φαίνεται επίσης ότι στη μνήμη του
αποφασίστηκε να αφιερωθούν τα Πύθια,
που θα αναβίωναν στο στάδιο των Δελφών
το μεθεπόμενο έτος.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Η μορφή του έγινε θρύλος
στον Παρνασσό και στη συνέχεια πέρασε
στα τραγούδια των κατοίκων. Όλα αυτά τα
περιγράφει αναλυτικά και με γλαφυρό
τρόπο η Glaspell τόσο στο κείμενό της στη
μεταθανάτια έκδοση των ποιημάτων του
Κουκ, δημοσιευμένη το 1925 με τον τίτλο
Greek Coins, όπως επίσης στο βιβλίο της The
Road to the Temple το 1926, και δεν έχουμε λόγο να
αμφισβητήσουμε τα γραφόμενά της.</p><p style="margin-bottom: 0cm;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSOF677zXKuWTvcPXdLQjfP-EPOSVtygpVTalXSFl-IbhLvU6Z8KegjYfDYUSZVLqaiR9fq3xj9d6KFPj-fmy187TjCTvor9pw85GhKvyExalMFnJfV7ZNjLWMdBKw0pp6Bh6xCz58cZbP/s499/cook7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="499" data-original-width="334" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSOF677zXKuWTvcPXdLQjfP-EPOSVtygpVTalXSFl-IbhLvU6Z8KegjYfDYUSZVLqaiR9fq3xj9d6KFPj-fmy187TjCTvor9pw85GhKvyExalMFnJfV7ZNjLWMdBKw0pp6Bh6xCz58cZbP/w268-h400/cook7.jpg" width="268" /></a><span style="font-size: xx-small;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Το εξώφυλλο της βιογραφίας του Cook</span> <br /></div><p></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> </p><p style="margin-bottom: 0cm;">Η παρουσία και μόνον
ενός τέτοιου ανθρώπου στους Δελφούς
λίγο πριν από τις Δελφικές Εορτές
παρουσιάζει, θα έλεγα, αυτονόητο
ενδιαφέρον. Πολύ περισσότερο που οι
προθέσεις του να ασχοληθεί και στην
Ελλάδα με το “θέατρο τέχνης” ήταν από
την αρχή σαφείς. Με αφορμή την επίσκεψή
του στο θέατρο του Διονύσου, όταν έφτασε
στην Αθήνα, έγραφε στον φίλο του Bill Rapp:
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">“<i>Εάν υπάρχει εδώ κάτι
που θέλει να κινηθεί, μπορώ να δώσω στην
Ελλάδα ένα ‘κίνημα μικρού θεάτρου’
—μάλλον καλύτερα ένα κίνημα ‘θεάτρου
τέχνης’ [art-theatre]. Αυτό που θα έκανε κανείς
στο θέατρο του Διονύσου δεν θα μπορούσε
να είναι ‘μικρό’.”</i></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Το ενδιαφέρον γίνεται
όμως ακόμη μεγαλύτερο, όταν πληροφορούμαστε
ότι ο Κουκ άρχισε με κέντρο του Δελφούς
να αναπτύσσει δραστηριότητα γύρω από
το θέατρο. Η Αμερικανίδα αρχαιολόγος
Dorothy Burr Thompson, που τον είχε συναντήσει,
αναφέρει δυο φορές στο (αδημοσίευτο)
ημερολόγιό της ότι έγραφε τέσσερα έργα
που αναφέρονταν στη νεότερη Ελλάδα.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Ο Λάμπρος Παραράς
αναφέρει επίσης ότι ο Κουκ επιθυμούσε
το (πρωτοπαιγμένο το 1918 στην Νέα Υόρκη)
έργο του “The Athenian Women” (“Οι Αθηναίες”)
να παρασταθεί από τη φοιτητική “Συντροφιά”,
στην οποία ήταν μέλος ο Παραράς, στο
θέατρο των Δελφών. Αυτές όμως είναι
κάπως ασαφείς ειδήσεις, που δεν βοηθούν
πολύ να καταλάβουμε τι ακριβώς σκόπευε
να κάμει ούτε και σε ποιο βαθμό είχε
προχωρήσει η υλοποίηση των σχεδίων του.
Αντίθετα, απολύτως σαφή είναι τα πράγματα
με τα όσα αναφέρει η Glaspell για την
‘τριλογία’ που σκόπευε να ανεβάσει ο
Κουκ στους Δελφούς.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Δεν υπήρχε μόνο η ιδέα,
αλλά είχε προχωρήσει ίσως και η συγγραφή,
εν μέρει και ο πρακτικός προγραμματισμός.
Είχε εξετάσει το αρχαίο θέατρο ως σκηνικό
χώρο και είχε αρχίσει πλέον να γράφει
το έργο. Το καλοκαίρι του 1923 στα ορεινά
Καλάνια του Παρνασσού, όπου είχαν ανέβει
οικογενειακώς μαζί με τους βοσκούς, ο
Κουκ ασχολιόταν με τη συγγραφή. Το
Φθινόπωρο του 1923 τον επισκέφθηκε ειδικά
για πληροφορίες σε σχέση με το σχέδιο
του αυτό ένας ρεπόρτερ από την εφημερίδα
Philadelphia Enquirer, καθώς και ένας εθελοντής
από την Αθήνα, που παραιτήθηκε από τη
δουλειά του για να εργαστεί εθελοντικά
ως business manager στο εγχείρημα.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Το πιο ενδιαφέρον
ωστόσο είναι το ίδιο το έργο που σκόπευε
να ανεβάσει ο Κουκ. Όπως γράφει η Glaspell
στη βιογραφία της (σ. 302 κ.ε.), ο Κουκ
παρουσίασε για πρώτη φορά την ιδέα του,
όταν μια μέρα είδε τον βοσκό Ανδρέα
Σκαρμούτσο να κρατά ένα αρνί στον ώμο
του. Επρόκειτο για ένα έργο σε τρία μέρη
ή, μάλλον, για μια τριλογία. Το πρώτο
μέρος θα παρουσίαζε μια σύγχρονη εκδοχή
της ιστορίας του Κάιν και του Άβελ. Τα
ονόματα θα ήταν διαφορετικά: ο Κάιν θα
ονομαζόταν Σα και ο Άβελ Αζ. Ο Σα θα ήταν
γεωργός, όπως Κάιν, ο Αζ βοσκός, όπως ο
Άβελ. Ο δραματικός τόπος θα ήταν η πλαγιά
που θα χτίζονταν αργότερα οι Δελφοί και
δραματικός χρόνος μια χιλιετία πριν
από τον Όμηρο.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Με αφορμή τη θυσία ενός
αρνιού ξεσπάει διαμάχη ανάμεσα στα
αδέλφια. Ο Σα/Κάιν διαφωνεί με την
αιματηρή θυσία και στη συνέχεια παίρνει
από το αλώνι το στάρι και τoυς άλλους
καρπούς που είχε προσφέρει. Ο Θεός
εκφράζει την οργή του συμβολικά με
αστραπή και βροντή. Ο Αζ/Άβελ λέει ότι
όλα, φαγητό, ρούχα, παπούτσια προέρχονται
από τα πρόβατα, ο Σα/Κάιν θυμίζει ότι
έφτιαξε τη μόνιμη κατοικία, εξημέρωσε
τον τόπο, βρήκε το ψωμί. Πάνω στη διαμάχη
ο Σα σκοτώνει με το δρεπάνι τον αδελφό
του και ο πατέρας του τον καταριέται.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Στο δεύτερο μέρος το
έργο θα εκτυλισσόταν στην κλασική
περίοδο των Αθηνών, ενώ στη θέση του
βωμού με το πρόβατο και το στάρι θα
υπήρχε το μαντείο του Απόλλωνα. Ο
Αλκιβιάδης και ο Σωκράτης, η μοίρα των
οποίων ταυτίζεται με το μέλλον του
πολιτισμού, ζητούν χρησμό από την Πυθία.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Το τρίτο μέρος του
έργου θα εκτυλισσόταν στον ίδιο τόπο
το 1893, δηλαδή ένα έτος αφότου άρχισε από
τους Γάλλους η “Grande Fοuille”, η “Μεγάλη
ανασκαφή” στους Δελφούς, και ενόσω
ακόμη το χωριό βρισκόταν κτισμένο πάνω
από τον αρχαίο τόπο. Η πέτρα της Σίβυλλας
— ο “βωμός” του πρώτου μέρους — καθώς
και το “αλώνι” είχαν ανασκαφεί, η Ιερά
οδός ήταν όμως ακόμη καλυμμένη από χώμα
και πάνω της χόρευαν οι χωρικοί που
γλεντούσαν μπροστά σε ένα καφενείο.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Ενώ οι αρχαιολόγοι και
οι εργάτες κατεδαφίζουν τα νέα σπίτια
για να βρουν τον ναό, “δυο επισκέπτες,
σύγχρονοι φιλόσοφοι όπως καλή ώρα ο
Nietzsche και ο William James, συνομιλούν για τη
ζωή”. “There is here a scene of noble drama, not unworthy of
the drama conceived in Greece when men were building temples”,
διαβάζουμε στην Glaspell. Στο έργο θα έπαιζαν
κάτοικοι της περιοχής, σύμφωνα με την
άποψη του Κουκ που είχε ακολουθήσει και
στο Provincetown. Άλλωστε για το πρώτο μέρος,
με το βιβλικό υπόβαθρο, αφορμή είχε
σταθεί η αντιπαράθεση μεταξύ “ορεινών”
και “πεδινών” στη γύρω από τους Δελφούς
περιοχή. Ανάμεσα στα μέρη της τριλογίας
θα υπήρχε μουσική και όρχηση.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Όμως τι θα ήταν ένα
τέτοιο έργο, το οποίο θα είχε τρία τόσο
διαφορετικά μέρη και θα παιζόταν μόνο
από ερασιτέχνες; Την απάντηση τη βρίσκουμε
στα λόγια του ίδιου του Κουκ, όπως τα
καταγράφει η Glaspell στο βιβλίο της (σ.
312): “It could be another Ober-Ammergau! And straight from the
people.” Το Oberammergau είναι μια μικρή πόλη
στη Βαυαρία, η οποία είναι διάσημη για
την Αναπαράσταση των Παθών (Passionsspiel) που
παρουσιάζουν οι κάτοικοί της από το
1634 κάθε δέκα χρόνια. Και το θρησκευτικό
αυτό δράμα είναι διαρθρωμένο επίσης σε
τρία μέρη (Είσοδος στην Ιερουσαλήμ,
Σταύρωση, Ανάσταση). Ο Κουκ ήθελε συνεπώς
υπό μία έννοια να επαναλάβει στους
Δελφούς το πρωτοποριακό πείραμα του
Provincetown και να παρουσιάσει μια παγανιστική
“Αναπαράσταση των Παθών”. Το τελευταίο
δεν διστάζει άλλωστε να το δηλώσει
επιγραμματικά η Glaspell παρεμπιπτόντως
λίγο παρακάτω στο βιβλίο της: “The Pagan
Passion-Play” (326). Η προσπάθειά του αυτή ήταν
αξεδιάλυτα ενωμένη με τη γενικότερη
αντίληψή του για το θέατρο, όπως την
είχε διατυπώσει στη Glaspell, που με τη σειρά
της την παραθέτει με τα ίδια του τα λόγια
στο βιβλίο της:
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">“<i>Δεν μπορεί να
δημιουργήσει κανείς δράμα. Το γνήσιο
δράμα γεννιέται από ένα αίσθημα που
κινεί όλα τα μέλη μιας φυλής —ένα πνεύμα
που το μοιράζονται όλοι και εκφράζεται
από τους λίγους για όλους. Εάν δεν υπάρχει
τίποτε για να καταλάβει τη θέση του
κοινού θρησκευτικού σκοπού και πάθους
της πρωτόγονης ομάδας, από όπου γεννήθηκε
ο διονυσιακός χορός, κανένα σφριγηλό
δράμα δεν μπορεί να δημιουργηθεί σε
κανέναν άνθρωπο.” </i>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Την άποψη αυτή την είχε
διατυπώσει ο Κουκ με αφορμή την πρόσφατη
επιστροφή του John Reed από το Μεξικό. Εκεί
ο Reed είχε παρακολουθήσει ένα μεσαιωνικό
“μυστήριο”, που διατηρούνταν μεταξύ
των κατοίκων ενός χωριού σε αδιάσπαστη
παράδοση, “όπως διατηρούνταν τα έπη
του Ομήρου για κάποιους αιώνες στα
ιωνικά χωριά της Μικράς Ασίας”. Βλέπει,
νομίζω, κανείς και στη θεωρητική αυτή
άποψη του Κουκ την επίδραση της νιτσεϊκής
αντίληψης για το διονυσιακό, άλογο
στοιχείο στη βάση του τραγικού θεάτρου.
Από την άλλη, ως προς το περιεχόμενο το
έργο θα μπορούσε να θεωρηθεί “θέατρο
ιδεών”, μια τάση στη δραματουργία που
γνώριζε ευρύτερη διάδοση στο τέλος του
19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού αιώνα. </p><p style="margin-bottom: 0cm;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcneOuaJBBEv_r2TwYDaQL83H6ae67IiQMmJYUe70LT7iH7t36E-oBbRj_XXPYd9o6oCVFncgaDmi0mCyp_u9Bk0bIvx_no7X_mJbEKYeyZt3LyF109F29vnsoRsgPdtHJmL0qj19yxXD-/s975/Cook9b+%25282%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="975" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcneOuaJBBEv_r2TwYDaQL83H6ae67IiQMmJYUe70LT7iH7t36E-oBbRj_XXPYd9o6oCVFncgaDmi0mCyp_u9Bk0bIvx_no7X_mJbEKYeyZt3LyF109F29vnsoRsgPdtHJmL0qj19yxXD-/w400-h259/Cook9b+%25282%2529.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-size: x-small;"> <span style="font-size: xx-small;"> Στο καπηλιό με τους ντόπιους φίλους του</span></span><br /> <br /><p></p><p style="margin-bottom: 0cm;">Πόσο είχε προχωρήσει
το σχέδιο του Κουκ δεν το γνωρίζουμε.
Όταν όμως πέθανε, ένα δημοσίευμα του
Ελευθέρου Βήματος στις 16 Ιανουαρίου
του 1924 πληροφορούσε ότι “ σ υ ν έ γ ρ α
ψ ε δράμα με θέμα αναφερόμενον εις τας
πρώτας ημέρας της δημιουργίας του
κόσμου, το οποίον θα εδιδάσκετο εις το
εν Δελφοίς μαντείον του Απόλλωνος, κατά
το πρότυπον των εν Ομπεραμεργκάου της
Βαυαρίας κατ’ έτος παιζομένων δραμάτων
των παθών του Χριστού”.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Οι πληροφορίες που
δίνονται στο δημοσίευμα αυτό για τον
χαρακτήρα του έργου, τον χώρο που θα
παιζόταν (“μαντείον του Απόλλωνος”)
και για το Oberammergau είναι λίγο πολύ
ανακριβείς, έτσι που μάλλον ούτε το ρήμα
“συνέγραψε” πρέπει να το πάρουμε τοις
μετρητοίς. Λίγες μέρες ωστόσο αργότερα,
στις 20 Ιανουαρίου, το Ελεύθερον Βήμα
φιλοξενεί στην πρώτη σελίδα κείμενο
του ποιητή Λέανδρου Παλαμά (γιου του
Κωστή Παλαμά) με τον τίτλο “Γεώργιος
Κραμ Κουκ” και φωτογραφία του Αμερικανού
με τοπική φορεσιά πάνω στον Παρνασσό.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Ανάμεσα στα άλλα ο
Παλαμάς γράφει για τον Κουκ ότι κατά
την εδώ παραμονή του, “περιπλανώμενος
σε βουνά και σε ακρογιάλια, μ ε λ ε τ ο ύ
σ ε ε π ί μ ο ν α ένα κοσμογονικό του έργο
που θ ’ α π λ ω ν ό τ α ν σε πολλές χιλιάδες
χρόνια. Το έργο αυτό θύμιζε πάντως τα
σχέδια, όπως τα συλλαμβάνουν από την
άλλη ήπειρο του Ατλαντικού”. Ο Λ. Παλαμάς
τον γνώριζε βέβαια πολύ καλά ήδη από το
καλοκαίρι του 1922 (το αναφέρει ο ίδιος)
και πρέπει να δώσουμε πίστη στα λόγια
του. Η φράση “μελετούσε επίμονα”
σημαίνει προφανώς ότι το έργο δεν ήταν
ακόμη έτοιμο, αλλά πάντως ήταν μεγαλόπνοο
(αυτό μάλλον σημαίνει η αναφορά στον
τρόπο της Αμερικής) και ο Κουκ εργαζόταν
επί καιρό πολύ σοβαρά πάνω στο σχέδιό
του αυτό.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Ύστερα από όλα τα
παραπάνω θα θέσει κανείς δικαιολογημένα,
νομίζω, το ερώτημα αν γνώριζαν και σε
ποιον βαθμό οι Σικελιανοί τον Κουκ και
τα σχέδιά του. Δεν υπάρχει ωστόσο καμιά
αμφιβολία ότι γνώριζαν τον Κουκ προσωπικά,
όπως γνώριζαν άλλωστε πολύ καλά και τα
σχέδιά του:
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">(α) Η Εύα Πάλμερ γράφει
στον Ιερό πανικό (2011: 140), αναφερόμενη
στη δυσκολία της μετάφρασης των ποιημάτων
του Άγγελου Σικελιανού: Ποιος μπορούσε
να τα ερμηνεύσει [sc. τα ποιήματα] στα
αγγλικά, τα γαλλικά ή σε οποιαδήποτε
άλλη γλώσσα; Μια φορά τόλμησα να το
επιχειρήσω, όταν ο George Cram Cook ήρθε στην
Ελλάδα. Ήταν εκστατικός όταν ο Άγγελος
απήγγειλε, και μετά του μετέφρασε μερικά
από τα μικρότερα ποιήματά του. Ορκίστηκε
ότι έργο της ζωής του από τότε και ύστερα
θα ήταν να αφήσει πιστά μεταφρασμένο
στα αγγλικά οτιδήποτε είχε γράψει ο
Άγγελος. Πράγματι, άρχισε να μελετά τη
νεοελληνική με ενθουσιασμό. Φαινόταν
να αγαπά και να καταλαβαίνει αυτά που
είχε ακούσει και εγώ ένιωσα ότι η ελπίδα
μου θα πραγματοποιούνταν. Αλλά ο “Jig”
πέθανε μέσα στο χρόνο εκείνο. Και ως
τώρα κανείς δεν έχει πάρει τη θέση του.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Η Εύα έγραψε το
αυτοβιογραφικό της έργο στο διάστημα
ανάμεσα στα έτη 1938 και 1942. Δεδομένου ότι
ο Κουκ πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 1924,
προφανώς δεν θυμάται με απόλυτη ακρίβεια,
εξ ου η αναφορά της ότι “πέθανε μέσα
στο χρόνο εκείνο”. Αλλά αυτό είναι
δευτερεύον. Σημασία έχει ότι η γνωριμία
με τον Κουκ δεν ήταν περιστασιακή —
γνωρίζει άλλωστε ότι στη συνέχεια
“άρχισε να μελετά τη νεοελληνική με
ενθουσιασμό” — και, κυρίως, υπήρχε
κάποιου είδους αμοιβαία εκτίμηση, γιατί
διαφορετικά δεν θα υπήρχε το σχέδιο της
Πάλμερ να μεταφραστούν τα ποιήματα του
Άγγελου από τον Κουκ.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">(β) Είναι περίεργο που
η σύζυγος του Κουκ, η Susan Glaspell, στο βιβλίο
της The Road to the Temple δεν αναφέρει τίποτα
για τους Σικελιανούς. Είναι περίεργη η
παράλειψη τόσο καθεαυτή όσο και επειδή
η ίδια αναφέρει, με αφορμή μια υπηρέτρια
που είχαν βρει, ότι είχαν επισκεφτεί τη
Συκιά. Για ποιον λόγο πήγαν εκεί, δεν
αναφέρει. Αλλά για ποιον άλλον λόγο
άραγε να πήγαινε κανείς στη Συκιά παρά
για να επισκεφτεί τους Σικελιανούς;
Ωστόσο η κόρη του Κουκ από τον προηγούμενο
γάμο του, η Nilla, στο βιβλίο της My Road to
India (New York 1939, σ. 18) είναι ξεκάθαρη πάνω
στο ζήτημα αυτό: αναφέρει ότι επισκέφτηκαν
οικογενειακώς τον Μάιο του 1923 το
Ξυλόκαστρο (δίπλα στη Συκιά) και ότι
πέρασαν ένα μήνα με τους Σικελιανούς,
όπως επίσης καταγράφει το γεγονός ότι
η Πάλμερ θαύμαζε τον Κουκ και την ποίηση
του και ο Κουκ θαύμαζε με τη σειρά του
την Πάλμερ και τα υφαντά της.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">(γ) Ανάμεσα στα “Ευρεθέντα
της βιβλιοθήκης των Δελφών του Άγγελου
και της Εύας Σικελιανού” απαντά κανείς
το βιβλίο του G. C. Cook, The Spring: A Play, New York
1921, με ιδιόχειρη αφιέρωση στην Εύα Πάλμερ
(“To Mrs. Sikelianos from George Cram Cook”), καθώς και
το βιβλίο της Susan Glaspell, The Verge, London 1922.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Προφανώς κατά την
παραμονή τους στο Ξυλόκαστρο o Κουκ και
η Glaspell αντάλλαξαν δώρα με τους Σικελιανούς.
Ακόμη όμως και αν δεν υπήρχαν τα παραπάνω,
αδιάψευστα τεκμήρια για τις σχέσεις
των Σικελιανών με τον Κουκ, θα έπρεπε
να εικάσουμε ότι γνωρίζονταν. Οτιδήποτε
άλλο θα ήταν δύσκολα πιστευτό. Αναφέρθηκε
παραπάνω πόσο αγαπητός και δημοφιλής
ήταν ο Κουκ στους Δελφούς.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Πέρα από αυτό, ο Κουκ
ήταν πολύ γνωστός και αγαπητός ευρύτερα
σε κύκλους συγγραφέων, φοιτητών και
γενικότερα διανοουμένων στην Αθήνα. Η
φοιτητική “Αθάνατη Παρέα”, μέλη της
οποίας ήταν ο Ιωάννης Συκουτρής, ο
Βασίλειος Τατάκης, ο Άγγελος Καλογεράς,
ο Ι. Θ. Κακριδής, ο Κ. Θ. Δημαράς, ο Γεώργιος
Μυλωνάς, ο Κωνσταντίνος Σπυριδάκης, η
Όλγα Κομνηνού κ.ά., που γνώριζαν και
αγαπούσαν το Κουκ, με τον οποίο έκαναν
εκδρομές σε διάφορα μέρη. Το μέλος της
“Αθάνατης Παρέας” και μετέπειτα
διευθυντής του Κολλεγίου “Ανατόλια”
στη Θεσσαλονίκη Λάμπρος Παραράς σε
άρθρο του που αφορά τον Συκουτρή γράφει
για τον Κουκ τα εξής: Πέθανε τραγικά κ’
ανέλπιστα στις 9 Ιαν. 1924 στους Δελφούς,
κ’ η συντροφιά μας του έκανε πνευματικό
μνημόσυνο στην Αθήνα κ’ επισκέφτηκε
τον τάφο του στους Δελφούς.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Ο Κουκ πήρε μέρος σε
πολλές από τις εκδρομές μας κι’ έμεινε
κατενθουσιασμένος. Δώσαμε και σ’ αυτόν,
κατά τη συνήθειά μας, το ψευδώνυμο:
“Ευριπίδης” και του άρεσε πολύ να τον
φωνάζωμ’ έτσι. Είχαμε συνήθεια στις
εκδρομές μας να φορούμε στεφάνια. Φορούσε
στεφάνι κι’ ο Ευριπίδης μας, πράγμα που
τον ενθουσίαζε, κι’ εγύριζε στεφανωμένος
ως το ξενοδοχείο του.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Μάλιστα ο Παραράς
αναφέρει ότι μετά τον θάνατο του Κουκ
έδωσαν το βιβλίο της Glaspell στον Γρ.
Ξενόπουλο και αυτός παρακάλεσε τον
(μετέπειτα διπλωμάτη) Αλ. Βεϊνόγλου να
κάμει περίληψη του βιβλίου με εκτενή
αποσπάσματα, την οποία μπορεί να διαβάσει
κανείς δημοσιευμένη υπό τον τίτλο “Ο
χιμαιροκυνηγός του Μισσισσίπι [sic]” σε
πέντε συνέχειες στη Νέα Εστία το 1929.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Τρία χρόνια πιο πριν
είχε κυκλοφορήσει η μετάφραση των
Αθηναίων του Κουκ (εκδ. H. F. Kauffman, Αθήνα
1926), την οποία είχε φιλοτεχνήσει εν μέρει
ο ίδιος ο συγγραφέας, την είχε συμπληρώσει
ο Κλ. Καρθαίος και την προλόγιζε ο Λ.
Παλαμάς. Τέλος, το 1929 ο Νίκος Προεστόπουλος,
ποιητής και εξάδελφος του Σικελιανού
που είχε παντρευτεί εν τω μεταξύ τη
Νίλλα Κουκ, τύπωσε ένα βιβλίο που
περιλάμβανε μετάφραση τεσσάρων εκτενών
ποιημάτων ισάριθμων ποιητών. Το πρώτο,
το τρίτο και το τέταρτο από τα ποιήματα
αυτά ανήκουν αντίστοιχα στον Verlaine, στον
Whitman και στον Hugo.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Το δεύτερο όμως είναι
το πολύστιχο ποίημα του Κουκ “Στα
πενήντα μου ρωτάω το Θεό” (“At Fifty I Ask
God”), στην αρχή του οποίου υπήρχε επίσης
σκίτσο του ποιητή καμωμένο από τον ίδιο
τον Προεστόπουλο. Οι τελευταίοι στίχοι
του ποιήματος (στα αγγλικά) είναι
χαραγμένοι πάνω στο μνήμα του Κουκ στους
Δελφούς, δίπλα σχεδόν στο σπίτι των
Σικελιανών.</p><p style="margin-bottom: 0cm;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyCSSPSTojIWESU5VizsBafT2-byBVU0_5KEmc9B3YBLg0BbKhYlchOJdysxef7_U4TWT9lMjErAcmbBWXNiwPNNyxnVduZjNeSjJrJxU6s7JOfyFdHvNASLEqEKcSmaOzgWMkbK-10XVk/s942/GCC4.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="942" data-original-width="614" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyCSSPSTojIWESU5VizsBafT2-byBVU0_5KEmc9B3YBLg0BbKhYlchOJdysxef7_U4TWT9lMjErAcmbBWXNiwPNNyxnVduZjNeSjJrJxU6s7JOfyFdHvNASLEqEKcSmaOzgWMkbK-10XVk/w261-h400/GCC4.jpg" width="261" /></a></div>
<p></p><p style="margin-bottom: 0cm;"> Όλα τα παραπάνω δείχνουν,
νομίζω, ότι τόσο η προσωπικότητα όσο
και η προσπάθεια του Κουκ ήταν πολύ
γνωστά στους Σικελιανούς. Ιδιαίτερα το
εγχείρημα του Κουκ να αναπτύξει θεατρική
δραστηριότητα στους Δελφούς πρέπει
επίσης να θεωρείται βέβαιο ότι με κάποιο
τρόπο επηρέασε και, κυρίως, επέσπευσε
τις αποφάσεις του Άγγελου Σικελιανού.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Ο Παραράς στο δημοσίευμα
του στη Νέα Εστία σχετικά με τον Κουκ
και την πρόθεσή του να ανεβάσει τις
“Αθηναίες” του στο θέατρο των Δελφών
γράφει τα εξής ενδιαφέροντα:
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Όνειρό του ήταν το έργο
του αυτό να παιχθή από τη Συντροφιά μας
στο Θέατρο των Δελφών, όπου ζούσε τον
πιότερο καιρό, γιατί λάτρευε κυριολεκτικά
το τοπίο αυτό. Το σχέδιο του αυτό
πληροφορήθηκε ο Άγγελος Σικελιανός από
τον ίδιο τον Κουκ, γιατί συνδέονταν
στενότατα. Ο Άγγελος τον καιρό εκείνο
σχεδίαζε τις Δελφικές Εορτές και φυσικά
δεν ήθελε να τον προλάβουν άλλοι με
παράσταση στους Δελφούς. Έστειλε λοιπόν
στη Συντροφιά μας γράμμα του, προτείνοντας
να συνεργασθούν μαζί του για την παράσταση
του “Προμηθέα Δεσμώτη” στις Δελφικές
Γιορτές. Ο Παραράς πρέπει να είχε δίκιο,
γιατί ο Σικελιανός ανακοίνωσε την
απόφασή του για τη διοργάνωση των
Δελφικών Εορτών σε τρεις ομιλίες του
στο αρχαίο θέατρο των Δελφών από την 1η
έως την 3η Μαΐου 1924, δηλαδή μόλις τρεις
μήνες μετά τον θάνατο του Κουκ, προφανώς
παρακινημένος από τον κίνδυνο να τον
προλάβει κάποιος άλλος. Μπορούμε μάλιστα
να υποθέσουμε ότι θα έκανε ακόμη πιο
γρήγορα, αν δεν τον εμπόδιζε ο καιρός.
Εξίσου μεγάλη βαρύτητα έχει, κατά τη
γνώμη μου, για την εντύπωση που είχε
διαμορφωθεί στους κατοίκους των Δελφών
την εποχή εκείνη η μαρτυρία ενός απλού
ανθρώπου από τους Δελφούς (τα στοιχεία
του δυστυχώς μου είναι άγνωστα), ο οποίος
το 1922 ήταν σερβιτόρος και διερμηνέας
στο ξενοδοχείο “Απόλλων” (Σημ. Να πούμε
πως πρόκειται για τον Αθανάσιο Τσάκαλο
που μεγάλη αναφορά στο πρόσωπό του
γίνεται και στο βιβλίο της <span lang="en-US">Susan
Glaspel, “ The road to the temple”)</span>.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Παραθέτω τη μαρτυρία
του απομαγνητοφωνημένη από την αφιερωμένη
στις Δελφικές Εορτές του 1927 εκπομπή
“Παρασκήνιο” του Λάκη Παπαστάθη:
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">“<i>Ήρθε στο ξενοδοχείο
“Απόλλωνα” ο Τζώρτζ Κραμ Κουκ, Αμερικανός,
ο οποίος ήτο συγγραφεύς δραματικός.
Αυτό που έκανε ο Σικελιανός ήταν έμπνευσις
του Κουκ για το θέατρο. Διότι ο Κουκ
λέει, “εγώ”, λέει, “θα βάλω εσένανε, θα
πάρω πέντε τσουβάλια [...], θα σας ντύσω,
θα σας μάθω ό,τι χρειάζεται και θα
ανεβείτε στη σκηνή εσείς”. — Ο Σικελιανός
ήξερε για τον Κουκ; Με ρώτησε μερικά
πράγματα. Τι έκανε ο πρώην, ο Κουκ, κλπ.
Αφού του ανέπτυξα, μου λέει: “Εγώ θα το
κάνω”, λέει, “το θέατρο. Εγώ έχω τη
δύναμη. Εκείνος”, λέει, “δεν είχε τη
δύναμη” —δεν είχε χρήματα, ήταν ένας
φτωχός άνθρωπος. Και από εκεί έβαλε
μπρος, “έλα, έλα, έλα”, και μέχρι το
’27”. </i>
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Την αναγνώριση της
προσωπικότητας του Κουκ και της επιρροής
που άσκησε μαρτυρεί, κατά τη γνώμη μου,
και η πράξη των Σικελιανών να τιμήσουν
τον Κουκ στα Πύθια των πρώτων Εορτών.
Ας σημειωθεί βέβαια εδώ ότι οι πρώτες
Δελφικές Εορτές προγραμματιζόταν να
πραγματοποιηθούν — κάτι που δεν είναι
πολύ γνωστό — τον Απρίλη ή τον Μάη του
1926. Η Glaspell γνώριζε ήδη από πολύ νωρίτερα
για την τιμή αυτή που επρόκειτο να
επιδαψιλεύσουν στον Κουκ, γιατί το
αναφέρει το 1925 στο προλογικό της κείμενο
στο Greek Coins ως κάτι που θα γίνει το επόμενο
έτος.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Με αφορμή την ανακοίνωση
αυτή των Εορτών η εφημερίδα Morning Post της
15 Μαΐου 1925 δημοσίευσε την είδηση
γράφοντας, μεταξύ άλλων, ότι “a portion of
the games will be given in honor of the late George Cram Cook, a
remarkable American poet, who lived and died last year at Delphi, and
has already become a saint and hero in the eyes of the peasants of
Parnassos.”
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Όμως και όταν αργότερα,
το 1927, έγιναν πράγματι οι Εορτές, ο Κουκ
φαίνεται ότι όντως τιμήθηκε. Η κόρη του
Νίλλα, η οποία έλαβε η ίδια μέρος ως
μέλος του Χορού των Ωκεανίδων, αναφέρει
αρκετά χρόνια αργότερα στο βιβλίο της
που αναφέρθηκε παραπάνω (Cook [1939] 60) τα
εξής σχετικά με τους αθλητικούς αγώνες
των πρώτων Δελφικών Εορτών:
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">“<i>Κρούοντας τις ασπίδες
και ηχώντας τις σάλπιγγες χόρεψαν τον
Πυρρίχιο, τον αρχαίο πολεμικό χορό για
τους πεσόντες, προς τιμήν του “Κυρίου
Κουκ”. Τα τύμπανα και οι σάλπιγγες
αντήχησαν στις βουνοπλαγιές και οι
ιαχές του σταδίου μεταφέρθηκαν παντού
μαζί με το λευκό μεταξωτό πανό που είχε
γραμμένο με χρυσά γράμματα το όνομά
του. Αυτό που θα του άρεσε πάνω από όλα,
σκέφτηκα, ήταν το ότι οι αετοί κατέβηκαν
από τις κορυφές του Παρνασσού να δουν
αυτό που συνέβαινε”. </i></p> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgMlaAlZOtP30sdMGgaBOmt2N7ohYW7nRmUah0YUClNdLqI1LWxHTwURv7mLaVLyGjojmA4eB-nesRDfGRGBiBTzq5H_-EzzNSlCjSZryYoc6xi2odZrBw-YCQqMHFLq50SgGX7lv_PEFI/s1179/13.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="738" data-original-width="1179" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgMlaAlZOtP30sdMGgaBOmt2N7ohYW7nRmUah0YUClNdLqI1LWxHTwURv7mLaVLyGjojmA4eB-nesRDfGRGBiBTzq5H_-EzzNSlCjSZryYoc6xi2odZrBw-YCQqMHFLq50SgGX7lv_PEFI/w400-h250/13.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-size: xx-small;"> Δελφικές γιορτές - Αριστερά το λάβαρο με την αφιέρωση στον Cook</span><br /><p style="margin-bottom: 0cm;"> </p><p style="margin-bottom: 0cm;">Η ιστορία του “Κυρίου
Κουκ” είναι μια γοητευτική αλλά επίσης
παράξενη ιστορία, καθώς πολλά ερωτήματα
δεν είναι εύκολο να απαντηθούν. Για
ποιον λόγο τιμήθηκε ο Κουκ μετά τον
θάνατό του από την ελληνική Κυβέρνηση
και για ποιον ακριβώς λόγο από τη συνωρίδα
των Σικελιανών στις πρώτες Δελφικές
Εορτές; Μόνον επειδή ήταν ένας φιλέλληνας
που αγαπούσε τους Δελφούς; Ποια ήταν
ακριβώς η επίδραση που άσκησε στον
Άγγελο και ποια, κυρίως, στην Εύα
Σικελιανού;
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Παραπέρα, γιατί ο
Άγγελος και η Εύα, ενώ αρχικά ήταν
διατεθειμένοι να τιμήσουν τον Κουκ,
αργότερα δεν τον αναφέρουν πουθενά σε
σχέση με τις Δελφικές Εορτές και ιδιαίτερα
με τις θεατρικές παραστάσεις; Πόσο είχαν
κατανοήσει οι άνθρωποι που τον είχαν
γνωρίσει στην Ελλάδα τις πρωτοποριακές
του απόψεις για το θέατρο και γενικότερα
την τέχνη;
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Για να ερμηνεύσει
κανείς το εγχείρημα του Κουκ στους
Δελφούς και τη σχέση του με αυτό των
Σικελιανών, θα πρέπει πρώτα να κατανοήσει
επαρκώς τον ίδιο τον Κουκ και τις
καταβολές του. H εντύπωση ότι, λόγω της
συναναστροφής του με τους χωριάτες και
της ενδυμασίας του στους Δελφούς,
επρόκειτο απλώς για έναν γραφικό
Αμερικάνο, είναι εντελώς επιφανειακή.
Ισχύει τόσο λίγο όσο ισχύει και για την
Πάλμερ, η οποία ντυνόταν επίσης “γραφικά”
—πάντα με ένα κοντό δωρικό χιτώνα, όμοια
“με τον Άγιο Γιάννη τον Πρόδρομο τον
μεταβυζαντινό”, όπως έλεγε ο Κόντογλου.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Η αλήθεια ωστόσο είναι
ότι ο Κουκ αποτελούσε περίεργο κράμα
ιδεολόγου και καλλιτέχνη με ριζικές
τάσεις αμφισβήτησης της σύγχρονής του
κοινωνίας και επιστροφής στη ‘φυσική
κατάσταση’. Το αρχέτυπο ανάγεται το
δίχως άλλο στον γνωστό Αμερικανό
συγγραφέα του 19ου αι. και υπέρμαχο,
μεταξύ άλλων, του ‘απλού βίου’ Henry David
Thoreau. Η σύνδεση με τον Thoreau δεν είναι
υποθετική: o ίδιος ο Κουκ ονειρευόταν
ήδη από νεαρή ηλικία — σύμφωνα με τα
γραπτά του που παραθέτει η Glaspel — να
ζήσει στην Ελλάδα ως “Έλληνας Thoreau”,
με τον Όμηρο και απλούς ανθρώπους κοντά
στη φύση, και όταν θα έπιανε Χειμώνας
στην Αθήνα, με τους διανοούμενους και
τον Παρθενώνα.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Οι γενικότερες απόψεις
του, που πάντα διαπνέονταν από την
αντίθεση στην καπιταλιστική κοινωνία
αλλά και το όραμά του για την εθνική
αναγέννηση της Αμερικής με πρότυπο την
αρχαία Ελλάδα, η παραίτηση από την
ακαδημαϊκή καριέρα, η ίδρυση “Μονιστικής
Εταιρείας” (Monist Society), όταν ήταν στο
Davenport, αλλά, πάνω απ᾽ όλα, οι ιδιαίτερες
απόψεις του για την τέχνη, που αμφισβητούσαν
οποιαδήποτε μορφή εμπορευματοποίησης
και έθεταν το μοντερνιστικό αίτημα της
απλότητας, τον οδήγησαν στη δημιουργία
ενός σπουδαίου θεάτρου από ερασιτέχνες
που εντασσόταν στο ευρύτερο κίνημα του
“Little Theatre” —όλα αυτά δείχνουν ότι
πρέπει να καταταγεί στις σημαντικές
μορφές της αμερικάνικης avant-garde.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> H συνέχεια της δράσης
του στην Ελλάδα είναι, κατά τη γνώμη
μου, εξίσου εντυπωσιακή: Επιδιώκει να
δημιουργήσει όχι απλώς ένα θέατρο που
δεν θα στηρίζεται σε επαγγελματίες,
αλλά ένα θέατρο που θα αποτελείται από
τους (αμόρφωτους) ανθρώπους της περιοχής,
δηλαδή μια πρωτοποριακή για την εποχή
μορφή “θεάτρου της κοινότητας”
(community theatre ή, εν προκειμένω ορθότερα,
community-based theatre). Το θέατρο αυτό θα ήταν
επιπλέον έντονα ιδεολογικό: θα είχε ως
αφετηρία του προβλήματα των κατοίκων
της περιοχής, αλλά θα παρουσίαζε τα
μεγάλα προβλήματα της κοινωνικής
εξέλιξης του ανθρώπου με τρόπο απλό.
Και όλα αυτά σε ανοιχτό θέατρο και με
κοινό τους ίδιους τους κατοίκους της
περιοχής, σε μια πολύωρη παράσταση που
θα θύμιζε θρησκευτικό δρώμενο.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Αυτό αποτελεί και ως
σκέψη πραγματική ανατροπή των συνθηκών
του θεάτρου της εποχής, πραγματική
προσπάθεια ανανέωσης και “απελευθέρωσης”.
Πρωτοποριακό θέατρο στην ορεινή,
μεσοπολεμική Ελλάδα! Δεν θα πραγματευτώ
σε έκταση το ζήτημα των ενδεχόμενων
άμεσων επιρροών του Κουκ στην Εύα Πάλμερ,
γιατί δεν υπάρχουν πραγματικές ενδείξεις,
πέρα από αυτή που αναφέρθηκε παραπάνω
και αφορά την επίσπευση των Εορτών από
μέρους του Σικελιανού ως συνέπεια της
δραστηριότητας του Κουκ.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Αυτό, όπως ήδη αναφέραμε,
πρέπει να θεωρείται περίπου βέβαιο και
είναι το δίχως άλλο σημαντικό. Είναι
πιθανό επίσης στις συζητήσεις τους να
υπήρξε ανταλλαγή απόψεων και να
επηρεάστηκε ίσως σε κάποια πράγματα η
Εύα ή και το αντίστροφο.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm; text-decoration: none;"> Είναι
κρίμα που ο Κουκ έφυγε τόσο πρόωρα και
δεν γνωρίσαμε το αποτέλεσμα μιας
συνέργασίας του με τους Σικελιανούς,
τόσο στα πλαίσια των Δελφικών Εορτών
όσο και γενικότερα.-</p><p style="margin-bottom: 0cm; text-decoration: none;"> </p><p style="margin-bottom: 0cm; text-decoration: none;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihQE0aLv8g_Q8zTeN2xy5_Z524xt-OHfSmrnxwShx1Q8wB4r9oWxtdBc-LxMUM2weT1x_20k4viG4TVTKOaCkkAaEssgb0t0KhMYEhcGD9sE6Zgo2LPQYEKnI-Q2ueZHHhl_9B9l3oMpcA/s598/cook8+%25284%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="598" data-original-width="348" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihQE0aLv8g_Q8zTeN2xy5_Z524xt-OHfSmrnxwShx1Q8wB4r9oWxtdBc-LxMUM2weT1x_20k4viG4TVTKOaCkkAaEssgb0t0KhMYEhcGD9sE6Zgo2LPQYEKnI-Q2ueZHHhl_9B9l3oMpcA/w373-h640/cook8+%25284%2529.jpg" width="373" /></a></div><span style="font-size: xx-small;"> Στον αρχαιολογικό χώρο με την παραδοσιακή πουκαμίσα</span><p></p><p style="margin-bottom: 0cm; text-decoration: none;"><span style="font-size: xx-small;"><br /></span></p><p style="margin-bottom: 0cm; text-decoration: none;"><span style="font-size: xx-small;"> <br /> </span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br /> </p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-47754675343969931342021-02-08T07:47:00.001-08:002021-02-08T07:47:34.802-08:00ΔΕΛΦΙΩΤΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ (ΗΠΑ), 1907-1930<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh56dRtwPS1cH5XWUvzBG4-ovEntlm9wS4ULpCPq-9_hfCRyLlQtUUJuQ6Nl36UTCrxtDJEXa75O2DBXoR4C17_8CyYGeVRprAOD0pklJL0Rqd8ui5IH9CX_e8ALK7IZwDRGRY6Y2OQ4o2u/s917/1915-20+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AE%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259A%25CF%258E%25CE%25BD%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%2597%25CE%25A0%25CE%25911+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="917" data-original-width="567" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh56dRtwPS1cH5XWUvzBG4-ovEntlm9wS4ULpCPq-9_hfCRyLlQtUUJuQ6Nl36UTCrxtDJEXa75O2DBXoR4C17_8CyYGeVRprAOD0pklJL0Rqd8ui5IH9CX_e8ALK7IZwDRGRY6Y2OQ4o2u/w248-h400/1915-20+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AE%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259A%25CF%258E%25CE%25BD%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%2597%25CE%25A0%25CE%25911+%25282%2529.jpg" width="248" /></a></div>Μια ενδελεχής και αξιέπαινη έρευνα του Ρουμελιώτη φυσικού Κωνσταντίνου Α. Μπαλωμένου όπως δημοσιεύθηκε στο προσωπικό του ιστολόγιο amfictyon.blogspot.com.<p></p><p>Αποτελεί αυτοτελές άρθρο μιας ευρύτερης έρευνας για την μετανάστευση προς τις ΗΠΑ απο πόλεις και χωριά της κεντρικής Στερεάς Ελλάδας (Ευρυτανία, Φθιώτιδα, Φωκίδα) στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Αναμένουμε με ενδιαφέρον και την συνέχεια.</p><p>Στην φωτογραφία της κορυφής ο Χρήστος Κώνστας απο τους Δελφούς (καθιστός αριστερά) σε φωτογραφία που έστειλε στην οικογένειά του μεταξύ του 1915 και 1920. Τα άλλα πρόσωπα δεν έχουν αναγνωριστεί.</p><p>Αν υπάρχουν φωτογραφίες συγγενών σας που είχαν μεταναστεύσει ευχαρίστως θα τις δεχθούμε για να εμπλουτιστεί η εδώ δημοσίευση (στο email : delphialbum@gmail.com) ή για ανάρτηση στην ομάδα του facebook : DELPHI-PHOTO-HISTORY.</p><span><a name='more'></a></span><p>
</p><p align="JUSTIFY" style="border: none; margin-bottom: 0cm; padding: 0cm;">
<u><span style="background: #ffffff;">ΔΕΛΦΙΩΤΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ (ΗΠΑ), 1907-1930</span></u></p>
<p align="JUSTIFY" style="border: none; margin-bottom: 0cm; padding: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: trebuchet;">Οι
Δελφοί είναι γνωστοί σ’ όλο τον κόσμο.
Από την UNESCO έχουν χαρακτηριστεί </span><span style="color: black;"><span style="font-family: trebuchet;"><b>μνημείο
παγκόσμιας κληρονομιάς</b></span></span><span style="font-family: trebuchet;">,
όπου ήταν το σημαντικότερο μαντείο του
αρχαιοελληνικού κόσμου, αφιερωμένο
στον θεό Απόλλωνα, με ιέρεια την Πυθία.</span></span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
<span style="font-family: trebuchet;">Ο σύγχρονος οικισμός
των Δελφών χτίστηκε δίπλα στον αρχαιολογικό
χώρο, σε υψόμετρο 570μ., με θέα στον
ελαιώνα της Άμφισσας και στον κόλπο της
Ιτέας. Έχει γνωρίσει πολύ μεγάλη
τουριστική ανάπτυξη.</span></span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
<span style="font-family: trebuchet;">Μελετώντας τους
Έλληνες μετανάστες που πήγαν στην
Αμερική, εδώ και αρκετά χρόνια, κατέγραψα
και όσους προήλθαν απ’ τους Δελφούς. Η
συγκέντρωση του υλικού άρχισε πριν από
χρόνια και βρέθηκαν αναλυτικά στοιχεία
για 27 άτομα. Η εργασία ολοκληρώθηκε τον
Οκτώβριο του 2020. </span></span></span>
</p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
<span style="font-family: trebuchet;">Το αρχειακό υλικό
προήλθε από το εξαιρετικό αμερικανικό
αρχείο μετανάστευσης του νησιού Έλλις
(</span><span style="font-family: trebuchet;"><span lang="en-US">Ellis</span></span><span style="font-family: trebuchet;">
</span><span style="font-family: trebuchet;"><span lang="en-US">Island</span></span><span style="font-family: trebuchet;">).
Η έρευνα απέδωσε 16 μεταναστευτικά
ταξίδια πλοίων και τελικά ανευρέθηκαν
27 μετανάστες. Πρέπει να σημειωθεί, επειδή
δεν ξέρω επώνυμα, ότι κατέγραψα ως
μετανάστες από τους Δελφούς, </span><span style="font-family: trebuchet;"><b>όσους
δήλωσαν</b></span><span style="font-family: trebuchet;">
στην Αμερική ότι γεννήθηκαν ή κατοικούσαν
σ’ αυτούς.</span></span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: trebuchet;">Ίσως να διέφυγαν
κάποια ονόματα που δεν εντόπισα ή μπορεί
να δήλωσαν άλλον τόπο γέννησης και
προηγούμενης διαμονής. Θυμίζω τη (συνήθη)
περίπτωση που κάποιοι, τότε στις ΗΠΑ,
δήλωναν ότι γεννήθηκαν ή ότι διέμεναν
στη μεγαλύτερη πόλη (π.χ. Άμφισσα, Λαμία).
Κάτι τέτοιο όμως, θα πρέπει να το
συμπληρώσει κάποιος που ξέρει τα ντόπια
επώνυμα, κι αν είναι μεγαλύτερης ηλικίας
(με καλή μνήμη) ακόμα καλύτερα. </span></span></span>
<span style="font-size: small;">
</span></p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><a name="more"></a>
<span style="background: #ffffff;"> <span style="font-family: trebuchet;">Η
εργασία-μελέτη αυτή θέλει να τιμήσει
τους ανθρώπους από τους Δελφούς, για
την τόλμη και την απόφαση να φύγουν στα
ξένα (μερικοί ίσως να μην ξαναδούν τον
τόπο τους), θυσιάζοντας τα καλύτερά τους
χρόνια για να ζήσει η γονική οικογένεια
και οι ίδιοι καλύτερα.</span></span></span></p><p><span style="font-size: small;"></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: trebuchet;">Μετά από έναν αιώνα,
η προσπάθεια αυτή αποτείνεται στο θυμικό
όσων έζησαν ή έχουν εικόνες από τα χρόνια
της μετανάστευσης στην Αμερική. Είναι
όμως μια αναγκαία κατάθεση μνήμης για
τους νεότερους, στους οποίους και
αφιερώνεται</span></span></span><span style="font-size: small;"></span></p><p><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"></span></span><span style="font-size: small;"></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><b>Κωνσταντίνος Αθαν. Μπαλωμένος</b></span></span></p><p><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><b>φυσικός </b></span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"></span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"></span></span></p><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 6.95cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
</span></span></p><p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><b><span style="background: #ffffff;">Αυτοδιοικητικά</span></b><span style="background: #ffffff;"><b><span style="background: #f6f6f6;"> : Οικισμός
Δελφοί</span></b></span></span>
</p><p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #f6f6f6;"> </span></span><span style="font-size: small;"></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="background: #f6f6f6;"></span><span style="background: #f6f6f6;">Από τις
20 Απριλίου 1835 ο </span>οικισμός
ορίστηκε έδρα του δήμου Δελφών (Καστρίου),
του νομού <span style="background: #f6f6f6;">Φωκίδος
και Λοκρίδος. Στις 18 Δεκεμβρίου 1840 ο
</span>οικισμός αποσπάστηκε
από το δήμο Δελφών (Καστρίου) και
προσαρτήθηκε στο δήμο Κρίσσης, του νομού
<span style="background: #f6f6f6;">Φθιώτιδος
και Φωκίδος.</span></span></span><span style="font-size: small;">
</span></p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="background: #f6f6f6;">
</span><span style="background: #f6f6f6;">Το 1899 ο
νομός </span>Φθιώτιδος και
Φωκίδος χωρίστηκε και ο οικισμός υπαγόταν
στο δήμο Φωκίδος. Το 1909 όμως έγινε πάλι
το αντίθετο, δηλ. έγινε ενιαίος νομός
Φθιώτιδος και Φωκίδος.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="background: #f6f6f6;">
</span><span style="background: #f6f6f6;">Στις 31
Αυγούστου 1912, ο </span>οικισμός
αποσπάστηκε από το δήμο Κρίσσης. Ιδρύθηκε
κοινότητα Δελφών με ομώνυμη έδρα.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="background: #f6f6f6;">
</span><span style="background: #f6f6f6;">Από τις
31 Μαρτίου 1943 ο οικισμός υπάγεται πλέον
στο νομό </span>Φωκίδος. </span></span>
</p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Από τις 7 Ιουνίου 2010 (ΦΕΚ 87Α), ο
οικισμός ορίστηκε (με το πρόγραμμα
“Καλλικράτης”) ως ιστορική έδρα του
δήμου Δελφών , ενώ αποτέλεσαν και
έδρα του Καποδιστριακού Δήμου Δελφών.</span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> Ο πληθυσμός της (απογραφή 2011)
ήταν 854 κάτοικοι.</span></span><span style="font-size: small;">
</span></p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><br /></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Απογραφή
1889 : κάτοικοι 989 (515 άνδρες, 474 γυναίκες)</span></span><span style="font-size: small;">
</span></p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Απογραφή
1896 : κάτοικοι 1056 (563 άνδρες, 493 γυναίκες)</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Απογραφή
1920 : κάτοικοι 1060 (477 άνδρες,
583 γυναίκες)</span></span></p>
<p align="CENTER" lang="en-US" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="background: #ffffff;"><br /></span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="font-family: Comic Sans MS;"><b><span style="background: #ffffff;">1.</span></b></span><span style="font-family: Comic Sans MS;"><b><span style="background: #ffffff;">
</span></b></span><span style="font-family: Comic Sans MS;"><b><span style="background: #ffffff;">Στοιχεία
για τη μετανάστευση στην Αμερική</span></b></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Από τους 27 μετανάστες που τελικά
εντόπισε η παρούσα εργασία, οι περισσότεροι
(7) έφυγαν το έτος 1911 (ποσοστό 26 %). Συνολικά
έγιναν 16 μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων
(ομαδικά και μεμονωμένα). Υπήρξαν κι 5
άτομα που έκαναν διπλά ταξίδια.</span>
</span></p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
</span><span style="background: #ffffff;">Το ποσοστό
που μετανάστευσε ήταν 3 % του πληθυσμού,
που είναι πολύ μικρότερο από το γενικό
μέσο όρο της ελληνικής μετανάστευσης
(ήταν 8%). Η περιοχή είχε σημαντική
κτηνοτροφία που κάλυπτε τις ανάγκες
των κατοίκων της. </span></span>
</p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Οι μετανάστες ήταν όλοι άρρενες.
Μελετώντας την ηλικιακή κατανομή
παρατηρούμε ότι ήταν ισάριθμες οι
παραγωγικές ηλικίες 21-30 ετών (με 9
άτομα), όπως και οι μεγαλύτερες ηλικίες
31-40 ετών (πάλι με 9 άτομα). Ακολούθησαν
οι μικρότερες ηλικίες μέχρι και 20 ετών
(με 6 άτομα). Η κατανομή σε ομάδες ηλικιών
των μεταναστών από τους Δελφούς :</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Comic Sans MS;">Μικρότερες
ηλικίες μεταναστών : </span></span></span>
<span style="font-size: small;">
</span></p><p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm; text-indent: 0.5cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">(α) Κουρούμαλης
Λουκάς, ετών 16 (πήγε το 1912)</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm; text-indent: 0.5cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">(β) Βαρώνος
Ιωάννης, ετών 19 (πήγε το 1910)</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.77cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">(γ) Κουρούμαλης
Ιωάννης, ετών 19 (πήγε το 1910)</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="CENTER" style="border: 1px solid #dddddd; margin-bottom: 0cm; padding: 0.05cm; text-indent: 0.75cm;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
</p><span style="font-size: small;"></span><b><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> Μεγαλύτερες
ηλικίες μεταναστών : </span></span></b>
<span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm; text-indent: 0.5cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">(α) Κουρούμαλης
Νικόλαος, ετών 48 (πήγε το 1916)</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm; text-indent: 0.5cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">(β) Βλάχος
Νικόλαος, ετών 43 (πήγε το 1914)</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.77cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">(γ) Βαρώνος
Νικόλαος, ετών 40 (πήγε το 1911)</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;">
<span style="background: #ffffff;"> Ο μέσος
όρος ηλικιών όλων των μεταναστών είναι
<b>30 έτη</b>! </span></span>
</p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Οι
περισσότεροι μετανάστες των Δελφών
ήταν άγαμοι (ποσοστό 70 %).</span></span><span style="font-size: small;">
</span></p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Από τις οικογένειες των μεταναστών
από τους Δελφούς, τα περισσότερα
(αριθμητικά) ταξίδια των μεταναστών
στην Αμερική κατέγραψαν τα επώνυμα : </span></span>
</p><span style="font-size: small;">
</span><ul><li><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Κουρούμαλης...................
.............................................6 φορές</span></span></p>
</li><li><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Αποστόλου,
Βαρώνος, Μπαρζακανάς, Σακελλαρίου.... 2
φορές</span></span></p>
</li><li><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">11 μεμονωμένα
άτομα/επώνυμα....................................11
φορές</span></span></p>
</li></ul><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Συνολικά
έγιναν 16 ταξίδια, που διακίνησαν τους
27 μετανάστες από τους Δελφούς. Οι
περισσότεροι μετανάστες (16 άτομα) έφυγαν
από το λιμάνι της Πάτρας (ποσοστό 59%).
Από το λιμάνι του Πειραιά έφυγαν 7
μετανάστες και οι υπόλοιποι από ξένα
λιμάνια. Τα ταξίδια διαρκούσαν
2-3 εβδομάδες, ανάλογα με το πλοίο.</span></span><span style="font-size: small;">
</span></p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Λιμάνι
: Πάτρα 16, Πειραιάς 7, Νάπολη 1, Χερβούργο
3 – Σύνολο : 27</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Η επιλογή του πλοίου δεν είχε
κάποια ιδιαίτερη σημασία, εκτός από το
κόστος του εισιτηρίου και την πυκνότητα
των δρομολογίων. Τα ελληνόκτητα πλοία
ήταν λιγότερα σε σχέση με τα ξένα. Στην
προκείμενη περίπτωση, οι πιο πολλοί
μετανάστες των Δελφών (21 άτομα) έφυγαν
με ελληνικά πλοία και μόνον 6 άτομα
έφυγαν με ξένα πλοία.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Ονομα
Πλοίου / Μετανάστες</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" lang="en-US" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Athinai / 9</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" lang="en-US" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Themistocles / 8</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" lang="en-US" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Berengaria / 2</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" lang="en-US" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Vasilefs Konstantinos
/ 2</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" lang="en-US" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Patris / 2</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" lang="en-US" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Argentina / 1</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" lang="en-US" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Dante Aligheri / 1</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" lang="en-US" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Saint Louis /1</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" lang="en-US" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Ultonia / 1</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Σύνολο : 27</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgleYDGKWlPmIhlECXU_N1bYCq5XEQkNR-i_VIM1T6J6bcR0b7-1t_ffbc0vJYSuOS9Hmx4KjGVPOqyhSuDeQyoO92Rml4W0ledAoC1TZbOIx2IBRiyxGozzD9BFHlD0yoFBS4T8xGUmcKH/s768/%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%2598%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="499" data-original-width="768" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgleYDGKWlPmIhlECXU_N1bYCq5XEQkNR-i_VIM1T6J6bcR0b7-1t_ffbc0vJYSuOS9Hmx4KjGVPOqyhSuDeQyoO92Rml4W0ledAoC1TZbOIx2IBRiyxGozzD9BFHlD0yoFBS4T8xGUmcKH/w400-h260/%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%2598%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div> <span style="font-size: x-small;"> Το υπερωκεάνιο Θεμιστοκλής</span><br /><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
</p><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-bottom: 0cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Το έτος 1910, <b>σε
ένα ταξίδι</b>, έφυγαν 5
μετανάστες από το λιμάνι της Πάτρας, με
το πλοίο “<span lang="en-US">Athinai</span>”.
Σε <b>ένα ταξίδι</b>,
πάλι από το λιμάνι της Πάτρας, το 1911
έφυγαν 5 μετανάστες των Δελφών με το
ελληνόκτητο πλοίο “<span lang="en-US">Themistocles</span>”.
Σε σύγκριση, τα μεμονωμένα ταξίδια ήταν
περισσότερα από τα ομαδικά. Συγκεκριμένα,
έγιναν 11 μεμονωμένα και 5 ομαδικά ταξίδια.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> Φτάνοντας
στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, οι μετανάστες
περνούσαν από υγειονομικό έλεγχο επάνω
στο πλοίο. Μετά κατέβαιναν και μαζί με
τις αποσκευές τους περίμεναν στη σειρά
για την τελική καταγραφή και έλεγχο της
υπηρεσίας Μετανάστευσης, στο κτίριο
του <span lang="en-US">Ellis</span>
<span lang="en-US">Island</span> (νησιού
Έλλις), που οι Έλληνες το έλεγαν
«Καστιγγάρι».</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Οι άρρωστοι, όσοι είχαν κάποια
καταδίκη (κλοπή ή έγκλημα), όσοι δεν
είχαν συγγενείς ή φίλους στην Αμερική
κι όσοι δεν είχαν λίγα χρήματα για
εισιτήριο στον τόπο προορισμού,
υποχρεωτικά επέστρεφαν στο πλοίο για
επαναπατρισμό.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Στη Νέα Υόρκη δεν έμεναν πολύ
(ήταν πολύ ακριβή πόλη). Με ένα ποσό γύρω
στα 20 δολάρια, αγόραζαν το εισιτήριο
και έτρωγαν κάτι στη διαδρομή μέχρι τον
τόπο προορισμού.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Οι πολιτείες προορισμού που
επέλεξαν οι μετανάστες των Δελφών
φαίνονται παρακάτω. Κυριάρχησε η πολιτεία
της Νέας Υόρκης με 20 άτομα (ποσοστό
74 %). Συγκεκριμένα, η πόλη της Νέας Υόρκης
ήταν προορισμός για 18 μετανάστες!
Ακολούθησε η πολιτεία του Νιού Χαμσάιρ
και του Ουισκόνσιν. Μεμονωμένες
προτιμήσεις καταγράφηκαν στις πολιτείες
Κολοράντο και Όρεγκον. </span></span>
</p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Αναλυτικά, οι μετανάστες επέλεξαν
τους επόμενους τόπους :</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Πολιτεία,
Νέα Υόρκη, 20 (Τόπος : Νέα Υόρκη, 18 –
Μπρούκλιν, 1 – Μπάφαλο, 1)</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Πολιτεία,
Νιου Χαμσάιρ, 3 (Τόπος : Μάντσεστερ, 3)</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Πολιτεία,
Ουισκόνσιν ,2 (Τόπος : Μιλγουόκι, 2)</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Πολιτεία,
Κολοράντο, 1 (Τόπος : Ντελαγκό<span lang="el-GR">α,
</span>1)</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Πολιεία,
Ορεγκον, 1 (Τόπος : Πόρτλαντ, 1)</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Σύνολο
: 27</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Comic Sans MS;"><b>2.</b></span><span style="font-family: Comic Sans MS;"><b>
</b></span><span style="font-family: Comic Sans MS;"><b>Επαγγέλματα των
μεταναστών</b></span></span></span>
</p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;">Από τους μετανάστες, οι περισσότεροι,
δηλ. 21 άτομα (ή ποσοστό 78 %) ήταν απλοί
εργάτες. Μεμονωμένα άτομα δήλωσαν
διάφορα επαγγέλματα. Κανείς δεν δήλωσε
αναλφάβητος Πιο αναλυτικά:</span></span>
</p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Εργάτης
<span lang="en-US">(laborer, workman, worker) : 21</span></span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Εργάτης
σε φάρμα <span lang="en-US">(farm laborer) : 1</span></span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Μαθητής
<span lang="en-US">(scholar) : 1</span></span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Αγρότης
– κτηματίας <span lang="en-US">(farmer) : 1</span></span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Καφετζής
<span lang="en-US">(coffee maker) : 1</span></span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Εμπορος
<span lang="en-US">(merchant) : 1</span></span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Υπάλληλος
<span lang="en-US">(clerk) : 1</span></span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Σύνολο : 27</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><br /></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"></span><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Comic Sans MS;"><b>3.</b></span><span style="font-family: Comic Sans MS;"><b>
</b></span><span style="font-family: Comic Sans MS;"><b>Διπλά ταξίδια
στην Αμερική</b></span></span></span>
</p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;">Από το σύνολο των μεταναστών,
εντοπίστηκαν 5 άτομα που έκαναν διπλό
ταξίδι στην Αμερική. Ο συνήθης λόγος
ήταν η στράτευση για τους Βαλκανικούς
πολέμους 1912-13 και μετά έφυγαν πάλι. Άλλος
λόγος ήταν για τη συνοδεία άλλων μελών
της οικογένειας. </span></span>
</p><p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Τα ονόματα και οι διπλοί προορισμοί
ακολουθούν:</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">1.
<b>Αθανάσιος Αποστόλου</b>
: Το α’ ταξίδι έγινε την περίοδο
1911-12 στο Μάντσεστερ (<span lang="en-US">Manchester</span>)
του Νιου Χαμσάιρ. Το β’ ταξίδι έγινε το
1914 πάλι στον ίδιο προορισμό.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">2.
<b>Γεώργιος Ντάσιος</b> :
Το α’ ταξίδι έγινε την περίοδο 1907-12 στη
Νέα Υόρκη. Το β’ ταξίδι έγινε το 1917 πάλι
στον ίδιο προορισμό.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">3.
<b>Νικόλαος </b> <b>Κουρούμαλης
</b>: Το α’ ταξίδι έγινε τον
Απρίλιο του 1916 στη Νέα Υόρκη. Το β’
ταξίδι έγινε το Σεπτέμβριο του ίδιους
έτους (1916) πάλι στον ίδιο προορισμό.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">4.
<b>Ιωάννης Κουρούμαλης</b>
: Το α’ ταξίδι έγινε το 1910 με
άγνωστη τη διάρκεια, στη Νέα Υόρκη. Το
β’ ταξίδι έγινε το 1929 με προορισμό το
Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">5.
Αλκιβιάδης <b>Κουρούμαλης</b>
: Το α’ ταξίδι έγινε την περίοδο 1923-30
στη Νέα Υόρκη. Το β’ ταξίδι έγινε το
1930 στο Μπάφαλο (<span lang="en-US">Buffalo</span>)
της Νέας Υόρκης.</span></span></p>
<p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="background: #ffffff;">
</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtL-JRihDGyFGASc1zvbKNQ_sH-LCwOYsvkB1uyTqMXU863hWmNof6kXGP_dyOFDQvc-P-5d0ZGpkPXbXXu2-E2LG1WbcKxtczyh1pUxAJz_vvaf35ojSVda6jBEOP6ZBibT4a2iJKHYmU/s795/%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="442" data-original-width="795" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtL-JRihDGyFGASc1zvbKNQ_sH-LCwOYsvkB1uyTqMXU863hWmNof6kXGP_dyOFDQvc-P-5d0ZGpkPXbXXu2-E2LG1WbcKxtczyh1pUxAJz_vvaf35ojSVda6jBEOP6ZBibT4a2iJKHYmU/w400-h223/%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div> <span style="font-size: x-small;"> Το πλοίο Πατρίς</span><br />
<p></p>
<p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><br />
</p><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-bottom: 0cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: small;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">4.
</span></span></span></span><span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
</span></span></span></span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><b>Αλφαβητικός
πίνακας των μεταναστών των Δελφών</b></span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"></span><span style="background: #ffffff;">Από το
αμερικανικό αρχείο του νησιού Έλλις
(</span><span lang="en-US"><span style="background: #ffffff;">Ellis</span></span><span style="background: #ffffff;">
</span><span lang="en-US"><span style="background: #ffffff;">island</span></span><span style="background: #ffffff;">)
μέσω του Διαδικτύου (</span><span lang="en-US"><span style="background: #ffffff;">internet</span></span><span style="background: #ffffff;">)
βρέθηκαν οι περισσότεροι μετανάστες
των Δελφών που έφτασαν στις Η.Π.Α. και
καταγράφηκαν. Από το 1892 έως το 1924,
περισσότεροι από 22 εκατομμύρια μετανάστες,
επιβάτες, και μέλη πληρώματος των πλοίων
ήρθαν στις ΗΠΑ μέσω του νησιού Ellis και
του λιμένα της Νέας Υόρκης και έχουν
καταγραφεί. Τα βασικά στοιχεία των
μεταναστών των Δελφών δίνονται συνοπτικά
στον παρακάτω πίνακα (με αλφαβητική
σειρά και έτσι ακριβώς, όπως τα κατέγραψαν
στην Υπηρεσία Μετανάστευσης των ΗΠΑ):</span></span>
</p><h1 style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;">α/α
<b>Ονοματεπώνυμο χρ. άφιξης ηλικία έγγαμος
Πλοίο Λιμάνι
αναχ.</b></span></span>
</h1><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">1
Αποστόλου Αθανάσιος 4-4-1911
24 όχι
<span lang="en-US">Themistocles</span>
Πάτρα</span></span><span style="font-size: small;">
</span></p><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">2
Αποστόλου Αθανάσιος 9-3-1914
28 όχι
<span lang="en-US">Themistocles</span>
Πειραιεύς</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">3
Βαρώνος Ιωάννης
11-11-1910 19
όχι <span lang="en-US">Athinai</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">4
Βαρώνος Νικόλαος
4-4-1911
40 ναι
<span lang="en-US">Themistocles</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">5
Βλάχος Νικόλαος
25-5-1914 41
ναι <span lang="en-US">Ultonia</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">6
Γεωργαντάς Δήμος
4-4-1911
27 όχι
<span lang="en-US">Themistocles</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">7
Διαμαντόπουλος Αθανάσιος 22-9-1912 39
όχι <span lang="en-US">Athinai</span> Πειραιεύς</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">8
Καπέλλος Ηλίας
17-4-1911 23
όχι <span lang="en-US">Athinai</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">9
Καρακούσης Νικόλαος 4-4-1911
38 όχι
<span lang="en-US">Themistocles</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">10
Κουμπλής Δημήτριος 17-4-1911 20
όχι <span lang="en-US">Athinai</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">11
Κουρέλης Αναστάσιος 23-8-1912 32
ναι <span lang="en-US">Themistocles</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">12
Κουρούμαλης Αλκιβιαδης 12-9-1930 35 όχι <span lang="en-US">Berengaria</span> Χερβούργο</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">13
Κουρούμαλης Ιωάννης Ν. 11-11-1910 19
όχι <span lang="en-US">Athinai</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">14
Κουρούμαλης Ιωάννης 26-3-1929 36 ναι <span lang="en-US">Berengaria</span> Χερβούργο</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">15
Κουρούμαλης Νικόλαος 1 23-4-1916 48
ναι <span lang="en-US">V</span>
<span lang="en-US">Constantinos</span>
Πειραιεύς</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">16
Κουρούμαλης Νικόλαος 2 24-9-1916 48
ναι <span lang="en-US">V</span>
<span lang="en-US">Constantinos</span>
Πειραιεύς</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">17
Κουρούμαλης Λουκάς 8-9-1912
16 όχι
<span lang="en-US">Patris</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">18
Κουρέλης Κωνσταντίνος 8-9-1912 20 όχι
<span lang="en-US">Patris</span> Πειραιεύς</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">19
Κουτουμπάς Παναγιώτης 17-2-1907 22 όχι <span lang="en-US">St</span>
<span lang="en-US">Louis</span> Χερβούργο</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">20
Κώνστας Χρήστος
16-3-1915 33
ναι <span lang="en-US">Athinai</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">21
Μουρτζόπουλος Γεώργιος
4-4-1911
24 όχι
<span lang="en-US">Themistocles</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">22
Μπαρζακανάς Ιωάννης
9-9-1910
25 όχι
<span lang="en-US">Argentina</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">23
Μπαρζάκανος Αθανάσιος
11-11-1910 25
όχι <span lang="en-US">Athinai</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">24
Ντάσιος Γεώργιος
16-1-1917 36
όχι <span lang="en-US">Dante</span>
<span lang="en-US">Alighieri</span>
Νάπολη</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">25
Οικονόμου Κωνσταντίνος 9-3-1914 27 όχι <span lang="en-US">Themistocles</span>
Πειραιεύς</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">26
Σακελλαρίου Ανδρέας 11-11-1910 33
ναι <span lang="en-US">Athinai</span>
Πάτρα</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.19cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">27
Σακελλαρίου Ιωάννης 11-11-1910 20 όχι <span lang="en-US">Athinai</span> Πειραιεύς</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span></p><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;"></span><span style="font-family: Comic Sans MS;"><b><span style="background: #ffffff;">5.
Χρονικό της μετανάστευσης από τους
Δελφούς</span></b></span>
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"></span><b><span style="background: #ffffff;">Α. Ο πρωτοπόρος
του 1907</span></b><span style="background: #ffffff;"></span><span style="background: #ffffff;"> </span></span></p><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Ο άνθρωπος του χωριού που
προηγήθηκε και “άνοιξε το δρόμο” για
την Αμερική ήταν ο <b>Παναγιώτης
Κουτουμπάς</b> (<span lang="en-US">Coutompas</span>).
Από την Ελλάδα έφυγε με πλοίο και πήγε
πρώτα στο λιμάνι του Χερβούργου. Απ’
όπου στις 9 Φεβρουαρίου 1907, αναχώρησε
με το πλοίο “<span lang="en-US">Saint</span>
<span lang="en-US">Louis</span>” και
στις 17 Φεβρουαρίου έφτασε στην Αμερική.
Ήταν τότε 22 ετών. Ο πατέρας του πρέπει
να λεγόταν Ιωάννης. Με 20 $ για τα πρώτα
του έξοδα πήγαινε για δουλειά στη Νέα
Υόρκη, όπου ήταν ο φίλος του Χαρίλαος
Κυριαζής. </span></span>
</p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><u><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">(Σημ.
Το όνομα δεν υπάρχει σε αυτή την μορφή
σε εκλογικούς καταλόγους ή άλλα αρχεία
της εποχής. Αν δεν αφορά σε κάτοικο της
γύρω περιοχής που δήλωσε τόπο καταγωγής
τους Δελφούς ίσως πρόκειται για το όνομα
Κουτσούμπας που έχει μεταφερθεί λάθος,
όπως π.χ. το όνομα Μπαρζακάνος που
αναγράφεται Μπαρζακανάς. Ισως κάποιος
συγγενής το επιβεβαιώσει).</span></span></u></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="font-size: small;"></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><b> </b></span><b><span style="background: #ffffff;">Β. Σημαντική
αύξηση μεταναστών στο 1910</span></b></span>
</p><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;">Στη διάρκεια του έτους έγιναν
δύο μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων (1
ομαδικό κι 1 από μεμονωμένο) προς την
Αμερική. Συνολικά έφυγαν 6 άτομα από
τους Δελφούς. Αναλυτικά:</span></span>
</p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Η <b>μεμονωμένη αναχώρηση
στο 1910</b> έγινε από τον <b>Ιωάννη
Μπαρτζακανά</b> (<span lang="en-US">Barzakanas</span>).
Από το λιμάνι της Πάτρας, στις 24 Αυγούστου
ταξίδεψε με το πλοίο “<span lang="en-US">Argentina</span>”
και στις 9 Σεπτεμβρίου αφίχθηκε
στις ΗΠΑ. Ήταν 25 ετών. Ο πατέρας του
λεγόταν Διαμαντής. Αναζητούσε δουλειά,
με 25 $ μαζί του, στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν
ο φίλος του Νικόλαος Γκίκας.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Η <b>ομαδική αναχώρηση
στο 1910</b> αριθμούσε πέντε
άτομα και περιλάμβανε τους: Ιωάν. Βαρώνο,
Ιωάν. Κουρούμαλη, Αθαν. Μπαρτζακανά,
Ανδ. Σακλλαρίου και Ιωάν. Σακελλαρίου.
Από το λιμάνι της Πάτρας, στις 25 Οκτωβρίου
επιβιβάστηκαν στο ελληνόκτητο πλοίο
“<span lang="en-US">Athinai</span>”
και στις 11 Νοεμβρίου αποβιβάστηκαν
στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Τα υπάρχοντα
στοιχεία του αρχείου μας πληροφορούν
ότι:</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Symbol;">·</span><span style="font-family: Symbol;">
</span>Ο <b>Ιωάννης
Βαρώνος</b> ήταν 19 ετών. Ο
πατέρας του στην πατρίδα λεγόταν
Ευστάθιος. Προορισμός του για δουλειά
(με 75 $) ήταν η Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο
ξάδερφός του Ιωάννης Παπαϊωάννου.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Symbol;"> </span>Ο <b>Ιωάννης
Κουρούμαλης</b> ήταν 19 ετών.
Ο πατέρας του λεγόταν Νικόλαος. Με 30 $
για τα πρώτα του έξοδα πήγαινε για
δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο φίλος
του Ιωάννης Παπαϊωάννου.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-family: Symbol; font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">·</span></span><span style="font-family: Symbol; font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
</span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Ο
</span><b><span style="background: #ffffff;">Αθανάσιος
Μπαρτζακανάς</span></b><a href="#_ftn4" name="_ftnref4"><span style="background: #ffffff;"></span></a><span style="background: #ffffff;">
</span><span style="background: #ffffff;">(</span><span lang="en-US"><span style="background: #ffffff;">Barzakanos</span></span><span style="background: #ffffff;">)
ήταν 25 ετών. Ο πατέρας του λεγόταν
Διαμαντής. Με 64 $ στην τσέπη, έψαχνε για
δουλειά στη Νέα Υόρκη, με γνωστό του το
φίλο Ιωάννη Παπαϊωάννου, που ήταν στην
τοποθεσία Ντελαγκόα (</span><span lang="en-US"><span style="background: #ffffff;">Delagoa</span></span><span style="background: #ffffff;">)
του Κολοράντο.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Symbol;">·</span><span style="font-family: Symbol;">
</span>Ο <b>Ανδρέας
Σακελλαρίου</b> ήταν 33 ετών
και παντρεμένος. Η γυναίκα του στους
Δελφούς λεγόταν Βασίλω. Προορισμός του
(με 25 $) για δουλειά ήταν η τοποθεσία
Ντελαγκόα του Κολοράντο, όπου ήταν ο
κουνιάδος του Παναγιώτης Λυμπερόπουλος.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-family: Symbol; font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">·</span></span><span style="font-family: Symbol; font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
</span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Ο
</span><b><span style="background: #ffffff;">Ιωάννης
Σακελλαρίου</span></b><span style="background: #ffffff;"> </span><a href="#_ftn5" name="_ftnref5"><span style="background: #ffffff;"></span></a><span style="background: #ffffff;">ήταν
20 ετών. Ο πατέρας του λεγόταν Δημήτριος.
Με 25 $ για τα πρώτα του έξοδα πήγαινε για
δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο γνωστός
του Ι. Α. Μικρούτσικος <br /></span></span></p>
<p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="background: #ffffff;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDq8pd0vyPM-qddzI55AFh4FbxsyclkrsNg1MC7WuOAybx_5CuRZAdxgmsPLCgExeSc8p0Qk8T928bZSyrHYKuAE3ZOY2tMZ17OXlUgUCit9jHWwFxqfJwlXCmkf5I1Lv3-OY06oCxvM2l/s702/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%2597%25CE%25A0%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="557" data-original-width="702" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDq8pd0vyPM-qddzI55AFh4FbxsyclkrsNg1MC7WuOAybx_5CuRZAdxgmsPLCgExeSc8p0Qk8T928bZSyrHYKuAE3ZOY2tMZ17OXlUgUCit9jHWwFxqfJwlXCmkf5I1Lv3-OY06oCxvM2l/w400-h318/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%2597%25CE%25A0%25CE%2591.jpg" width="400" /></a></div> <span style="font-size: x-small;">Ελληνικό καφενείο στις ΗΠΑ, αρχές 20ού αιώνα</span><br /><p></p>
<p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="background: #ffffff;"> </span>
</p><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><b><span style="background: #ffffff;">Γ. Κορύφωση
της μετανάστευσης από τους Δελφούς στο
1911</span></b></span></p><p><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"></span><span style="background: #ffffff;"> Στη διάρκεια του έτους έγιναν
δύο ομαδικά μεταναστευτικά ταξίδια
πλοίων προς την Αμερική. Συνολικά έφυγαν
7 άτομα από τους Δελφούς. Πιο συγκεκριμένα
έχουμε:</span></span>
</p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Η <b>πρώτη ομαδική
αναχώρηση στο 1911</b> αριθμούσε
πέντε άτομα και περιλάμβανε τους: Αθ.
Αποστόλου, Νικ. Βαρώνο, Δήμ. Γεωργαντά,
Νικ. Καρακούση και Γεώρ. Μουρτζόπουλο.
Στις 18 Μαρτίου, από το λιμάνι της Πάτρας,
ανέβηκαν στο ελληνόκτητο πλοίο
“<span lang="en-US">Themistocles</span>”
και στις 4 Απριλίου κατέβηκαν
στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Το αρχειακό
υλικό μας αναφέρει επιπλέον γι’ αυτούς
ότι:</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Symbol;">·</span><span style="font-family: Symbol;">
</span>Ο <b>Αθανάσιος
Αποστόλου</b> ήταν 24 ετών. Ο
πατέρας του λεγόταν Τριαντάφυλλος.
Αναζητούσε δουλειά, με 25 $ μαζί του στη
Νέα Υόρκη, κοντά στο φίλο του Γ. Α.
Μικρούτσικο.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Symbol;">·</span><span style="font-family: Symbol;">
</span>Ο <b>Νικόλαος
Βαρώνος</b> ήταν 40 ετών και
παντρεμένος. Η γυναίκα του λεγόταν
Αγλαΐα. Με40 $ στην τσέπη, έψαχνε για
δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο φίλος
του Γ. Α. Μικρούτσικος.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-family: Symbol; font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">·</span></span><span style="font-family: Symbol; font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
</span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Ο
</span><b><span style="background: #ffffff;">Δήμος
Γεωργαντάς</span></b><span style="background: #ffffff;">
ήταν 27 ετών. Ο πατέρας του λεγόταν
Γεώργιος. Προορισμός του (με 25 $) για
δουλειά ήταν η Νέα Υόρκη, όπου ήταν ένας
φίλος</span><a href="#_ftn6" name="_ftnref6"><span style="background: #ffffff;"> </span></a><span style="background: #ffffff;">του.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Symbol;">·</span><span style="font-family: Symbol;">
</span>Ο <b>Νικόλαος
Καρακούσης</b> ήταν 38 ετών. Ως
πλησιέστερο συγγενή του στους Δελφούς
ανέφερε το όνομα Ζαχαρίας. Με 25 $ για τα
πρώτα του έξοδα, πήγαινε για δουλειά
στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο φίλος του
Αθαν. Βαρναβέλιας.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Symbol;">·</span><span style="font-family: Symbol;">
</span>Ο <b>Γεώργιος
Μουρτζόπουλος</b> ήταν 24 ετών.
Ο πατέρας του λεγόταν Ευάγγελος.
Αναζητούσε δουλειά, με 25 $ μαζί του, στη
Νέα Υόρκη, κοντά στο φίλο του Γ. Α.
Μικρούτσικο.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Η <b>δεύτερη ομαδική
αναχώρηση στο 1911</b> έγινε από
διμελή ομάδα, με τους: Ηλ. Καπέλο και
Δημ. Κουμπλή. Από το λιμάνι της Πάτρας,
στις 31 Μαρτίου έφυγαν με το πλοίο
“<span lang="en-US">Athinai</span>”
και στις 17 Απριλίου έφτασαν στο
λιμάνι της Νέας Υόρκης. Γνωρίζουμε ακόμη
ότι:</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Symbol;">·</span><span style="font-family: Symbol;">
</span>Ο <b>Ηλίας
Καπέλος</b> ήταν 23 ετών. Ο
πατέρας του λεγόταν Γεώργιος. Με 25 $ στην
τσέπη, έψαχνε για δουλειά στο Μιλγουώκι
(<span lang="en-US">Milwaukee</span>)
του Ουισκόνσιν, όπου ήταν ο συμπατριώτης
του Γεώργιος Ντάσιος.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Symbol;">·</span><span style="font-family: Symbol;">
</span>Ο <b>Δημήτριος
Κουμπλής</b> ήταν 20 ετών. Ο
πατέρας του στους Δελφούς λεγόταν
Ανδρέας. Προορισμός του (με 25 $) για
δουλειά ήταν το Μιλγουώκι του Ουισκόνσιν,
κοντά στο συμπατριώτη του Γεώργιο
Ντάσιο.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;"> </span></span></p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"></span><b><span style="background: #ffffff;">Δ. Μείωση
του αριθμού μεταναστών στο 1912</span></b></span>
</p><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;">Στη διάρκεια του έτους έγιναν
τρία μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων (1
ομαδικό και 2 από μεμονωμένους) προς την
Αμερική. Συνολικά έφυγαν 4 άτομα από
τους Δελφούς. Πιο αναλυτικά :</span></span>
</p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Η <b>πρώτη μεμονωμένη
αναχώρηση στο 1912</b> έγινε από
τον <b>Αναστάσιο Κουρέλη</b>.
Στις 5 Αυγούστυου, από το λιμάνι της
Πάτρας ταξίδεψε με το πλοίο “<span lang="en-US">Themistocles</span>”
και στις 23 Αυγούστου αφίχθηκε
στις ΗΠΑ. Ήταν 32 ετών και παντρεμένος.
Το επάγγελμα που δήλωσε ήταν καφετζής
(<span lang="en-US">coffe</span> <span lang="en-US">keeper</span>).
Η γυναίκα του λεγόταν Καλλιόπη. Με 24 $
για τα πρώτα του έξοδα, πήγαινε για
δουλειά στη Νέα Υόρκη, κοντά στον ξάδερφό
του Ιωάννη Κουρούμαλη.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-bottom: 0cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;">Η <b>ομαδική
αναχώρηση στο 1912</b> έγινε από
δύο άτομα, τους : Κων. Κουρέλη και Λουκ.
Κουρούμαλη. Από το λιμάνι του Πειραιά,
στις 22 Αυγούστου ανέβηκαν στο ελληνόκτητο
πλοίο “<span lang="en-US">Patris</span>”
και στις 8 Σεπτεμβρίου κατέβηκαν
στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Από το
αρχειακό υλικό γνωρίζουμε επίσης ότι
:</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-family: Symbol; font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">·</span></span><span style="font-family: Symbol; font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
</span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Ο
</span><b><span style="background: #ffffff;">Κωνσταντίνος
Κουρέλης</span></b><span style="background: #ffffff;">
ήταν 20 ετών. Το επάγγελμα που δήλωσε
ήταν αγρότης-κτηματίας (</span><span lang="en-US"><span style="background: #ffffff;">farmer</span></span><span style="background: #ffffff;">).
Αναζητούσε δουλειά, με 25 $ μαζί του, στην
πόλη Πόρτλαντ του Όρεγκον,όπου ήταν ο
φίλος του Λούης Σασσιάκος (απο Βελίτσα
Λοκρίδος).</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Symbol;">·</span><span style="font-family: Symbol;">
</span>Ο <b>Λουκάς
Κουρούμαλης</b> ήταν μόλις 16
ετών. Γράφτηκε ως μαθητής (<span lang="en-US">scholar</span>).
Ο πατέρας του στους Δελφούς λεγόταν
Νικόλαος. Με 20 $ στην τσέπη, πήγαινε στη
Νέα Υόρκη για να συναντήσει τον αδερφό
του Ιωάννη Κουρούμαλη.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Η <b>δεύτερη μεμονωμένη
αναχώρηση στο 1912</b> έγινε από
τον <b>Αθανάσιο Διαμαντόπουλο</b>.
Από το λιμάνι του Πειραιά, την 1η
Σεπτεμβρίου αναχώρησε με το πλοίο
“<span lang="en-US">Athinai</span>”
και στις 22 Σεπτεμβρίου έφτασε
στην Αμερική. Ήταν 39 ετών. Ο πατέρας του
λεγόταν Γεώργιος. Προορισμός του (με 25
$) για δουλειά ήταν η Νέα Υόρκη, όπου ήταν
ο φίλος του Ιωάννης Κουρούμαλης.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><b> </b></span><b><span style="background: #ffffff;">Ε. Λίγοι
μετανάστες στο 1914</span></b></span>
</p><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;">Στη διάρκεια του έτους έγιναν
δύο μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων (1
ομαδικό και 1 από μεμονωμένο) προς την
Αμερική. Συνολικά έφυγαν 3 άτομα από
τους Δελφούς. Πιο συγκεκριμένα:</span></span>
</p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Η <b>ομαδική αναχώρηση
στο 1914</b> έγινε από δύο άτομα,
τους : Αθ. Αποστόλου και Κων. Οικονόμου.
Από το λιμάνι του Πειραιά επιβιβάστηκαν
στο πλοίο “<span lang="en-US">Themistocles</span>”
και στις 9 Μαρτίου αποβιβάστηκαν
στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ξέρουμε
ακόμη ότι :</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Symbol;">·</span><span style="font-family: Symbol;">
</span>Ο <b>Αθανάσιος
Αποστόλου</b> ήταν 28 ετών. Ο
πατέρας του λεγόταν Τριαντάφυλλος. Με
42 $ για τα πρώτα του έξοδα, πήγαινε για
δουλειά στο Μάντσεστερ (<span lang="en-US">Manchester</span>)
του Νιού Χαμσάιρ, όπου ήταν ο κουνιάδος
του Βασίλειος Καλαμάρας. Είχε ξαναπάει
στην Αμερική ο Αθανάσος Αποστόλου την
περίοδο 1911-12 και εργάστηκε στο Μάντσεστερ.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 0.64cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><span style="font-family: Symbol;">·</span><span style="font-family: Symbol;">
</span>Ο <b>Κωνσταντίνος
Οικονόμου</b> ήταν 27 ετών. Ο
πατέρας του λεγόταν Ιωάννης. Αναζητούσε
δουλειά, με 25 $ μαζί του στο Μάντσεστερ
του Νιού Χαμσάιρ, όπου ήταν ο φίλος του
Αυγερινός Σούφρας.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Η <b>μεμονωμένη αναχώρηση
στο 1914</b> έγινε από το <b>Νικόλαο
Βλάχο</b>. Από το λιμάνι της
Πάτρας, στις 8 Μαΐου έφυγε με το πλοίο
“<span lang="en-US">Ultonia</span>”
και στις 25 Μαΐου “πάτησε πόδι”
στην Αμερική. Ήταν 41 ετών και παντρεμένος.
Η γυναίκα του λεγόταν Ασήμω. Με 25 $ στην
τσέπη, έψαχνε για δουλειά στη Νέα Υόρκη,
όπου ήταν ο φίλος του Ιωάννης Κουρούμαλης.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
</p><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><b><span style="background: #ffffff;">Ζ. Μεμονωμένες
αναχωρήσεις στο 1915 και 1916</span></b></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;">Η <b>μεμονωμένη αναχώρηση
στο 1915</b> έγινε από το <b>Χρήστο
Κώνστα</b>. Από το λιμάνι του
Πειραιά, στις 24 Φεβρουαρίου ανέβηκε στο
πλοίο “<span lang="en-US">Athinai</span>”
και στις 16 Μαρτίου κατέβηκε στο
λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ήταν 33 ετών και
παντρεμένος. Η γυναίκα του στους Δελφούς
λεγόταν Χρυσούλα. Προορισμός του (με 25
$) για δουλειά ήταν το Μάντσεστερ
(<span lang="en-US">Manchester</span>)
του Νιου Χαμσάιρ, κοντά στον ξάδερφό
του Αθανάσιο Βάσσο.</span></span>
</p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Στο 1916 έγιναν δύο μεμονωμένες
αναχωρήσεις από το ίδιο άτομο, το Νικόλαο
Κουρούμαλη. </span></span>
</p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Η <b>πρώτη μεμονωμένη
αναχώρηση στο 1916</b> από το
<b>Νικόλαο Κουρούμαλη</b>
έγινε τον Απρίλιο. Από το λιμάνι του
Πειραιά, ταξίδεψε με το ελληνόκτητο
πλοίο “<span lang="en-US">Vasilefs</span>
<span lang="en-US">Cosntantinos</span>” και
στις 23 Απριλίου έφτασε στην Αμερική.
Ήταν 48 ετών και παντρεμένος. Με 50 $ για
τα αναγκαία πρώτα έξοδα, πήγαινε στη
Νέα Υόρκη, κοντά στο γιό του Ιωάννη.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Η <b>δεύτερη μεμονωμένη
αναχώρηση στο 1916</b> από το
<b>Νικόλαο Κουρούμαλη</b>
έγινε το Σεπτέμβριο. Από το λιμάνι του
Πειραιά, στις 9 Σεπτεμβρίου αναχώρησε
με το πλοίο “<span lang="en-US">Vasilefs</span>
<span lang="en-US">Cosntantinos</span>” και
στις 24 Σεπτεμβρίου αφίχθηκε στις ΗΠΑ.
Ήταν 48 ετών. Δήλωσε έμπορος (<span lang="en-US">merchant</span>).
Στους Δελφούς δήλωσε ότι δεν είχε κανένα
συγγενή του. Αναζητούσε δουλειά, με 25 $
μαζί του, στη Νέα Υόρκη, κοντά στο γιό
του Ιωάννη Κουρούμαλη.</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="background: #ffffff;"> </span>
</p><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><b>Η. Μια
μεμονωμένη άφιξη</b> <b>μετανάστη
στο 1917</b></span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;">Έγινε από το <b>Γεώργιο
Ντάσιο</b>. Από την Ελλάδα πήγε
με πλοίο, μέχρι το ιταλικό λιμάνι της
Νάπολης. Από εκεί, στις 31 Δεκεμβρίου
1916 ταξίδεψε με το πλοίο “<span lang="en-US">Dante</span>
<span lang="en-US">Alighieri</span>” και
στις 16 Ιανουαρίου 1917 αφίχθηκε στις ΗΠΑ.
Ο Γεώργιος Ντάσιος ήταν 36 ετών. Δήλωσε
εργάτης σε φάρμα. Ως πλησιέστερο συγγενή
του στους Δελφούς δήλωσε τον αδερφό του
Πανάγο. Με 25 $ για τα αναγκαία πρώτα
έξοδα, πήγαινε για δουλειά στη Νέα Υόρκη,
όπου ήταν ο φίλος του … Μικρούτσικος.
Αυτό ήταν το δεύτερο ταξίδι του Γεωργίου
Ντάσιου στις ΗΠΑ. Πρωτοπήγε την περίοδο
1907-12 και εργάστηκε πάλι στη Νέα Υόρκη.</span></span>
</p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"><b> </b></span><b><span style="background: #ffffff;">Θ. Δ
Μεταναστευτικός επίλογος στα έτη 1929
και 1930</span></b></span>
</p><p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span><span style="background: #ffffff;">Έγινε με δύο μεμονωμένες
αναχωρήσεις. Συγκεκριμένα :</span></span>
</p><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">
Η <b>μεμονωμένη αναχώρηση
στο</b> <b>1929</b>
έγινε από τον <b>Ιωάννη
Κουρούμαλη</b>. Από την Ελλάδα
έφυγε με πλοίο μέχρι το γαλλικό λιμάνι
του Χερβούργου, απ’ όπου στις 20 Μαρτίου
ανέβηκε στο πλοίο “<span lang="en-US">Berengaria</span>”
και στις 26 Μαρτίου “πάτησε πόδι”
στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ήταν τότε
36 ετών και παντρεμένος. Είχε αμερικανική
υπηκοότητα και επέστρεφε στο σπίτι του,
“<span lang="en-US">Home</span> <span lang="en-US">at</span>
3105 <span lang="en-US">East</span>
7<span lang="en-US">th</span>
<span lang="en-US">street</span>” στο
Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Ελλείπουν
άλλα στοιχεία.</span></span></p><span style="font-size: small;">
</span><p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Η <b>μεμονωμένη αναχώρηση
στο</b> <b>1930</b>
έγινε από τον <b>Αλκιβιάδη</b>
<b>Κουρούμαλη</b>.
Το ταξίδι του έγινε τμηματικά, δηλ. από
την Ελλάδα ταξίδεψε με πλοίο μέχρι το
γαλλικό λιμάνι του Χερβούργου. Από εκεί,
στις 6 Σεπτεμβρίου 1930 επιβιβάστηκε στο
πλοίο “<span lang="en-US">Berengaria</span>”
και στις 12 Σεπτεμβρίου αποβιβάστηκε
στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ήταν 35 ετών.
Μιλούσε άλλες δύο γλώσσες (αγγλικά,
ιταλικά). Δήλωσε υπάλληλος (<span lang="en-US">clerk</span>).
Με 50 $ στην τσέπη επέστρεφε στο σπίτι
του (<span lang="en-US">Home</span>,
1717 <span lang="en-US">Pine</span> <span lang="en-US">Ave</span>.
<span lang="en-US">Niagara</span> <span lang="en-US">Falls</span>)
στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Ο Αλκιβιάδης
Κουρούμαλης είχε ξαναπάει στην Αμερική
την περίοδο 1923-1930 και εργάστηκε πάλι
στη Νέα Υόρκη.</span></span><span style="font-size: small;">
</span></p><p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"> ΤΕΛΟΣ</p><p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><br /><b>Πηγή : http://amfictyon.blogspot.com/2020/10/1907-1930.html</b><br />
</p>
<p align="CENTER" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: x-small;"><span style="background: #ffffff;">------</span></span></p>
<p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="background: #ffffff;"> </span></p>
<p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="background: #ffffff;"> </span></p>
<p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="background: #ffffff;"> <span style="font-size: x-small;"><b>Βιβλιογραφία-Αναφορές-Ιστοσελίδες</b></span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="background: #ffffff;"> </span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">1.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Αρχείο </span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">EllisIsland</span></span><span style="font-size: x-small;">,
της Υπηρεσίας Μετανάστευσης των ΗΠΑ.</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">2.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Β.Δ. 3/15-12-1833</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">3.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Διάταγμα 29-8-1912 (ΦΕΚ 261/1912)</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">4.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Απογραφές πληθυσμού 1889, 1896,
1920.</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">5.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Κωνσταντίνου Αθ. Μπαλωμένου
: </span>“ <span style="font-size: x-small;">Μετανάστες στην Αμερική
από την περιοχή Λαμίας (1902-1922)” / Περιοδικό
ΦΘΙΩΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ετών 2012-2013, Λαμία.
Αναρτήθηκε στο μπλογκ </span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">amfictyon</span></span><span style="font-size: x-small;">.</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">blogspot</span></span><span style="font-size: x-small;">.</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">gt</span></span>
<span style="font-size: x-small;">από τις 7-7-2014 (α’ μέρος) και
14-7-2014 (β’ μέρος).</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">6.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Κωνσταντίνου Αθ. Μπαλωμένου
: </span>“<span style="font-size: x-small;">Από την περιοχή Δωρίδας,
μετανάστες στην Αμερική (1897-1921)”. Ανέκδοτη
εργασία από το Μάρτιο 2016. Αναρτήθηκε
στο </span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">amfictyon</span></span><span style="font-size: x-small;">.</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">blogspot</span></span><span style="font-size: x-small;">.</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">gr</span></span>
<span style="font-size: x-small;">από τις 20-3-2016 (Α’ & Β’ μέρη).</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">7.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Κωνσταντίνου Αθ. Μπαλωμένου
: </span>“<span style="font-size: x-small;">Από την Άμφισσα Φωκίδας,
μετανάστες στην Αμερική (1894-1921)”. Ανέκδοτη
εργασία από το Φεβρουάριο 2017. Αναρτήθηκε
στο </span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">amfictyon</span></span><span style="font-size: x-small;">.</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">blogspot</span></span><span style="font-size: x-small;">.</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">gr</span></span>
<span style="font-size: x-small;">στις 25 Φεβ. 2017.</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">8.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Ιστοσελίδα :
</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">www</span></span><span style="font-size: x-small;">.</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">amfictyon</span></span><span style="font-size: x-small;">.</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">blogspot</span></span><span style="font-size: x-small;">.</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">gr</span></span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">9.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Ιστοσελίδα https://www.eetaa.gr</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">10.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Ιστοσελίδα
http://politistikosneaspartia.blogspot.com/</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">11.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">περ. «Οικονομικός Ταχυδρόμος»,
ειδικό τεύχος, σελ. 54, 1997.</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">12.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, ετών 1927-1934,
Λαμίας.</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">13.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">«Οδηγός του Μετανάστου»,
1910, Αθήνα.</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">14.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Θ. Ανθογαλίδου «Η
ελληνική μετανάστευση στις ΗΠΑ
(1900-1925)», στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
http://www.auth.gr/virtualschool/1.2/Praxis/BoravouProject.html </span></span>
</p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">15.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Θανάση Καλαφάτη «1880-1920, η
πρώτη εν Αμερική μετανάστευσις»,
2-5-2004, από το Διαδίκτυο.</span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">16.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Ιστοσελίδα : https://</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">www</span></span><span style="font-size: x-small;">.</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">lamia</span></span><span style="font-size: x-small;">.</span><span style="font-size: x-small;"><span lang="en-US">gr</span></span></span></p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 1.27cm; padding: 0.05cm; text-indent: -0.64cm;">
<span style="background: #ffffff;"><span style="font-size: x-small;">17.</span><span style="font-size: x-small;">
</span><span style="font-size: x-small;">Βικιπαίδεια</span></span></p>
<p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;"><span style="background: #ffffff;"> </span></p>
<p align="JUSTIFY" style="border: 1px solid #dddddd; padding: 0.05cm;">
</p>
<p style="border: 1px solid #dddddd; margin-left: 6.95cm; padding: 0.05cm;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;"> </span></span></p>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-17884904837668233572021-01-18T02:19:00.000-08:002021-01-18T02:19:46.144-08:00Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΘΟΛΩΤΟΣ ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxFEPsbwkoJgpPclz7L3FrCSd_mmLId8_fUbJnSQnDRZDdL3PZKIXiRCH2VlapPO9h9-6ctboMO1V5XgotVM5QEN-GHv-qn_SAecCPCx7Fz12TTy_ea0MMSoXMsMhHCTA1ZFfxRJoVfg5U/s745/%25CE%2598%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%25821.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="546" data-original-width="745" height="294" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxFEPsbwkoJgpPclz7L3FrCSd_mmLId8_fUbJnSQnDRZDdL3PZKIXiRCH2VlapPO9h9-6ctboMO1V5XgotVM5QEN-GHv-qn_SAecCPCx7Fz12TTy_ea0MMSoXMsMhHCTA1ZFfxRJoVfg5U/w400-h294/%25CE%2598%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%25821.jpg" width="400" /></a></div><br /> Σε αρχαιολογικό δελτίο του 1964, μεταξύ των άλλων, γίνεται αναφορά απο την τότε έφορο αρχαιοτήτων Ιωάννα Κωνσταντίνου, στην εύρεση θολωτού τάφου ανατολικά των Δελφών, στη θέση του αρχαίου νεκροταφείου. Μεταγενέστερος των μυκηναϊκών τάφων (4ος αι. π.χ) και μικρός σε μέγεθος δεν προσφερόταν για να αναδειχτεί και να γίνει επισκέψιμος, είναι όμως σημαντικός για την σπανιότητα του είδους του στους Δελφούς. Η αξία του κειμένου έγκειται στην επιστημονική μεθοδολογία και περιγραφή των ευρημάτων που έχουν εξ' αρχής μεταφερθεί στο Μουσείο των Δελφών.<p></p><p><span></span></p><a name='more'></a>
<p></p><p style="margin-bottom: 0cm;">Αρχαιολογικό δελτίο
19 (1964)</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br /></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;">β)
Περιοχή «</span>’<span style="font-family: sans-serif;">Ανατολικού Νεκροταφείου»</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;">Κατά
τό τελευταΐον δεκαήμερον τοϋ μηνός 'Οκτωβρίου
ένηργήθη μικρά σκαφική ερευνά πρός
συστηματικήν άποκάλυψιν ύπογείου
κυκλοτερούς θολωτοϋ τάφου,άνευρεθέντος
τυχαίως έντός τοϋ εις τήν περιοχήν τοϋ
άνατολικοϋ νεκροταφείου κειμένου κτήματος του...<u>(έχει παραλειφθεί η ακριβής περιγραφή του σημείου καθώς αποτελεί ατομική ιδιοκτησία).</u> Ή παρουσία τοϋ τάφου ένταϋθα
έγένετο άντιληπτή έκ τής καταπεσούσης
είς τό έσωτερικόν τής θόλου μιας έκ των
καλυπτήριων πλακών τής οροφής της, τήν
όποιαν έπεχείρησε νά μετακινήση ό
ιδιοκτήτης τοϋ κτήματος.</span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"> Ό τάφος έχει
έν κατόψει σχήμα κύκλου μή κανονικού
καί καλύπτεται ύπό θόλου, έκτισμένης
έκφορικώς διά μεγάλων καλώς είργασμένων
κροκαλοπαγών λίθων.Τής έκφορας
περιοριζομένης μέχρι ϋψους 2.60μ. Άπό τοϋ
δαπέδου τοϋ τάφου, τό καταλειπόμενον
μεταξύ τών τοιχωμάτων κενόν έφράσσετο
διά τριών πλακών. Έξ αύτών μία μόνον
έξακολουθεΐ νά εύρίσκεται εις τήν
άρχικήν θέσιν της·ή δευτέρα,ώς έλέχθη
άνωτέρω,κατέπεσεν έντός τοϋ τάφου καί
ή τρίτη δέν άνευρέθη. Ή θύρα τοϋ τάφου,
πλάτους 0,50μ. Καί ϋψους 0,70μ., κειμένη πρός
Α., έφράσσετο δι ογκολίθου, όστις είχε
καταπέσει καί κατάκειται έπί τών χωμάτων. </span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;">Είς τό άπλοϋν άνοιγμα τοϋ τάφου προσδίδει
μνημειακήν όψιν τό ύπέρθυρον, τοϋ όποιου</span>
<span style="font-family: sans-serif;">τό μήκος</span> <span style="font-family: sans-serif;">είναι
1.10μ. Καί τό ϋψος 0,30μ. Δρόμον κτιστόν δέν
παρετηρήσαμεν, ίσως νά ύπήρχε καί λόγω
τής ίσχυρας κλίσεως τοϋ έδάφους νά
παρεσύρθη ύπό τών κατολισθησάντων
χωμάτων.Τό δάπεδον τοϋ τάφου κεΐται
βαθύτερον</span> <span style="font-family: sans-serif;">τής έπιφανείας
τοϋ έδάφους, κατήρχοντο δέ έντός αύτοΰ
διά τριών βαθμιδών. Έκ τών άνευρεθέντων
κτερισμάτων ό τάφος τοποθετείται είς
τόν 4ον π.Χ. αΙώνα.</span> <span style="font-family: sans-serif;">Τά
διάφορα όμως κτερίσματα χρονολογικώς
δέν είναι ένιαία. 'Επομένως πρέπει νά
δεχθώμεν ότι αί ταφαί έγένοντο κατά
διαστήματα άπό τών</span> <span style="font-family: sans-serif;">άρχών
τοϋ αίώνος μέχρι τής τελευταίας αύτοΰ
δεκαετίας. Τό τελευταΐον τοϋτο χρονικόν
όριον δίδουν δύο χαλκά νομίσματα, έκ
τών όποιων τό έν είναι κορινθιακόν καί
τό έτερον φωκικόν 4. Τό σύνολον τών
γενομένων ταφών δέν κατέστη δυνατόν νά
έξακριβωθή, διότι τούς σκελετούς είχον
άποσαθρώσει λιμνάζοντα ΰδατα, είσρέοντα
είς τόν τάφον έκ τής άνωθεν αύτοΰ
διερχομένης αϋλακος ύδρεύσεως τοϋ
παρακειμένου έλαιώνος.</span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyN91_5PaDiElUodFztKcKQFCZH82q-6sLDRZT8KYH8I1vMaRWYCMgz0euDHYRraTwtpVU7LLq8rxogJfoUpPWvTqM3IHF_0CnFBCkAZylEKl7keuYoJvX85FybQifcf1s1m7EN-FvqPLf/s954/%25CE%2598%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%25823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="552" data-original-width="954" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyN91_5PaDiElUodFztKcKQFCZH82q-6sLDRZT8KYH8I1vMaRWYCMgz0euDHYRraTwtpVU7LLq8rxogJfoUpPWvTqM3IHF_0CnFBCkAZylEKl7keuYoJvX85FybQifcf1s1m7EN-FvqPLf/w400-h231/%25CE%2598%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%25823.jpg" width="400" /></a></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><br /></span></span>
<p></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;">Έκ
τών καλύτερον κάπως διατηρηθέντων
κρανίων διεπιστώθησαν πέντε ταφαί -τά
τρία έξ αύτών, ατινα πιθανώς άνήκον είς
τούς τελευταίου ταφέντας νεκρούς,
έκειντο πλησίον άλλήλων παρά τόν βόρειον
τοίχον τής θόλου, είς τήν άντίθετον δέ
πλευράν, πρός Ν., τά ετερα δύο. Πρέπει
όμως προηγουμένως νά είχον ταφή καί
άλλοι νεκροί, διότι είς τό βάθος τής
θόλου, έναντι άκριβώς τής θύρας, εύρέθησαν
συσσωρευμένα ύπολείμματα όστών μετά
πολλών κτερισμάτων. </span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwYnNGlAJ2evgi2UVCP4olLhFDAYT86vFsr7O3S23jZqtYkflPcyXfjcjvt8kCirZOXzkh0ffWzRITFUcD-a4cW3AUvP-GrZvDLkdDtEkWl9WZc44R09jBSS6tS8IalztmEVWSnGNc8bJx/s1037/DSC06813.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="778" data-original-width="1037" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwYnNGlAJ2evgi2UVCP4olLhFDAYT86vFsr7O3S23jZqtYkflPcyXfjcjvt8kCirZOXzkh0ffWzRITFUcD-a4cW3AUvP-GrZvDLkdDtEkWl9WZc44R09jBSS6tS8IalztmEVWSnGNc8bJx/w400-h300/DSC06813.JPG" width="400" /></a></span></span></div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"> <span style="font-size: xx-small;">Ο,τι μπορεί να δεί κανείς σήμερα απο μια μικρή οπή στην οροφή του τάφου</span><br /> </span></span><p></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;">Μεταξύ αύτών
συνελέγησαν περί τούς 45 φυσικοί άστράγαλοι
μικροΰ ζώου καί δίσκος χαλκοϋ κατόπτρου,
άτινα βεβαιοΰν ότι μία έκ τών παλαιοτέρων
ταφών άνήκεν είς κορασίδα. Επίσης βέβαιον
είναι ότι είς σκελετόν νεαράς γυναικός
άνήκε τό έν έκ τών τριών πλησίον άλλήλων
κειμένων κρανίων, διότι ύπό τοϋτο εύρέθη
δίσκος χαλκοϋ κατόπτρου, είς τήν θέσιν
δέ τών δακτύλων τής άριστεράς χειρός
άργυροϋς δακτύλιος. Ό δακτύλιος ούτος
είναι τοϋ ίδιου τύπου μέ τόν</span> <span style="font-family: sans-serif;">εύρεθέντα
είς τάφον τοϋ Όμολίου, άλλ’ άπλούστερος.
Τήν σφενδόνην τοϋ ήμετέρου αποτελεί
σκαραβαίος έκ κορναλίνης, έπί τής
έπιπέδου έπιφανείας τοϋ όποιου έγγλυπτος
παράστασις χηνός. Τό είς κτερίσματα
περιεχόμενον τοϋ τάφου ήτο σχετικώς
πλούσιον. Συνελέγησαν περί τά πεντήκοντα
διαφόρων ειδών άντικείμενα, τά πλείστα
τών όποιων είναι προτομαί καί πήλινα
είδώλια γυναικών, ατινα παρουσιάζουν
ποικιλίαν τύπων. Έκ τών όλίγων εύρεθέντων
άγγείων τά περισσότερα είναι ληκύθια
μέ διακόσμησιν άνθεμίου ή δικτυωτοΰ.
Άνευρέθησαν</span> <span style="font-family: sans-serif;">έπίσης
δύο</span> <span style="font-family: sans-serif;">μικρά χάλκινα
άγγεΐα καί δύο άλάβαστρα έκ πολυχρώμου
ύάλου μέ γραμμικήν διακόσμησιν.</span></span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: sans-serif;"> Έκ τών
υπολοίπων ένδιαφέρον είναι μικρόν
είδώλιον ζώου, τό όποιον φέρει έκατέρωθεν
τής</span> <span style="font-family: sans-serif;">ράχεως άνά μίαν
δέσμην ξύλων. </span>’<span style="font-family: sans-serif;">Αντικείμενα
γυναικείου στολισμού εύρέθησαν, έκτος
τού προαναφερθέντος δακτυλίου, δύο
χαλκά κάτοπτρα, τόξον μικράς πόρπης
όστεΐνης είς σχήμα δελφίνος,ζεύγος
ένωτίων σχήματος πυραμίδος άνεστραμμένης,
έκ πηλού έπιχρυσωμένου (εχει άποτριβή),
ωσαύτως έκ πηλού μέ έπιχρύσωσιν δύο
δισκάρια φέροντα είς τό κέντρον άνάγλυπτον
ρόδακα, όλίγαι χαλκαΐ σφαιρικαί ψήφοι
περιδέραιου καί περί τούς έννέα χαλκοί
δακτύλιοι. Ή λιτότης των άνευρεθέντων
κτερισμάτων, ατινα προδίδουν μετρίαν
οικονομικήν κατάστασιν των ταφέντων,
προξενεί έντύπωσιν διά τήν άντίθεσιν
πρός τήν δαπανηράν κατασκευήν τού
ταφικοΰ κτίσματος. Τό γεγονός τούτο καί
τό ότι εξω τού τάφου, παρά τήν είσοδον,
άνευρέθη χρυσοΰν φύλλον, προερχόμενον
πιθανώς άπό στεφάνην, μάς άναγκάζει νά
δεχθώμεν ότι ό τάφος έσυλήθη κατά τήν
άρχαιότητα, ίσως ότε παρεμερίσθησαν οί
πρώτοι σκελετοί διά νά ταφούν οί νεώτεροι.</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;">Ιωάννα
Κωνσταντίνου</span></span>
</p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: sans-serif;"><span style="font-size: small;">(Πηγή
: Αποθετήριο Πανεπιστημίου Θεσσαλίας)</span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br /></p><p><br /></p>delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-79981962374377843612020-12-27T01:14:00.001-08:002020-12-27T06:27:54.876-08:00ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΧΩΡΙΟ<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIw-zny-m-f3_b0jIcV0RA_DOgUtsGHhkDMAP-ZVLQ24ss2dFyAifFZxVWAIdjF5BY236EqYcp7WiN5tekNZfzZR2yzLmoC5DwqFhogBhn8sZA_MutH2A2mm-iBqIYqbMtmM0gRP_M0KjK/s768/dl1890+%25282%2529.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="723" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIw-zny-m-f3_b0jIcV0RA_DOgUtsGHhkDMAP-ZVLQ24ss2dFyAifFZxVWAIdjF5BY236EqYcp7WiN5tekNZfzZR2yzLmoC5DwqFhogBhn8sZA_MutH2A2mm-iBqIYqbMtmM0gRP_M0KjK/w376-h400/dl1890+%25282%2529.jpg" width="376" /></a></div>Μια αυθεντική αφήγηση για την ζωή στο παλιό χωρίο όπως την κατέγραψε ο Γιάννης Ν. Μπακούρος και δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του, με λαογραφικό ενδιαφέρον, "Τον παλιό καιρό, εκείνο". που εκδόθηκε απο τον δήμο Δελφών το 2001.<p></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><span><a name='more'></a></span><p> </p><p>ΤΟ ΚΑΣΤΡΙ</p><p>
</p><p style="margin-bottom: 0cm;"> Ας ακούσουμε την ιστορία
του παλιού χωριού, του Καστριού, όπως
μας την αφηγήθηκε ένα καλοκαιρινό βράδυ
ο γερο-Κορκότζηλος, ο Λουκάς Νικολάου,
που πέθανε το 1965 σε ηλικία 95 χρόνων,
καθισμένος στο πεζούλι του σπιτιού του,
στην κορυφή του χωριού, όταν τον ρωτήσαμε
να μας πεί για τα περασμένα.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"> Παιδιά μου, το παλιό
χωριό το θυμάμαι σαν τώρα δα! Γιατί ήρθα
εδώ στο καινούργιο χωριό άντρας τριάντα
περίπου χρονών. Θυμάμαι τα σπίτια με
τα χαγιάτια, τα στενά σοκάκια με τα
καλντερίμια, την εκκλησία του Αη-Νικόλα..
Απο τους παλιούς Δελφούς, που μας έλεγαν,
γεμάτος ο τόπος απο σπασμένα μάρμαρα
και πελεκημένα λιθάρια που τα πιο πολλά
τα είχαν χτίσει στα σπίτια για θεμέλια.
Κομμάτια απο παλιά πήλινα σταμνιά παντού
και εκεί που είναι το θέατρο σήμερα ήταν
μια σειρά σκαλιά απο μεγάλα λιθάρια που
παίζανε τα παιδιά το κρυφτό. Και στο
στάδιο που ήταν χωμένο και απολάγανε
τα ζα να βοσκήσουν στο ίσωμα φαινόταν
ένας γυροβολιαστός τοίχος και κάμποσα
σκαλιά λιθαρένια δώθε απο την πηγή της
Κερνάς.</p><p style="margin-bottom: 0cm;"> Στο παλιό χωριό κάθε
σπίτι είχε απο δυό-τρείς γίδες ή πρόβατα
που έβοσκαν τριγύρω απο το χωριό. Δεν
μας έπιανε ο βοριάς τον χειμώνα, ήταν
απάγκιο, που λέμε, και είχε χορτάρια
για τα μανάρια. Επίσης τρέφανε πολλά
κοτόπουλα και γαλιά. Και συνεχίζει ο
μπαρμπα-Λουκάς..</p><p style="margin-bottom: 0cm;"> Νερό παίρναμε απο
την Κερνά που ήταν κρύο. Υπήρχε χαμηλά
και η Κασσωτίδα που έβγαζε τότε μπόλικο,
ελαφρύ νερό. Τις αποκριές πηγαίναμε
στη Λάκκα της Περγορού κοντά στην
Κασταλία. Οι γυναίκες χόρευαν και οι
άντρες έριχναν το λιθάρι, ποιός θα το
πάει μακρύτερα. Και πάλευαν και τα
παιδιά, τα μεγάλα δυό-δυό ποιός θα ρίξει
τον άλλο στο χώμα και όποιος νικούσε
έπαιρνε απο τους δημογέροντες ένα αρνί
ή κατσίκι.</p><p> Και στη νεραϊδοσπηλιά
είχαμε πάει παιδαρέλια τότε με τους
φίλους μου απ' το μονοπάτι που περνάει
δίπλα στη ρεματιά της Κασταλίας. Είναι
μια σπηλιά μέσα στο βράχο και όταν
μπήκαμε είδαμε μιλιούνια νυχτερίδες
κρεμασμένες απο πάνω, με το κεφάλι κάτω.
Στην σπηλιά, όπως μας έλεγαν οι γερόντοι,
τα χρόνια τα παλιά μένανε νεράϊδες,
κάτι κοπέλες σαν το νερό στο ποτήρι, με μακριά μαλλιά, που γύριζαν τις νύχτες
που είχε φεγγάρι στον Παρνασσό. Τις
έβλεπαν οι τσοπάνηδες που σκάριζαν
νύχτα τα πρόβατα και όπως μολογούσε ο
γέρο-Κουνούπης που νυχτοπερπατούσε με
τα πράματα, κάθε γέμιση του φεγγαριού,
που ήταν πανσέληνος, κατέβαιναν στην
Κασταλία και λούζονταν ολοτσίτσιδες
και έπαιζαν με τα νερά με χαχανητά καί
απάχαζε το Αγιαννόρεμα απο τις φωνές
τους. Και όσοι τύχαινε περνώντας να τις
ιδούν έκαναν το σταυρό τους και έλεγαν
“πίσω μου σ' έχω σατανά”. Αυτά έλεγαν
οι γερόντοι και 'μείς τα παιδιά τους
ακούγαμε με ανοιχτό το στόμα. Εμάς οι
μανάδες μας είχαν βάνει βασκαντήρια
(φυλαχτά) κρεμασμένα στο λαιμό απο μια
χοντρή κλωστή. Δηλαδή ένα μικρό πανάκι
που είχε μέσα ραμμένα λιβάνι, ένα μικρό
σταυρό και μια πρέζα μπαρούτι για να
σκιάζονται τα ξωτικά.</p><p> Θυμάμαι και τα αλώνια
στου Γουρλά και την εκκλησία του Αη-Λιά
με το κοιμητήρι, όπως είναι και σήμερα.
Τα αλώνια, καμιά δεκαριά, όλα πετσωμένα
με πλάκες λιθαρένιες στρωτές για να
τρίβονται τα στάχια του σιταριού απο
τα πέταλα των αλόγων και στη μέση μια
τρύπα να δίνουν τα άλογα τις λατόνιες,
όπως τις έλεγαν, να φέρνουν γυροβολιές. Οταν ήταν μικρή
η θημωνιά έβαζαν 4-5 άλογα, όταν ήταν
μεγάλη, δηλαδή είχε πολλά δεμάτια σταριού,
τότε έβαζαν και οχτώ άλογα να πατήσουν
τα λιμάρια, να τα σπάσουν για το άχυρο και να
τριφτεί το σιτάρι. Και οι βαλμάδες που
είχαν τα άλογα, τους φώναζαν με το καμουτσίκι
στο χέρι, αϊ, αϊ, ντε κοκκίνη, για να
κάνουν γρήγορα, να τελέψει το αλώνισμα και να
πάνε τ' άλογα σε άλλο αλώνι. </p><p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNah5rIFVkUxC0asoI67oUbP6pr_KlYEksKQK1O77HIrgF05KC2jcRFlo6SPURkDmEdZ5BUDgPoqOltV5v3QJhEXe_jLozlJIpcvPEj1ENQrCKeRMnOD6o8rkH98eXUTcodlOtAqBSLxWD/s2048/1840+James+Skene+of+Rubislow+Kastri+%25282%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="930" data-original-width="2048" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNah5rIFVkUxC0asoI67oUbP6pr_KlYEksKQK1O77HIrgF05KC2jcRFlo6SPURkDmEdZ5BUDgPoqOltV5v3QJhEXe_jLozlJIpcvPEj1ENQrCKeRMnOD6o8rkH98eXUTcodlOtAqBSLxWD/w400-h181/1840+James+Skene+of+Rubislow+Kastri+%25282%2529.jpg" width="400" /></a></div><br /><p></p><p style="margin-bottom: 0cm;"> Τότε παιδιά μου ο
κόσμος έβγαζε με κόπο και ιδρώτα το
ψωμί του, να περάσει τη χρονιά. Οταν
τελείωνε το αλώνισμα, μαζεύαμε το
άχυρο με το τχούλι, που είχε τρία
ξύλινα δόντια σαν πηρούνα τα βάζαμε
στα γέργεθα και τα πηγαίναμε στην
αχερώνα για να τρώνε τα ζα τον χειμώνα.
Το λιώμα, όπως λέγαμε τον καρπό απο
το στάρι, το σκουπίζαμε σε ένα μέρος
του αλωνιού, ανάκατο με τα λίγα άχυρα
που είχαν απομείνει, με σκούπες απο
αγούδουρα που γίνονταν στα χωράφια,
και περίμεναν ο κόσμος όλη τη νύχτα
να 'ρθει η αυγή που θα φυσούσε βοριαδάκι
απο το βουνό για να το λιχνίσουν,
δηλαδή να το ρίχνουν λίγο-λίγο ψηλά
με το καρπερό, το ξύλινο φτυάρι, και
το σιτάρι να πέφτει επι τόπου, ο δε
μπουχός, δηλαδή τα μικρά άχυρα και οι
αγγάνες, τα έπαιρνε ο αγέρας και τα
σκορπούσε μακρύτερα. Σάκιαζαν το
στάρι και το πήγαιναν στο αμπάρι του
σπιτιού με τις ευχές των γειτόνων για
καλοφάγωτο. Τότε είχαν άλογα ο Γιάνναρος
ο Καράμπαλης, ο Στάθης Καϊλόγιαννος,
ο Νίκος Καϊλόγιαννος (Παγάνας) που
πήγαιναν έως και στον κάμπο της
Λειβαδιάς και αλώνιζαν.</p><p style="margin-bottom: 0cm;"> Μεγάλες καταστροφές
έπαθε το χωριό, όπως μας έλεγαν οι
πατεράδες μας, απο τις καταρρακτώδεις
βροχές το 1864 και τον Οκτώβρη του 1866,
όταν κατέβασε το ρέμα της Ροδινής
φέρνοντας ποτάμι τα μανιασμένα νερά
απο το Κρόκι και την Παλιοβούνα του
Παρνασσού και άνοιξε ρέματα μέσα στο
χωριό, γκρέμισε σπίτια και έπνιξε
ζώα. Οι άνθρωποι σε απόγνωση, χάσανε
το βιός τους όταν χύμιξαν τα νερά μέσα
στα υπόγεια και τα σπίτια. Αλλά ξέχωσαν
και αγάλματα και αρχαία κτίσματα
κρυμμένα απο αιώνες βαθιά στη γή.
Ηρθαν αρχαιολόγοι και είπαν να φύγει
το χωριό σε άλλη τοποθεσία για να
γίνουν ανασκαφές.</p><p style="margin-bottom: 0cm;"> Και για το σεισμό
στις 20 Ιούλη το 1870 μας έλεγε ο πατέρας
μου και έκλεγε που το θυμόταν. Με τον
πρώτο σεισμό βγήκαμε στ' αλώνια όλο
το χωριό, σε λίγο έγινε δεύτερος
δυνατός, πέφτανε σπίτια με πάταγο,
κάμποσοι γερόντοι πλακώθηκαν,
κουρνιαχτός σηκώθηκε, τρέμαν τα βουνά
με μια βουή. Και ο κόσμος στ' αλώνια
βέλαζαν σαν αρνιά, σπάραζαν απο το
κλάμα και έκαναν μετάνοιες στο θεό
να τους λυπηθεί. Ο σεισμός κατέστρεψε
όλο το χωριό εκτός απο λίγα σπίτια.</p><p style="margin-bottom: 0cm;"> Οι Καστρίτες δεν
ήθελαν να φύγουν απο το χωριό και να
πάνε στο νέο, να τους δέρνουν οι
αγέρηδες τον χειμώνα και η κάψα το
καλοκαίρι. Αλλά μετά τις πλημμύρες
και τον μεγάλο σεισμό άλλαξαν γνώμη
σιγά-σιγά και δέχτηκαν με βαριά καρδιά,
να φύγουν και να χτίσουν τα σπίτια
τους προς δυσμάς του χωριού κάτω απο
την πλαγιά που ονομάζεται του Φιλόμηλου
και προς τα Πηγαδούλια.
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Αυτά μονολογούσε ο
γερο-Λουκάς ο Νικολάου τρέμοντας απο
τη συγκίνηση της θύμισης για τα παλιά,
τα άγνωστα για μας αλλά όχι λησμονημένα
για τον γερο-Κορκόντζηλο τον μακαρίτη.</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">“ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙΡΟ,
ΕΚΕΙΝΟ”</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Γιάννης Ν. Μπακούρος,
2001</p>
<p style="margin-bottom: 0cm;">Εκδοση Δήμου Δελφών</p>
<ul><p style="margin-bottom: 0cm;">
</p></ul>
<p style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</p>
<p><br /></p>delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-77510341928616418592020-11-19T08:17:00.000-08:002020-11-19T08:17:07.907-08:00"ΔΕΛΦΙΚΟ ΦΩΣ" - ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΣΚΛΑΒΟΣ<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5Iqd40ZROyQjdCg9tlYcHy1M7XnaSMd1sBPoe8vThZoR7iCD19Ieg-b_WkU2ANRmLfZLAktTIPZqN7PMaaaicNdMeXi4cV9S2AkcFYFMTMZH1Kuy8X_7XAYNoqT4BzgmxM2FPfaQcfg31/s1025/1966+%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A3%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2582+-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A6%25CF%2589%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2583%25CF%2589%25CF%2582+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AC+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259C%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+66.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1025" data-original-width="873" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5Iqd40ZROyQjdCg9tlYcHy1M7XnaSMd1sBPoe8vThZoR7iCD19Ieg-b_WkU2ANRmLfZLAktTIPZqN7PMaaaicNdMeXi4cV9S2AkcFYFMTMZH1Kuy8X_7XAYNoqT4BzgmxM2FPfaQcfg31/w340-h400/1966+%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A3%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2582+-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A6%25CF%2589%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2583%25CF%2589%25CF%2582+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AC+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259C%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+66.jpg" width="340" /></a></div><span style="font-size: medium;">Ενα γλυπτό μοναδικής σύλληψης και αξίας, το Δελφικό Φώς, κοσμεί απο το 1966 τον κήπο του ξενοδοχείου Αμαλία στους Δελφούς.</span><p></p><p><span style="font-size: medium;">Εργο του γλύπτη Γεράσιμου Σκλάβου που κατεργάστηκε μέσα σε 10 μήνες (1965-1966) 30 τόνους πεντελικού μαρμάρου για να αποδώσει την έμπνευσή που του πρόσφεραν οι Δελφοί και το Φως τους.</span></p><p><span style="font-size: medium;">Απο το 1984, με απόφαση των κληρονόμων του σπουδαίου γλύπτη και αποδοχή της δωρεάς απο την Ελληνική Κυβέρνηση το έργο ανήκει στο Δημόσιο, παρακαταθήκη του Γεράσιμου Σκλάβου στον ελληνικό λαό και την τέχνη.<br /></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: medium;"> Είπε ο Γ.Σ. για αυτό του το έργο: </span><p></p><div style="left: -99999px; position: absolute;">«Στους Δελφούς
λαμπάδιασε η ψυχή μου. Τα σκήπτρα κατέχει το φως. Πρέπει να τρέξεις
γιατί το φως είναι λίγο και θα τελειώσει. Τρέξε, τρέξε, μοιράζουν το φως
και είσαι μόνος»<br />Πηγή: <a href="https://www.sansimera.gr/biographies/693" target="_blank">https://www.sansimera.gr/biographies/693</a><br /><br />© SanSimera.gr</div><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;"> «Στους Δελφούς λαμπάδιασε
η ψυχή μου. Τα σκήπτρα κατέχει το φως.
Πρέπει να τρέξεις γιατί το φως είναι
λίγο και θα τελειώσει. Τρέξε, τρέξε,
μοιράζουν το φως και είσαι μόνος.<br />Αρχή
του σύμπαντος είναι το φως. Φως η αρχή
του σύμπαντος, η αρχή της δημιουργίας.
Οι διαστάσεις, κατά τη γνώμη μου, είναι
άπειρες, όπως το φως. Φως - κίνησις -
χρόνος - άπειρον. Ιδέα - φως - αρχή του
σύμπαντος. Φως - ταχύτης - κίνησις - χρόνος
- άπειρον - χάος - δημιουργία - ρυθμός. Τι
είναι ψυχή; Είναι φως. Φως - κίνηση - ζωή
- ψυχή. Φως - δημιουργία. Η ιδέα έχει
άπειρες διαστάσεις, άρα είναι φως. Το
φως συνδέει το σύμπαν και τα πάντα
εξαρτώνται απ' αυτό. Φως, φωτιά τα πρώτα
στοιχεία της πρώτης γλυπτικής, διανοίας
- δημιουργού. Μπορούμε να μεταβιβάσουμε
τη σκέψη μας με την ταχύτητα του φωτός.
Μπορούμε να δουλέψουμε τους σκληρότερους
γρανίτες και πέτρες με φωτιά. Μπορούμε
να μεταβιβάσουμε τη σκέψη χωρίς τεχνικές
δυσκολίες. Άρα αισθητική επανάστασις
πρώτον, μετά τεχνική... Διαστάσεις δεν
υπάρχουν, δύο ή τρεις ή τέσσερις όπως
ισχυρίζονται μερικοί μέχρι τώρα, αλλά
όπως το φως έχει άπειρες διαστάσεις και
προς όλες τις κατευθύνσεις, έτσι και το
σύμπαν. Απλώς έχουν επινοηθεί για να
μπορέσουμε να συνεννοηθούμε μεταξύ
μας. Εάν το φως και η φωτιά είναι αρχή
της δημιουργίας, τότε με το φως και τη
φωτιά θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε,
να προσθέσουμε αλλά και να αφαιρέσουμε
ή να αλλάξουμε μορφή του σύμπαντος”.</span></p><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: medium;">Οπως είναι σήμερα στον κήπο του ξενοδοχείου Αμαλία και ένα γραμματόσημο με το γλυπτό: <br /></span></p>
<div style="left: -99999px; position: absolute;">«Στους Δελφούς
λαμπάδιασε η ψυχή μου. Τα σκήπτρα κατέχει το φως. Πρέπει να τρέξεις
γιατί το φως είναι λίγο και θα τελειώσει. Τρέξε, τρέξε, μοιράζουν το φως
και είσαι μόνος»<br />Πηγή: <a href="https://www.sansimera.gr/biographies/693" target="_blank">https://www.sansimera.gr/biographies/693</a><br /><br />© SanSimera.gr</div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH08IAXbFT8HNqUZ1CIpjSJB6HYx14jEh2RhLZSgd7cO_JlV_-R0wPW7ARZH0Y_-BmdyJmn_GB-d2dSKGtfLYAC8d-66Xeeaeulbo0-81CnDMMKmMwfU_WBy3jJKy6cbEglVuSG6qqF_BX/s1004/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A6%25CF%2589%25CF%2582+%25CE%25A3%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="668" data-original-width="1004" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH08IAXbFT8HNqUZ1CIpjSJB6HYx14jEh2RhLZSgd7cO_JlV_-R0wPW7ARZH0Y_-BmdyJmn_GB-d2dSKGtfLYAC8d-66Xeeaeulbo0-81CnDMMKmMwfU_WBy3jJKy6cbEglVuSG6qqF_BX/w400-h266/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A6%25CF%2589%25CF%2582+%25CE%25A3%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3ZlOHi4JR_bghY9kZc9elyFEw0h6CCOGoiX82eHoKUuPX8wgC04y601_HDr8eoqKr8pWS11VKk44UrjrdZ3QCuAilMPSJvUKL-Sey1LC783qh469M3nkikxJBWgRmRcdmZtOVXVM3TVhz/s724/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A6%25CF%2589%25CF%2582+%25CE%25A3%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%25822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="646" data-original-width="724" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3ZlOHi4JR_bghY9kZc9elyFEw0h6CCOGoiX82eHoKUuPX8wgC04y601_HDr8eoqKr8pWS11VKk44UrjrdZ3QCuAilMPSJvUKL-Sey1LC783qh469M3nkikxJBWgRmRcdmZtOVXVM3TVhz/w400-h358/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A6%25CF%2589%25CF%2582+%25CE%25A3%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%25822.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5yKOjHpQDkQWEKTDOLnY-GkP3OGOZh4wZ-Qw-j2TSXs0QnEt_EG13hgRQYYonAQOLgLkSlnLS0bLh5mk-2wf_WSIrYBQDOrX-a8Z9qRSERRIlk4FH4HAfVwzc3uSRaY1mSA211jsNhTr_/s875/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A6%25CF%2589%25CF%2582+%25CE%25A3%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%25823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="613" data-original-width="875" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5yKOjHpQDkQWEKTDOLnY-GkP3OGOZh4wZ-Qw-j2TSXs0QnEt_EG13hgRQYYonAQOLgLkSlnLS0bLh5mk-2wf_WSIrYBQDOrX-a8Z9qRSERRIlk4FH4HAfVwzc3uSRaY1mSA211jsNhTr_/w400-h280/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A6%25CF%2589%25CF%2582+%25CE%25A3%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%25823.jpg" width="400" /></a></div><p></p><p><span style="font-size: medium;">Η δημοσίευση για την αποδοχή της δωρεάς στην εφημερίδα της κυβέρνησης:</span></p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHYXIrlmfbkUb3SFqDmPkyGbtaFLN5M7Y3607nL46QtF8sixi8rq7ehWZxm9ANM9F5NwYaWYeJ0atcyJkpeQFene6y0nknK7eTnqOd1Q_EGYAKse1jDiGd8KeD4CO4CEpSkzB8dNGuw8MC/s924/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2586%25CF%258E%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="924" data-original-width="715" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHYXIrlmfbkUb3SFqDmPkyGbtaFLN5M7Y3607nL46QtF8sixi8rq7ehWZxm9ANM9F5NwYaWYeJ0atcyJkpeQFene6y0nknK7eTnqOd1Q_EGYAKse1jDiGd8KeD4CO4CEpSkzB8dNGuw8MC/s320/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2586%25CF%258E%25CF%2582.jpg" /></a></div><p></p><p></p><p><span style="font-size: medium;"> </span></p><p><span style="font-size: medium;">Βιογραφικό :</span></p><p>
</p><p><span style="font-size: medium;">Διαπρεπής έλληνας γλύπτης «των μεγάλων
όγκων», με διεθνή αναγνώριση και
απροσδόκητο τέλος. Θεωρείται ένας από
τους σημαντικότερους γλύπτες του 20ου
αιώνα.</span></p><span style="font-size: medium;">
</span><p><span style="font-size: medium;">Ο Γεράσιμος Σκλάβος γεννήθηκε στις
10 Σεπτεμβρίου 1927 στα Ντομάτα της
Κεφαλληνίας και ήταν το τέταρτο από τα
οκτώ παιδιά του αγρότη Σταύρου Σκλάβου.
Ο πατέρας του τον προόριζε για ναυτικό,
αλλά ο ίδιος ήθελε να γίνει πιλότος. Το
1948 απορρίφθηκε από τη Σχολή Ικάρων,
εξαιτίας ενός οφθαλμολογικού προβλήματος
και αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική
στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην
Αθήνα. Όλα αυτά τα χρόνια ο Σκλάβος
δοκίμαζε το ταλέντο του στη γλυπτική,
πλάθοντας γυμνές γυναικείες μορφές από
άμμο στις παραλίες της Κεφαλληνίας και
δημιουργώντας εφήμερα γλυπτά από χιόνι
κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του
θητείας. «Είμαι Έλληνας και αισθάνομαι
δεμένος με την πατρίδα μου. Εδώ
συνειδητοποίησα για πρώτη φορά την
επιτακτική ανάγκη να γίνω γλύπτης, χωρίς
να ξέρω τότε ακόμη, τι θα πει τέχνη»
έγραψε σ’ ένα σημείωμά του.</span></p><span style="font-size: medium;">
</span><div dir="LTR" id="article_inline1">
<div dir="LTR" id="google_ads_iframe_/75351959/sansimera.gr/article_inline1_0__container__">
<p><span style="font-size: medium;">Μαθήτευσε κοντά στον Μιχάλη Τόμπρο
(1950-1956) και συνέχισε τις σπουδές του στο
Παρίσι με υποτροφία του ΙΚΥ έως το 1960.
Την εποχή εκείνη συνδέθηκε με τον
ελληνογάλλο κριτικό τέχνης και συλλέκτη
Κριστιάν Ζερβός (1889-1970) και τη συλλέκτρια
Αλί ντε Ροτσίλντ (1915-1982), η οποία του
παραχώρησε ένα οίκημά της για ατελιέ
στο παρισινό προάστιο Λεβαλουά – Περέ.</span><span style="font-size: medium;">
</span></p></div></div><p><span style="font-size: medium;">Μετά από μία σύντομη περίοδο θητείας
στην παραστατική απεικόνιση, στη διάρκεια
της οποίας ενδιαφέρθηκε για την
ψυχογραφική και συγχρόνως αφαιρετική
απόδοση της ανθρώπινης μορφής, ο Σκλάβος
πέρασε το 1959 στην αφαίρεση. Αντλώντας
έμπνευση από τη φύση και τα στοιχεία
της, δούλευε κυρίως με σκληρά υλικά
(γρανίτη, χαλαζίτη, μάρμαρο, πορφυρίτη
και σπανιότερα με σίδερο ή ξύλο),
δημιουργώντας συνθέσεις περίοπτες, στο
πλαίσιο κυρίως της γεωμετρικής και σε
ορισμένες περιπτώσεις της οργανικής
αφαίρεσης. Πάνω σε μία πλάκα από πεντελικό
μάρμαρο θα χαράξει το μανιφέστο της
τέχνης του:</span></p><span style="font-size: medium;">
</span><blockquote><span style="font-size: medium;">Α' εργαστήριο της γλυπτικής - Στη
γη ή στο διάστημα με φως ήλιου, με
κεραυνούς, με φωτιά - αυτοδιευθυνόμενο
ή τηλεδιευθυνόμενο - σταθμοί τηλεδιευθύνσεως,
τηλεκινήσεως - Ολυμπία, Ακρόπολις, Δελφοί
- Φως η αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος
- Φως - κίνησις - ταχύτης = φως - διαπλανητικό
φως - άπειρες διαστάσεις - Ήχος αναγνωρίσεως
στο διάστημα – SKLAVOS.</span></blockquote><span style="font-size: medium;">
</span><div dir="LTR" id="article_inline2">
<div dir="LTR" id="google_ads_iframe_/75351959/sansimera.gr/article_inline2_0__container__">
<p><span style="font-size: medium;"><br /><br /></span>
</p>
</div>
</div><span style="font-size: medium;">
</span><p><span style="font-size: medium;">To 1960 εφηύρε ένα μηχάνημα που εκτινάσσει
οξυγόνο και ακετυλένιο κι έτσι μπορούσε
να δουλεύει και να χαράζει εξαιρετικά
σκληρές πέτρες, όπως ο πορφυρίτης λίθος
της Αιγύπτου και οι γρανίτες της Βρετάνης.
Την τεχνική του αυτή ονόμασε τηλεγλυπτική.</span></p><span style="font-size: medium;">
</span><p><span style="font-size: medium;">Η πρώτη διάκριση για τον νεαρό γλύπτη
ήλθε το 1961, όταν κέρδισε το πρώτο βραβείο
στην Μπιενάλε νέων καλλιτεχνών στο
Παρίσι. Την ίδια χρονιά, ο Κριστιάν
Ζερβός οργάνωσε την πρώτη του έκθεση
στην γκαλερί <em>Cahiers d’ Art</em> του
Παρισιού. Μέχρι τον πρόωρο θάνατό του
συμμετείχε σε πληθώρα εκθέσεων σε όλο
τον κόσμο και απέσπασε τα εύσημα του
κόσμου της τέχνης, με χαρακτηρισμούς,
όπως «ο μεγαλύτερος γλύπτης του 20ου
αιώνα μετά τον Τζιακομέτι».</span></p><span style="font-size: medium;">
</span><p><span style="font-size: medium;">Τη διετία 1965-1966 δημιουργεί το περίφημο
γλυπτό από πεντελικό μάρμαρο <em>Δελφικό
Φως</em>, το οποίο στήθηκε στον κήπο του
ξενοδοχείου <em>Αμαλία</em> στους Δελφούς.
</span></p><span style="font-size: medium;">
</span><div dir="LTR" id="article_inline3">
<div dir="LTR" id="google_ads_iframe_/75351959/sansimera.gr/article_inline3_0__container__">
<blockquote><span style="font-size: medium;"><br /></span></blockquote></div></div><span style="font-size: medium;">
</span><p><span style="font-size: medium;">Το 1965 παρουσιάζει έργα του στην Αθήνα,
στα <em>Παναθήναια της Γλυπτικής</em> στου
Φιλοπάππου, ενώ η Εθνική Πινακοθήκη
αποκτά το γλυπτό του <em>La Passante</em> από
πεντελικό μάρμαρο. Την επόμενη χρονιά
διοργανώνεται η τελευταία του ατομική
έκθεση στο Χίλτον της Αθήνας, ενώ
δημιουργεί το γλυπτό από γκρίζο γρανίτη
<em>Η φίλη που δεν έμενε</em>, που θα αποδειχθεί
μοιραίο για τη ζωή του. Το βράδυ της 28ης
Ιανουαρίου 1967 δεν υπήρχε φως στο ατελιέ
του, εξαιτίας μιας καμένης ασφάλειας.
Προσπαθώντας να ανέβει στο υπνοδωμάτιο
του στο επάνω πάτωμα, σκόνταψε στο
ογκώδες γλυπτό. Αυτό μετακινήθηκε και
τον καταπλάκωσε, συντρίβοντάς του τον
θώρακα και τον αυχένα. Ο Γεράσιμος
Σκλάβος είχε χάσει τη ζωή του από το
ίδιο του το δημιούργημα.</span></p><span style="font-size: medium;">
</span><p><span style="font-size: medium;">Την ίδια ημέρα είχε ολοκληρώσει ένα
ακόμη σπουδαίο έργο του, το γλυπτό από
πεντελικό μάρμαρο <em>Η τελευταία ενόραση</em>,
για το οποίο έγραψε: «Κι αν μείνει μες
στο σκοτάδι, γράψε με τα μάτια της ψυχής».
Εκτός από τη γλυπτική ασχολήθηκε επίσης
με το σχέδιο και τη ζωγραφική, δημιουργώντας
έργα που ακολουθούν το ύφος των γλυπτικών
του συνθέσεων, από την αναπαράσταση ως
την αφαίρεση.</span></p><span style="font-size: medium;">
</span><p><span style="font-size: medium;"><br /></span><br />
</p>
<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc7i5CfzOEwc5rtl_qd72LIwqhsknApTvwitCZclkR68XOijQqx9l4kHTiQEeGBrKPBcwICLF9Z1x7qB00swDsZOkVw4oJ4stjBqUY7rgic2eukES0KHvgomlMvtmpiBgryq491EhllLFw/s823/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%25822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="606" data-original-width="823" height="295" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc7i5CfzOEwc5rtl_qd72LIwqhsknApTvwitCZclkR68XOijQqx9l4kHTiQEeGBrKPBcwICLF9Z1x7qB00swDsZOkVw4oJ4stjBqUY7rgic2eukES0KHvgomlMvtmpiBgryq491EhllLFw/w400-h295/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%25822.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvyzRmjVA4FhGiCTDHnOhu52RgDJONR6ntlBTn7pX6MjnUH3q67BLwI2MRVAhR1_8AgFQ7IglxXTx1UhN2glK3-pkJYQ4_1brMqvqqHgmZgk8Dcw0sdCGDgg9km22bT9uLckKyAs1V9DD-/s1151/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%25821.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="1151" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvyzRmjVA4FhGiCTDHnOhu52RgDJONR6ntlBTn7pX6MjnUH3q67BLwI2MRVAhR1_8AgFQ7IglxXTx1UhN2glK3-pkJYQ4_1brMqvqqHgmZgk8Dcw0sdCGDgg9km22bT9uLckKyAs1V9DD-/w400-h209/%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%25821.jpg" width="400" /></a></div><br /> * Στην φωτογραφία της κορυφής, ο Γεράσιμος Σκλάβος δίπλα στο έργο του μόλις έχει ολοκληρωθεί η εγκατάστασή του <p></p><p>Πηγές : yerassimossklavos.blogspot.com - sansimera.gr<br /></p>delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-75395440792940899472020-09-25T08:08:00.000-07:002020-09-25T08:08:32.221-07:00ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΙ ΤΟ 1806<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVHkTMYJIYdFknodtp7fWt5_hA2rrI9gNp8aVKzgek_S7NRI3TTd9e9fplauknKWMDaFK4MJsx1WFLIDq_dKFmSY_yOFEkSxxK1HKNkPlx_IT53aYiB0VUx7_H7sQyK-qXRxSe_i1lrHrS/s973/1858+published+-+G+Rawlinson+-++History+of+Herodotus.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="662" data-original-width="973" height="294" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVHkTMYJIYdFknodtp7fWt5_hA2rrI9gNp8aVKzgek_S7NRI3TTd9e9fplauknKWMDaFK4MJsx1WFLIDq_dKFmSY_yOFEkSxxK1HKNkPlx_IT53aYiB0VUx7_H7sQyK-qXRxSe_i1lrHrS/w412-h294/1858+published+-+G+Rawlinson+-++History+of+Herodotus.jpg" width="412" /></a></div>Μεγάλη πρόκληση για τους αρχαιολάτρες περιηγητές του 18ου και 19ου αιώνα ήταν η αναζήτηση του αρχαίου ιερού των Δελφών. Ο Nicholas Biddle (1786-1844), Αμερικανός διπλωμάτης, τραπεζίτης και φιλόλογος ήταν ένας απο αυτούς που ταξίδευαν για την συγκίνηση της εξερεύνησης και ανακάλυψης του αρχαίου κάλλους. Ταξίδεψε στην Ελλάδα το 1806 και επισκέφτηκε τη Στερεά Ελλάδα, την
Πελοπόννησο και τα <p></p><p><span></span></p><a name='more'></a>Επτάνησα. Έγραψε τις εντυπώσεις του από την
προεπαναστατική Ελλάδα στο προσωπικό του ημερολόγιο. Η περιγραφή του για τους Δελφούς είναι άλλοτε γλαφυρή, άλλοτε βαθιά συναισθηματική και με υποθέσεις που έχει καταρρίψει στη συνέχεια η αρχαιολογική έρευνα. Αποτελεί ωστόσο μια χρήσιμη και νοσταλγική κατάθεση για την τότε πραγματικότητα. Υπήρξε ένθερμος
φιλέλληνας και ο πρώτος Αμερικανός που κατέγραψε τις ταξιδιωτικές του
εντυπώσεις από την Ελλάδα. Μετά την επιστροφή του στην Αμερική,
συνεπαρμένος από την επαφή του με την κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού,
έδωσε πλήθος διαλέξεων σχετικά με την Ελλάδα, με τις οποίες προσπάθησε
να διατρανώσει την πίστη του για την ελληνική απελευθέρωση. Διετέλεσε
πρόεδρος της Τράπεζας των ΗΠΑ στο διάστημα 1822-1836. <p></p><p></p><header class="entry-header">
<h2 class="entry-title"><span style="color: black;"><u>ΔΕΛΦΟΙ</u><br /></span></h2> </header>
<p>Δελφοί!<strong> </strong>Τι θλιβερή και μοναχική εικόνα! Το μέρος
αυτό, που κάποτε ήταν το κέντρο της ελληνικής τέχνης και θρησκείας, εκεί
όπου η διάνοια και η δεισιδαιμονία του πρώτου ανάμεσα στα έθνη
αρέσκονταν να επιδεικνύει τη δύναμη και την υπερβολή του, τώρα
καταπιέζεται από έναν ξένο λαό. </p><p>Τα ιερά έχουν μετατραπεί για να εξυπηρετούν μια νέα θρησκεία. Τα
μνημεία του, διασκορπισμένα και ερειπωμένα από τους βαρβάρους. Και όμως
παρ΄ όλα αυτά, έχουν απομείνει μόλις και μετά βίας κάποια, για να
δηλώνουν τη θέση του και να διαλαλούν την κακοδαιμονία του. Αυτή η
αίσθηση του ερειπωμένου τοπίου αναμιγνύεται με τη μεγαλοπρέπεια και την
αξιοσέβαστη ανάμνηση της φήμης και του μεγαλείου του. Αυτά τα ερείπια
φαντάζουν ταυτόχρονα ακέραια και ρημαγμένα. Αυτή η φοβερή κατοικία των
θεών, αυτός ο ναός, που περικλείει την εικόνα του Απόλλωνα και δείχνει
στον επισκέπτη, που κοιτάζει με δέος τους αναθηματικούς θησαυρούς της
δεισιδαιμονίας και τα λαμπρά κομψοτεχνήματα, του Έλληνα καλλιτέχνη τώρα
κείτεται κατεστραμμένος και ακρωτηριασμένος. </p>
<p>Το βουητό των ανθρώπων του έχει σωπάσει. Το μαντείο του είναι βουβό.
Πάνω στα ερείπια των ναών του έχει φυτρώσει ο σταυρός, που θριαμβολογεί
για την κακοδαιμονία του και μαρτυρά τη νίκη της καινούργιας θρησκείας.
Αυτό ο λαός, ο τόσο τιμημένος και περήφανος, με ένα μαντείο που έδινε τα
φώτα στους λαούς, στενάζει κάτω από το ζυγό της τουρκικής τυραννίας.
Μάταια ψάχνω να δω το πλήθος που ανέβαινε κάποτε το βουνό, φέρνοντας τις
προσφορές και τις ελπίδες του κάθε ανθρώπου. Έχουν χαθεί όλα. Ακόμη και
το μικρό χωριό που υπάρχει σήμερα προσβάλλει τη μνήμη των Δελφών και
δεν θυμίζει σε τίποτα ούτε τον πλούτο του, ούτε τη δόξα του, μα ούτε καν
το πνεύμα του. </p>
<p>Οι τεράστιοι σωροί των ερειπίων που αψηφούν τη μανία των κατακτητών
και την ύπουλη και ακατάπαυστη φθορά του χρόνου, αντέχουν ακόμη για να
μεταφέρουν την εικόνα της σπουδαιότητας, της οποίας η ουσία δεν υπάρχει
πια. </p>
<p>Η φύση χαμογελά ακόμη στο ερείπιο. Παρά τη βαρβαρότητα, διατρανώνει
ακόμη τη δύναμη της. Η εύφορη πεδιάδα που οδηγεί στους Δελφούς είναι
ακόμη λαμπρή. Ο Πλειστός κρατάει ακόμη σταθερή την πορεία του. Όλη η
περιοχή, που κάποτε ήταν η αιτία ενός βίαιου και φανατικού πολέμου, τώρα
ανθίζει για να εκδικηθεί τους διώκτες της πάνω στα ερείπια. Πόσο δυνατή
η φύση, πόσο μικρόψυχος ο άνθρωπος. </p><p>Ωστόσο, πρέπει να ξεχωρίσω τα αισθήματα από την αφήγηση και να
καταγράψω όσα είδα. Φθάσαμε στους Δελφούς, στο σπίτι ενός ιερέα. Θλιβερή
η αντιστροφή που έχει υποστεί η ιεροσύνη. Ο ανώτατος ιερέας των Δελφών
έχει αντικατασταθεί από την φτωχή ταπεινότητα ενός Έλληνα εφημέριου. Η
γενειάδα του είναι ίσως το πιο κοινό σημείο του με τον προκάτοχο του,
ενώ η φτώχεια και η τιμιότητα του οι μεγαλύτερες διαφορές τους. Τα
ερείπια βρίσκονται όλα στην πλαγιά ενός λόφου, ο οποίος ξεκινά από τους
πρόποδες του Παρνασσού και κατεβαίνει στην πεδιάδα. Περπατήσαμε στους
πρόποδες του λόφου, όπου υπήρχε μια βρύση που φαινόταν αρχαία. Ο
εφημέριος, που ήρθε μαζί μας, μας είπε ότι ήταν η Κασταλία. Λίγο
αργότερα, ωστόσο, είδαμε ακόμη μία, που θα έπρεπε να ήταν η αληθινή, μια
και η πρώτη ήταν πολύ μικρή και δεν φαινόταν για πηγή. Προέρχεται από
δύο πηγές στη βάση της μεγάλης σχισμής που χωρίζει τις δύο πλευρές του
Παρνασσού. Η μία είναι μεγάλη 3μ. πλάτος και 6μ. μήκος. Υπάρχουν σκαλιά
προς τα κάτω, για τους ανθρώπους που θέλουν να καθήσουν εκεί και να
γιατρευτούν, κα ένα μικρό δωμάτιο, που την περικλείει, σκαλισμένο πάνω
στο βράχο. Τα σκαλοπάτια και ο βράχος είναι αρχαία. Η άλλη πηγή είναι
λίγο πιο ψηλά και είναι μικρή, αλλά σύντομα ενώνονται. Το νερό είναι
ωραίο και καθαρό. Γύρω από την πηγή υπάρχουν γυναίκες από τους Δελφούς,
που έπλεναν βρόμικα ρούχα. </p><p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIXa6ISjIdX8WJsPdsYArjeumRjQ4szgKhD8z015Rw4_44TRiLAq-StP0CGHb1kI_huvWL5haDEPdiEPHTRb4_PMZhvk64KfL0LzKCyS0gHtXKCAfTfvNuaw82HSzPXmtSFjRpGvxKwJxl/s972/1858+published+-+G+Rawlinson+-++History+of+Herodotus3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="651" data-original-width="972" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIXa6ISjIdX8WJsPdsYArjeumRjQ4szgKhD8z015Rw4_44TRiLAq-StP0CGHb1kI_huvWL5haDEPdiEPHTRb4_PMZhvk64KfL0LzKCyS0gHtXKCAfTfvNuaw82HSzPXmtSFjRpGvxKwJxl/w471-h257/1858+published+-+G+Rawlinson+-++History+of+Herodotus3.jpg" width="471" /></a></div><br /><p></p>
<p>Ο Παρνασσός, τόσο διάσημος στην ελληνική μυθολογία, είναι ένα βουνό
ελάχιστα ελκυστικό για τον απλό επισκέπτη. Είναι ένας άγονος όγκος, με
γαλαζωπό και γκρίζο χρώμα, που κρέμεται κατακόρυφα πάνω από τους
Δελφούς. Η κορυφή του Παρνασσού, είναι καλυμμένη με χιόνια δεν είναι
ορατή από τους Δελφούς. Οι Δελφοί είναι το νοτιότερο μέρος της
κορυφογραμμής και διαχωρίζονται από τον κόλπο με μα μικρή πεδιάδα. Στο
σημείο που αναβλύζει η Κασταλία πηγή το βουνό χωρίζεται στη μέση από μία
σχισμή που έχει πλάτος 6-9μ. Πιθανώς έχει σχηματιστεί από σεισμό. και
εκτείνεται από την κορυφή ως τους πρόποδες, έτσι ώστε να φαίνεται ότι το
βουνό έχει δύο κορυφές.</p>
<p>Ο λόφος είναι πολύ απότομος για να κατέβεις κατ’ ευθείαν στους
Δελφούς. Γύρω από την Κασταλία πηγή και μέρος της αίθουσας των
σκαλοπατιών υπάρχουν και άλλα ερείπια, τα οποία πιθανόν να αποτελούσαν
μέρος του ναού του Απόλλωνα. Απέναντι από το βράχο υπάρχει μια εσοχή, ή
κόγχη, η οποία μπορεί να χρησιμοποιούνταν για κάποιο άγαλμα ή για το
ίδιο το μαντείο. </p>
<p>Από την εσοχή μέχρι το δωμάτιο πάνω από τη πηγή υπάρχει ένα υπόγειο
πέρασμα που φαίνεται από τις πέτρες κάτω από την αίθουσα. Αυτό μάλλον
χρησιμοποιούνταν σαν πέρασμα των ιερέων, με σκοπό την καλύτερη
εξυπηρέτηση του μαντείου. Η αλήθεια είναι ότι ολόκληρο το βουνό βρίθει
από τέτοιους αόρατους δρόμους. Αυτό το καταλαβαίνει κανείς από την ηχώ
των εσοχών, καθώς επίσης και από την άμεση παρατήρηση. </p>
<p>Ακριβώς κάτω από τον Παρνασσό υπάρχει ένα είδος γηπέδου με ένα
πέτρινο παγκάκι τριγύρω, που πιθανόν να χρησιμοποιούνταν για μουσική και
διασκέδαση. Τα μεγάλα ερείπια που βρίσκονται εκεί κοντά αποδεικνύουν
ότι πρέπει να ήταν μέρος κάποιου τεράστιου κτιρίου. Πιο χαμηλά στο βουνό
υπάρχουν και άλλοι σωροί ερειπίων. Κάποια από αυτά διατηρούν το σχήμα
σπιτιών και μαρτυρούν το αρχαίο μεγαλείο τους. Μέσα στους βράχους
υπάρχουν σκαμμένες πολλές μεγάλες τρύπες, που προορίζονταν είτε για
λουτρά είτε για κρεβάτια. Υπάρχει επίσης μια μεγάλη πεδιάδα, περίπου στα
μισά του βουνού, που θα πρέπει να ήταν το γυμνάσιο. Όλα τα ερείπια
εξάπτουν τη φαντασία με το παραπάνω, χωρίς όμως να ικανοποιούν την
περιέργεια. Ναοί χωρίς όνομα και στενά ανοίγματα στους βράχους είναι
ό,τι έχει απομείνει. Και όμως αυτά τα λίγα ερείπια είναι τόσο
μεγαλοπρεπή. </p>
<p>Η πόλη των Δελφών κατεβαίνει από τους πρόποδες του Παρνασσού προς το
ποτάμι και τη μικρή κοιλάδα που την απομονώνει προς το Νότο. Ανατολικά
και δυτικά υπάρχουν τα στενά ανοίγματα. Το ένα οδηγεί προς τη Λιβαδειά
κα το άλλο προς την πεδιάδα. </p>
<p>Κρίνοντας από τους ναούς στο Χρισσό, υποθέτω πως η πόλη των Δελφών
ήταν εκεί και μετακινήθηκε πάνω από τους μικρούς λόφους που χωρίζουν το
Χρισσό από τη μικρή πόλη Καστρί. Το πιο κατοικημένο μέρος ήταν κάτω από
την Κασταλία πηγή. Η κάθοδος χωρίζεται στη μέση από το ποτάμι Κασταλία,
που χάνεται μέσα σε κάποιο άλλο στους πρόποδες του λόφου. Οι επιγραφές
είναι ανεπαρκείς. Είδα μία που ήταν μέσα σε ένα κελάρι, αφού ενόχλησα
κάποιες χήνες που κούρνιαζαν εκεί. Διακρίναμε με τη βοήθεια ενός κεριού
αρκετά τμήματα επιγραφών στις πέτρες του τοίχου. </p>
<p>Κάποιοι άνδρες που είχαν βρει νομίσματα με πολιόρκησαν ασφυκτικά. Δεν
επιθυμούσα να αγοράσω μέταλλα, και αυτά που μου πρόσφεραν ήταν
απροσδιόριστα και χωρίς ενδιαφέρον. Μόνο ένα ρωσικό νόμισμα, που θα
μπορούσα να αγοράσω λόγω της καλής του συντήρησης, μου κίνησε την
περιέργεια. Ο υπηρέτης μου, όμως, αναγνώρισε πως ήταν ρωσική πένα. </p>
<p>Μέχρι τώρα έχω δει όλα τα αξιοπερίεργα στους Δελφού<em>ς.</em></p><p><em>Nicholas Biddle </em><br /></p><p> </p><p> </p><p> </p><p><br /> </p>delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-47051692592531139372020-08-13T07:40:00.000-07:002020-08-13T07:46:28.995-07:00ΖΑΧΑΡΙΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ "Ο ΗΝΙΟΧΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG6yFfBYSAwvR70whrbb7WCHJcsArIrpJFnSDaPi385TKV5SOKt4jNvFt4LdbHG1Ub9hpvlXCDcRqvXnsPDCwfkzeQ6DhHJey7770jYQNLnQBcGbg98cLGO0Ea_EpSNkD5riqpkLSjkHyk/s450/%25CE%2597%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="450" height="386" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG6yFfBYSAwvR70whrbb7WCHJcsArIrpJFnSDaPi385TKV5SOKt4jNvFt4LdbHG1Ub9hpvlXCDcRqvXnsPDCwfkzeQ6DhHJey7770jYQNLnQBcGbg98cLGO0Ea_EpSNkD5riqpkLSjkHyk/s400/%25CE%2597%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B3.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;">Ενα ποιητικό κείμενο του Ζαχαρία Παπαντωνίου για το άγαλμα του Ηνίοχου, μέσα απο την προσωπική του λογοτεχνική ματιά, όπως δημοσιεύθηκε προπολεμικά στην εφημερίδα Ελεύθερο Βήμα. </span><br />
<span style="font-size: large;">Το κείμενο ακολουθεί τους κανόνες του πολυτονικού όπως στην αρχική του μορφή.</span><br /><br /><br /><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;">Ὁ Πολύζαλος, τύραννος τῆς Γέλας, ἀδελφὸς τοῦ Ἱέρωνος τῶν Συρακουσῶν,
νικητὴς στὴν ἁρματοδρομία, ἔστησε στοὺς Δελφοὺς ἀνάθημα, ἕνα τέθριππο
ἅρμα μὲ ἐπιβάτη τὸν ἴδιο τὸν τύραννο καὶ δίπλα τὸν ἡνίοχό του. Στὰ 373
π. Χ. βράχοι ἀπὸ τίς Φαιδριάδες πέτρες κύλισαν ἐπάνω στὸ ἱερὸ καὶ μαζί
μὲ ἄλλα ἀναθήματα ἔκαμαν συντρίμματα τὸ χάλκινο ἀναβάτη, τὸ ἄλογο, τὸ
ἅρμα. Σώθηκε ὁ ἡνίοχος. Χάσαμε βέβαια μεγάλο καὶ ἐνδιαφέρον σύμπλεγμα,
ἔργο τῶν χαλκοπλαστικῶν ἐργαστηρίων, τὰ ὁποῖα ἔδιναν στὴν ῎Ηλιδα καὶ
στοὺς Δελφοὺς τὴν ὑστεροφημία τῶν ἀθλητῶν. ῾Ο νέος ὅμως, ποὺ ἔμεινε
ὁλομόναχος, χωρὶς τ’ ἄλογά του, χωρὶς τὸ ἅρμα, ποὺ τὸν ἔκρυβε ὡς τὴ
ζώνη, χωρὶς τὸν ἡγεμόνα στὸ πλευρό του, κεντρίζοντας τὴ φαντασία τῶν
ἀνθρώπων γιὰ τοὺς συντρόφους του, ποὺ λείπουν καὶ γιὰ τὸ γλύπτη ποὺ
εἶναι ἄγνωστος, ἔγινε ἡ πλὲον περίεργη καὶ θελκτικὴ μορφὴ τῆς ἀρχαίας
γλυπτικῆς - αὐτῆς ποὺ μᾶς εἶναι γνωστή.
</span><br />
<span style="font-size: large;">Τοῦ ἡνιόχου τὸ λαμπρὸ μέρος εἶναι τὰ κάτω ἄκρα, ποὺ δὲν ἐπρόκειτο
νὰ φανοῦν. Τὰ γυμνὰ πόδια. Χωρὶς νὰ λογαριάση, πὼς θὰ ἦταν κρυμμένα
πίσω ἀπὸ τὸ ἅρμα, ὁ τεχνίτης ἔκαμε τὸ καθῆκον του πρὸς τὰ νιάτα. Στήριξε
τὴν ὁλόρθη στήλη τοῦ νεανικοῦ αὐτοῦ κορμιοῦ στὸ ὡραιότερο ζευγάρι
γυμνῶν ποδιῶν, ποὺ βγῆκαν ποτὲ ἀπὸ τὴν γλυπτικὴ στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα καὶ
κατόπιν. Τὰ γραμμένα δάχτυλα ξεχωρίζοντας ἕνα ἕνα, ἁπλώνονται στὸ δεξὶ
μὲ κάποιο ριπιδωτὸ ἄνοιγμα. Οἱ κόμποι τῶν ἀστραγάλων καθαρὰ πεταγμένοι,
τὸ λεπτὸ ἀνέβασμα τῆς κνήμης, τὰ πέλματα, ποὺ πατοῦν ὁλόκληρα καὶ
κρατοῦν τὸ σῶμα ἀναπαυμένο καὶ βέβαιο, σχηματίζουν μιὰν ἑνότητα
ξεχωριστή, ὅσο κι ἂν τὸ σύνολο ἦταν ἕνα καὶ ἀδιαχώριστο. </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEoAKuZobRoeEeuCfNexnPd_Owoy-cAXg8M8kB6ty9Ny4RAtQ21AFZMQzkh03INz94qgvK_bgI106MvtaUExXMtsSGmBPEF9itGfQNJmPaznJojax42xlZNfdj-wLIiWfInqTf7v0aaHD6/s723/%25CE%2597%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="530" data-original-width="723" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEoAKuZobRoeEeuCfNexnPd_Owoy-cAXg8M8kB6ty9Ny4RAtQ21AFZMQzkh03INz94qgvK_bgI106MvtaUExXMtsSGmBPEF9itGfQNJmPaznJojax42xlZNfdj-wLIiWfInqTf7v0aaHD6/w410-h300/%25CE%2597%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B4.jpg" width="410" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Στὴν ἀκινησία τοῦ ῾Ηνιόχου βλέπομε τὸν φρενιτιώδη ἀγώνα, ποὺ ἔχει
προηγηθῆ. Πλούσια ἠρεμία. Εἶναι ἡ στιγμὴ ποὺ ἡ τρικυμία τῶν μυώνων
ἡσύχασε. Τὸ σῶμα ἡρεμεῖ. Χαϊδεύεται ἀπὸ τὸ θρίαμβο. Ἦρθε ὁ ρόλος τοῦ
πλήθους. Εἶναι ἡ ἀμοιβὴ τοῦ νικητοῦ. ῾Η παρέλαση. Ὁ νικητὴς μετὰ τὸ
ἀποτέλεσμα περνᾶ σὲ ἀργὴ περιφορὰ μπροστὰ στὰ πλήθη καὶ δέχεται τὴ
χαρμόσυνη βοὴ τῆς ἐπευφημίας, ἀκίνητος ἐπάνω στὸ ἅρμα του, τὸ ὁποῖο ἕνας
πεζὸς ὁδηγεῖ κρατώντας τὰ χαλινάρια τῶν ἀλόγων. Ἀπὸ τὸ παιδί, ποὺ
παράστησε στὴ θέση τοῦ πεζού γλύπτης, βρεθηκε ἕνα χέρι.
</span><br />
<span style="font-size: large;">Ὁ ῾Ηνίοχος αὐτός, ποὺ ἔδωσε τὴ νίκη, ὑψώνεται χυτός μέσα στὸν
ποδήρη χιτώνα του. Οἱ πτυχὲς πέφτουν ἴσιες καὶ βαριές. Πατεῖ καὶ στὰ δυὸ
πέλματα. Εἶναι αὐστηρὴ στήλη στημὲνη στὴ δόξα. Οἱ φυσικὲς καὶ ἠθικές
του δυνάμεις πειθαρχοῦν. Ἡ στάση του συγκρατεῖ τὸ θρίαμβο. Δὲν τοῦ
ἐπιτρέπει καμιὰ κίνηση ἔξω ἀπὸ τὴ γαλήνη καὶ τὴν εὐπρέπεια. Δυὸ κινήσεις
σχηματίζουν τὴ δωρικὴ αὐτὴν ἀρμονία. </span><br />
<span style="font-size: large;">῾Η μία εἶναι ἡ ἀκαμψία του, ποὺ δείχνει τὸ σῶμα ἀπὸ τὴ μέση καὶ
κάτω ἴσιο καὶ ἀτάραχο, μὲ τὶς πτυχὲς τοῦ μακρύτατου χιτώνα βαριὲς καὶ
ἀτρικύμιστες. Ἡ δεύτερη κίνηση εἶναι τὸ γέρμα τοῦ κορμιοῦ πρὸς τὰ δεξιὰ
καὶ ἀκόμα ἐντονώτερα τῆς κεφαλῆς, ἡ ὁποία γέρνει κι αὐτὴ πρὸς τὸ ἴδιο
μέρος. Ἡ κεφαλὴ εἶναι βυθισμένη, σ’ ἐλαφρὸ ὄνειρο εὐτυχίας. Ἀκούει τὴ
μουσικὴ τοῦ πλήθους. Βλέπει τὸ μεγάλο παλμό του καὶ τὴ γραφικὴ ἀνωμαλία
του. Τὸ στόμα του μισανοιγμένο. Τὰ χείλη μικρὰ καὶ σαρκωμένα. Στόμα
λουλουδένιο. ῾Η ἴσια μύτη καταλήγει σὲ χαριτωμένο λέπτυσμα. Τὰ ρουθούνια
ρουφοῦν ἀπολαυστικὰ τὸν ἀέρα, ποὺ χρειάζεται τὸ κουρασμένο σῶμα.
Βλέπεις σ’ αὐτὰ τὸ λαχάνιασμα. Τρέμουν. Τὰ μαλλιὰ περιγραμμένα μὲ
θαυμαστὴ λιτότητα, ἀφηνουν τοὺς λιτούς τους βοστρύχους νὰ ξεφεύγουν ἀπὸ
τὴν ταινία τῆς νίκης, ποὺ τὰ δένει. Τὰ τόξα τῶν φρυδιῶν γράφουν τὴν
καθαρὴ καμπύλη τους ἐπάνω ἀπὸ τὴ λαμπρὴ ματιά. Ἀλλὰ τὰ μάτια! Στὴν
ἀσπράδα κάποιου σμάλτου ὁ τεχνίτης ἔμπηξε δυὸ κύκλους διαφορετικῶν
μετάλλων μὲ ρεαλισμό*, ποὺ ἂν δὲν μποροῦμε νὰ τὸν συλλάβωμε, τοῦ
χρεωστοῦμε τὸ θαυμασμὸ καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη μας. Τὸ φῶς βυθίζεται καὶ
παίζει σ’ αὐτὰ τὰ πετράδια. Τὰ μάτια χαίρονται καὶ σκέπτονται.
Καθρεφτίζουν τὸ θρίαμβο.
</span><br />
<span style="font-size: large;">Εἶναι νιάτα στὴν ἀρχαία γλυπτική, ποὺ δείχνουν τὸ χάδι τοῦ φωτὸς
ἐπάνω τους. Εἶναι νιάτα μὲ τὴ σταθερὴ γραμμή τους, ποὺ δοξάζουν τὴν
παλαίστρα καὶ τὴ δωρικὴ πολιτεία. Μὰ νιὰτα συμπυκνωμένα ἔτσι στὴν
αὐστηρότητα μιᾶς λεπτῆς στήλης, τόσο δυνατὰ στὴν ἀκινησία, τόσο δροσερὰ
ἔπειτα ἀπὸ τὸ ἄσθμα τῶν ἀγώνων δὲν ξανάγιναν. Ποτὲ ἀπὸ χιτώνα δὲν εἶδαμε
βραχίονα νὰ προβάλη τόσο δυνατὸς καὶ γραμμένος. Ποτὲ χέρι σὰν τὸ δεξὶ
τοῦ Ἡνιόχου, ποὺ κρατᾶ ἐλαφρὰ τὰ χαλαρὰ ἠνία, δὲν ἔδειξε γραμμὴ τόσο
μουσική.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo1db53CICa0PVuxrGmKi0I4HXbnMQe7XjQ2O5yKUUe7umoTc3PlLEz5ZvSFHlQoG6gm-qiK6SNV3w9l27YqJdvshAcamNECKJDPahK84d9CUEQtlotau9Cd4qSWGrF9KgYplUDwecEZ0n/s700/%25CE%2597%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="700" height="274" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo1db53CICa0PVuxrGmKi0I4HXbnMQe7XjQ2O5yKUUe7umoTc3PlLEz5ZvSFHlQoG6gm-qiK6SNV3w9l27YqJdvshAcamNECKJDPahK84d9CUEQtlotau9Cd4qSWGrF9KgYplUDwecEZ0n/w512-h274/%25CE%2597%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B1.jpg" width="512" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Ποιός εἶναι ὁ ἐξαίσιος τεχνίτης τέτοιων ἄκρων; Εἶναι, ὅπως
νομίζεται, ὁ Πυθαγόρας ἐκ Ρηγίου, ποὺ ἔκαμε τὸ ἔργο; Ἦταν Ἀθηναῖος ἢ
χαλκοπλάστης τῆς Αἰγίνης; Ἴσως αὐτὸ θὰ μείνη ἄγνωστο. Ἀλλὰ θὰ ξέρωμε
πάντοτε, πὼς καὶ τὸ ἔργο τοῦτο τὸ ἔδωσε ἡ ἀόριστη ἐποχή, ποὺ εἶναι τέλος
τοῦ ἀρχαϊσμοῦ, ἡ στιγμὴ ποὺ προαισθάνεται τὸ Φειδία. ῞Οπως τὸ δέντρο,
ὅταν νιώθη τὴν παρακμή του, πετᾶ ὁρμητικὴ καὶ ἄφθονη ἂνθηση, ἡ ἀρχαϊκὴ
τέχνη ἑτοίμασε τὸν ἀποχαιρετισμό της σὲ λίγα ἔργα, στὰ ὁποῖα τὰ ἀρχαϊκὰ
στοιχεῖα συγκεντρώθηκαν κι ἔδωσαν τὸ ἀπροχώρητο τοῦ θελγήτρου τους,
ἀφήνοντας στὴν ψυχὴ τῶν φίλων τῆς τέχνης συναίσθημα, ποὺ ἂν δὲν εἶναι
θαυμασμὸς εἶναι χαρμόσυνη ταραχὴ κι εὐδαιμονία. </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwvZy5r56jKHmQODGhXZhavsfhf0xwGhSoQoo-OxNmiBIqKMrC_RdV1T82xwp3QTOM7BI9v6DFv9LMbuzaihd-BHlhfNUR5iXoETeAGTkZQTuPMX5HP26jYhh62-kpabXiZfoG4OJcL8hu/s782/%25CE%2597%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="518" data-original-width="782" height="339" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwvZy5r56jKHmQODGhXZhavsfhf0xwGhSoQoo-OxNmiBIqKMrC_RdV1T82xwp3QTOM7BI9v6DFv9LMbuzaihd-BHlhfNUR5iXoETeAGTkZQTuPMX5HP26jYhh62-kpabXiZfoG4OJcL8hu/w512-h339/%25CE%2597%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B2.jpg" width="512" /></a></div>
</div>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-36198416895276752872020-07-15T06:32:00.000-07:002020-07-16T00:12:34.037-07:00Ο ΑΙΣΩΠΟΣ ΚΑΙ Η ΔΕΛΦΙΚΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6wEs8WyBBjpntJQtKfC08GZkdek_vq3EXvatTAjeeOEX1ajoLz2q5oNJxzeJCGc65c1Y_2s3yl9VzxrXJiToDKK7Nm4HE81on5eq5ASVqFZc-zmEyLDe0GYyNPEV5w8UEb97E9DwJu39e/s1600/1842+lithographie+Theodor+Hosemann.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="632" data-original-width="475" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6wEs8WyBBjpntJQtKfC08GZkdek_vq3EXvatTAjeeOEX1ajoLz2q5oNJxzeJCGc65c1Y_2s3yl9VzxrXJiToDKK7Nm4HE81on5eq5ASVqFZc-zmEyLDe0GYyNPEV5w8UEb97E9DwJu39e/s400/1842+lithographie+Theodor+Hosemann.jpg" width="300" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">Ο Αίσωπος είναι
ο διασημότερος από τους αρχαίους
μυθοποιούς, αναμφισβήτητος πατέρας του
αρχαίου μύθου.</span></span></b><span style="color: black;">
</span>Θεωρείται ιδρυτής αυτού του
λογοτεχνικού είδους που σήμερα ονομάζουμε
παραβολές – μικρές ιστορίες που
αφηγούνται φανταστικές ή πραγματικές
ιστορίες με μεταφορικό τρόπο ή αλληγορίες.
<b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">Αξίζει
επίσης να σημειωθεί, ότι δεν έγραψε ούτε
μια λέξη, αλλά όλους τους μύθους
τους διηγείτο προφορικά.</span></span></b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;"></span></span></b></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">
</span></span></b></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">Λέγεται
ότι γεννήθηκε το 625 π.Χ.. </span></span></b><span style="font-weight: normal;">
Όπως με τον Όμηρο έτσι και με τον Αίσωπο
πολλές πόλεις και χώρες διεκδικούν την
καταγωγή του. </span><b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">Άλλοι
λένε ότι γεννήθηκε στη Φρυγία, περιοχή
της σημερινής βορειοκεντρικής Τουρκίας,
άλλοι στη Σάμο ή τη Θράκη, τις Σάρδεις,
την Αίγυπτο ή σε περιοχές της Αφρικής
όπως την Αιθιοπία. </span></span></b></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Εκτός όμως από τον τόπο καταγωγής του,
<b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">ορισμένοι
αμφισβητούν και την ίδια την ύπαρξη
του.</span></span></b><span style="font-weight: normal;"> </span>Τον
Αίσωπο πάντως, αναφέρει ο Ηρόδοτος, ο
Αριστοφάνης ακόμα και ο Πλούταρχος στο
έργο του <b>« </b><b><span style="font-weight: normal;">Των
επτά σοφών συμπόσιον</span></b><b>»,</b>
όπου φαίνεται να παίρνει μέρος και να
ελέγχει με την ευφυολογία και τη σοφία
του τους λόγους των επτά σοφών.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Από τις παραπάνω πηγές μαθαίνουμε για
τη ζωή του Αισώπου.<span style="font-weight: normal;"> </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-weight: normal;"></span><b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">Ο
Αίσωπος ήταν ταπεινής καταγωγής και
πιθανότατα γεννήθηκε από οικογένεια
δούλων. Ήταν άσχημος, μαυριδερός,
καμπούρης, τραυλός, κοντολαίμης,
στραβοπόδης, με πλακουτσωτή μύτη και
τριγωνικό κεφάλι, αλλά ευφυέστατος και
παρατηρητικός. Είχε ταλέντο στο να
πλάθει μύθους</span></span></b><b><span style="color: black;">.</span></b><span style="color: black;">
</span>Μύθους που χρησιμοποιούσε κυρίως
για να περνάει μηνύματα στους ακροατές
του, να διδάσκει ήθος και να καυτηριάζει
την αδικία, την προδοσία και γενικά όλες
τις ευτελείς πράξεις των ανθρώπων της
εποχής του. Είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε
αλληγορικό αλλά και πεζό λόγο στα έργα
του. Έως τότε οι συγγραφείς χρησιμοποιούσαν
αποκλειστικά έμμετρο λόγο. Παρότι όσο
ζούσε ήταν δούλος, <b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">οι Αθηναίοι του
έστησαν ανδριάντα</span></span></b><span style="font-weight: normal;"> γ</span>ια
να δείξουν ότι κάθε άνθρωπος με αξία
πρέπει να τιμάται, ανεξάρτητα από την
καταγωγή του.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Όσον αφορά τη ζωή του, τουλάχιστον
στην αρχή της πρέπει να ήταν δύσκολη.
<b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">Κάποιοι
λένε ότι ήταν βοσκός – δούλος ενός
κτηματία</span></span></b><b><span style="color: black;">.</span></b><span style="color: black;">
</span>Μια μέρα είδε έναν επιστάτη να χτυπά
άδικα έναν άλλο δούλο και έτρεξε να τον
βοηθήσει. Ο επιστάτης, εκνευρισμένος
και για να τον εκδικηθεί, τον κατηγόρησε
στον κτηματία και αυτός τον πήγε στην
αγορά της Εφέσου για να τον πουλήσει.
<b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">Εκεί
τον αγόρασε ένας σοφός, ο Ξάνθος από
τη Σάμο,</span></span></b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">
</span></span>που τον εκτίμησε, τον πήρε μαζί
του σαν δούλο και ταξίδεψαν μαζί για να
του γνωρίσει όλο τον κόσμο. <b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">Στη
συνέχεια τον πούλησε στο σοφό Ιάδμονα το
Σάμιο.</span></span></b><span style="color: black;"> </span>Αυτός
όμως εκτιμώντας τα πνευματικά χαρίσματα
του Αισώπου, τη σοφία και την ευφυΐα του
τον απελευθέρωσε. </span><br />
<span style="font-size: large;">Ο Αίσωπος ταξίδεψε
και έτσι κάποτε έφτασε στο Μαντείο
των Δελφών.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή ο βασιλιάς
Κροίσος ήταν εκείνος που τον έστειλε
στο Μαντείο των Δελφών το 560 π.Χ. με δώρα
για το ναό του Απόλλωνα και για να λάβει
χρησμό. </span><br />
<span style="font-size: large;">Οπως και να’χει ο Αίσωπος
με κάποιο τρόπο βρέθηκε στο Μαντείο των
Δελφών.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Λένε λοιπόν ότι εκεί κατηγόρησε με
σαρκαστικό τρόπο τους ιερείς για
απάτη και απληστία και τους ειρωνεύτηκε
λέγοντας ότι μαντεύουν για να πλουτίζουν.
Τους κατοίκους τους κατηγόρησε
ότι ζούσαν από τα αφιερώματα των
προσκυνητών αντί να καλλιεργούν τα
κτήματά τους και να φροντίζουν τα ζώα
τους. Οι ιερείς θύμωσαν, εξοργίστηκαν
και σκέφτηκαν να τον θανατώσουν με δόλο.
Έτσι τον παγίδεψαν, λίγο πριν φύγει,
βάζοντας στις αποσκευές του ένα ιερό σκεύος απο το ναό του Απόλλωνα. Κατόπιν έστειλαν ξωπίσω του την φρουρά και τον κατηγόρησαν για
κλέφτη και ιερόσυλο. Τον δίκασαν
άδικα και τον καταδίκασαν σε θάνατο,
ρίχνοντάς τον από τις κορυφές του
Παρνασσού. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">(Σ.Σ. Αν και έχει μεταφερθεί απο την
αρχαιότητα πως ο Αισωπος κατακρημνίστηκε <span lang="el-GR"></span>απο τις
Φαιδριάδες, αυτό μοιάζει αδύνατον για
τον απλό λόγο πως οι τρείς κρημνώδεις
πλευρές των Φαιδριάδων καταλήγουν σε
ιερά σημεία των Δελφών και για κανένα
λόγο δεν θα τελούνταν εκτελέσεις εκεί.
Στη βάση τους βρίσκεται η ιερή πηγή
Κασταλία, δυτικά ο ναός του Απόλλωνα
και ανατολικά το ιερό της προναίας
Αθηνάς. Πιο πιθανό είναι η θανάτωση του
Αισώπου να έγινε απο τον γκρεμό που
βρίσκεται στα πόδια των σύγχρονων Δελφών
όπου και το μεγαλύτερο βύθισμα του
εδάφους στην περιοχή)</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Σύμφωνα με την παράδοση, ο
θεός Απόλλωνας τιμώρησε την αδικία
στέλνοντας στους κατοίκους των Δελφών λιμό
και άλλα δεινά.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Οταν ζητήθηκε απο τον θεό, μέσω χρησμού,
να γίνουν γνωστοί οι λόγοι των συμφορών
που έπληξαν την πόλη, πληροφορήθηκαν
την αιτία που ήταν ο άδικος θάνατος του
Αισώπου.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Τότε το ιερατείο αναζήτησε, με κήρυκες
σε όλη την Ελλάδα, κάποιο συγγενικό
πρόσωπο του Αισώπου ώστε να του ζητηθεί
συγγνώμη και να του αποδώσουν την όποια
ικανοποίηση επιθυμεί.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Παρ' όλα αυτά λέγεται πως πέρασαν τρείς
γενεές έως ότου παρουσιαστεί στο Δελφικό
ιερό ο Ιάδμονας απο την Σάμο </span><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"> ως ο περισσότερο
οικείος του νεκρού</span>. Eγγονός
του Ιάδμονα τον οποίο είχε υπηρετήσει ο Αίσωπος και ο οποίος τον είχε καταστήσει απελεύθερο. Ετσι αποδόθηκε
η συγγνώμη του ιερατείου ώστε να αποκατασταθεί η μνήμη του και να αρθεί η
τιμωρία του θεού.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;"><br /></span></span></b></span>
<br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: black;"><span style="font-weight: normal;">* Η εικόνα της κορυφής είναι λιθογραφία του Theodor Hosemann (1842) και αναπαριστά τη θανάτωση του Αισώπου</span></span></b></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<br /></div>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-80311164111498150452020-06-16T08:09:00.000-07:002020-06-16T09:35:12.459-07:00ΚΑΣΤΡΙ, ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ 1877<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhik6B3ePauYH5bqLwSMMpJWm3ehnk6as0YV359wpb8XmKUStDj2MvWqd-P43BSmhCv_cZN8kRX3MverXcssUbose_GiVi04hhWP5UtOi4vJJ3DOw7DvQ23M3c7QhvtLYp7qG2e8rHyWGuq/s1600/Kastri+b.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="870" data-original-width="960" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhik6B3ePauYH5bqLwSMMpJWm3ehnk6as0YV359wpb8XmKUStDj2MvWqd-P43BSmhCv_cZN8kRX3MverXcssUbose_GiVi04hhWP5UtOi4vJJ3DOw7DvQ23M3c7QhvtLYp7qG2e8rHyWGuq/s400/Kastri+b.jpg" width="400" /></a></div>
Ο εκλογικός κατάλογος του έτους 1877 για το Καστρί απο το αρχείο του Ε.Σταθόπουλου. Εννοείται μονο με ανδρικά ονόματα, αφού οι γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου πολλές δεκαετίες μετά.<br />
Για την διατήρηση της αυθεντικότητας των πληροφοριών επιλέχθηκε να μην γίνει αντιγραφή των ονομάτων αλλά να παρουσιαστούν τα ονόματα ανά δεκάδες απο τις σελίδες του καταλόγου.<br />
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ασχολία δίπλα σε κάποια ονόματα που όταν αναφέρεται η ιδιότητα του στρατιώτη για άτομο μεγάλης ηλικίας καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για αξιωματικό του στρατού. Οπως και για το επάγγελμα του υπηρέτη πως πρόκειται για ιδιοκτήτη ή εργαζόμενο σε πανδοχείο, ξενώνα, ταβέρνα κλπ.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfLlCKRHjQT-5KKAommSbe5z96NhhX-F4HJpjAPp4vXynHAbJ0bXrDkSceaIUWpYEzOMqaq0w5nSr6KMxhkxEHIzNB7-DKpk08AbhihRYMWF1I2SnHuVI6r5c6ns-PiEEiztrWtx_BBeQe/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+1%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="68" data-original-width="532" height="80" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfLlCKRHjQT-5KKAommSbe5z96NhhX-F4HJpjAPp4vXynHAbJ0bXrDkSceaIUWpYEzOMqaq0w5nSr6KMxhkxEHIzNB7-DKpk08AbhihRYMWF1I2SnHuVI6r5c6ns-PiEEiztrWtx_BBeQe/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+1%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEYhk1beVZh6w3h9I0KRD70EKmmjGyzpCghUqJmcE8VBZzG5d-z81VTkUQRZtqj3eHgARN7PsVytem4_BLxYSdNhcuRjjG7zMY-X8jYSljW5LKjMYieYSRT6HwSoeYa3d-HzHS7eaFzib-/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+1%25CE%25B2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="377" data-original-width="1068" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEYhk1beVZh6w3h9I0KRD70EKmmjGyzpCghUqJmcE8VBZzG5d-z81VTkUQRZtqj3eHgARN7PsVytem4_BLxYSdNhcuRjjG7zMY-X8jYSljW5LKjMYieYSRT6HwSoeYa3d-HzHS7eaFzib-/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+1%25CE%25B2.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVUoHh-GLqy_0QoqB42qhcFkQjtTpygV2Aa82V2cULm4HSxGE_zWZkodCrjoSeWCfN5deT5KjfGFT1gzUVAeJLnQpNhtzywhN7jfv-CPb1-vqlcdPW6OuctwZtS86CASN_LAknRKzkNyFT/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+2+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="237" data-original-width="597" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVUoHh-GLqy_0QoqB42qhcFkQjtTpygV2Aa82V2cULm4HSxGE_zWZkodCrjoSeWCfN5deT5KjfGFT1gzUVAeJLnQpNhtzywhN7jfv-CPb1-vqlcdPW6OuctwZtS86CASN_LAknRKzkNyFT/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+2+%25282%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiEaxyh49UAmkOIV_10uUDhL9xi1bG9pxWPqV8Nj3SAqyZMAXl7dHbm5HBarfQ-naZziXzsCBBUSwoXZ3XtGFPNOWKw6g8CSUixsYA3zU2J4yGjs9lbkU4UXAyiGoZEEaFRUDTX6WggHeS/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+2+%25283%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="152" data-original-width="590" height="163" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiEaxyh49UAmkOIV_10uUDhL9xi1bG9pxWPqV8Nj3SAqyZMAXl7dHbm5HBarfQ-naZziXzsCBBUSwoXZ3XtGFPNOWKw6g8CSUixsYA3zU2J4yGjs9lbkU4UXAyiGoZEEaFRUDTX6WggHeS/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+2+%25283%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUe-Xzcm7BGgwzCCTesZ0NSYO5lDw07624s68SxMSBO4qAk3gEp8fx44KXRPR6Laih7lxUqHUdDTSiZDcT1HB49GToZcgKTCwrp8JDP-VHOJGNBxLfAL5A-hmh67blXiZ_iYI3rEoWdd6T/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+2+%25284%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="597" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUe-Xzcm7BGgwzCCTesZ0NSYO5lDw07624s68SxMSBO4qAk3gEp8fx44KXRPR6Laih7lxUqHUdDTSiZDcT1HB49GToZcgKTCwrp8JDP-VHOJGNBxLfAL5A-hmh67blXiZ_iYI3rEoWdd6T/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+2+%25284%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMid8WgtdAVyZXAdgjT7tJ6Hd-dCg-u8-vKpRXCMFpWCUmBs7YVcqO58F_goiybSyVeHLKVNHDfvxS5N_RgTkZ8zcNlQHRWbejvc1843nPHHXNtDNeNsqj2drq-B4BC6LvhpdGQZ_sVWAr/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+2+%25285%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="155" data-original-width="593" height="164" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMid8WgtdAVyZXAdgjT7tJ6Hd-dCg-u8-vKpRXCMFpWCUmBs7YVcqO58F_goiybSyVeHLKVNHDfvxS5N_RgTkZ8zcNlQHRWbejvc1843nPHHXNtDNeNsqj2drq-B4BC6LvhpdGQZ_sVWAr/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+2+%25285%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgroVsf6H9Guld38MQgEW2jj8Sw7uFcXKYBCZ-Oq-B13Ce-1ikGwsDdq__6EJtLi79YRYUDOQ8T7JcWwFnshRTUvXKqYFm8qC-UkleVdjWS6j4LU2tFttJJADr10Erw8hY_tu9CttVWDQjz/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+2+%25286%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="167" data-original-width="602" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgroVsf6H9Guld38MQgEW2jj8Sw7uFcXKYBCZ-Oq-B13Ce-1ikGwsDdq__6EJtLi79YRYUDOQ8T7JcWwFnshRTUvXKqYFm8qC-UkleVdjWS6j4LU2tFttJJADr10Erw8hY_tu9CttVWDQjz/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+2+%25286%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOOtyaljAV6XbIKvoOVZJJl1QcDgmfSejQkZUJGvBxRi0ex-TqKxOUVxdsT0lzAROkQdw44ch7B28uNUyuK4sRFaUWXfM3ea8H0bMHLWjm9QWkIcbURXHz45N08F197HU5buiyFSE_N4FL/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+3+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="223" data-original-width="559" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOOtyaljAV6XbIKvoOVZJJl1QcDgmfSejQkZUJGvBxRi0ex-TqKxOUVxdsT0lzAROkQdw44ch7B28uNUyuK4sRFaUWXfM3ea8H0bMHLWjm9QWkIcbURXHz45N08F197HU5buiyFSE_N4FL/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+3+%25282%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH15DmV-lH_ZbQc-ECJm1U8esCMkkrjIlQ8_pKilMqzksjIUP0r6Sm3XBkuhrkjpyXe6hyVKYv6_Jz3Mlrn8TfeuQ4bFvgg0q6CwzrBb7r5I-C3ldq-mUADGe7JJDhGucdl5XxO0wQQU9H/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+3+%25283%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="148" data-original-width="560" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH15DmV-lH_ZbQc-ECJm1U8esCMkkrjIlQ8_pKilMqzksjIUP0r6Sm3XBkuhrkjpyXe6hyVKYv6_Jz3Mlrn8TfeuQ4bFvgg0q6CwzrBb7r5I-C3ldq-mUADGe7JJDhGucdl5XxO0wQQU9H/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+3+%25283%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdhDgbZ2LB5VgFUs4NhxkED7hRE6-YyRcixwbcUcHXF-YdK7fYfmT_Fvo0OyVy39kD4QBd2ziDv-08dc19pX_N9yEKeks1K-F6S8MITfD5GkGmJzvMgblcBICh0B6eUuSkdUmjwEUyWsAE/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+3+%25284%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="151" data-original-width="554" height="172" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdhDgbZ2LB5VgFUs4NhxkED7hRE6-YyRcixwbcUcHXF-YdK7fYfmT_Fvo0OyVy39kD4QBd2ziDv-08dc19pX_N9yEKeks1K-F6S8MITfD5GkGmJzvMgblcBICh0B6eUuSkdUmjwEUyWsAE/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+3+%25284%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVZNbFSTC7osTFCxEwepV5aRNtD4MGgBgb7vXQVtlVD6mNrf2IRWLlLhyphenhyphenfH295p4idRPr0EHdDSEN59-71hQ3B8TOEVUovddDRxzQNCGh2-qKJVIvIoHqWNG7Mhaz5pLmi99G-N_rtnTuF/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+3+%25285%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="562" height="169" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVZNbFSTC7osTFCxEwepV5aRNtD4MGgBgb7vXQVtlVD6mNrf2IRWLlLhyphenhyphenfH295p4idRPr0EHdDSEN59-71hQ3B8TOEVUovddDRxzQNCGh2-qKJVIvIoHqWNG7Mhaz5pLmi99G-N_rtnTuF/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+3+%25285%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_f8IgW4PcI2v5RXIC4T2DLcvIEcsB76tWYmhD-NMs4H_C4h_7g-gaterOQ1ova547IGXcEvpQyQ98Enamxztu-9WOm9iL4Y2ILoEQJiL3c6ceZBtx4vXuZr5-U-KXgm_nrPEFL0cO9MVK/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+3+%25286%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="561" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_f8IgW4PcI2v5RXIC4T2DLcvIEcsB76tWYmhD-NMs4H_C4h_7g-gaterOQ1ova547IGXcEvpQyQ98Enamxztu-9WOm9iL4Y2ILoEQJiL3c6ceZBtx4vXuZr5-U-KXgm_nrPEFL0cO9MVK/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+3+%25286%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwzgETb3rvODBRpMwvJBwfXiGSP27oMgn17J8DyOZscprWMc7-taScmpiQBfci5PlXls2zK9v5uOB47v1mtStTbqqFXS6GEnyN3m2jj2dFBdWkzzk_mhvghHD-YY07Lcw9cCneHY6sJhJ5/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+4+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="207" data-original-width="520" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwzgETb3rvODBRpMwvJBwfXiGSP27oMgn17J8DyOZscprWMc7-taScmpiQBfci5PlXls2zK9v5uOB47v1mtStTbqqFXS6GEnyN3m2jj2dFBdWkzzk_mhvghHD-YY07Lcw9cCneHY6sJhJ5/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+4+%25282%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_goUU2zAouo_hhdWT6CMRe5u6cw_Ck7Ez174c4vH3SY_AtIzfvXGaN1M6dOsxOCc2ayIKpRNdFZyo_TIlXzAttA2kb-QO8ddTJUYFq1miyhCClIg8X5-BxYDEAqpsHY5IL86iH1nf6lav/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+4+%25283%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="140" data-original-width="520" height="171" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_goUU2zAouo_hhdWT6CMRe5u6cw_Ck7Ez174c4vH3SY_AtIzfvXGaN1M6dOsxOCc2ayIKpRNdFZyo_TIlXzAttA2kb-QO8ddTJUYFq1miyhCClIg8X5-BxYDEAqpsHY5IL86iH1nf6lav/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+4+%25283%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_QGnuUgXP65y8RrhyiEw1Gn0yHDuU5ZxqR6TCJKmDUh0OgKUR36UZITu95jzlUgsHc7GaNlSnRqj2z69F2IhIZvkZ3e8pW1m9uun4rPlUjS_WxacXe0cCY0LZxgOX1S202RIxrlTEfRvf/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+4+%25284%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="146" data-original-width="520" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_QGnuUgXP65y8RrhyiEw1Gn0yHDuU5ZxqR6TCJKmDUh0OgKUR36UZITu95jzlUgsHc7GaNlSnRqj2z69F2IhIZvkZ3e8pW1m9uun4rPlUjS_WxacXe0cCY0LZxgOX1S202RIxrlTEfRvf/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+4+%25284%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4yHlVwVvm33IP7Jwm7BLYgt4pxl7XtcI2PvCuxNbVSbp3aEfSRNSZFcmssuDpIm70IrKNMWatWnyIpP8EtFqX1cb1QfxRAW8krCOp8lwjRGFXJDHEwZMd5bGzP8zgW_aF5pAEDDvGJK-L/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+4+%25285%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="141" data-original-width="519" height="171" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4yHlVwVvm33IP7Jwm7BLYgt4pxl7XtcI2PvCuxNbVSbp3aEfSRNSZFcmssuDpIm70IrKNMWatWnyIpP8EtFqX1cb1QfxRAW8krCOp8lwjRGFXJDHEwZMd5bGzP8zgW_aF5pAEDDvGJK-L/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+4+%25285%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsqW3b_cNV_-4J9Xi4QJyXUebRPZvW7-Jdleq5mNocBiVLHubjoRXPrmrxz9rGufIUld80tE1NpB81KikHrSiBJrx_F_Aezsfd-ywvrigIahiOM3ndg0EFK_H9OsmeP3IR8rI1n-fQ3b_W/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+4+%25286%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="155" data-original-width="521" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsqW3b_cNV_-4J9Xi4QJyXUebRPZvW7-Jdleq5mNocBiVLHubjoRXPrmrxz9rGufIUld80tE1NpB81KikHrSiBJrx_F_Aezsfd-ywvrigIahiOM3ndg0EFK_H9OsmeP3IR8rI1n-fQ3b_W/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+4+%25286%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdBHW2Gsssvb_AKSSOn2Q17eloQvlusB8h5z4WmzWnGhPq2KNnN2JYw6m6nDEfP4KJ7ApcAz2ufOp95skQXhQu0loswnzitJ99rS83jXwNyq6ZaGB5WtZldAe8jSW8yHSUMia5aJdPu_le/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+5+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="222" data-original-width="578" height="243" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdBHW2Gsssvb_AKSSOn2Q17eloQvlusB8h5z4WmzWnGhPq2KNnN2JYw6m6nDEfP4KJ7ApcAz2ufOp95skQXhQu0loswnzitJ99rS83jXwNyq6ZaGB5WtZldAe8jSW8yHSUMia5aJdPu_le/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+5+%25282%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOD1F3phLOnZgzOsvMHGK7trC5n2Af4fnyAUdhHy7VbpQwnM3j2SozbzdK4j9sYbOltA2hNndFJRZgDE7mt1NXc_tCSLiOcO6Z9ENma6DegAHvSuKmdEJmJDPAQkPdj8q4oq0UpQutYmWF/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+5+%25283%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="155" data-original-width="579" height="169" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOD1F3phLOnZgzOsvMHGK7trC5n2Af4fnyAUdhHy7VbpQwnM3j2SozbzdK4j9sYbOltA2hNndFJRZgDE7mt1NXc_tCSLiOcO6Z9ENma6DegAHvSuKmdEJmJDPAQkPdj8q4oq0UpQutYmWF/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+5+%25283%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8bRt5LJAwoV52ClyHzLPdT-1BmJ3oKsb7pCChZlz_IyHJNXWBYycc0dCta5tDHVCKbFLiPBl7Vz_f5fm86TY3bJgIuFBozjFZ_WP0rko73k3GUPs7qivY7CfUsfhOjDn5-k0h-_qvf_jY/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+5+%25284%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="155" data-original-width="578" height="169" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8bRt5LJAwoV52ClyHzLPdT-1BmJ3oKsb7pCChZlz_IyHJNXWBYycc0dCta5tDHVCKbFLiPBl7Vz_f5fm86TY3bJgIuFBozjFZ_WP0rko73k3GUPs7qivY7CfUsfhOjDn5-k0h-_qvf_jY/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+5+%25284%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBOWFIErb3gs3Ej8w9qaggV7z3lkgbzgPqbzK0PuI2rdaIJ0wUrnQ8xAsPoyPLvsE3kNTUmy2uXwefj_S9n8r3eWnwUUshpOUcnI9QsfPb05tPRPsk36a10VRfyIt9YiJ8A5jiUjaQBLQo/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+5+%25285%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="161" data-original-width="578" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBOWFIErb3gs3Ej8w9qaggV7z3lkgbzgPqbzK0PuI2rdaIJ0wUrnQ8xAsPoyPLvsE3kNTUmy2uXwefj_S9n8r3eWnwUUshpOUcnI9QsfPb05tPRPsk36a10VRfyIt9YiJ8A5jiUjaQBLQo/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+5+%25285%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrz2VMucGI9_vqvCKjGpp6qVGE8-z8hww7rA6q0bmrQX8tOr9oVWGGc3c4Hg3Rv_I-cvXIeFlMOXMs1UEcofixGZYU-Yd2bNNFCA1ADCFCvhtw27JN6dn3yDDsoM0fmliTUF9wRE-OrKdd/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+5+%25286%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="176" data-original-width="578" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrz2VMucGI9_vqvCKjGpp6qVGE8-z8hww7rA6q0bmrQX8tOr9oVWGGc3c4Hg3Rv_I-cvXIeFlMOXMs1UEcofixGZYU-Yd2bNNFCA1ADCFCvhtw27JN6dn3yDDsoM0fmliTUF9wRE-OrKdd/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+5+%25286%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_vIoXpe2isWM8XZcz9PQpwgEIOFv_PJWd2FfGE1p0v0Qoac1RongKpriIlUw6MJ4e31XGy4nihDhjBypBPSs-26j7zpslEgALiTFP9WtO66C4R4POsSTQCR5xUyHK5z9TcC6Dvv9_3nnP/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+6+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="227" data-original-width="539" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_vIoXpe2isWM8XZcz9PQpwgEIOFv_PJWd2FfGE1p0v0Qoac1RongKpriIlUw6MJ4e31XGy4nihDhjBypBPSs-26j7zpslEgALiTFP9WtO66C4R4POsSTQCR5xUyHK5z9TcC6Dvv9_3nnP/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+6+%25282%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4GFp4bgnG26FsF_vGL_i4xqmAoaFGVQwUo12M-56JVurPYznZ1hAu_dWGkz8dlDm2vvF867L9Qj_ThyWTSDuF-IAHZWZX4_eES8wEwQBNa2q3cwGqWL-n1Gso4wJKf2hNMGPj5DXKWIsv/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+6+%25283%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="158" data-original-width="539" height="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4GFp4bgnG26FsF_vGL_i4xqmAoaFGVQwUo12M-56JVurPYznZ1hAu_dWGkz8dlDm2vvF867L9Qj_ThyWTSDuF-IAHZWZX4_eES8wEwQBNa2q3cwGqWL-n1Gso4wJKf2hNMGPj5DXKWIsv/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+6+%25283%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1T6KL_l2zVuWW8B9SmKtOecZ0WFltmY9NudefGuLdFquZutMGQ813fYZ6Fi_-0YlFDD5PycwJ1HkVcU8w3CWqvGKTAivh33rrqgW0FNJcsdipO3FYN9uWbRKuD9LbS0_GpSKKuiY8-Lj_/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+6+%25284%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="155" data-original-width="538" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1T6KL_l2zVuWW8B9SmKtOecZ0WFltmY9NudefGuLdFquZutMGQ813fYZ6Fi_-0YlFDD5PycwJ1HkVcU8w3CWqvGKTAivh33rrqgW0FNJcsdipO3FYN9uWbRKuD9LbS0_GpSKKuiY8-Lj_/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+6+%25284%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEb06tPLzRDzdwVDsH3FHXhMdxgkCBRH_Qiq_NNu7ScJDmuVWOk8V39AtIz66b4n7U00IPcNXo-YRiOAGGebdMfy1EmPvzLr_mOPICmZ0pudQ6156NrwraREcQhLrYyDSFLAnVppXfvz_L/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+6+%25285%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="142" data-original-width="537" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEb06tPLzRDzdwVDsH3FHXhMdxgkCBRH_Qiq_NNu7ScJDmuVWOk8V39AtIz66b4n7U00IPcNXo-YRiOAGGebdMfy1EmPvzLr_mOPICmZ0pudQ6156NrwraREcQhLrYyDSFLAnVppXfvz_L/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+6+%25285%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9CVrcZGjN38Ey6Fi9IEyYuSZY73l9EDSji1hK9ckOY4ysGvZ_LcfikDV4AdxuI56fO6z1LGdj6yYJVF_SIY_43KkZ47Khc68gH12glkzNTa30sRyHphw1CFp8gh_Jd-wnkjsejrQOwJAZ/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+6+%25286%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="149" data-original-width="539" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9CVrcZGjN38Ey6Fi9IEyYuSZY73l9EDSji1hK9ckOY4ysGvZ_LcfikDV4AdxuI56fO6z1LGdj6yYJVF_SIY_43KkZ47Khc68gH12glkzNTa30sRyHphw1CFp8gh_Jd-wnkjsejrQOwJAZ/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+6+%25286%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiexKiEIR-qy67eEPWMJ6xJkfCkJ-gHh-y6JtmdxuURoMhZbonnP6fr2Bavz6sCZsi7MUIOEWVdAmkxgjQNO3ubXO9AN5bOZNa7olZ8IhG-sPPnH4O7HaXfQhkEO-WOndfBMpWQ_wdUU7D8/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+7+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="215" data-original-width="532" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiexKiEIR-qy67eEPWMJ6xJkfCkJ-gHh-y6JtmdxuURoMhZbonnP6fr2Bavz6sCZsi7MUIOEWVdAmkxgjQNO3ubXO9AN5bOZNa7olZ8IhG-sPPnH4O7HaXfQhkEO-WOndfBMpWQ_wdUU7D8/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+7+%25282%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIrc3C1PF9Ik3bCeduFKIQPk5_gaGKy7ROkxcX6yfjKybRH8fkwE83R56h2ao39PncUCQN0YWMk-T3NuxahiCESyeRUQUAHl1oUfBrSXIBA2XJIIFSGqSmDtknrtZxfiBFj_vD50RBdj8P/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+7+%25283%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="147" data-original-width="532" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIrc3C1PF9Ik3bCeduFKIQPk5_gaGKy7ROkxcX6yfjKybRH8fkwE83R56h2ao39PncUCQN0YWMk-T3NuxahiCESyeRUQUAHl1oUfBrSXIBA2XJIIFSGqSmDtknrtZxfiBFj_vD50RBdj8P/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+7+%25283%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicg8d-9VUqELCFf87E0tXvqzjIsoLLcFOwxsUkslI3JcTcJPCUoUMX8r0Rlo2kMCJInbWHxxxIfunwgnL-cgCjNDTB4fqfe1nrf_rEZmg6nImRXuTOyGVWOU2HCxBMjZgB4LSBd_KHs_l8/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+7+%25284%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="151" data-original-width="534" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicg8d-9VUqELCFf87E0tXvqzjIsoLLcFOwxsUkslI3JcTcJPCUoUMX8r0Rlo2kMCJInbWHxxxIfunwgnL-cgCjNDTB4fqfe1nrf_rEZmg6nImRXuTOyGVWOU2HCxBMjZgB4LSBd_KHs_l8/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+7+%25284%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQELZWHmXxrbDRBAH8NVGviG7bVaqPBnvAdvaqy03xc_U5gI86RtTuPwBDjMjxWSRCshpCbuRQAw_t2LOYx3HYN4tWLwTp2ZewMNGY1rk2nCh4t4hDVzMjVP5SamuJQXBibLsgRxjGS0id/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+7+%25285%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="155" data-original-width="535" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQELZWHmXxrbDRBAH8NVGviG7bVaqPBnvAdvaqy03xc_U5gI86RtTuPwBDjMjxWSRCshpCbuRQAw_t2LOYx3HYN4tWLwTp2ZewMNGY1rk2nCh4t4hDVzMjVP5SamuJQXBibLsgRxjGS0id/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+7+%25285%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh_vDMNougBKpe_49FSX4qzTKu-U6avj7OA5WuI5x2S43JVaN0ht-5P8HNjYTk1lMLOtNAq_jtzpsRKlQ22nzVg91-tN9Qw72gk_oyEGSupMMCxMm9EGxRoI4bGi4aDOvalAvLnw0fojUt/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+7+%25286%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="94" data-original-width="536" height="112" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh_vDMNougBKpe_49FSX4qzTKu-U6avj7OA5WuI5x2S43JVaN0ht-5P8HNjYTk1lMLOtNAq_jtzpsRKlQ22nzVg91-tN9Qw72gk_oyEGSupMMCxMm9EGxRoI4bGi4aDOvalAvLnw0fojUt/s640/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585+7+%25286%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br /></div>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-4359145116892027852020-05-18T07:45:00.000-07:002020-05-18T07:45:34.816-07:00ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpteRXtGZVZmt7cnTI6tp3yj4FLrezp-p7tRaWqmLbSOiTcfEobze4f9HAqzd77QwVA6JOd2a5x9refp15J3ABNzitwzQIgLVIdXApEAX-gF84ynLcdBxe3hKgrCsSsdf90pkS2tjvLG5g/s1600/1937+Kontoleon+c.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="473" data-original-width="429" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpteRXtGZVZmt7cnTI6tp3yj4FLrezp-p7tRaWqmLbSOiTcfEobze4f9HAqzd77QwVA6JOd2a5x9refp15J3ABNzitwzQIgLVIdXApEAX-gF84ynLcdBxe3hKgrCsSsdf90pkS2tjvLG5g/s400/1937+Kontoleon+c.jpg" width="362" /></a></div>
Ο Αλέξανδρος Κοντολέων, για δεκαετίες επιμελητής αρχαιοτήτων στους Δελφούς και "ψυχή" του Μουσείου, εκτός απο την αφοσίωση στο έργο του (πατήστε <a href="http://delphi-times.blogspot.com/2018/10/1859-1943.html">ΕΔΩ</a> για μια χαρακτηριστική παλιότερη δημοσίευση) και τα βιβλία αρχαιολογικού χαρακτήρα που έγραψε, ασχολήθηκε με τα ήθη και έθιμα του τόπου και την τοπική λαογραφία γενικότερα.<br />
Μια συλλογή απο παροιμίες που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι στην καθημερινότητά τους δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Εθνική Μούσα το 1910 και σώζονται σήμερα στο Κέντρο Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας.<br />
Οι ερμηνείες απο τον ίδιο είναι στην απλή καθαρεύουσα της εποχής.<br />
Το όνομά του και η χρονολογία συνοδεύουν τις παροιμίες όπως στην αρχική δημοσίευση.<br />
* Στην φωτογραφία ο Α.Κ. εκφωνεί λόγο προς επίσημους επισκέπτες δίπλα απο το άγαλμα του Ηνίοχου.<br />
<br />
<a name='more'></a>
<br />
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<h4 class="western" lang="el-GR">
Κέντρον Ερεύνης
Ελληνικής Λαογραφίας (Απο περιοδικό
Εθνική Μούσα)</h4>
<h4 class="western" lang="el-GR">
</h4>
<h4 class="western">
<a href="http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/184944">Αλλού
με τρίβεις, 'γούμενε, κι' αλλού 'χω 'γω
τον πόνο </a></h4>
<span style="font-size: x-small;">Κοντολέων,
Αλέξανδρος Εμμ.</span> <span style="font-size: x-small;">(1910)</span>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Περί πράξεως ασκόπου
ή μη προσηκούσης</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<h4 class="western" style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;">
<a href="http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/184946">Άσπαρτα
και αθέριστα, πόσα μόδια γίνονται; </a>
</h4>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: x-small;">Κοντολέων,
Αλέξανδρος Εμμ.</span> <span style="font-size: x-small;">(1910)</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Επί πραγμάτων αδυνάτων</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<h4 class="western" style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;">
<a href="http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/217648">Εγώ
κακά χειρόβολα και εσείς κακά δεμάτια
</a>
</h4>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: x-small;">Κοντολέων,
Αλέξανδρος Εμμ.</span> <span style="font-size: x-small;">(1910)</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ερμηνεία: Επί ανθρώπων
οίτινες δεν συμβιβάζουσι φιλικάς των
μεταξύ των διαφορά και, κατά συνέπειαν,
αυτή βαδίζει επί τα χείρω προς το κακόν
των</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<h4 class="western" style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;">
<a href="http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/217645">Από
κρυφοθέρμη περίμενε να σου δώση δροσιά
</a>
</h4>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: x-small;">Κοντολέων,
Αλέξανδρος Εμμ.</span> <span style="font-size: x-small;">(1910)</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Μην περιμένης καλόν ή
ευκολίας από άνθρωπον ύποπτον και
ύπουλον</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<h4 class="western" style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;">
<a href="http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/217649">Κι'
εγώ κακοπανδρεύθηκα και οπού με πηρ' ας
κλαίη </a>
</h4>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: x-small;">Κοντολέων,
Αλέξανδρος Εμμ.</span> <span style="font-size: x-small;">(1910)</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ότι εις γάμον ασυμβίβαστον
και οι δύο (ανήρ και γυνή) υποφέρουσι</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<h4 class="western" style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;">
<a href="http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/244211">Καταλαβαίνω
τι είναι η αγάπη σου, σαν το χιόνι που
πέφτει το Μάη </a>
</h4>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: x-small;">Κοντολέων,
Αλέξανδρος Εμμ.</span> <span style="font-size: x-small;">(1910)</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Περί εκείνου όστις δεν
αγαπά με την καρδιάν του</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<h4 class="western" style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;">
<a href="http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/199865">Κάλλιο
λόγια στο χωράφι παρά μάγκανα σ' ταλώνι
</a>
</h4>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: x-small;">Κοντολέων,
Αλέξανδρος Εμμ.</span> <span style="font-size: x-small;">(1910)</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ότι οφείλει τις εκ την
αρχήν πάσης υποθέσεως του να συνεννοήται
καλώς, ίνα μη έχη βάσανα κατόπιν και
φιλονεικίας</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<h4 class="western" style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;">
<a href="http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/184949">Είναι
τραγιά βάλτε να τ' αρμέξωμε </a>
</h4>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: x-small;">Κοντολέων,
Αλέξανδρος Εμμ.</span> <span style="font-size: x-small;">(1910)</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Επί πράγματος αδυνάτου</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<h4 class="western" style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;">
<a href="http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/184947">Τρία
βόδια, δυό ζευγάρια </a>
</h4>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: x-small;">Κοντολέων,
Αλέξανδρος Εμμ.</span> <span style="font-size: x-small;">(1910)</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Περί κουτού ανθρώπου
ή όταν τις λέγη ασυνάρτητα λόγια</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<h4 class="western" style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;">
<a href="http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/184943">Αλλού
αστράφτεις κι' αλλού βροντάς </a>
</h4>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: x-small;">Κοντολέων,
Αλέξανδρος Εμμ.</span> <span style="font-size: x-small;">(1910)</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Περί ανθρώπου ασταθείς
χαρακτήρος</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<h4 class="western" style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;">
<a href="http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/184948">Καλά
γεράματα και ο γάμος σου την Τετράδη
</a>
</h4>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: x-small;">Κοντολέων,
Αλέξανδρος Εμμ.</span> <span style="font-size: x-small;">(1910)</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Όταν τις πράττη τι παρά
το προσήκον</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<h4 class="western" style="margin-bottom: 0cm; margin-top: 0cm;">
<a href="http://repository.kentrolaografias.gr/xmlui/handle/20.500.11853/244210">Θα
του φαν το στάρι </a>
</h4>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: x-small;">Κοντολέων,
Αλέξανδρος Εμμ.</span> <span style="font-size: x-small;">(1910)</span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Θα τον σκοτώσουν</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<br /><div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
</div>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-19113391883689554372020-03-18T08:14:00.000-07:002020-03-18T08:14:07.452-07:001914, ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΕ ΔΕΛΦΟΥΣ, ΠΑΡΝΑΣΣΟ, ΑΡΑΧΟΒΑ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTwAawfRVu3J8CPv23qCEJa3rYDc2PibfoQKUSVD1uJkmAnbbnkkEqWuKVFi6ieZ6j9e_AT1QhqhUp0_eT6q4kE6DWof4JE5blt7FkXe7hljAXKsMNJ6Lx9ZFKHzJ4d-UVcdq7LPVIoo6g/s1600/1914+Francis+P.+Farguhar.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="655" data-original-width="777" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTwAawfRVu3J8CPv23qCEJa3rYDc2PibfoQKUSVD1uJkmAnbbnkkEqWuKVFi6ieZ6j9e_AT1QhqhUp0_eT6q4kE6DWof4JE5blt7FkXe7hljAXKsMNJ6Lx9ZFKHzJ4d-UVcdq7LPVIoo6g/s400/1914+Francis+P.+Farguhar.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Απόσπασμα μιας όμορφης περιγραφής απο επίσκεψη στην περιοχή μας του Αριστείδη Φουτρίδη (υπήρξε ο νεότερος καθηγητής στην ιστορία του Χάρβαρντ στα 28 του) και του Αμερικάνου φίλου του Francis Farguhar που βρέθηκαν εδώ τον Απρίλιο του 1914.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το κείμενο, μαζί με πρωτότυπες φωτογραφίες, δημοσιεύθηκε στην μηνιαία έκδοση Ατλαντίς, το 1916 με θέμα : ΤΑ ΠΑΛΑΤΙΑ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ , και τίτλο : <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></b></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">«ΜΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΟΥ κ.
FRANCIS. Ρ. FARGUHAR<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ
ΦΟΥΤΡΙΔΟΥ ΕΙΣ ΕΛΙΚΩΝΑ ΚΑΙ ΧΑΙΡΩΝΕΙΑΝ»</span></i></span></span><br />
<span style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"></span></i></span><br />
<a name='more'></a><i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Το καλοκαίρι του 1912 ο κ.
Φάργκουχαρ και εγώ είχαμε εκδράμει μαζί με τα μέλη του ορειβατικού Σωματείου της
Αμερικής «Sierra Club» στα ψηλά βουνά της Καλιφόρνιας, τα χιονισμένα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Sierra</span><span lang="EN-US" style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Nevada</span><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">. Από τη στιγμή που πάτησα στην
Καλιφόρνια, μου έκαμε εντύπωση η ομοιότητά <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της με την ελληνική φύση. Άνθη, δένδρα,
θάλασσα, ουρανός, βουνά όλα είχαν σημάδια Ελληνικά, και η μαγευτική τους ομορφιά
μου έφερε μια ακράτητη νοσταλγία να ξαναδώ την Ελλάδα και να πατήσω άλλη μια
φορά τα δοξασμένα της βουνά. Ο κ. Φάργκουχαρ, τελειόφοιτος και αυτός του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Harvard</span><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">, έχει μεγαλώσει με τα έπη
του Ομήρου και με τα όνειρα του Ελληνικού νου. Οι παραλληλισμοί μου των δύο
χωρών του μετέδωσαν την ανυπομονησία μου για την Ελλάδα, και στην πευκοστεφανωμένη
κοιλάδα του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Kern</span><span lang="EN-US" style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">
</span><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">αποφασίσαμε
να περάσουμε λίγες βδομάδες στα Ελληνικά βουνά. Από τους πέντε που είχαμε συμφωνήσει
μόνον οι δυό μας κατορθώσαμε να πραγματοποιήσουμε τη συμφωνία μας. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"> </span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Όταν ήμουν στο Βερολίνο
έγραψα του κ. Φάργκουχαρ να συναντηθούμε στη Νεάπολη το Μάρτη ή στην Πάτρα στις
10 του Απρίλη του 1914. Πραγματικώς στις 10 του Απρίλη ύστερα από μια ανοιξιάτικη
ελληνική δύση βρεθήκαμε μαζί στο σιδηροδρομικό σταθμό των Πατρών εγώ ερχόμενος από
την Αίγυπτο κ' εκείνος από την Ιταλία. Έτσι μαζί είδαμε την Ολυμπία, την
Αττική, ανεβήκαμε τον Παρνασσό, περάσαμε τη Φωκίδα και τη Βοιωτία με τα πόδια,
ξαπλωθήκαμε στις πυκνές σκιές των πλατάνων των Τεμπών και μαζί καθίσαμε στο
συμπόσιο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των αγωγιατών στη φωτοστέφανο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κορυφή<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ολύμπου.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Από το Πατρινό λιμάνι πρωτοείδαμε
τον Παρνασσό και οι δυο μαζί. Ήταν ακόμη χιονισμένος στην κορυφή και έτσι έμοιαζε
σαν ένα μεγάλο φωτόλουστο παλάτι στεφανωμένο με μενεξέδες και γιασεμιά. Όποιος
είδε τον ήλιο ν’ ανατέλλει από το Ενετικό Κάστρο που ακόμα βαραίνει την
ακρόπολη των Πατρών και αντίκρισε με τα μάτια του τα γαλάζια νερά του
Κορινθιακού να λαμπυρίζουν σαν φωτόσπαρτοι κάμποι και τα αρχαία βουνά τριγύρω να
προβάλλουν σαν αθάνατοι γίγαντες κάτω από το φωτοπλημμυρισμένο ουρανό δεν θα
απορήσει πώς οι αρχαίοι Έλληνες φαντάστηκαν τον Παρνασσό ως το αγαπημένο παλάτι
του Θεού του φωτός, του Απόλλωνα, και πώς στη ρίζα του βουνού αυτού έρχονταν
χιλιάδες κόσμος Ελληνικός από κάθε Ελληνική χώρα και αποικία για να προσκυνήσει
στο μαρμάρινο ναό των Δελφών και για να εξαγνιστεί στα κρυσταλλένια νερά της
Κασταλίας. </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisBL0ZMizRzD0V51ybVEVTt863CpqtTdFMMjRmqx_NI6oqxz1TjR_UvwjLjSNmJp-Xq3Ld9ya7Ogdm6eVkZI7sG5GCbfYXJ0WOO5-rdRuCwzW7Svi-L0Ozu5eVyxOjTX6-pXes2hmwfXfT/s1600/1914+Francis+P.+Farguhar2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="535" data-original-width="804" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisBL0ZMizRzD0V51ybVEVTt863CpqtTdFMMjRmqx_NI6oqxz1TjR_UvwjLjSNmJp-Xq3Ld9ya7Ogdm6eVkZI7sG5GCbfYXJ0WOO5-rdRuCwzW7Svi-L0Ozu5eVyxOjTX6-pXes2hmwfXfT/s400/1914+Francis+P.+Farguhar2.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Το βράδυ της 22ας Απριλίου,
βρεθήκαμε στα αγιασμένα εκείνα νάματα και από το ταπεινό Μπαλκονάκι του
Παρασκευά είδαμε με έκσταση τη μεγαλοπρέπεια που βασίλευε μπροστά μας. Η γη αποκάτω
μας ήταν βυθισμένη κάτω βαθειά σε μια στενή και άγρια χαράδρα που δέχεται τα
νερά του αρχαίου Πλείστου, όταν τα μαύρα σύννεφα χύνουν τα δάκρυα τους πάνω από
τους κοκκινισμένους βράχους, πού στηρίζουν σαν κολώνες αιώνιες τα πλευρά της
χαράδρας. Η θέα είναι άγρια και η εντύπωση βαριά. Αλλά σιγά σιγά η </span><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">χαράδρα</span><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">
απλώνεται σε μια όμορφη πεδιάδα με κανελιά χωράφια και ασημένια ελαιόδεντρα και
καταπράσινα αμπέλια. Είναι ο περίφημος κάμ</span><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">πος της Κρίσσας</span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #c00000; font-size: 8pt; line-height: 115%;"></span></b><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"> φωτισμένος
με δόξα και ποτισμένος με αίμα. Παραπέρα λάμπουν τα ζαφειρένια κύματα του Κορινθιακού
πού σιγά σιγά πάνε να ξεψυχήσουν στα πόδια του Παναχαϊκού και του Ερύμανθου. Στη
Δύση οι σκοτεινότεροι ίσκιοι της Κιόνας</span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #c00000; font-size: 8pt; line-height: 115%;"> </span></b><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">μαυρίζουν σε ένα ωκεανό χρωμάτων που ο βασιλεμένος
ήλιος σκορπά παντού. Χρώματα κίτρινα σαν χρυσάφι, αργυρά σαν τα φύλλα της ελιάς,
λαδιά σαν βελούδο· χρώματα βυσσινιά, γαλάζια, τριανταφυλλιά. Χρώματα σκοτεινά σαν
σύννεφα, και ανοιχτά σαν το πρώτο γέλιο του καλοκαιριού στα Ελληνικά λιβάδια. Μια
αφάνταστη συμφωνία φωτός, μια μουσική χρωμάτων που πλημμυρίζουν αιώνες τώρα τον
ιερό τόπο του αρχαίου φωτοθεού.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYD7YdYBUM_C2U6l5jueyzrwjSD3JPhZRb0JdX8n6ZVLWuhgQwXkLEMNQPbXo2PQV1Lhedi6u-QIJliWnHR66nt2pkpBZ5R7AHOmFrk2F8fPhwcRxeny9Yzh_N5qr37yeskm_fhJl7NHm-/s1600/Tholos+20sd.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="648" data-original-width="1088" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYD7YdYBUM_C2U6l5jueyzrwjSD3JPhZRb0JdX8n6ZVLWuhgQwXkLEMNQPbXo2PQV1Lhedi6u-QIJliWnHR66nt2pkpBZ5R7AHOmFrk2F8fPhwcRxeny9Yzh_N5qr37yeskm_fhJl7NHm-/s400/Tholos+20sd.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Το πρωί πήγαμε να προσκυνήσουμε
και εμείς τα αρχαία ερείπια. Ακολουθήσαμε το σκονισμένο δρόμο ώσπου φθάσαμε στο
Ναό της Προναίας Αθηνάς.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τα ερείπια
του είναι πλαγιασμένα στη σκιά των Φαιδριάδων Βράχων<b>.</b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #c00000; font-size: 8pt; line-height: 115%;"></span></b><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εδώ
ήρθαν τα στρατεύματα που έστειλε ο Ξέρξης για να πάρουν τους θησαυρούς <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του Δελφικού Μαντείου. Παραπέρα όμως δεν προχώρησαν.
Γιατί, όπως λέγει ο Ηρόδοτος, «άρχισαν να πέφτουν από τον ουρανό κεραυνοί, και
οι δύο κορυφές</span><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"> του Παρνασσού ράγισαν και
κυλίστηκαν με φοβερό κρότο πάνω στο στρατό, και από το ιερό της Προναίας
ακούσθηκε βοή και αλαλαγμός. Τρόμος και φόβος έπεσε στους εχθρούς και όσοι
σώθηκαν έτρεξαν να φύγουν...»</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Για εμάς όμως οι οιωνοί φάνηκαν
αίσιοι. Ο ουρανός απλωνόταν γελαστός και ο ήλιος έλαμπε παντού νικητής.
Γυρίσαμε λοιπόν για να πάμε στη ρίζα του βράχου που τρέχουν τα νερά της Κασταλίας
κρύα σαν τα χιόνια της βουνοκορφής. Δροσισμένοι με τη θεία εκείνη δροσιά
προχωρήσαμε προς τα επάνω. Ο ιερός δρόμος μας έφερε μέσα από δοξασμένα ερείπια στο
ναό του Απόλλωνα. Στο λάκκο πού έσκαψαν οι αρχαιολόγοι για να βρουν το χάσμα της
Πυθίας δεν είδαμε να ανεβαίνουν οι καπνοί που ενέπνεαν την αρχαία ιέρεια. Λίγες
μαργαρίτες γελούσαν τριγύρω με τα χρυσά τους μάτια και τα άσπρα τους πέταλα και
μεγάλες κόκκινες παπαρούνες φύτρωναν καμαρωτές στα χώματα του ιερού ναού.
Μάρμαρα άσπρα και κιτρινισμένα Βαραίνουν τη Γή τριγύρω. Κολώνες μισογκρεμισμένες
στέκονται σαν βουβοί μάρτυρες περασμένου μεγαλείου. Οι δαφνοστεφανωμένοι ιερείς
δεν φαίνονται πια να φωνάξουν τον αθάνατο Πίνδαρο να καθίσει εις το συμπόσιο του
θεού. Και ο Θησαυρός των Αθηναίων που στέκεται μοναχός φρουρός στη μέση τόσων
συντριμμιών δεν δέχεται πια τους αντιπροσώπους «του ιοστεφάνου άστεως» με τα πλούσιά
τους δώρα. Μα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η ζωή η μεγάλη βασιλεύει
ακόμα και στα ερείπια. Οι βράχοι είναι ακόμα ζωντανοί στύλοι ζωντανού
μεγαλείου. Ο ουρανός είναι και σήμερα γαλανός και φωτόλουστος. Ο ήλιος σαν
αθάνατος ζωοδότης ανατέλλει και βασιλεύει πρωί και βράδυ και με το φως του το αιώνιο
χαϊδεύει τα βουνά πού δεν γερνούν ποτέ και τους κάμπους που ξέρουν πάντα να βλαστάνουν
άνθη χαράς και καρπούς ζωής και δάφνες δόξας.</span><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"></span>Αν ο ναός είναι ερεί</span><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">πια.
ο Παρνασσός στέκεται ακόμη όρθιος στη ζωή και αθάνατος στην ομορφιά «μια Μούσα»
λέγει ο Παλαμάς: </span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">«Κάποιου<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ρυθμού<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μελλόμενου </span></i></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">καί κάποιου ωραίου που θάρθη». </span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjf6Xdy_fml6cse9vro15ZDVIR4q4qmqAv-okHeGcmQ7Vepbgg0ZU5zKVBab9B1CvidVfPQgCLM1o9xjad418dr2pWEcSiTwszqnai-OnXVnz5f50fA10GNP1MUv69f7S6aI78DFj4q_Yf/s1600/1914+Dimos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="442" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjf6Xdy_fml6cse9vro15ZDVIR4q4qmqAv-okHeGcmQ7Vepbgg0ZU5zKVBab9B1CvidVfPQgCLM1o9xjad418dr2pWEcSiTwszqnai-OnXVnz5f50fA10GNP1MUv69f7S6aI78DFj4q_Yf/s400/1914+Dimos.jpg" width="260" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></i></div>
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Την άλλη μέρα σηκωθήκαμε
αυγή αυγή και με τον γέρο Δήμο ως οδηγό ανεβήκαμε στην κορυφή του βουνού αυτού.
Ήταν, αλήθεια, μία ευτυχισμένη μέρα της ζωής μας, μια μέρα που περάσαμε με τη
συντροφιά των Μουσών, στα μαγευτικά τους παλάτια. Αλλά ο ήλιος άρχισε να γέρνει
προς τη δύση και με λύπη χωρισθήκαμε από την αιώνια εκείνη αρμονία. Από τα Απολλώνια
ύψη γλιστρήσαμε πάνω σ' ένα χιονοσκέπαστο χαλί γοργά γοργά στις χαμηλότερες
ράχες τις σκεπασμένες με έλατα και πεύκα και στη ρίζα του Πετρίτη, φθάσαμε στο μονοπάτι
της Αράχωβας και τέλος στο βασιλικό δρόμο, πού ενώνει το χωριό αυτό με τους Δελφούς
και την Ιτιά. Κοντά σε μια βρύση έξω από το χωριό καθίσαμε</span><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"> λίγο να ξεκουραστούμε. Λίγο παραπέρα η Αράχωβα με
τα γραφικά σπιτάκια της φαινόταν ξαπλωμένη στην Απριλιάτικη λιακάδα. Μερικές
κυράδες του χωριού πού μάζευαν χόρτα στα πράσινα χωράφια ήρθαν </span><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">να
τα πλύνουν στην πηγή μας. Λιγάκι ψηλότερες από τές γυναίκες που βλέπει κάνεις στα
άλλα ελληνικά χωριά, με όμορφο δέρμα, υγρά μαύρα μάτια και χυτό ανάστημα φαινόντουσαν
σαν πραγματικές Καρυάτιδες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μια νέα κόρη
έμεινε πίσω στο χωράφι κάτω από το δρόμο και χωρίς να μάς δει εξακολούθησε να μαζεύει
τα χορταράκια της και να τραγουδά μ' ελεύθερη και ασημένια φωνή το τραγουδάκι
της :</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Μια βοσκοπούλ’ αγάπησα</span></i></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">μια ζηλεμένη κόρη</span></i></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">και την αγάπησα πολύ</span></i></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">ήμουν αλάλητο πουλί</span></i></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">δέκα χρονών αγόρι…</span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Από την πλατεία του χωριού
ακούγονταν οι χτύποι του νταουλιού και τα τσακίσματα της καραμούζας και μπορούσαμε
να δούμε μια σειρά παλληκάρια και νέες ενωμένες στο χορό. Ήταν Παρασκευή της
Λαμπρής, η γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής. Με τους ήχους αυτούς ανακατεύονταν και τα
βελάσματα των προβάτων από τα βάθη της ρεματιάς που ο πιστός τσοπάνος οδηγούσε τα
πρόβατά του για να τα ποτίσει. Η ρεματιά έφθανε έως την περίφημη «τριπλήν αμαξιτόν»
το τριπλό σταυροδρόμι όπου ο Οιδίπους σκότωσε τον πατέρα του Λάϊο. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στα πλευρά της κοιλάδας βράχοι, χωράφια, αμπέλια
και ελαιόδεντρα γελούσαν στο γλυκό φως του απογέμματος. Ο γέρο Δήμος που με τα
εξήντα του χρόνια είχε ανεβεί μαζί μας τον Παρνασσό σαν ζαρκάδι έδειξε με τη
γκλίτσα του κατά την ανατολή.</span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">«Εκεί κάτ' είναι το
σταυροδρόμι. Κάποιος μούπαν, σκότωσ' τον πατέρα του τον παλαιϊκό καιρό.»</span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">«Θα λες τον Οιδίποδα, Δήμο;»
«Έτσι τον λέγαν; Θα ξέρεις την ιστορία του λόγου σ'.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δε μ' τη λες και μένα να τ' μάθ';»</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"> </span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Του διηγήθηκα την ιστορία όπως
την θυμόμουνα από το δράμα του Σοφοκλέους και μιμούμενος όσο μπορούσα καλλίτερα
τη γλώσσα του Δήμου. Με τα εξήντα του χρόνια ο γέρο Δήμος άκουγε σαν παιδάκι πιστεύοντας
με την αφέλεια παιδιού κάθε λέξη που έλεγα ως πραγματική ιστορία. Τα μάτια του
γύριζαν ανήσυχα δώθε κείθε προς το σταυροδρόμι σα να έβλεπαν το δράμα της πατροκτονίας
να παίζεται άλλη μια φορά μπροστά του και κάποτε με κοίταζε σαν ξεχασμένος. Ή
συγκίνηση του ήταν τόσο βαθειά ώστε το αίμα του μαζεύτηκε στο κεφάλι του και κοκκίνισε
το ηλιοκαμένο του πρόσωπο. Οι ρυτίδες του βάθυναν με πόνο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μα δεν είπε ούτε λέξη ωσότου έφτασα στην
τύφλωση του Οιδίποδα. Τότε με μιας μίλησε δυό τρείς λέξεις που τούρθαν στα
χείλια χωρίς αντίσταση γεμάτες βάθος και συμπάθεια:</span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">«Μωρ' τι λες. Στραβώθηκ'
μονάχος τ'; Μωρέ το φτωχό! Μια καλαμιά στον κάμπο και την πήρ' ο άνεμος! Μωρέ
βάσανα!»</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqMPytVhTJweDJwDDp8fFEANgsZidpiMFj4UngPcGvap172Xq5hXweKFaB-iXiQgtLMcyDTTkwYuo2xOz1Gt9rFE7584Pj2ubdA6lX0ilCTLiSwTDa2WkwAWTmm3Np5OESw9HCibgRFXwe/s1600/1914+Arahova.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="564" data-original-width="974" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqMPytVhTJweDJwDDp8fFEANgsZidpiMFj4UngPcGvap172Xq5hXweKFaB-iXiQgtLMcyDTTkwYuo2xOz1Gt9rFE7584Pj2ubdA6lX0ilCTLiSwTDa2WkwAWTmm3Np5OESw9HCibgRFXwe/s400/1914+Arahova.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Σηκωθήκαμε να πάμε στο
χωριό. Το ταπεινό και καθαρό «Ξενοδοχείο του Καραϊσκάκη» μάς έδωκε
κατάλυμα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είμαστε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στο δοξασμένο μέρος που ο μεγάλος ήρωας της Επαναστάσεως
έκλεισε μέσα ατά χιόνια και αφάνισε ένα ολόκληρο στρατό Τουρκαρβανίτες. Οι Αραχωβίτες
είναι γενιά παλληκαριών. Τα παλληκάρια ψηλά, δυνατά, όμορφα. Οι γυναίκες
ελαφρές, περήφανες, χαριτωμένες. Καθώς καθίσαμε στο μπαλκόνι και βλέπαμε τον εύθυμο
κόσμο να χορεύει και να γελά ήρθε ο ξενοδόχος με ποτήρια κεχριμπαρένιου
κρασιού. Κάποιος νέος μας κερνούσε. Μας τον έδειξε. Ήταν ξανθός σαν το κρασί.
Σηκώσαμε τα ποτήρια και ήπιαμε στην υγειά του. Ένα από τα καλλίτερα κρασιά που
γευθήκαμε στην Ελλάδα, πραγματικώς Παρνάσσειο. Ανταποδώσαμε το κέρασμα και σε
λιγάκι όλο το πλήθος σηκώθηκε να μας χαιρετήσει με άδολη Ελληνική φιλοξενία και
από κάθε στόμα ακούσαμε το χαιρετισμό της καρδιάς.</span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">«Καλώς ορίσατε».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;"> </span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Όταν κατεβήκαμε κάτω οι
νέοι που έπαιζαν τα νταούλια και τές καραμούζες κάθισαν προς τιμή μας κοντά μας
και έπαιξαν το πιο καλό τους τραγούδι με όλη τους τη δύναμη. Λιγάκι ασυνήθιστο κομπλιμέντο
για τ' αυτιά μας και κάπως εκκωφαντικό. Μα όλοι είμαστε ευχαριστημένοι και ο κ.
Φάρκουχαρ με τη συνηθισμένη του ευγένεια είπε «πώς ήταν έξοχη μουσική». Τα
λόγια του τόσο ενθουσίασαν τους μουσικούς ώστε έπαιξαν ένα άλλο σκοπό ακόμα πιο
κεφάτο από τον πρώτο και η ευθυμία έλαμπε στα μάτια όλων των χωριανών τόσο
άδολη και περήφανη ώστε την συμμερισθήκαμε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παρ' όλη μας την κούραση. Τα κεράσματα
ακολουθούσαν συχνά πυκνά και υπήρχε κίνδυνος να πάρουμε πάλι τα βουνά σαν τές
αρχαίες Μαινάδες αν δεν προλαβαίναμε να αποσυρθούμε με την πρόφαση πώς είμαστε
πολύ κουρασμένοι</span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13pt; line-height: 115%;">Την άλλη μέρα το πρωί
ξεκινήσαμε μόνοι μας για τον Άγιο Λουκά (...) </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "book antiqua", "serif"; line-height: 115%;"><span>*<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Το υλικό της δημοσίευσης προέρχεται απο το αρχείο του Λουκά Παπαλεξανδρή και είναι αναρτημένο στον ιστότοπο του <a href="http://www.arachovamuseum.gr/files/pdfs/aristidis_foutridis.pdf">Λαογραφικού Μουσείου Αράχοβας</a></span></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></i></div>
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"></span></div>
<span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "book antiqua" , "serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"> </span></span></div>
</div>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-43413000391007308342020-02-10T06:57:00.000-08:002020-02-10T06:57:15.139-08:001888, ΑΙ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ (ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑΙ) ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFjVPGPYFs52s016R9nDMvZquPMOkxF6lTnDPuoxsrk7br9KTVjOBYBLilY8sgd-6FjTzlJ3nIN54G6Q_dKk_RH-SC8v0s8coU_SsQdquTvWeMjQPiRSWesAP4Fy7mbre_Uze3xiDGZiGc/s1600/1892.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="723" data-original-width="962" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFjVPGPYFs52s016R9nDMvZquPMOkxF6lTnDPuoxsrk7br9KTVjOBYBLilY8sgd-6FjTzlJ3nIN54G6Q_dKk_RH-SC8v0s8coU_SsQdquTvWeMjQPiRSWesAP4Fy7mbre_Uze3xiDGZiGc/s400/1892.jpg" width="400" /></a>Επιστολή διαμαρτυρίας των κατοίκων του Καστριού προς την κυβέρνηση για την καθυστέρηση της έναρξης των ανασκαφών και την διευθέτηση όλων των άλλων ζητημάτων που προκύπουν απο αυτή, όπως η ανώφελη οικοδόμηση στον ίδιο χώρο, η μετεγκατάσταση, οι αποζημιώσεις, κλπ.<br />
Η επιστολή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Παλιγγενεσία" στις 3 Ιουνίου 1888. Αν και το αντίγραφο που δημοσιεύουμε έχει διασωθεί στο μονοτονικό, η γλώσσα είναι η απλή καθαρεύουσα των δημοσίων εγγράφων της εποχής.<br />
<br />
<br />
<a name='more'></a>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<u><span style="font-size: small;">Αι εν Δελφοίς ανασκαφαί</span></u></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<span style="font-size: small;">Επιστέλλουσιν ημίν εκ Δελφών
τα εξής: </span><br />
<span style="font-size: small;">«Απορούμεν τη αληθεία ημείς οι
κάτοικοι των Δελφών, οίτινες πληρώνομεν
πολύ ακριβά την αναβολήν των εργασιών
της ανασκαφής, ως κατωτέρω θέλομεν
καταδείξει, διατί δεν ήρξατο εισέτι η
Γαλλική Αρχαιολογική Εταιρεία τας
εργασίας της, μάλιστα μετά πάροδον τόσου
χρόνου από της επιψηφίσεως της συμβάσεως,
και δεν ειξεύρομεν τίνες οι λόγοι οι
κωλύοντες την Εταιρείαν ίνα προβή επί
το έργον. </span><br />
<span style="font-size: small;">Ως να μη ήρκει η τελεία σχεδόν
καταστροφή, ην υπέστημεν εκ του μεγάλου
σεισμού του 1870, υφιστάμεθα τα αυτά και
έτι χείρονα κακά με το αόριστον αυτό
της ευλογημένης ανασκαφής, διότι ούτε
να οικοδομήσωμεν δυνάμεθα, ούτε τας
τυχόν βλαφθείσας οικίας να επισκευάσωμεν,
τινές δε εξ ημών με το σήμερον και αύριον
μένουν τανύν εν ξυλίνοις παραπήγμασι.
Δεν έχομεν δε ειμή εκ των δύο μερικών
ανασκαφών των γινομένων εική [sic] και ως
έτυχε ανά την κωμόπολίν μας, νοσήματα
ενδημικά πλείστα, άτινα βοηθούμενα
δυστυχώς υφ’ όλων των ανθυγιεινών
κανόνων, αποστέλλουσι πολλούς των
κατοίκων εις τον Άδην. </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwwsBMnnY8Gdm5Uq4dvgh4OiFKROg1grKLHkeKP3iBplgNiolODxeFjsZliv3s4zUzAfEdle1jHYRP4-vGNjp0s9aWZm93_lkBOZVd41kwz5QWqC1hql_0FOunRkqP5itxEEnvHZ9mh2BW/s1600/lol0262+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="257" data-original-width="467" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwwsBMnnY8Gdm5Uq4dvgh4OiFKROg1grKLHkeKP3iBplgNiolODxeFjsZliv3s4zUzAfEdle1jHYRP4-vGNjp0s9aWZm93_lkBOZVd41kwz5QWqC1hql_0FOunRkqP5itxEEnvHZ9mh2BW/s400/lol0262+%25282%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: small;">Εκτός τούτου
κατέστη δυσκολωτάτη και η συγκομιδή
των προϊόντων μας, μάλιστα εν ώρα
χειμώνος, ως εκ της καταστροφής των οδών
και του λίαν επικλινούς και ανωμάλου
εδάφους, εφ’ ου υπάρχει η κωμόπολις
Δελφών. </span><br />
<span style="font-size: small;">Αλλ’ όσον εξ ενός μεμφόμεθα την
Γαλλικήν Αρχαιολογικήν Εταιρείαν, τόσον
εξ άλλου αιτιώμεθα την Κυβέρνησίν μας
διά την ολιγωρίαν ην δεικνύει επί του
ζητήματος αυτού του τόσον σπουδαίου,
αιτιώμεθα, λέγομεν, την Κυβέρνησιν διότι
δεν είδομεν να εκδοθή Βασιλ. διάταγμα
του νέου συνοικισμού, να γείνουν
εκτιμήσεις οικιών, αγρών και συνεπώς
αι αποζημιώσεις, ούτε άλλο τι πείθον
ημάς ότι γενήσεται η ανασκαφή. </span><br />
<span style="font-size: small;">Εάν δε
δυστροπή η Γαλλ. Εταιρεία, τότε ας δώση
την άδειαν η Κυβέρνησις εις άλλην
Εταιρείαν Αρχαιολογικήν εις την
Γερμανικήν ήτις κατά το λέγειν δύο
επισήμων ξένων Γερμανών, τελευταίως
διελθόντων εκ Δελφών, επιδιώκει την
πραγμάτωσιν της ανασκαφής των Δελφών
παντί σθένει. Ή επί τέλους ας παραιτηθή
διόλου η Κυβέρνησις της ιδέας αυτής,
δηλόνουσα τούτο ημίν, όπως πλέον σκεφθώμεν
και εκ των ενόντων φροντίσωμεν περί της
βελτιώσεως των αναγκών του τόπου μας. </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg17jfXucei5ntUX-y8Z7bYJWBDhnK3FHfvyZPEF_TlVVzN5X7fBDNZYDub64Qj6ktY1QQKr2C3sxJHCnZxE4Ccdx9XCUSZuHYjFZ13T_UMkU8rI8xi8qcpTjZ04-OMd4GrNw_xL2zHvRrz/s1600/lol0262+%25283%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="213" data-original-width="468" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg17jfXucei5ntUX-y8Z7bYJWBDhnK3FHfvyZPEF_TlVVzN5X7fBDNZYDub64Qj6ktY1QQKr2C3sxJHCnZxE4Ccdx9XCUSZuHYjFZ13T_UMkU8rI8xi8qcpTjZ04-OMd4GrNw_xL2zHvRrz/s400/lol0262+%25283%2529.jpg" width="400" /></a></span></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: small;">Εν μόνον γνωρίζομεν τη Κυβερνήσει, ότι
ως εκ της ελλείψεως επιτοπίου δημοτικής
αρχής και εκ της εκκρεμότητος του
ζητήματος, περιήλθεν η θέα της κωμοπόλεώς
μας εις οικτροτάτην κατάστασιν, και οι
καθ’ εκάστην ξένοι επισκέπται βλέποντες
τους Δελφούς ως εν κατόπτρω αποκομίζουσι
εκ της Ελλάδος απερχόμενοι τας χειρίστας
εντυπώσεις, όπερ δεν είναι κολακευτικόν
δι’ έθνος, το οποίον αξιοί να έχη θέσιν
μεταξύ των πεπολιτισμένων Κρατών.
Φρονούμεν λοιπόν ότι ο κ. Πρωθυπουργός,
λαμβάνων υπ’ όψιν τα’ ανωτέρω δίκαια
παράπονά μας, θέλει επιληφθή σπουδαίως
του ζητήματος της γενικής ανασκαφής
του χώρου των Δελφών, δίδων ποιάν τινά
λύσιν επί του τόσον δι’ ημάς ζωτικού
και μάλα ενδιαφέροντος ζητήματος.» </span><br />
<br />
<span style="font-size: small;">* Οι φωτογραφίες είναι απο το Καστρί, πρίν την μεγάλη ανασκαφή που ξεκίνησε τελικά στο τέλος του 1892 (Αρχείο DELPHI-PHOTO-HISTORY)</span>
<br />
</div>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-64330716457288698012020-01-21T08:57:00.000-08:002020-01-21T08:57:49.060-08:00ΤΑ ΡΙΖΙΚΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΡΙΖΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΓΟΥΛΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5oQluxMv9_prvzNRUqZ2gv3JyTmTnbKsJQdl3ew3DWoxnpE7pGbI0gjHLfAtZeeG5JMZbhi_15m2AaeSd0y1GVHMVTaVoMLQXHzzgq7_PKUH_Y-RhrIDiNCBFfW0VDm-_2mK2HUANsgln/s1600/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B1+%25CE%259A%25CF%258E%25CE%25BD%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1+1908-1927+%25283%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="722" data-original-width="968" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5oQluxMv9_prvzNRUqZ2gv3JyTmTnbKsJQdl3ew3DWoxnpE7pGbI0gjHLfAtZeeG5JMZbhi_15m2AaeSd0y1GVHMVTaVoMLQXHzzgq7_PKUH_Y-RhrIDiNCBFfW0VDm-_2mK2HUANsgln/s400/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B1+%25CE%259A%25CF%258E%25CE%25BD%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1+1908-1927+%25283%2529.jpg" width="400" /></a></div>
Μια ακόμα λαογραφική αφήγηση απο το βιβλίο του Γιάννη Ν. Μπακούρου "Τον Παλιό καλό καιρό, Εκείνο.." σχετική με το έθιμο των ριζικαριών. Το βιβλίο εκδόθηκε το 2001 με την συνδρομή του Δήμου Δελφών. Η ιδιαιτερότητα του κειμένου είναι πως παράλληλα περιγράφει και μια αληθινή ιστορία επιβεβαιωμένη απο όσους την έζησαν και απο την οικογένεια της νέας που "πρωταγωνιστεί'.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
Πρωτότυπος τίτλος : "ΤΑ ΡΙΖΙΚΑΡΙΑ"<br />
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Στην άκρη του χωριού,
κάτω χαμηλά στην Κοτοπόζα, όπως έλεγαν
την συνοικία κάτω απο το δρόμο τον
δημόσιο, ζούσε ο Παπαλάκης, φύλακας του
μουσείου, με τη γυναίκα του την Παναγιού.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Δεν είχαν παιδιά αλλά
στην αυλή τους είχαν ένα πέτρινο πηγάδι
με κρύο δροσερό νερό και όλη η γειτονιά
έπαιρνε νερό για τις ανάγκες τους, γιατί
η βρύση με το λιγοστό νερό της Κερνάς
ήταν ψηλά στη δημοσιά, στου Κουρελή το
σπίτι, που περίμεναν σειρά οι γυναίκες
με τις βαρέλες να πάρουν νερό.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Στο πηγάδι του Παπαλάκη,
το καλοκαίρι στις 24 Ιουνίου, που είναι
τα γενέθλια του Ιωάννη του Προδρόμου,
και που τον λένε και ριγανά γιατί τότε
ψωμώνει η ρίγανη και την κόβουν, μαζεύονταν
όλα τα κορίτσια της Κοτοπόζας και
ερχόντουσαν και απο το πάνω χωριό, για
να ρίξουν τα ριζικάρια, να δούνε την
τύχη τους και ποιόν θα πάρουν άντρα.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Αποβραδίς κρεμούσαν
μέσα στο πηγάδι μια κανάτα με νερό, και
μέσα κάθε κοπέλα έριχνε ένα προσωπικό
κόσμημα, ένα δαχτυλίδι, ένα σκουλαρίκι
ή μια καρφίτσα και ξενυχτούσε μέσα στο
πηγάδι. Την άλλη μέρα μαζευόντουσαν οι
κοπέλες, τραβούσαν το κανάτι έξω στο
πεζούλι του πηγαδιού, σε ένα κουτί είχαν
γράψει μικρά χαρτάκια με στιχάκια ή απο
ημερολόγιο, τα γνωμικά όπως τα έλεγαν,
τα είχαν στρίψει και ανακατώσει μέσα
στο κουτί, τότε τραβούσαν ένα αντικείμενο
απο την κανάτα και διάβαζαν και ένα
γνωμικό στιχάκι και τα έδιναν στην
κοπέλα που ανήκε το αντικείμενο. Αυτή
κοιτούσε μέσα στο νερό του πηγαδιού να
δεί τη μορφή του καλού της. Αλλες έβλεπαν,
άλλες όχι και τραγουδούσαν κατά διαστήματα
ενώ η Παναγιού η Παπαλάκινα τις φίλευε
τηγανίτες με μέλι.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Πάνω απο τη βρύση του
Κουρελή, στον δεύτερο δρόμο, σε ένα μικρό
σπιτάκι ζούσε μια φαμελιά, ο Χρήστος με
τη Χρυσούλα τη γυναίκα του που είχαν
μια κόρη πεντάμορφη τη Μαριγούλα, το
καμάρι τους που ολημερίς τραγουδούσε
και κεντούσε στον καμβά πουλιά και παγώνια, τα
προικιά της.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ηταν το 1928, του Αγιαννιού
και λέει η κόρη στη μάνα της : - “Μάνα
θα πάω στο πηγάδι του Παπαλάκη με τ' άλλα
κορίτσια, πέρσι δε μ'άφηκες, έχω δώσει
στη φιλενάδα μου την Παγώνα το μικρό
δαχτυλίδι να το κρεμάσει στο πηγάδι”.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Η μάνα της δεν ήθελε να
την αφήσει και λέει στη Μαριγούλα : -”
Παιδί μου, εσύ δεν είσαι σαν τις άλλες
τις κοπέλες, είσαι όμορφη έχεις προικιά
καρπίτια, βελέτζες, έχεις και χασέδες
για σεντόνια απο τη Βενετιά και τώρα
υφαίνω στον αργαλιό καραμελωτά μακάτια
και απο τώρα ακόμα που δεν έκλεισες τα
είκοσι άρχισαν να σε ζητούν τα παλικάρια,
μην πάς παιδί μου”.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
-“Μάνα θα πάω να δώ το
ριζικό μου”, είπε κι έφυγε.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Πήγε στου Παπαλάκη, που
είχαν μαζευτεί όλα τα κορίτσια της
γειτονιάς γύρω απο το πηγάδι. Τράβηξαν
την κανάτα και άρχισαν να βγάζουν τα
αντικείμενα και να διαβάζουν τα στιχάκια
και κοιτούσαν και στο πηγάδι κι ο,τι
έβλεπαν το έλεγαν και σκάξανε στα γέλια
όταν η Παγώνα τους είπε πως είδε κάτι
που έμοιαζε με γάιδαρο και η Αναστασία
είπε πως είδε τη μορφή νέου και το “έδεσε”
πως θα την πάρει.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Οταν τράβηξαν και τα
δαχτυλίδι της Μαριγούλας και της διάβασαν
και το στιχάκι που έγραφε “Γαλανομάτα
κόρη μου καρτέρα και θά 'ρθω πάνω σε
μαύρο άλογο και θέλει να σε κλέψω” δεν
της άρεσε, κοιτάζει στο πηγάδι και βλέπει
δυο κάσες, βάζει μια φωνή και την παίρνουν
τα κλάματα. Τρέξαν τα κορίτσια, και η
Θυμιώ του Κολτή, “Τι έπαθες παιδάκι μ'
Μαριγούλα”, τη ρωτούν.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
-” Είδα δυό κάσες στο
νερό, δυό φέρετρα, η τύχη, το ριζικό μου,
τι έπαθε η έρμη..”.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Τη μαλώσαν τα κορίτσια,
“Η φαντασία σου θα ήταν κι αυτά δεν τα
πίστευαν”. Συνήρθε κι έφυγε. Πάει στο
σπίτι και λέει στη μάνα της, “Καλά δε με
άφηνες να πάω”, και κλαίγοντας της
ιστορεί τι είδε στο πηγάδι. Η μάνα της
αλαφιάστηκε, “Σώπα παιδί μ' και μην τα
πιστεύεις...”.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Πέρασε καιρός, το είχαν
ξεχάσει το πηγάδι και τις κάσες.
Αρρωσταίνει η μάνα της και πέφτει στο
κρεβάτι. Γιατροί, γιατρικά, πρακτικά,
ξόρκια, ώσπου η μάνα της πεθαίνει μια
χειμωνιάτικη μέρα.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ορφανή η Μαριγούλα,
λυπημένη απ' το χαμό της μάνας της είχε
για στήριγμα τον πατέρα της Χρήστο που
την αγαπούσε. Πέρασε λίγος καιρός κι
αρρωσταίνει και η Μαριγούλα. Οι συγγενείς
πονηρεύτηκαν, θυμήθηκαν και την ιστορία
του πηγαδιού, μάγια θα έχουν κάνει στο
κορίτσι, είπανε..</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Πάνε στην Πετρομαγούλα
στη μάγισσα και τους λέει πως το έχουνε
μαγέψει το κορίτσι. Τους έδωσε κάι ξόρκια
να τα πάρει αλλά τίποτα..</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Πάνε και στα Πεντεώρια,
στην ξακουστή γριά Γιακούμενα, που
φημιζότανε οτι λύνει μάγια.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ζήτησε τρίχες απο τα
μαλλιά της κι όταν τα έξέτασε είπε τα
λόγια αυτά: “Ο,τι γράφει η μοίρα δεν
ξεγράφεται, γυρίστε στο χωριό σας και
μην τρέχετε άδικα”.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Στο κρεβάτι άρρωστη, ο
πατέρας της έφερε γιατρούς και γιάτρισσες
να τη γιάνουν αλλά τίποτα, η Μαριγούλα,
η πεντάμορφη κόρη, το καμάρι του, πέθανε
ένα πρωί του Μάρτη, ενώ τα χελιδόνια
έχτιζαν τις φωλιές τους και τιτίβιζαν
κάτω απο τα μπαλκόνια και η άδολη ψυχή
της πέταξε στον ουρανό πριν ανοίξει τα
φτερά της και χαρεί τη ζωή.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Εφυγε ντυμένη με τα
νυφικά που της φόρεσε ο νουνός, με το
πέπλο και το στεφάνι με της λεμονιάς τα
άνθη στο κεφάλι. Θρήνος και οδυρμός
στους συγγενείς και στους κατοίκους
του χωριού. Ο πατέρας της απαρηγόρητος.
Ολημερίς χτυπούσε η καμπάνα λυπητερά
κι όλο το χωρίο ακολούθησε την κηδεία.
Βλέπεις, ο,τι γράφει δε ξεγράφει.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
* Στην Φωτογραφία η Μαριγούλα, κόρη του Χρήστου και της Χρυσούλας Κώνστα, το γένος Καπέλλου, λίγους μήνες πρίν τα μοιραία ριζικάρια. "Εφυγε" 19 χρόνων, το 1927.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
</div>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-46778129176577994492019-12-11T06:35:00.000-08:002019-12-11T06:35:34.051-08:00ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ - Ὁ «Ἀμαθὴς καὶ Ἀγροῖκος Ἅγιος» Λουκᾶς ὁ Στειρίτης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQAksI-WB5qYji7dCWDJ2pwAJr3gxy57mcvqlNEeio76t_4J6dPB_Us5Q65eGUcF0jUe8dFL770Cg4OdPp3XZhAgFWDoLLG4kOTCHte2xYpb3PSh881HQcAUZBLIppFXs4G1DH_2tqj8Zt/s1600/Monastery+of+Agios+Loukas%252C+Greece.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="577" data-original-width="592" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQAksI-WB5qYji7dCWDJ2pwAJr3gxy57mcvqlNEeio76t_4J6dPB_Us5Q65eGUcF0jUe8dFL770Cg4OdPp3XZhAgFWDoLLG4kOTCHte2xYpb3PSh881HQcAUZBLIppFXs4G1DH_2tqj8Zt/s400/Monastery+of+Agios+Loukas%252C+Greece.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;">Ενα κείμενο του ζωγράφου και λογοτέχνη Φώτη Κόντογλου όπου περιγράφεται η ζωή και το έργο του, γεννημένου στο Καστρί, Λουκά που οσιοποιήθηκε και που στην μνήμη του χτίστηκε το μοναστήρι στο Στείρι της Βοιωτίας.</span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;">Φώτης Κόντογλου - Ὁ
«Ἀμαθὴς καὶ Ἀγροῖκος Ἅγιος» Λουκᾶς
ὁ Στειρίτης</span><br />
<div align="CENTER">
<span style="color: #cc0000;">(ἀπὸ τὸ Ἀσάλευτο
Θεμέλιο, Εκδ. Ἀκρίτας 1996)</span></div>
<br /><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Στὶς 7 Φεβρουαρίου, τελεῖται ἡ μνήμη
τοῦ ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Στειρίτου. Τὸ
μοναστήρι ποὺ τιμᾶ τὄνομά του βρίσκεται
κοντὰ στὸ χωριὸ Στείρι κι᾿ ἀπὸ τοῦτο
λέγεται κι᾿ ἅγιος Λουκᾶς ὁ Στειρίτης
ἢ Νέος, γιὰ νὰ ξεχωρίζει ἀπὸ τὸν
εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ, ποὺ ἔζησε 890 χρόνια
πρωτύτερα. Αὐτὸ τὸ μοναστήρι εἶναι
φημισμένο κ᾿ ἡ ἐκκλησιά του εἶναι ἡ
πιὸ μεγάλη ἀπ᾿ ὅσες σώζουνται ἀπὸ
κεῖνον τὸν καιρό, στολισμένη μὲ ψηφιὰ
καὶ μὲ χρωματιστὰ μάρμαρα. Πηγαίνει
κανένας στὸ μοναστήρι ἀπὸ τὸ Δίστομο.
Εἶναι χτισμένο σὲ ἔμορφο μέρος, κοντὰ
στὸ βουνὸ ποὺ τὸ λέγανε στ᾿ ἀρχαῖα
Ἑλικώνα καὶ σήμερα τὸ λένε Παληοβούνα.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ἡ καταγωγὴ τοῦ ἁγίου Λουκᾶ ἦτον
ἀπὸ τὴν Αἴγινα. Ἀλλὰ οἱ παπποῦδες
του φύγανε ἀπὸ τὸ νησί, σὲ καιρὸ ποὺ
ρήμαξε ἀπὸ τοὺς πειράτες μπαρμπερίνους,
καὶ πήγανε στὰ μέρη τῆς Ἰτέας. Ἐκεῖ
πέρα γεννήθηκε ὁ πατέρας του Στέφανος,
κ᾿ ὕστερα πῆγε καὶ παντρεύτηκε στὸ
χωριὸ Καστρί, ποὺ ἤτανε κοντὰ στοὺς
ἀρχαίους Δελφούς. Ἐκεῖ ἦρθε στὸν
κόσμο ὁ ἅγιος Λουκᾶς, στὰ 896 μ.X. Γιὰ
τοῦτο λέγει ἕνα τροπάριό του: «Ἡ πόλις
ἀγάλλεται Δελφῶν καὶ ταύτης ἡ ὅμορος,
μάλιστα τοῖς σπαργάνοις σου, καὶ
ἐπτάπυλαι Θῆβαι τὰ σὰ θαυμάσια
κηρύττουσι τρανῶς». </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ἀπὸ τὰ πέντε ἀδέλφια καλογερέψανε
τὰ τρία, ὁ Λουκᾶς, ἡ ἀδελφή του ἡ Καλὴ
κι᾿ ὁ ἀδελφός του Ἐπιφάνιος. Πρὶν νὰ
καλογερέψει, ἤτανε τσομπάνος καὶ
ξωχάρης, πλὴν καὶ τότε ὁλοένα καταγινότανε
μὲ τὰ θρησκευτικά. Ἡ καρδιά του ἤτανε
ἁπλή, τὸ μυαλό του καθαρὸ ἀπὸ ἄσοφες
σοφίες, γιὰ τοῦτο λέγει καὶ τὸ τροπάρι
του: «Στάθηκες, Λουκᾶ, ἄμαθος στὰ λόγια,
ἀλλὰ σοφὸς σὲ ἔργα θεϊκά. Κ᾿ ἔβαλες
μέσα στὰ στήθια σου, μακάριε, τὸ φόβο
τοῦ Θεοῦ σὰν ἀρχὴ τῆς κάθε σοφίας,
ὅθεν ἔζησες θεάρεστα». Ὁ ἴδιος ἔλεγε
τὸν ἑαυτό του «ἀμαθῆ καὶ ἀγροῖκον».
Ἤτανε ταπεινότατος, ἁπλός, ἄκακος, ἡ
ὄψη του ἤτανε γλυκύτατη. Τοὺς φτωχούς
τους λυπότανε καὶ τοὺς πονοῦσε. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ὄντας ἀκόμα τσομπάνος, σὰν ἀντάμωνε
κανέναν φτωχόν, τούδινε τὸ ψωμί του καὶ
τὰ ροῦχα του, κι᾿ αὐτὸς ἀπόμνησκε
πεινασμένος καὶ γυμνός. Τὸ σπόρι ποὖχε
γιὰ σπάρσιμο τὸ μοιραζότανε μὲ τοὺς
ἄλλους φτωχοὺς ζευγάδες. Μ᾿ ἕνα σύντομο
λόγο, πιὸ πολὺ ἐζοῦσε γιὰ τοὺς ἄλλους
παρὰ γιὰ τὸν ἑαυτό του. Πολλὲς φορὲς
οἱ γονιοί του τὸν μαλώνανε, κ᾿ ἐκεῖνος
ὁ μακάριος τὰ ὑπόμενε πλὴν δὲν ἄλλαζε
γνώμη. Σὰν πέθανε ὁ πατέρας του,
ἀφοσιώθηκε περισσότερο στὰ τῆς
θρησκείας, κ᾿ ἔμαθε τ᾿ ἀλφάβητο δίχως
δάσκαλο, ὅσο νὰ διαβάζει τὸ Ψαλτήρι.
Ἡ μάννα τοῦ τὸν ἄκουγε τὴ νύχτα ποὺ
ἔκανε τὴν προσευχή του γονατισμένος
ὡς τὰ ξημερώματα. Μιὰ μέρα ἔφυγε νὰ
πάγει στὴ Θεσσαλία νὰ γίνει καλόγερος
μὰ τὸν πιάσανε κάποιοι στρατιῶτες,
ἐπειδὴ τὸν πήρανε γιὰ σκλάβο πώφυγε
ἀπὸ τ᾿ ἀφεντικό του, καὶ τὸν δείρανε
καὶ τὸν φυλακώσανε κ᾿ ὕστερα τὸν
ἀφήσανε καὶ γύρισε στὸ σπίτι του. Δὲν
πέρασε πολὺς καιρὸς καὶ κονέψανε στὸ
σπίτι του δυὸ καλογέροι ποὺ πηγαίνανε
στὸν ἅγιο Τάφο κι᾿ ὁ Λουκᾶς πῆγε
κρυφὰ μαζί τους κ᾿ ἦρθε στὴν Ἀθήνα.
Μὲ τὰ πολλά, τὸν πῆρε ἕνας γούμενος
στὸ μοναστήρι του, ὕστερα ἀπὸ πολλὰ
παρακάλια, γιατὶ ἤτανε μονάχα δεκατεσσάρων
χρονῶν. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ἡ μητέρα του δὲν ἤξερε ποὺ βρίσκεται
κ᾿ ἔκλαιγε καὶ παρακαλοῦσε τὸ Θεὸ
νὰ ξαναγυρίσει τὸ παιδί της στὸ σπίτι
τους. Κι᾿ ὁ Κύριος ἄκουσε τὸ θρῆνο
της καὶ τῆς τὸ ἔδωσε. Τρεῖς φορὲς
εἶδε ὁ γούμενος στὸν ὕπνο του τὴ
μητέρα τοῦ Λουκᾶ νὰ κλαίγει καὶ νὰ
τοῦ ζητᾶ τὸ τέκνο της. Ὡς ποὺ τὸν
ἔβγαλε ἀπὸ τὸ μοναστήρι καὶ τὸν
ἔστειλε στὸ σπίτι του. Κάθισε μαζὶ μὲ
τὴ μητέρα του τρεῖς-τέσσερις μῆνες,
κι᾿ ὁλοένα τὴν παρακαλοῦσε νὰ στέρξει
νὰ γίνει καλόγερος. Καὶ κείνη στὸ τέλος
τὸν εὐχήθηκε κι᾿ ὁ Λουκᾶς πῆγε σ᾿
ἕνα βουνὸ ἔρημο ποὺ τὸ λέγανε τοῦ
Ἰωαννίτζη, κ᾿ ἔκανε μία καλύβα κι᾿
ἀσκήτευε. Ὓστερ᾿ ἀπὸ λίγον καιρό,
πήγανε κοντά του καὶ δυό-τρεῖς ἄλλοι
ἀσκητάδες καὶ ξεπετραδιάσανε λίγον
τόπο καὶ φυτέψανε περιβόλι, γιὰ νὰ
φιλεύουνε τοὺς περαστικοὺς μὲ τὰ
λάχανα ποὺ βγάζανε. Ὁ ἅγιος Λουκᾶς
τὴν ἡμέρα δούλευε κι᾿ ὅλη τὴ νύχτα
προσευχότανε. Οἱ πατέρες ποὺ ἤτανε
μαζί του ἀπορούσανε πὼς καθότανε
ξάγρυπνος, δίχως νὰ καλοξέρει νὰ
διαβάσει τὸ Ψαλτήρι καὶ τὶς ἄλλες
προσευχές. Ἕνας ἀπὸ δαύτους κρύφθηκε
ἕνα βράδυ γιὰ νὰ ἀκούσει τί ἔλεγε,
κι᾿ ὅλη τὴ νύχτα τὸν ἄκουγε νὰ λέγει
γονατιστὸς ὁλοένα «Κύριε ἐλέησον». </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ἀπ᾿ ὅσα ἔβγαζε τὸ περιβόλι του, κάτι
τιποτένια ἔτρωγε ὁ ἴδιος καὶ τἆλλα
τὰ ἔδινε στοὺς φτωχούς. Ὅσο εἶναι
φυσικὸ στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὸ νὰ
παίρνουνε καὶ νὰ ἀποχτοῦνε, ἄλλο τόσο
φυσικὸ ἤτανε γιὰ τὸν ἅγιο Λουκᾶ τὸ
νὰ δίνει τὰ δικά του στοὺς ἄλλους. Κι᾿
ὄχι μονάχα τἄδινε, ἀλλὰ τὰ φόρτωνε
στὸ γαϊδουράκι του καὶ τὰ πήγαινε
στοὺς φτωχοὺς ποὺ εἴχανε ἀνάγκη οἱ
καημένοι. Δὲν ἀγαποῦσε μονάχα τοὺς
ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ τὰ ζῶα τ᾿ ἀγαποῦσε
καὶ τὰ λυπότανε. Πηγαίνανε κάτι ἐλάφια
καὶ τρώγανε τὰ λάχανα καὶ κεῖνος τὰ
μάλωνε μὲ ἡμερότητα καὶ τοὺς μιλοῦσε
σὰν νὰ τὸν καταλαβαίνανε. Μιὰ φορά,
ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ ζαρκάδια ἔσπασε τὸ
ποδάρι του καὶ τρέξανε κάποιοι κυνηγοὶ
νὰ τὸ σκοτώσουνε, μὰ ὁ ἅγιος τοὺς
παρακάλεσε μὲ δάκρυα νὰ τ᾿ ἀφήσουνε
νὰ ζήσει κι᾿ αὐτοὶ θαυμάσανε γιὰ τὴν
εὐσπλαχνία του. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ἀπὸ τὴ νηστεία κι᾿ ἀπὸ τὴν ἀγρύπνια
τὸ κορμί του εἶχε γίνει σὰν ξύλο
ἀναίσθητο στὸ κρύο καὶ στὴ ζέστη, στὴν
πείνα καὶ στὴ δίψα. Καὶ μ᾿ ὅλο ποὺ
καθότανε μοναχὸς μέσα στὴν ἔρημο, δὲν
ἀγρίεψε, ἀλλὰ τὸ πρόσωπό του ἔφεγγε
ἀπὸ τὴν καλοσύνη κι᾿ ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ
ἁγίου Πνεύματος κ᾿ ὑποδεχότανε μὲ
προθυμία τοὺς ὁδοιπόρους καὶ ποτὲς
δὲν τὸν εἶδε ἄνθρωπος νὰ εἶναι
κατσούφης ἢ βαριεστημένος. Ἐκεῖνος
ἔτρωγε σ᾿ ὅλη τὴ ζωή του χορταρικὰ
καὶ ὄσπρια καὶ ψωμὶ κριθαρένιο, ἀλλὰ
τοὺς ἄλλους τοὺς φίλευε πλουσιοπάροχα,
μὲ καλὰ φαγητὰ καὶ μὲ κάθε τί ποὺ
βρισκότανε στὸ καλύβι του. Ἀπὸ τὴν
πολλὴ τὴν ἄσκηση ἔγινε σὰν ἄυλος.
Μέσα στὴν καλύβα του εἶχε σκάψει ἕνα
λάκκο κ᾿ ἐκεῖ μέσα πλάγιαζε γιὰ νὰ
θυμᾶται τὸν τάφο του. Μόλις τὸν θόλωνε
ὁ ὕπνος, σηκωνότανε κ᾿ ἔπιανε τὴν
προσευχή, ψέλνοντας μέσα ἀπὸ τὸ Ψαλτήρι
μὲ θρῆνο πολύν. Ἀπ᾿ ὅσο ἁπλὸς ἤτανε
πρῶτα, κατάντησε ἀκόμα πιὸ ἁπλὸς κι᾿
ἄπλαστος, ἀφοῦ μιλοῦσε μὲ τὰ πουλιὰ
σὰν νάτανε ἄνθρωποι κ᾿ εἶχε μερέψει
δυὸ φίδια καὶ τάθρεφε. Ἡ καρδιά του
καιγότανε ἀπὸ τὴν εὐσπλαχνία ποὺ
ἔνοιωθε γιὰ κάθε πλάσμα. Ἀπάνω ἀπ᾿
ὅλα ἔλαμπε ἡ πίστη του στὸ Θεό, ἁπλή,
σὰν δέντρο ριζωμένη στὴν καρδιά του.
Γιὰ τοῦτο ἀξιώθηκε προφητικὸ χάρισμα,
καὶ προεῖπε πὼς οἱ Βούλγαροι θὰ
κουρσέψουνε τὴ Ρούμελη καὶ τὸν Μοριά.
Ἔκανε πολλὰ θαύματα καὶ ξακούσθηκε ἡ
ἁγιοσύνη του σ᾿ ὅλο τὸ Ἑλληνικό.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ἑφτὰ χρόνια εἶχε κάνει ὁ ἅγιος σ᾿
αὐτὸ τὸ βουνό, ὅπου κατεβήκανε οἱ
Βούλγαροι μὲ τὸν τσάρο τους τὸν Συμεὼν
καὶ κουρσεύανε τὸν τόπο. Σὰν ἀκούσθηκε
πὼς ζυγώσανε στὰ κάτω μέρη, ὁ ἅγιος
Λουκᾶς ἄφησε τ᾿ ἀσκηταριό του καὶ
πέρασε σὲ κάτι νησόπουλα ποὺ βρίσκουνται
κοντὰ σὲ κείνη τὴν ἀκρογιαλιὰ κι᾿
ἀπὸ κεῖ πῆγε στὴν Κόρινθο. Ἐκειπέρα
ἔμαθε καὶ λίγα γράμματα, μὰ δὲν ἤθελε
νὰ ζεῖ μέσα στὸν κόσμο. Γι᾿ αὐτὸ σὰν
ἄκουσε πὼς βρισκότανε ἕνας ἅγιος
στυλίτης στὰ μέρη τῆς Πάτρας, πῆγε νὰ
τὸν βλογήσει. Ἀλλὰ περνώντας ἀπὸ τὸ
Ζεμενό, ἧβρε ἕναν ἄλλον ἀσκητὴ ποὺ
καθότανε κι᾿ αὐτὸς ἀπάνω σὲ μιὰ
κολόνα καὶ πῆγε ὑποταχτικός του καὶ
κάθισε κοντά του δέκα χρόνια καὶ τὸν
ὑπηρετοῦσε αὐτὸν καὶ τοὺς γέροντες
ποὺ ἤτανε μαζί του, κουβαλώντας ξύλα
καὶ νερό, μαγειρεύοντας, πλέκοντας
δίχτυα, ψαρεύοντας κι᾿ ὁλοένα ἀγωνιζόμενος
μὲ νηστεία καὶ προσευχή. Ἀπὸ κεῖ
γύρισε στὸ βουνὸ τοῦ Ἰωαννίτζη. Ἐπειδὴ
ὅμως δὲν τὸν ἀφήνανε ἥσυχο οἱ ἄνθρωποι,
πῆγε κ᾿ ἔκανε τὸ καλύβι του στὴν
Ἀντίκυρα. Ἐκεῖ γίνηκε ψαρὰς κι᾿ ὅσα
ψάρια ἔπιανε τὰ μοίραζε στοὺς φτωχούς.
Ὓστερ᾿ ἀπὸ λίγο, ἐπειδὴ κουρσεύανε
τὸν κόσμο οἱ Σαρακηνοί, πέρασε σ᾿ ἕνα
ρημονήσι ποὺ τὸ λέγανε Ἀμπελώνα κ᾿
ἐκεῖ κάθισε τρία χρόνια μαζὶ μὲ τὴν
ἀδερφή του τὴν Καλή. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Σὰν ἡσύχασε λίγο
ὁ κόσμος, πέρασε στὴ στεριὰ καὶ πῆγε
κι᾿ ἔκανε τὸ καλύβι του κοντὰ στὸ
χωριὸ Στείρι, στὸ μέρος ποὺ βρίσκεται
τὸ μοναστήρι του. Μὰ κ᾿ ἐκεῖ δὲν
ξαπόστασε, γιατὶ κάθε τόσο διαγουμίζανε
τὸν τόπο οἱ Βούλγαροι κι᾿ ἄλλα βάρβαρα
ἔθνη, καὶ κρυβότανε στὶς σπηλιὲς καὶ
σὲ γκρεμνὰ ἀπάτητα. Ὅλη ἡ ζωή του
πέρασε μέσα σὲ κατατρεγμοὺς καὶ σὲ
αἱματοχυσίες. Τρεῖς μῆνες πρὶν ἀπὸ
τὴν κοίμησή του ἔφερε γύρο ὅλα τὰ
χωριὰ καὶ τὰ ἀσκητήρια καὶ πῆρε
συγχώρηση ἀπ᾿ ὅλους. Ἀναπαύθηκε στὶς
7 Φεβρουαρίου τὸ 953, πενήντα ἐξ χρονῶν.
Ὁ ἅγιος Λουκᾶς εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς
ἁγίους της Ὀρθοδοξίας ποὺ ζήσανε σὰν
τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, «μέτριος,
ἄκακος, πρᾶος, ἁπλοῦς, ἡσύχιος».</span><br />
</div>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-83611536366856335632019-11-18T03:05:00.001-08:002019-11-19T02:03:24.496-08:00ERIΚ HANSEN - ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ ΤΩΝ 50ς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcgJqjhmiySdCD33I2Cvp5cvXAKXoz1nfu-A9tOQJ8j4G3cJ4EUAix87uIKzlm5XI_KRkkq0s8ocA0N7gqzBEm-nIiY-EXVaFUfD0wurgXEP-q1_NBeHrBvkRqS5NncetBcgMltu-qhw2i/s1600/Architect+Erik+Hansen+Delphi+1980++P+Amandry.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="915" data-original-width="960" height="381" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcgJqjhmiySdCD33I2Cvp5cvXAKXoz1nfu-A9tOQJ8j4G3cJ4EUAix87uIKzlm5XI_KRkkq0s8ocA0N7gqzBEm-nIiY-EXVaFUfD0wurgXEP-q1_NBeHrBvkRqS5NncetBcgMltu-qhw2i/s400/Architect+Erik+Hansen+Delphi+1980++P+Amandry.jpg" width="400" /></a></div>
<div lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
ERIK HANSEN, <span lang="el-GR">Ο Δανός
αρχιτέκτονας που ανέλαβε την μελέτη
του θησαυρού των Σιφνίων μετά απο
πρόσκληση του διευθυντή της γαλλικής
Αρχαιολογικής Σχολής </span>George Daux.</div>
<div lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Η μελέτη
κυκλοφόρησε σε βιβλίο με τις υπογραφές
και των δύο το 1987.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Ο <span lang="en-US">Hansen
</span>κράτησε ζωντανή την ανάμνηση των
συνθηκών εργασίας και καθημερινής ζωής
στους Δελφούς όπως ήταν, όταν έφτασε
το Νοέμβριο το 1954 : </div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<a name='more'></a>
<br />
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
“ Την εποχή
εκείνη, δεν υπήρχε περίφραξη γύρω απο
το Ιερό και δεν πλήρωναν είσοδο. Τα
ερείπια αποτελούσαν μέρος της καθημερινής
ζωής και συχνά ένας χωρικός , καβάλα στο
γάιδαρό του, διέσχιζε την Ιερά οδό. Ηταν
ο πιο σύντομος δρόμος για να επιστρέψει
στο σπίτι του.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Αλλοτε πάλι το
βράδυ, στο φως του φεγγαριού, οι νέοι
του χωριού πήγαιναν στο θέατρο και
τραγουδούσαν, ο Γιώργος ο κουρέας με
την κιθάρα του, κι ο άλλος ο Γιώργος ο
μανάβης με το τριαντάφυλλο στ' αυτί.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Καμιά φορά,
όταν περνούσα την εποχή του τρύγου μου
έδιναν σταφύλια. Οταν εργαζόμουν στην
αποθήκη του “χωροφύλακα” (αυτή την
ονομασία την χρωστούσε σε ένα σταθμό
χωροφυλακής που υπήρχε άλλοτε εκεί),
πρωί και βράδυ ο βοσκός του χωριού
περνούσε με το κοπάδι τα πρόβατα και η
δυνατή μυρωδιά των ζώων μου έκοβε για
λίγα λεπτά την αναπνοή. Σήμερα τα κοπάδια
των τουριστών μας ευωδιάζουν με τα
αρώματα και τις αντιηλιακές τους
κρέμες...</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Στους ίδιους
τους Δελφούς ζούσαν ακόμη με το ρυθμό
μιας παραδοσιακής κοινωνίας. Θέριζαν
με το δρεπάνι στις πλαγιές πιο κάτω απο
το Μουσείο. Ο Καϊλόγιαννος, που είχε
άλογα στον Παρνασσό, αλώνιζε στ' αλώνια
πάνω απο το νεκροταφείο και οι περισσότεροι
νερόμυλοι ανατολικά απο την Μαρμαριά
ήταν ακόμη σε χρήση. Αλεθαν το σιτάρι,
κινούσαν το ελαιοτριβείο, έπλεναν ή
νερότριβαν τα ρούχα. Στα σπίτια έγνεθαν
και ύφαιναν, έψηναν το ψωμί στο φούρνο
στη γωνιά της αυλής.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Το 1955, (...) η
Σχολή αποφάσισε να κάνει έναν καθαρισμό
πιο κάτω απο το “Ελληνικό”, για να
ανακαλύψει ενδεχομένως λίθους απο το
θησαυρό των Σιφνίων ή της Κνίδου. Ηταν
μια περιοχή γεμάτη βάτα και ο Χρήστος
(ο επιστάτης) πρότεινε γυναίκες αντί
για άνδρες γι αυτήν την εργασία. Οι
γυναίκες παραπονιόντουσαν λιγότερα
για τα αγκάθια και το ημερομίσθιό τους
ήταν χαμηλότερο. Την άλλη μέρα, μια ομάδα
απο γυναίκες, με μακριές μαύρες φούστες
άρχισε λοιπόν να καθαρίζει τα φρύγανα
με δρεπάνια και τσουγκράνες και η
βλάστηση εξαφανίστηκε μέσα στα χωρατά,
τα γέλια και τα ξεφωνητά, και τότε
φανερώθηκαν τοίχοι που ήταν για χρόνια
απλησίαστοι...</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Το 1954 υπήρχαν
λίγοι τουρίστες στους Δελφούς αλλά τα
πρώτα σημάδια μιας νέας εποχής άρχισαν
να εκδηλώνονται. Λίγους μήνες μετά την
άφιξή μου ο Χρήστος με πήγε να δω ένα
γιαπί στον κεντρικό δρόμο, ήταν η ταβέρνα
του αδελφού του Γιάννη. Τα επόμενα χρόνια
η ταβέρνα μετατράπηκε σε ξενοδοχείο,
μετά έγινε μια σειρά απο ξενοδοχεία και
ο Γιάννης έγινε ένα απο τα σημαντικότερα
πρόσωπα τωων Δελφών. Σε λίγο ακολούθησαν
το παράδειγμά του κι άλλοι. Λίγο-πολύ
παντού στους Δελφούς κατεδάφιζαν σπίτια,
σήκωναν σκαλωσιές, έχυναν μπετόν.
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Το Μουσείο
μόλις και μετά βίας είχε αναδιοργανωθεί.
Επρεπε τώρα να μεγαλώσουν τις αίθουσες,
να χτίσουν αποθήκες. Ανοιξαν πόρτες,
γκρέμισαν τοίχους, έχτισαν άλλους –
και οι εργασίες άπλωναν τριγύρω. Ενας
νέος δρόμος, πιο πλατύς, κατασκευάστηκε
πιο κάτω απο τον παλαιό, που μετατράπηκε
σε μονοπάτι περιπάτου πλακοστρωμένο
με πλάκες ασβεστολίθου. Οι φαιδριάδες
ήχισαν και πάλι από τα καλέμια – όπως
στην αρχαιότητα. Τέλος τα ερείπια
απομονώθηκαν με μια σιδερένια περίφραξη.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
* Στην φωτογραφία, o Erik Hansen εξετάζει ένα αρχαίο δομικό στοιχείο </div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Πηγή : "Δελφοί- Αναζητώντας το χαμένο Ιερό" </div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
</div>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-35464538527277215172019-10-12T05:57:00.000-07:002019-10-12T05:57:07.477-07:00AΓΟΡΑ ΚΤΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΙ ΤΟ 1842<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvcuVtzXrou_c2x_pgnYViVXOahb6jqNNxpjlGmmJswXMUVcl-FHOrVAL3-Mk7kOCcJnTN-pSuQyMQ8pcTTwfGsHAZAbFfbgjPOGjWnEzmOj444AdbbsFdHKaXMnS0NnD39zcvBQchmJqr/s1600/1880+Richard+Ridley+Farrer+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="834" height="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvcuVtzXrou_c2x_pgnYViVXOahb6jqNNxpjlGmmJswXMUVcl-FHOrVAL3-Mk7kOCcJnTN-pSuQyMQ8pcTTwfGsHAZAbFfbgjPOGjWnEzmOj444AdbbsFdHKaXMnS0NnD39zcvBQchmJqr/s400/1880+Richard+Ridley+Farrer+%25282%2529.jpg" width="400" /></a></div>
Ενα μοναδικό έγγραφο απο το 1842 για αγορά κτημάτων στο Καστρί. Με δημοσίευση στην εφημερίδα "Ταχύπτερος Φήμη", στις 19 Μαρτίου του ίδιου έτους, γίνεται δημόσια πρόσκληση προς κάθε ενδιαφερόμενο να δηλώσει αντιρρήσεις ή αξιώσεις για την συγκεκριμένη αγορά.<br />
Στο κείμενο εμφανίζονται γνωστά ονόματα οικογενειών και τοποθεσιών, όπως και κάποια που δεν έχουν συνέχεια ως τις μέρες μας, ενώ δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε και πιθανότητες λανθασμένης μεταφοράς ονομάτων απο το χειρόγραφο κείμενο στην έντυπη έκδοση.<br />
<br />
<a name='more'></a><span style="font-size: x-small;">Πηγή : <a href="http://rakopolio.blogspot.com/2015/07/1842.html#more">ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ</a></span><br />
<br />
<h3 class="western" style="line-height: 115%;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: medium;">1842 <span lang="en-US">-
</span>Αγορά κτημάτων στο Καστρί </span></span>
</h3>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: medium;">Ο
υποφαινόμενος ηγόρασα δια δραχμάς 1800
χιλίας οκτακοσίας παρά του κυρίου
Αναγνώστου Σπάνια δημότου Κρίσσης της
Διοικήσεως Φωκίδος τα κάτωθεν σημειούμενα
κτήματα, ήτοι εν χωράφιον εις θέσιν
“Σκαρούταις” από εν και ήμισυ
χωραφόστρεμμα, συνορευόμενον προς
ανατολάς με τους Στασιναίους, προς
βορράν με Γαλαταίους, δυσμάς με δρόμον,
και προς μεσημβρίαν με τους Λεφαίους.</span></div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: medium;">Έτερον
όμοιον χωράφιον εις θέσιν “Ασμαρδολόν”
εκ τριών ομοίως στρεμμάτων, συνορευόμενον
προς ανατολάς με ράχη προς βορράν με
τον Πολυμεράκην, δυσμάς με ρεύμα, και
προς μεσημβρίαν με τον Στάθην Πετόνην.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
</div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: medium;">Έτερον
όμοιον χωράφιον από μιαν Παλούλα, από
μισόν περίπου στρέμμα εις θέσιν
“Αγιάννην”, συνορευόμενον προς ανατολάς
με τον υποφαινόμενον αγοραστήν Α.
Μαγκίπην, προς δυσμάς με τον Ευσταθ.
Τζετζεού, προς δυσμάς με τον Λουκάν
Καραθάνον, και προς μασημβρίαν με τον
Ευστ. Μάγην.</span></div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: medium;">Εν
και μισό στρέμμα αμπέλι με το εκεί
χωράφιον κατά την θέσιν “Ισώματα”,συνορευόμενα
προς ανατολάς με τον Στάθην Λέφαν, βορράν
με τον Παναγιώτην, δυσμάς με τους
Λεφαίους, και προς μεσημβρίαν με τον
Αναγνώστην Γαλάτον.</span></div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: medium;">Επτά
ελαιόδενδρα εις θέσιν “Περιβόλι”,
συνορευόμενα προς ανατολάς με τον
Οικονόμον, βορράν με δρόμον, δυσμάς με
τον Αναγ. Κούτρον, και προς μεσημβρίαν
με δρόμον και με τον επ’ αυτά τόπον.</span></div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: medium;">Τα
ανωτέρα κτήματα, κείμενα εις το χωρίον
Καστρί (Δελφούς) του δήμου Κρίσσης τα
ηγόρασα ο υποφαινόμενος και προσκαλώ
τους όσοι έχουν αξιώσεις επί των κτημάτων
αυτών να παρουσιασθώσιν εντός της
νομίμου προθεσμίας, άλλως θεωρώ ανίσχυρον
πάσαν αξίωσιν, ή απαίτησιν. </span>
</div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: medium;">Εν
Καστρί την 16 Μαρτίου 1842. </span>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: medium;">Αναγνώστης
Μαγκίπης</span></div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: x-small;">Εφημερίδα "Η ΤΑΧΥΠΤΕΡΟΣ ΦΗΜΗ"
19/3/1842</span></div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3LhPJ8k41QmmERryRhwIBh5A7VzqvkIUQQPaYgHhm6WYTxymEgODkj4SnSfrkO5wC7j9UGbPHon5exWQ9f8wWoRecVSGGFKCuQcoGpmWaHKATfWVy4mZZxOILY5YVHTjw5mMIdZupS7IX/s1600/kastri+1891.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="542" data-original-width="638" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3LhPJ8k41QmmERryRhwIBh5A7VzqvkIUQQPaYgHhm6WYTxymEgODkj4SnSfrkO5wC7j9UGbPHon5exWQ9f8wWoRecVSGGFKCuQcoGpmWaHKATfWVy4mZZxOILY5YVHTjw5mMIdZupS7IX/s400/kastri+1891.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br /></div>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-10621960835973360252019-09-26T06:47:00.000-07:002019-09-26T06:50:50.268-07:00ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGyn2-WL_urkr4Kw95F4O2BO4i7_yNy1yRRREbOcSTGF6hs6d_N_8XHdh-Ha0VoIhw8pNh8WxbmndJ8wD54NCqpLcbr6I9W-W8Orq2taGl6JfxBI79hDa2Wgj26v8H3YntaI2TJn3PLbsg/s1600/%25CE%259C%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%25822.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="400" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGyn2-WL_urkr4Kw95F4O2BO4i7_yNy1yRRREbOcSTGF6hs6d_N_8XHdh-Ha0VoIhw8pNh8WxbmndJ8wD54NCqpLcbr6I9W-W8Orq2taGl6JfxBI79hDa2Wgj26v8H3YntaI2TJn3PLbsg/s400/%25CE%259C%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%25822.jpg" width="400" /></a></div>
Ακολουθεί το κείμενο ομιλίας του Μίκη Θεοδωράκη, που δόθηκε στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Δελφών στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Πολιτιστικής Αμφικτυονίας τον Ιούλιο του 2006.<br />
<br />
Μιας διοργάνωσης με επίκεντρο θέματα για τον πόλεμο και την ειρήνη στον σύγχρονο κόσμο, που εκτός απο το κυρίως συμπόσιο και τις ομιλίες περιλάμβανε θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες σε βάθος 25 ημερών.<br />
<br />
Τα λόγια του Μ.Θ. επίκαιρα σε κάθε εποχή της ιστορίας του ανθρώπου εμβαθύνουν στα κρυφά αίτια και τα ένστικτα που προκαλούν τις ανισορροπίες σχετικά με την ειρηνική συνύπαρξη των λαών.<br />
Προτείνεται να διαβαστεί με προσοχή.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟYΣ, 1η ΙΟΥΛΙΟΥ 2006<br />
<br />
<span style="color: #330033; font-size: 130%;">Οφείλω να ομολογήσω ότι
δέχθηκα με μεγάλη δυσκολία να μιλήσω σ’ αυτή την τόσο σημαντική σύνοδο
και μπροστά σε τόσο επίσημα πρόσωπα, γιατί αντίθετα απ’ ό,τι συνηθίζεται
σ’ αυτές τις περιπτώσεις, δεν θα μπορέσω να πω λόγια αισιόδοξα ούτε να
διατυπώσω σκέψεις και προτάσεις θετικές. Κι αυτό γιατί κατέχομαι από
βαθειά απαισιοδοξία για το μέλλον. Έπαψα πια να πιστεύω. Όμως επειδή
σκέφτομαι ότι αυτό μπορεί να σας φανεί ωφέλιμο, αποφάσισα να προσθέσω
μια φάλτσα νότα σ’ αυτή την ομόθυμη και μεγαλοπρεπή συμφωνία που είμαι
βέβαιος ότι θα χαρακτηρίζει τις ομιλίες που θα ακουστούν. </span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #330033; font-size: 130%;"></span></div>
<div align="justify">
<br />
Έως
χθες ακόμα ακολουθώντας το γενικό ρεύμα πίστευα κι εγώ ότι η Βία και ο
Πόλεμος έχουν ως βασικές αιτίες οικονομικά συμφέροντα, θρησκευτικούς και
εθνικούς φανατισμούς και άλλα παρόμοια। </div>
<div align="justify">
<br />
Σήμερα
πια είμαι βέβαιος ότι όλα αυτά στο βάθος δεν είναι παρά προσχήματα και
ότι η βασική αιτία απ’ όπου ξεκινά η δίψα για κατάκτηση και αίμα,
βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο। Με μια συμπληρωματική παρατήρηση: Ότι
δηλαδή η αγριότητα αυξάνει όσο ο άνθρωπος γίνεται περισσότερο
πολιτισμένος. Που σημαίνει ότι ο λεγόμενος πολιτισμός είναι ένα απλό
ένδυμα για να σκεπάζει και να κρύβει τον αληθινό εαυτό μας, που
παραμένει μέσα απ’ τους αιώνες το ίδιο άγριος και τερατώδης. </div>
<div align="justify">
<br />
Και
για να γίνω περισσότερο κατανοητός, σας καλώ να συγκρίνουμε τις
αγριότητες των άλλοτε αγρίων μ’ αυτές των προχθεσινών, των χθεσινών και
των σημερινών δήθεν πολιτισμένων। Υπάρχει άραγε μέσα σε όλη την
ανθρώπινη ιστορία, αγριότητα που να ξεπερνά τις θηριωδίες του Ναζισμού;
Και όμως την εποχή εκείνη η Γερμανία συγκαταλεγόταν ανάμεσα στα πλέον
πολιτισμένα έθνη της εποχής. Με υψηλό επίπεδο μόρφωσης, πολιτισμού,
κοινωνικής οργάνωσης, με χιλιάδες επιστήμονες, καλλιτέχνες,
διανοούμενους, υπήρξε πρότυπο ανεπτυγμένης ανθρώπινης κοινωνίας. Και
όμως απ’ τη μια μέρα στην άλλη είδαμε τα εκατομμύρια αυτών των
πολιτισμένων να ξεπερνούν σε βία και σε αγριότητα όλους τους άγριους
όλων των εποχών, από την εποχή του Νεάντερνταλ, του Αττίλα, των
Σταυροφόρων, των Κονκεσταντόρ μέχρι των αγίων της Ιερής Εξέτασης. </div>
<div align="justify">
<br />
Η
εξήγηση-δικαιολογία υπήρξε ότι έπεσαν θύματα ενός παρανοϊκού। Όμως κι
αυτός καυχιόταν ότι κάθε πρωί βουρτσίζει τα νύχια του, ότι είναι
χορτοφάγος κι ότι λατρεύει τον Βάγκνερ. Δεν έχανε ούτε ένα Φεστιβάλ στο
Μπαϋρόϊτ, όπου μάλιστα εφιλοξενείτο στο σπίτι του Βάγκνερ. Μήπως όμως
και οι συμπατριώτες του δεν ήσαν ένθερμοι οπαδοί της κλασσικής μουσικής,
σε σημείο που να σχηματίζουν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως μικρές
συμφωνικές ορχήστρες από κρατούμενους, για να συνοδεύουν τους
μελλοθάνατους στους τόπους θανατώσεων, όπως στην κρεμάλα, στον
αποκεφαλισμό με τσεκούρι και -το πιο συνηθισμένο- στους θαλάμους αερίων;
</div>
<div align="justify">
<br />
Κι ας μη βαυκαλιζόμαστε ότι όλα αυτά τα
έκαναν δήθεν μόνο τα Ες-Ες και η Γκεστάπο। Έζησα τη φρίκη εκείνης της
εποχής και γνώρισα τα υπόγεια της Γκεστάπο, όπου ήσαν τακτοποιημένα τα
όργανα των βασανισμών με γερμανική ακρίβεια και μπορώ να πω με λύπη
-γιατί δεν θα ήθελα να στενοχωρήσω τους σύγχρονους Γερμανούς που
ειλικρινά τους εκτιμώ- ότι για να γίνουν όλα αυτά, ήταν αναγκαία η
συμμετοχή πολλών εκατομμυρίων πρώην πολιτισμένων και νυν αγρίων
ανθρώπων, που αντλούσαν ηδονή από τον πόνο των άλλων και διψούσαν για
αίμα πολύ περισσότερο και από τα άγρια θηρία της ζούγκλας. </div>
<div align="justify">
<br />
Κι
όμως σήμερα είμαι βέβαιος ότι δεν φταίνε αυτοί। Ή μάλλον φταίνε, όπως
όλοι μας, γιατί γεννήθηκαν άνθρωποι και ως άνθρωποι κληρονόμησαν αυτή τη
σχιζοφρένεια που φαίνεται ότι μας χαρακτηρίζει, δηλαδή από τη μια ο
χαρακτήρας μας να μας οδηγεί προς τις κορυφές του πνεύματος και την
αναζήτηση της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Ειρήνης κι από την
άλλη αυτός ο ίδιος χαρακτήρας να μας μεταβάλλει από τη μια στιγμή στην
άλλη σε άγρια θηρία. </div>
<div align="justify">
<br />
Αυτό το φαινόμενο
της πολιτισμένης Γερμανίας το έχουμε φυσικά δει και σε μια σειρά εξ ίσου
πολιτισμένες χώρες όπως η Αρχαία Αθήνα, η Ρώμη, η Αγγλία, η Ισπανία, η
Γαλλία και τόσες άλλες, όπου -για να μείνω στη χώρα μου- οι Αθηναίοι απ’
τη μια μεριά έχτιζαν τους Παρθενώνες και την ίδια στιγμή έσφαζαν σαν
άγρια ζώα όλους τους άρρενες κατοίκους της Μήλου για παραδειγματισμό। </div>
<div align="justify">
<br />
Και
φτάνουμε στο σήμερα। Και σας ρωτώ: Υπάρχει άραγε λαός με υψηλότερο
επίπεδο ζωής από τις ΗΠΑ, με τα εκατομμύρια επιστήμονες, διανοούμενους,
τεχνοκράτες, βιομηχάνους, τραπεζίτες κλπ. που όλοι μαζί να συνιστούν μια
κοινωνία-πρότυπο ανάπτυξης και πολιτισμού ; Με δυο λόγια ένας λαός που
να τα έχει όλα και που συγχρόνως να διαθέτει τόση δύναμη και τόσο
πλούτο, ώστε με μια και μόνη απόφαση να μπορεί να μεταβάλλει την
ανθρωπότητα σε παράδεισο ή σε κόλαση; Τι θα στοίχιζε άραγε στην Αμερική
να πλημμυρίσει με αγαθά την πεινασμένη Αφρική κατά κύριο λόγο και στη
συνέχεια τους λαούς που υποφέρουν στη Λατινική Αμερική και στην Ασία;
Και πρώτα και κύρια τα παιδιά που πεθαίνουν σαν μύγες από τις αρρώστιες
και την πείνα; Και δεν μιλάω για φιλανθρωπία, που κι αυτό θα μπορούσε να
γίνει, αλλά για μπίζνες, για επενδύσεις κεφαλαίων και για μια καλώς
εννοούμενη οικονομική εκμετάλλευση. Αναφέρομαι σε μια εντελώς λογική και
συμφέρουσα επιλογή. Σε μια βιομηχανία και σε ένα εμπόριο Ειρήνης, που
είναι βέβαιο ότι θα έχει κέρδη σημαντικά, ενώ παράλληλα θα σκορπίζει
στον κόσμο την ευτυχία. </div>
<div align="justify">
<br />
Το ίδιο φυσικά
ισχύει για τα πλούσια κράτη της Ευρώπης και ειδικά γι’ αυτά που
στηρίζουν ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής τους ανάπτυξης και ευεξίας
στην πολεμική βιομηχανία। </div>
<div align="justify">
<br />
Μας λένε ότι
από την πώληση των όπλων τα κέρδη είναι πιο άμεσα και πιο σημαντικά। Ας
το δεχτώ. Σκέφτηκαν όμως ποτέ όλα αυτά τα Κράτη – Έμποροί όπλων την
περίπτωση μετατροπής της βιομηχανίας του Πολέμου σε βιομηχανία της
Ειρήνης; Μπορεί τα κέρδη να μην είναι τόσο άμεσα και τόσο μεγάλα, όμως
δεν σκέφτονται ότι με τον τρόπο αυτόν θα σώσουν εκατοντάδες εκατομμύρια
συνανθρώπους μας από την υπανάπτυξη, την πείνα και τον θάνατο; </div>
<div align="justify">
<br />
Και
γιατί τάχα όλοι αυτοί οι σημερινοί πλούσιοι και πολιτισμένοι λαοί με
επί κεφαλής τις ΗΠΑ δεν έκαναν τον κόπο ούτε καν να σκεφτούν το
ενδεχόμενο μιας βιομηχανίας και ενός εμπορίου Ειρήνης; Είναι απλώς ένας
οικονομικός υπολογισμός ή κάτι βαθύτερο; Μήπως δηλαδή το να έχεις
πολεμική βιομηχανία, σημαίνει πέραν του οικονομικού κέρδους, ότι είσαι
σε θέση να παράγεις βία και κυρίως να συντηρείς κολοσσιαίες δυνάμεις
πολεμικής καταστροφής; Άρα μ’ αυτόν τον τρόπο να ανήκεις στο κλαμπ των
σαρκοφάγων, των δυνατών και των αγρίων; Να είσαι δηλαδή πιο κοντά στα
άγρια ένστικτα, αυτά που χαρίζουν πιο μεγάλη, ως φαίνεται, ηδονή σ’
αυτούς που μπορούν να τα κατέχουν, απ’ ό,τι η πνευματική ακτινοβολία και
η ανθρώπινη πλευρά μας που θεωρεί τον άνθρωπο δημιουργό ζωής και όχι
όργανο θανάτου; </div>
<div align="justify">
<br />
Την ώρα που σε απ’
ευθείας μετάδοση η ανθρωπότητα κρατώντας την αναπνοή της έβλεπε τους
βιβλικούς βομβαρδισμούς της Βαγδάτης από την αμερικανική αεροπορία, ο κ।
Ράμσφελντ, υπουργός αμύνης, αναφώνησε ευτυχής: «Να ένα υπέροχο θέαμα!»,
ως άλλος Νέρων. Κι εγώ, μια ασήμαντη κουκίδα μέσα στην άμμο των
ασήμαντων ανθρώπων, χαρακτήρισα δημοσίως τον κ. Μπους ως ένα νέο Χίτλερ.
Βέβαια η σύγκριση δεν ήταν επιτυχής, από την άποψη ότι ο Πρόεδρος Μπους
συμβολίζει απλώς την κορυφή μιας τερατώδους βιομηχανίας θανάτου, που
μέσα σε δυο χρόνια μετέβαλε μια χώρα σε σωρούς ερειπίων. </div>
<div align="justify">
<br />
Να
λοιπόν που εξήντα χρόνια μετά τον Δαίμονα Χίτλερ που μέσα σε τέσσερα
χρόνια είχε την ευχαρίστηση να εξοντώσει 80 εκατομμύρια ανθρώπους, από
τα οποία τα τριάντα και πλέον με βασανιστικό τρόπο, ξαναέρχεται στο
προσκήνιο της ανθρωπότητας ένας νέος Δαίμονας του Πολέμου, απ’ τη μια
μεριά σκορπίζοντας τον θάνατο κι από την άλλη προσφέροντας σε
εκατομμύρια ένστολους συμπατριώτες του την γνωστή μας πρωτόγονη ηδονή
και βοηθώντας τους να βγάλουν στην επιφάνεια την θηριώδη πλευρά του
εαυτού τους। Όλους αυτούς που αντλούν κτηνώδη ευχαρίστηση βλέποντας να
σωριάζονται σε ερείπια πόλεις ολόκληρες και να φαντάζονται τα
γυναικόπαιδα να βρίσκουν φριχτό θάνατο μέσα στις φλόγες και τα ερείπια.
Είτε βλέποντας τις βιντεοκασέτες με τους βασανιστές γυμνών ανθρώπων που
τους σέρνουν με λουράκια σαν σκυλιά πολιτισμένες κοπελίτσες, που όπως
μαθαίνω, υπήρξαν ακόμα και Καθηγήτριες Πανεπιστημίων. </div>
<div align="justify">
<br />
Να
λοιπόν που μια ακόμα πολιτισμένη χώρα και ένας πολιτισμένος λαός
μεταβάλλεται σε αγρίους που αντλούν ηδονή από τον πόνο των άλλων, διψούν
για αίμα και χαίρονται για την κτηνωδία τους। Και μη μου πείτε ότι κι
αυτοί είναι θύματα προπαγάνδας. Είναι απλώς άνθρωποι, όπως εγώ κι εσείς,
μόνο που τους δόθηκε η ευκαιρία να βγάλουν στην επιφάνεια τον αιώνιο,
όπως φαίνεται, εαυτό μας, που παραμένει το αγριότερο θηρίο απ’ όσα ο
καλός Θεός έπλασε στη φύση. </div>
<div align="justify">
<br />
Ίσως μια
ελπίδα για το μέλλον του ανθρώπου να είναι ακριβώς αυτή η διαπίστωση που
έκανα πιο πριν। Δηλαδή να αποφευχθεί να δίνονται τέτοιες ευκαιρίες στον
άνθρωπο, ώστε τα άγρια ένστικτα να μην μπορούν να θριαμβεύσουν επάνω
στο Καλό. </div>
<div align="justify">
<br />
Από την μελέτη της ιστορίας
έχει αποδειχθεί ότι βασική αιτία του Κακού είναι η υπερσυγκέντρωση
δύναμης। Και θα ΄λεγα ότι βρίσκω φυσικό να βλέπουμε σήμερα αυτά τα
φαινόμενα βίας, αν σκεφτούμε την τεράστια δύναμη καταστροφής που έχουν
συσσωρεύσει σήμερα οι ΗΠΑ. Έτσι θα έλεγα ότι είναι αιχμάλωτοι της ίδιας
τους της δύναμης. </div>
<div align="justify">
<br />
Θα πρέπει να γίνει
αντιληπτό και να καταγγελθεί ότι κάθε Κράτος που διατηρεί πολεμικές
βιομηχανίες και ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις είναι δυνάμει υποψήφιο για
εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως έγινε στο παρελθόν και όπως
γίνεται και σήμερα, ανεξάρτητα από τις δικαιολογίες που θα προβληθούν
για να στηριχτούν οι απεχθείς του πράξεις। </div>
<div align="justify">
<br />
Και
ίσως το πιο εγκληματικό απ’ όλα να είναι το γεγονός ότι με την προβολή
της κτηνώδους δυνάμεως στο εσωτερικό της χώρας συμβάλλει ώστε οι απλοί
άνθρωποι να μεταβάλλονται σε ανθρώπινα κτήνη, μιας και όπως είδαμε, η
ανθρώπινη σχιζοφρένεια χωρίζει μέσα μας το Κακό από το Καλό μόνο με μια
λεπτή κλωστή। Πράγματι όπως έχει αποδειχθεί, είναι εκπληκτικό το πόσο
γρήγορα ο άνθρωπος μεταβάλλεται σε κτήνος εάν αλλάξουν οι συνθήκες μέσα
στις οποίες ζει. </div>
<div align="justify">
<br />
Είναι επομένως ανώφελο
και αντιρεαλιστικό να μιλάμε για διεθνή Ειρήνη και ίσα δικαιώματα μεταξύ
των λαών, όταν υπάρχουν Έθνη που εξακολουθούν να παράγουν μαζικά μέσα
καταστροφής। </div>
<div align="justify">
<br />
Το γεγονός αυτό σε σχέση με
τον πραγματικό χαρακτήρα του ανθρώπου και το κύριο χαρακτηριστικό του,
δηλαδή τον γενετικό χαρακτήρα της σχιζοφρένειας που τον ξεχωρίζει από
όλα τα υπόλοιπα ζώα της γης, συντείνει ώστε μέσα στο εσωτερικό των χωρών
που διαθέτουν πολεμική υπεροχή να καλλιεργούνται συστηματικά τα
ένστικτα της υπεροχής και της αλαζονείας, που γρήγορα μπορούν να
εξελιχθούν σε ομαδική δίψα για βία και για αίμα। </div>
<div align="justify">
<br />
Κι
αυτός ο κίνδυνος σήμερα όπως και χτες προέρχεται αποκλειστικά από τις
θεωρούμενες πολιτισμένες χώρες με επί κεφαλής την μοναδική υπερδύναμη
που δίνει και το παράδειγμα.<br />
Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι θεωρώ
ότι έχει προ πολλού αλλάξει το νόημα του Πολιτισμού। Ειδικά μετά τους
Ναζί και τους αμέτρητους πολέμους που ακολούθησαν πάντοτε από τους
λεγόμενους «πολιτισμένους» εναντίον των «υπανάπτυκτων», των φτωχών και
των «απολίτιστων», είναι φανερό πια ότι ο αληθινός ανθρώπινος πολιτισμός
θα πρέπει να προσμετράται μόνο με τα μέτρα της Ειρήνης, της Ανοχής και
της Αλληλεγγύης μέσα σε κάθε κοινωνία και σε κάθε λαό. Εκεί που μπορεί
να ανθίσει η ευγένεια, η καλωσύνη και κυρίως η αγάπη ανάμεσα στους
ανθρώπους. </div>
<div align="justify">
<br />
Ξέρω ότι αναφέρομαι πια σε μια
Ουτοπία από την οποία συνεχώς απομακρυνόμαστε। Αντιθέτως βλέπω τις
δυνάμεις του Κακού, που για μένα ανήκουν στο αντίθετο στρατόπεδο από
κείνους που μνημονεύει ο κύριος Μπους, δηλαδή στο δικό του και των
συμμάχων του, καθώς θα διψούν όλο και για μεγαλύτερες καταστροφές, όλο
και για περισσότερο πόνο και αίμα, θα οδηγηθούν μια μέρα αναπόφευκτα στη
χρήση της απόλυτης καταστροφής και του απόλυτου πόνου που είναι η
Ατομική Βόμβα. </div>
<div align="justify">
<br />
Αυτό είναι κάτι που κατά
την γνώμη μου αποζητεί ο Άνθρωπος - Κτήνος που έχουμε μέσα μας, μιας και
δεν υπάρχει ανώτατη ηδονή για το Κακό από την αυτοκαταστροφή του। </div>
<div align="justify">
<br />
Ήδη
από τον λεγόμενο «Δυτικό πολιτισμό» έχει ξεκινήσει και γιγαντώνεται
καθημερινά ένα αληθινό τσουνάμι υποκουλτούρας που αποκτηνώνει μεθοδικά
τον άνθρωπο। </div>
<div align="justify">
<br />
Εάν δεν καταφέρετε να
χτυπήσετε το Κακό στην ρίζα του, εάν δεν μεταβάλετε τις βιομηχανίες
Πολέμου σε βιομηχανίες Ειρήνης, εάν δεν καταργηθούν όλοι οι επιθετικοί
στρατοί, τότε η υπόθεση για την άλλη πλευρά του ανθρώπου, την ανθρώπινη,
την πραγματικά πολιτισμένη, αυτή που διψά για Αγάπη και για Ειρήνη,
είναι για πάντα χαμένη। </div>
<div align="justify">
<br />
Σήμερα οι λέξεις
«Ελευθερία», «Δημοκρατία», «Ανθρώπινα Δικαιώματα», «Αλληλεγγύη» έχουν
προ πολλού χάσει τη σημασία τους। Σήμερα η συνύπαρξη των Λαών-προβάτων
με τα Κράτη-θηρία κάτω από την ίδια στέγη όπως είναι ο ΟΗΕ έχει
καταντήσει τραγική φάρσα για τους αδύνατους της γης. Μπροστά σ’ αυτό το
αδιέξοδο βλέπω μόνο δυο λύσεις: Είτε να πάμε στο βάθος της αιτίας του
Κακού και να το χτυπήσουμε με τη θέληση και τη συνεργασία των δυνατών
είτε οι αδύνατοι να ψάξουν να βρουν άλλους τρόπους άμυνας στηριζόμενοι
αποκλειστικά στις δικές τους δυνάμεις και βασικά στα εκατοντάδες
εκατομμύρια των αδυνάτων και μελλοντικών θυμάτων, που όμως συντονισμένα
έχουν κάποιες πιθανότητες να αντισταθούν νικηφόρα. </div>
<div align="justify">
<br />
Η
συνύπαρξη αυτών των δύο αντίθετων κόσμων είμαι βέβαιος ότι μας οδηγεί
με μαθηματική ακρίβεια προς το Χάος με τον θρίαμβο του Απάνθρωπου πάνω
στον Άνθρωπο.<br />
Αυτή δυστυχώς είναι η πεποίθησή μου.<br />
Σας ευχαριστώ. </div>
</div>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3801150291523825071.post-81505935896790882352019-08-21T03:33:00.000-07:002019-08-21T22:21:38.747-07:00Η ΑΓΟΡΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcUsM-76JOUlud3-tkyc90yRX_2K4Gk_57H14sMtzcCnpMekp-ISu1VPUOQjUO7enmW1SAkTNHsgs0_n0cYUAtQsaifHK0k4g6prVAAKF3j1BylK_hGZyqQVqnVz5IU8_tlO0QBb50_xmA/s1600/1930+eortes+apollon+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="687" data-original-width="595" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcUsM-76JOUlud3-tkyc90yRX_2K4Gk_57H14sMtzcCnpMekp-ISu1VPUOQjUO7enmW1SAkTNHsgs0_n0cYUAtQsaifHK0k4g6prVAAKF3j1BylK_hGZyqQVqnVz5IU8_tlO0QBb50_xmA/s400/1930+eortes+apollon+%25282%2529.jpg" width="346" /></a></div>
Ενα κείμενο του αείμνηστου Γιάννη Νικ. Μπακούρου όπου περιγράφεται,
με τον δικό του παραστατικό τρόπο, η αγορά των Δελφών - στην ουσία ο
κεντρικός δρόμος του χωριού- με τα καταστήματα και τους ιδιοκτήτες τους,
όπως την έζησε σαν παιδί στα χρόνια ανάμεσα στους δύο παγκόσμιους
πολέμους, τις δεκαετίες 1920 και 1930.<br />
<br />
Ευκαιρία να
θυμηθούν και να αναπολήσουν οι μεγαλύτεροι που, ακόμα κι αυτοί,
γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα μόνο μέσα απο τις διηγήσεις των γονιών
και των παππούδων τους αλλά και για τους νεώτερους για να σχηματίσουν
μια εικόνα της τότε εποχής και των συνθηκών που επικρατούσαν πριν την
μεταπολεμική τουριστική ανάπτυξη.<br />
<br />
Το κείμενο περιλαμβάνεται στον βιβλίο του Γ.Μ. "Δελφικά Λαογραφικά" που εκδόθηκε το 2000 με την αιγίδα του Δήμου Δελφών.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<u>Η ΑΓΟΡΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ</u><br />
<br />
<br />
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Στα χρόνια εκείνα
η αγορά των Δελφών ήταν στον κεντρικό
δρόμο. Σε μήκος 400 περίπου μέτρων ήταν
τα μαγαζιά δεξιά και αριστερά, ο δρόμος
και απο τις δύο πλευρές φυτεμένος με
ακακίες που όταν άνθιζαν την άνοιξη
γέμιζε ο τόπος μοσχοβολιά, τα χελιδόνια
με τις φωλιές κάτω απο τα μπαλκόνια
τιτίβιζαν και τα τζιτζίκια το καλοκαίρι
σε ξεκούφαιναν.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Ανάλογα με την
εποχή η αγορά είχε δυσπραγία, ο κόσμος
περίμενε πότε θα πουλήσει τις ελιές να
βολευτεί με λίγα χρήματα ή να πουλήσει
το κρασί – και έκαναν καλό κρασί
κοκκινέλι- γιατί τα αμπέλια ήταν ρεβένια
και ήταν περιζήτητο στο Χρισσό και την
Ιτιά και το έπαιρναν με κάρα μέσα σε
τουλούμια.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Ερχόμενοι απο
την Κασταλία, μπροστά στο χωριό ήταν τα
δύο ελαιοτριβεία και στο έμπα αριστερά
ήταν το καφενείο του Γιώργη Δημάκου που
έφτιανε μυρωδάτο καφέ με καϊμάκι
μερακλήδικον, δίπλα ήταν το μεγάλο
καφενείο του Καραϊσκου με τις κόρες του
Γεωργία και Κρυστάλλω να σερβίρουν,
διέθετε και δύο ναργιλέδες για τους
μερακλήδες καπνιστάς με τα κάρβουνα
στον καπνό το γουργουρητό του νερού
όταν καπνίζουν και τις κεχριμπαρένιες
τσιμούχες.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Στο καφενείο
αυτό μολογούσαν έπαιζε πρέφα μια μέρα
ο παπα-Ηλίας, ιερέας, μανιακός πρεφαδόρος
και καπνιστής. Ο Δεσπότης της Αμφισσας
Αθανάσιος περνούσε απο τον δρόμο με το
αυτοκίνητο πηγαίνοντας στην Αθήνα.
Περνώντας έξω απο το καφενείο βλέπει
τον παπά-Ηλία να παίζει πρέφα.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Σταματάει το
αυτοκίνητο, κατεβαίνει και μπαίνει στο
καφενείο. Ο παπάς όμως τον είδε που
περνούσε, σηκώνεται βιαστικά φωνάζοντας
στους λίγους θαμώνες, “Αν σας ρωτήσει
ο Δεσπότης, να πείτε πως δεν ήταν εδώ”
και κατεβαίνει απο τον καταρράχτη και
φεύγει απο τα περιβόλια για το σπίτι
του που ήταν κοντά. Μπαίνοντας ο Δεσπότης
δεν τον βλέπει και ρωτάει τους θαμώνες
:</div>
<ul>
<li><div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
“Σας εξορκίζω,
πέστε μου που είναι ο παπάς που ήταν
εδώ”.</div>
</li>
</ul>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Βρόντηξε και
άστραψε ο Αθανάσιος, ψάχνει το μπουφέ,
τίποτα. Είχανε και προηγούμενα με τον
παπά και τον κυνηγούσε. Πάει στο σπίτι
του, βροντά την πόρτα,βγαίνει η παπαδιά
και πίσω της ο παπάς με το αντερί. Φωνάζει
ο Δεσπότης :</div>
<ul>
<li><div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
“Σε είδα στον
καφενέ να παίζεις χαρτιά”,</div>
</li>
<li><div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
“Οχι
Σεβασμιώτατε”, απαντά αυτός,</div>
</li>
<li><div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
“Σε τιμωρώ
σε ένα μήνα αργία άνευ αποδοχών” του
λέει ο Αθανάσιος και φεύγει φουρκισμένος.</div>
</li>
</ul>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Ευτυχώς το χωριό
είχε και δεύτερο παπά, τον παπά-Νικόλα,
και δεν έμεινε αλειτούργητο.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Παραδίπλα ήταν
το καφενείο του “Τσούς”, όπως τον
έλεγαν, του γερο-Θύμιου Βαρζακάνου.
Απέξω είχε πέτρινα αγκωνάρια για
καθίσματα. Εκεί πήγαιναν οι γερόντοι
με τα ματσούκια τους και συζητούσαν τα
προβλήματά τους. Το λέγανε “Βουλή των
γερόντων”. Το λόγο είχε πάντα ο Γιαννάκης
ο Σκίνης, καραβάνα, παλιός χωροφύλακας
που τους διάταζε λέγοντάς τους :</div>
<ul>
<li><div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
“Ενα έχω να
σας ειπώ. Τα παιδιά σας να τα πάτε
χωροφύλακες να πιαστούν απο το κουβέρνο.
Εδώ δεν είναι προκοπή σ' αυτόν τον τόπο”.</div>
</li>
</ul>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Μετά, το καφενείο
το έκανε ο εγγονός του Δήμος Μανιάτης
ταβέρνα. Μετά, ήταν το ξενοδοχείο Κασταλία
και δίπλα το καφενείο του Λάζου και της
γυναίκας του της Γιαννιώς που άστραφτε
απο καθαριότητα, με τη μεγάλη ξύλινη
βεράντα με θέα την Ιτιά. Κοντά του το
μπακάλικο του Γιώργη Κουρούμαλη που
είχε και μανάβικο.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx0JKCgP39LJKZ_SnDgRLmAgQ4yO5jnJX-47BYf7xYNolGo52LKJqznSf7f8njRAwXxS_XON-G8vBqFlB3D5BPuJeAZe5hocQjbFnYd-lo4POsYNlskk2ntV3WF1Wl4Yiwni12X4Ffd8s2/s1600/Z+10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="411" data-original-width="702" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx0JKCgP39LJKZ_SnDgRLmAgQ4yO5jnJX-47BYf7xYNolGo52LKJqznSf7f8njRAwXxS_XON-G8vBqFlB3D5BPuJeAZe5hocQjbFnYd-lo4POsYNlskk2ntV3WF1Wl4Yiwni12X4Ffd8s2/s400/Z+10.jpg" width="400" /></a></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;">Το μπακάλικο-μανάβικο του Γ. Κουρούμαλη (αρχείο οικογ. Κουρούμαλη) </span></div>
<br />
<br />
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Κοντά, η Κοινότης
Δελφών με το Ειρηνοδικείο στο οίκημα
Λέφα. Προχωρώντας βρίσκουμε το κουρείο
του Γιάννη Βαγλή και Γεωργίου Σούφρα
με τους μεγάλους καθρέφτες και φορώντας
άσπρες μπλούζες και δίπλα σε ένα καμαράκι
ήταν ο Γιώργης ο Τεκελής ο τσαγκάρης.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Στη γωνιά του
δρόμου με το κάθετο σοκάκι ήταν το
πανδοχείο περιωπής της Βασιλάκαινας
Τριάντη, ξενώνας που έμενε μόνιμα και
ο φιλέλλην Αμερικανός <span lang="en-US">Cook </span>που
είχε μια κόρη τη Νέλλυ, όμορφη σαν θεά
με τα πυρόξανθα μακριά μαλλιά της,
ντυμένη με χλαμύδα και σαντάλια.
Τριγυρνούσε στον Παρνασσό σαν ελαφίνα
και νεραϊδα μαζί τρώγοντας μόνο φακές
απο τα Καλάνια και πίνοντας άφθονο γάλα.
Λένε πως είχε μαγέψει και τον γιό ενός
τσέλιγκα και γύριζε ένα καλοκαίρι μαζί
της στα ρουμάνια και τις λούζες του
Παρνασσού.
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Οταν πέθανε ο
<span lang="en-US">Cook </span>τον κήδεψαν μια
χιονισμένη μέρα του Γενάρη ντυμένο με
πουκαμίσα και τσαρούχια και τον συνόδεψαν
με κλαρίνα και τούμπανα κατά την επιθυμία
του που άφησε πριν πεθάνει. Ηταν φανατικός
λάτρης των Δελφών και ο τάφος του
βρίσκεται σήμερα στο βορεινό τείχος
του νεκροταφείου.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Απέναντι απο το
πανδοχείο, στην άλλη πλευρά του δρόμου,
την αριστερή καθώς ερχόμαστε απο το
Χρισσό, ήταν ο φούρνος του Ανδρέα και
της Λελούδας Κουρελή που καιγόταν απο
πάνω με πουρνάρια και ήταν και κρασοπουλιό.
Μετά, το εστιατόριο του Τάσου Κουρελή,
του Αμερικάνου που χρόνια δούλευε στην
Αμέρικα σε ρεστωράν, με τα γιές και
υποκλίσεις και με αμερικάνικα φαγητά
που μετά απο εξι μήνες το έκανε ταβέρνα
με φασολάδα και μαρίδες τηγανητές απο
την Ιτιά.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Κοντά, το
κρεοπωλείο του Αντρίτσου Κουμπλή που
πούλαγε και γιαούρτι. Μετά το ξενοδοχείο
του Θοδώρου Κουτσούπα, κλασσικό με πολλά
διακοσμητικά γύψινα στην πρόσοψη, που
το είχε νοικιάσει ο Αντώνης Αρμάου,
ξενοδόχος. Κοντά, το καφενείο του Γιώργη
Σακελλαρίου ή Παπαγιάννη όπως τον
φώναζαν και το υποδηματοποιείο “Η
κομψότης”, όπως έγραφε μια μεγάλη
ταμπέλα στην πρόσοψη, του Στέλιου
Παντερμάκη, λεβέντη και καλού τεχνίτη,
που έφτιαχνε ωραία λουστρίνια και έκανε
χρυσές δουλειές.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI8TDGHdB4Vz9tpc-65qt8j_cZq-r1RCIeDssQaeGa6-Md4UVdYeY971m7tWhvQemeJNyv4oSUi2butVDX0UhdYIr4STNsv3xBzsKYioq0DZ6Iru6PZGewCuTwu76F4pWU8pOn9vd9ouRC/s1600/Z+26+%25282%2529.tif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="485" data-original-width="455" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI8TDGHdB4Vz9tpc-65qt8j_cZq-r1RCIeDssQaeGa6-Md4UVdYeY971m7tWhvQemeJNyv4oSUi2butVDX0UhdYIr4STNsv3xBzsKYioq0DZ6Iru6PZGewCuTwu76F4pWU8pOn9vd9ouRC/s320/Z+26+%25282%2529.tif" width="300" /></a></div>
<br />
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<br />
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Στου Κουνούπη
είχε το μπακάλικο ο Γιάννης ο Λέφας του
Αντρέα και δίπλα ο μπάρμπα-Νικόλας ο
Κουνούπης το κρεοπωλείο. Το πρωί
χαράζοντας έβλεπες σφαχτά τραγιά,
ζυγούρια, αρνιά κρεμασμένα στα τσιγκέλια
φρέσκα-φρέσκα και τετράπαχα, αλλά όπως
έλεγαν ψιθυριστά ο κόσμος, ήταν προϊόν
ζωοκλοπής που τα έφερναν τη νύχτα.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Παραπλεύρως, το
κατάστημα αποικιακών, σε αθηναϊκή
κλίμακα, που είχε και του πουλιού το
γάλα, του Αγγελή Μπακούρου, μερακλή με
στριμμένο μουστάκι, αλλά έπεσαν οι
Δελφιώτες και τα πήραν βερεσέ κι αγύριστα.
Σε τρία χρόνια χρεωκόπησε και του έμειναν
τα δευτέρια και τα βερεσέδια.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Κοντά, ο
Σιμιτζίτικος φούρνος του Νικολάου
Μπακούρου, που ήταν και ταβέρνα με
γαρδούμπες και πατσά. Συνέχεια, η ταβέρνα
του Δημήτρη Παπαδημητρίου ή Μαραδιανού
στο σπίτι του Ντάσου και δίπλα το μεγάλο
μπακάλικο του Παναγιώτη Κουτσούπα ή
Παναγιωτάκη, όπως τον έλεγαν. Στην οικία
Παπαλεξανδρή και επάνω ήταν το
ταχυδρομείο-τηλεφωνείο με τηλεγραφητή
τον Ρήγα Ρήγα. Θυμάμαι το μπαλκόνι, που
κάθε 25 Μαρτίου βγάζανε μια τεράστια
σημαία, απο το οποίο ο Αλέκος Κοντολέων,
Δ/ντής του Μουσείου Δελφών, γλωσσομαθής
και αγαπητός στο χωριό εκφωνούσε τον
πανηγυρικό της γιορτής. Και κάτω στον
δρόμο κόσμος συγκεντρωμένος και τα
παιδιά του σχολείου σε παράταξη
τραγουδούσαν το “Μαύρη είναι η νύχτα
στα βουνά.. ο κλέφτης ξεσπαθώνει”
φωνάζοντας “Ζήτω το Εθνος” με πατριωτικό
ενθουσιασμό..</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Στην γωνία με
τον κάθετο δρόμο ήταν το περίπτερο του
Γιάννη Γαλάτου, ανάπηρου πολέμου της
Μικράς Ασίας. Δίπλα, το κουρείο του
Θανάση Βαρζακάνου, καλός άνθρωπος αλλά
και κογιόνος, όταν πηγαίναμε εμείς τα
παιδιά να μας κουρέψει με την ψιλή
μηχανή, μας έλεγε στο αυτί: “ Πάει ο
πατέρας σου τη νύχτα στη μάνα σ';” και
απαντούσαμε: “Δε ξέρω μπάρμπα”.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Παραπλεύρως, το
ραφείο του Διαμαντή Βαρζακάνου που ήταν
και νυχτοφύλακας στο Μουσείο. Απο κοντά,
το μπακάλικο του Αλμηδιά και της Βασίλως
Κολομβότσου που πηγαίναμε τα παιδιά να
αγοράσουμε στραγάλια, 50 λεφτά ένα
ποτηράκι μικρό, και της λέγαμε “Θειά
να το γεμίσεις” γιατί μας έκλεβε και σε άλλα παιδιά
το γέμιζε, σε μερικά το έδινε μισό.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Δίπλα ήταν το
χάνι του Καλαμπάκα (Πανάγου Κοντοδήμου),
όπως το έλεγαν τότε, με ξενοδοχείο επάνω
και καφεστιατόριο κάτω, ήταν το μοναδικό
χάνι της εποχής. Στο ίδιο οίκημα, του
Κοντοδήμου, σε ένα μικρό μαγαζάκι, ήταν
το παπουτσάδικο του Στάθη Λάζου. Είχε
πουλήσε τότε ένα οικόπεδα και πήγε στην
Αθήνα και αγόρασε, εκτός απο τα πετσιά
και τα καλαπόδια, και ένα γραμμόφωνο με
ένα μεγάλο χωνί που “έβγαζε τη φωνή”
όπως λέγανε τότε. Το έβγαζε στο πεζοδρόμιο,
επάνω σε τραπέζι, το κούρντιζε με τη
μανιβέλα και απάχαζε η αγορά με δημοτικά
και ρεμπέτικα τραγούδια και το σουξέ
της εποχής “Ριρή-Ριρίκα, εσύ είσαι πράμα
παιδί μου γερό..” και εμείς τα παιδιά
όλη την ημέρα μαζευόμαστε γύρω στο
γραμμόφωνο και χαζεύαμε με τη βελόνα
που γύριζε στο δίσκο. Βλέπεις δεν είχαμε
ξαναδεί τέτοιο κουτί να τραγουδά, αλλά
έβγαινε ο μπάρμπα-Στάθης και μας κατάβρεχε
να φύγουμε.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Θυμάμαι τι
παιδομάνι ήταν στους δρόμους. Χαλούσε
ο κόσμος απο τις φωνές και τα παιχνίδια μας. Βλέπεις τότε ο κόσμος έκανε πολλά
παιδιά να τα έχει παραχέρι και όταν
μεγαλώσουν να τους βοηθούν. Για παράδειγμα,
ο πατέρας μου είχε 4 παιδιά, ο γείτονας
ο Ντάσος 5 παιδιά, ο άλλος γείτονας ο
Κουνούπης 6 και απέναντι μας ο Γ.
Κουρούμαλης 6. Τα παιδιά όπως έλεγαν
τότε</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
ήταν ευλογία
Θεού.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Εδώ τελειώνει
η εξιστόριση της τότε αγοράς των Δελφών
και θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέρω
οτι δίπλα στου Κοντοδήμου ήταν ένα ψηλό
αρχοντικό, πέτρινο σπίτι όπου κατοικούσε
η Αιμιλία Ηλιοπούλου. Μορφωμένη, απο
καλή οικογένεια της Αμφισσας, ο άντρας
της ήταν δάσκαλος αλλά μετά το γάμο τους
πέθανε και ζούσε μόνη της χήρα πλέον και
αξιοσέβαστη κυρία. Δύο νέοι της εποχής,
μερακλήδες και κανταδόροι, ο Κατσιμπρόγιαννος
και ο Καραμπλούς φίλοι, τα κοπανούσαν
στην ταβέρνα και μετά, γύρω στα μεσάνυχτα,
πήγαιναν κάτω απο το μπαλκόνι της χήρας
και της τραγουδούσαν “Μιας χήρας τα
μαύρα μάτια μου κάναν την καρδιά κομμάτια”
και άλλες καντάδες. Δεν την άφηναν να
κοιμηθεί και κάθε βράδυ έβγαινε στο
μπαλκόνι και τους μάλωνε, “Φύγετε, δεν
ντρέπεστε παλιοτόμαρα..”, αυτοί τίποτα,
το χαβά τους. Ωσπου κάποια νύχτα γεμίζει
έναν κουβά με νερό και καθώς απο κάτω
πιωμένοι και αγκαλιασμένοι τραγουδούσαν
“ Εβγα να σε ιδώ, να παρηγορηθώ” τους
ρίχνει τον κουβά με το νερό και τους
έκανε μουσκεμα. Απο τότε δεν ξαναφάνηκαν
κάτω απο το σπίτι.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Αυτά μου τα
διηγόταν η ίδια η Αιμιλία, γερασμένη
πλέον, μια μέρα που την επισκέφθηκα στο
σπίτι της και μου άνοιξε την καρδιά της
για τα περασμένα και τη μοναχική και
βασανισμένη ζωή που πέρασε. Το σπίτι
και το μεγάλο οικόπεδο είχε δώσει εντολή
στην ανηψιά της Κούλα που δεν είχε
παιδιά, μετά το θάνατό της, να το δωρήσει
στο Δήμο Δελφών. Με τη δωρεά της Αιμιλίας
Ηλιοπούλου οικοδομήθηκε το μεγαλοπρεπές
μέγαρο της Δημαρχίας.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Ολοι οι παλιοί
άνθρωποι του καιρού εκείνου είναι τώρα
μακαρίτες, να με συγχωρούν που τους
τάραξα τον αιώνιο ύπνο τους αλλά έχουμε
υποχρέωση να τους θυμόμαστε με νοσταλγία
και σεβασμό στη μνήμη τους.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Γιάννη Ν.
Μπακούρου, (Δελφικά λαογραφικά, 2000)</div>
<br />
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<br />
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
</div>
delphitimeshttp://www.blogger.com/profile/02774280180392111444noreply@blogger.com0