Αφήγηση του Γ. Μπούρλου
που υποδύθηκε τον Προμηθέα στις πρώτες
Δελφικές Εορτές το 1927:
“Είχα να ερμηνεύσω
έναν απο τους πιο μεγάλους και πιο
δύσκολους ρόλους της θεατρικής τέχνης,
υπο το βάρος του οποίου είχαν λυγίσει
διεθνούς φήμης ηθοποιοί. Ημουνα ακόμα
πολύ νέος και άγνωστος. Ενας ερασιτέχνης
που μόλις είχα περατώσει τις σπουδές
μου στη δραματική σχολή. <...>
Οταν στις 5 ακριβώς το
απόγευμα, μια ώρα προτού βασιλέψει ο
ήλιος, οι σάλπιγγες ψηλά απο τους βράχους
των Φαιδριάδων αγγέλουν την έναρξη της
παραστάσεως, μια φοβερή αγωνία σφίγγει
όλων μας την καρδιά. Το αρχαίο θέατρο
των Δελφών είναι γεμάτο. Μια νεκρική
σιγή απλώνεται παντού. Ενα θρησκευτικό
ρίγος διαπερνά όλο το ακροατήριο. <...>
Η παράσταση του “Προμηθέα”
προχωρεί με μια ζηλευτή ακρίβεια και
συνοχή. Στα αδύνατα σημεία του έργου,
στους μακρυούς μονόλογους που ο Προμηθέας
αφηγείται την τιτανομαχία και τα αγαθά
που χάρισε στους ανθρώπους ή προφητεύει
στην Ιώ την ατέλειωτη σειρά των δεινών
της, είχα εύλογους φόβους πως θα
κουραζότανε το ακροατήριο και θα έσπαγε
η προσοχή του κοινού. Και όμως... δεν
σαλεύει ούτε ένα κεφάλι. Και όταν, στο
τέλος, στο μεγαλειώδες φινάλε του έργου,
συγκεντρώνοντας όλη τη δύναμη της φωνής
μου -ύστερα απο πλέον των χιλίων στίχων
που είχα απαγγείλει σε στάση αληθινής
σταύρωσης επι δυόμιση ολόκληρες ώρες-
για να απαγγείλω τις τελευταίες στροφές
άκουσα την φωνή μου ν' αντηχεί πάνω στους
βράχους των Φαιδριάδων και να συνταράζει
τον αέρα με δεκαπλάσια ένταση και για
αποκορύφωμα βλέπω δυο τεράστιους αητούς
που ξυπνήσανε απο τον αντίλαλο της φωνής
μου μέσα στα απάτητα φαράγγια των
Φαιδριάδων, τα σκεπασμένα απο προαιώνια
σιγή, να πετούν τρομαγμένοι και να
χαμηλώνουν διαγράφοντας δυο μεγάλους
κύκλους απάνω απο τον τεχνητό βράχο που
ήμουνα καρφωμένος, αυξάνοντας έτσι στη
διαπασών το μεγαλείο της παράστασης
και προσδίνοντάς της ένα μυστικό ρίγος
με την απροσδόκητη αυτή υπερφυσική
συμμετοχή στη σκηνοθεσία του έργου,
ένοιωσα πως είχαμε κερδίσει μια μεγάλη
πνευματική νίκη και αυθόρμητα τα χείλη
μου εψιθύρισαν : “Νυν απολύοις τον
δούλον σου Δέσποτα”.
-Απο τον επίλογο του
βιβλίου “Αισχύλου Προμηθέας”, μεταφρ.
Γ. Μπούρλου, Εκδ. Δίφρος, 1967
-Πηγή : https://www.facebook.com/groups/DELPHIPHOTOHISTORY/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου