Ο τελευταίος σταθμός απο την επίσκεψη του Μ. Χάιντεγκερ στην Ελλάδα, το 1962 ήταν οι Δελφοί. Το σύνολο των εντυπώσεών του περιέχονται στο βιβλίο με τίτλο "Διαμονές" όπου η λέξη δηλώνει οτι το ταξίδι προσεγγίζει τα τοπία στοχαστικά. Ο ίδιος στα κείμενά του του περνά με δεξιοτεχνία απο την περιγραφή στην φιλοσοφική ανάλυση, απο τον θαυμασμό στον στοχασμό. Ποιές σκέψεις του προκάλεσαν οι αρχαιότητες αλλά και οι ίδιοι οι τόποι: ο Ψηλορείτης, η πεδιάδα της Νεμέας, η κοιλάδα του Πλειστού, ο βράχος του Σουνίου; Πως κατορθώνει να συνδυάσει τα αρχαιολογικά ευρήματα και τα αγάλματα με τα τοπία και όλα αυτά με τον Ομηρο, τον Πίνδαρο, τον Αισχύλο, τον Πλάτωνα; Πάντως στην περιγραφή του για τους Δελφούς, μαζί με τον θαυμασμό του για τον τόπο και την ιστορία του, είναι εμφανής και η δυσφορία του για την ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας. Κι ας ζούσε ακόμη στο έτος 1962...
